Τιμήθηκε στην Μονή του στην Πάφο ο Άγιος Νεόφυτος

Αρχιεπίσκοπος Κύπρου Χρυσόστομος Β', Θεία Λειτουργία, Ι.Μ. Αγίου Νεοφύτου, Πάφος

ΤουΑρχιμ. Τριφύλλιου Ονησιφόρου

«Δοξάσατε τὸν Θεόν ἐν τῷ σώματι ὑμῶν καὶ ἐν τῷ πνεύματι ὑμῶν, ἅτινά ἐστι τοῦ Θεοῦ». Με ιδιαίτερη κατάνυξη, ο Μακαριώτατος Αρχιεπίσκοπος Κύπρου , Χρυσόστομος, εξήρε την οσιακή βιοτή τού αγίου Νεοφύτου τού Εγκλείστου, του αγίου τής Μονής τής μετανοίας του, κατά την σημερινή Θεία Λειτουργία, στην οποία προεξήρχε, συλλειτουργούντων τού Πανιερωτάτου Μητροπολίτου Πάφου, Γεωργίου, τού Επισκόπου Χύτρων , Λεοντίου, Καθηγουμένου της Μονής και κληρικών της Μονής, της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Κύπρου και της Μητροπόλεως Πάφου.

Ο Μακαριώτατος τόνισε πως ο όσιος Νεόφυτος, με το πνευματικό σθένος του κατάφερε να αντιμετωπίσει τις συνεχείς κρούσεις τού πειρασμού στο μοναχικό του δόλιχο, τόσο ώστε να αξιωθεί να αγιάσει όχι μόνο το πνεύμα του, αλλά και το σώμα του.

«…Ο άγιος Νεόφυτος πίστευε ότι μόνο αν αφιερωθεί εξ ολοκλήρου στόν Θεό και αφήσει τον Θεό να ενεργήσει μέσα του, τότε και μόνον θα μπορούσε να επιτύχει την πραγματική χαρά. Αυτό ποθούσε ο άγιός μας, την ψυχική εκείνη γαλήνη, που δυστυχώς απουσιάζει σήμερα από τον κόσμο.

…Γιορτάζει σήμερα η Εγκλείστρα! Η ορθόδοξη Εκκλησία μας δίνει μεγάλη σημασία στα ιερά σκηνώματα και λείψανα. Ο όλος άνθρωπος δοξολογεί και δοξολογείται· «δοξάσατε δὴ τὸν Θεόν ἐν τῷ σώματι ὑμῶν καὶ ἐν τῷ πνεύματι ὑμῶν, ἅτινά ἐστι τοῦ Θεοῦ». Ο όλος άνθρωπος δοξολογεί τον Θεό, αφού ολόκληρος ανήκει στον Θεό. Όταν προσευχόμαστε δεν ενεργεί μόνο η ψυχή αλλά όλος ο άνθρωπος. Γι’ αυτό, όταν έγινε η εγκλείστρα, παρόλο που ο όσιος Νεόφυτος ποθούσε την ησυχία κι ήλθε σε έρημο τόπο για να συνομιλήσει μόνος με τον Θεό, γνώριζε ότι έπρεπε να αγωνιστεί και με το σώμα.

Ακριβώς, ο άνθρωπος πρέπει να βιώνει τη μυστηριακή ζωή της Εκκλησίας μας, τις δωρεές τού Αγίου Πνεύματος, χαρά, μακροθυμία, πίστη, πραότητα κλπ. Ανεβαίνοντας στην εγκλείστρα, την ανωτέρα Σιών, όπως την ονόμαζε, ήθελε «ἵνα μὴ ἐκπέσῃ κατὰ μικρὸν ἀπὸ τὴν ἀγαπητὴν ἀναχώρησιν καὶ τὴν θεόγνωστον ἡσυχίαν». Κι όταν έφθασε η ώρα της αναχώρησης από τον κόσμο, έφτιαξε ακόμη και τον τάφο και το φέρετρό του από τρία είδη ξύλου, πεύκο, κυπαρίσσι και κέδρο, με εντολή να τον βάλουν στον τάφο που έκτισε ο ίδιος, οποίος μάλιστα ήθελε να αγιογραφηθεί. Ήθελε ο άγιός μας όταν θα έρχονταν οι νέοι μοναχοί να μην γνωρίζουν ότι βρίσκεται εκεί, ήθελε να μείνει αφανής κι άγνωστος και μετά θάνατον.

Οι σύχρονοί του μοναχοί, όμως, άφησαν θυρίδα για να βλέπουν το φέρετρο. Λόγω όμως της επέλασης των κατακτητών, έχτισαν στο κενό που υπήρχε για να προστατευθεί το λείψανο. Η περιέργεια ενός μεταγενέστερου μοναχού όμως (!) εντόπισε το κενό και υποψιάστηκε την ύπαρξη θησαυρού, μάλλον υλικού! Αφού λοιπόν άνοιξε την τρύπα, βρήκε μια πλάκα πάνω από το φέρετρο. Όταν την έβγαλε βρήκε όντως ένα μεγάλο θησαυρό, από τον οποίο ανέδυε μεγάλη ευωδία. Η Χάρις τού Θεού περιέλουσε ολόκληρο τον άγιο!