Το ελληνικό πρόβλημα και η παιδεία
Ένα άρθρο του Γαβριήλ Αρνέλλου, που παραμένει επίκαιρο
Του Νίκου Τζωίτη
Στην Ελλάδα μας συνηθίζονται οι συχνές μεταρρυθμίσεις στην παιδεία , μεταξύ των οποίων οι πρόσφατες , συμπεριλαμβανομένης της αλλαγής ωραρίου στα σχολεία .
Αποτέλεσμα, πέρα από την οικονομική κρίση, ήλθε στην επιφάνεια ότι είμαστε ένας ακαλλιέργητος λαός, που ξέρει μόνο να κάνει πνευματική αρχαιοκαπηλία .
Κατά συνέπεια ,αναδημοσιεύω ένα επίκαιρο άρθρο (έτος 1965)του Γαβριήλ Αρνέλλου (1904-1985), ενός λόγιου ,του οποίου τα κείμενα ,πρέπει κατά την ταπεινή μου γνώμη, να λειφθούν σοβαρά υπ’ όψην.
Μακροσκελές μεν ,αλλά πολύ διορατικό . Διαβάστε το άρθρο , κάνοντας κλικ πιο κάτω:
*Ο Γαβριήλ Αρνέλλος υπήρξε μέλος του πνευματικού κινήματος χριστιανοκοινωνιστών, “Αλήθεια”, που ιδρύθηκε από τον πατέρα του, μαθηματικό Ιωάννη Αρνέλλο.
Η πορεία τους άρχισε το 1896 στην Πάτρα. Το μότο τους ήταν: τσάροι, αυτοκράτορες, βασιλείς, αυτοκρατορίες, προύχοντες, λαϊκοί και κληρικοί θα καταρρεύσουν, γιατί αποτελούν εμπόδιο προς την ένωση της ανθρωπότητας στο όνομα του Χριστού. Και βέβαια περιφρονήθηκαν από τους πάντες. Ο Γαβριήλ Αρνέλλος αρθρογραφούσε σε διάφορες εφημερίδες, μεταξύ των οποίων, προδιδακτατορικά στον εβδομαδιαία εφημερίδα “Ελεύθερος” του Πουρνάρα, και δημοσίευσε διάφορα πονήματα.
Το 1968 υπήρξε ο μοναδικός έλληνας που τόλμησε και έκανε ένσταση κατά του κύρους του δημοψηφίσματος των συνταγματαρχών, για την αποδοχή του νέου Συντάγματος, οι οποίοι επικαλούνταν ότι θα δημιουργήσουν την Ελλάδα Ελλήνων Χριστιανών, με την ανοχή των τότε ποιμεναρχών. Η εφημερίδα “Καθημερινή” σε μια επιφυλλίδα της, είχε αναφέρει το γεγονός αυτό.
Για την ιστορία, επειδή οι χουντικοί δεν μπόρεσαν να του προσάψουν κάτι το μεμπτό, προκειμένου να υποβαθμίσουν την πρωτοβουλία του, τον ρώτησαν, πώς ένας δικηγόρος με τόσες νομικές ικανότητες δεν προέκυπτε να έχει περιουσιακά στοιχεία. Τους απάντησε ότι, εάν του πουν με ποιο ποσόν θα μπορούσε να εξαγοράσει τον θάνατο, μόνον τότε θα ήταν διατεθειμένος να εξασκήσει το δικηγορικό επάγγελμα προς απόκτηση πλούτου, υπενθυμίζοντας τους, ότι τα φαύλα δεν θεραπεύονται δια των φαύλων.
Ήταν ένας πιστός, διορατικός λαϊκός, με ανοιχτούς ορίζοντες και μακριά από τυμπανοκρουσίες, ταγμένος στην αξία του οικουμενικού διαλόγου, γιατί το θεωρούσε όφελος για την επιβίωση της ανθρωπότητας ,από την αλαζονεία των ανθρώπων.
