Ο μακαριστός Ν. Σμύρνης Χρυσόστομος
Στις 22 Σεπτεμβρίου 1986, κηδεύτηκε πάνδημα – η κοσμοσυρροή ήταν πρωτοφανής- ο πρώτος Μητροπολίτης Νέας Σμύρνης , Χρυσόστομος. Η εξόδιος ακολουθία, προεξάρχοντος του τότε Αρχιεπισκόπου Αθηνών Σεραφείμ, ψάλθηκε στον Μητροπολιτικό ναό της Αγίας Φωτεινής, Νέας Σμύρνης. Ο κυρός Χρυσόστομος κοιμήθηκε στις 17 Σεπτεμβρίου 1986, στο Λονδίνο, κατά τη διάρκεια εγχειρήσεως στην καρδιά.
Στις 19 Σεπτεμβρίου η σορός του ήρθε από το Λονδίνο και εκτέθηκε σε λαϊκό προσκύνημα. Για τέσσερις μέρες χιλιάδες άνθρωποι κάθε ηλικίας απέδωσαν το ύστατο χαίρε στον Ιεράρχη, ο οποίος ανάλωσε το είναι του στην υπηρεσία της Εκκλησίας και των ανθρώπων, γι΄αυτό και χαρακτηρίστηκε «επίγειος άγγελος και ουράνιος άνθρωπος».
Στο φέρετρο ο Χρυσόστομος ήταν ενδεδυμένος με τα άμφια της εις επίσκοπον χειροτονίας του και επί της κεφαλής έφερε επίσης την μίτρα εκείνης της ευλογημένης γι΄αυτόν ημέρας. Τον αποχαιρέτησαν πολλοί , μεταξύ αυτών και ο τότε δήμαρχος Νέας Σμύρνης, Χαράλαμπος Μπεχλιβανίδης, ο οποίος επεσήμανε: « Ο μακαριστός Μητροπολίτης Χρυσόστομος ήταν φτιαγμένος από την ζύμη των ανθρώπων του Λαού μας, που την καρδιά τους την φλογίζει η δύναμη και η θέληση για δημιουργία και προκοπή.
Ακούραστος έτρεχε παντού να δώσει τη χαρά, την ανακούφιση. Να μοιραστεί τη δυστυχία και τον πόνο. Να μοιραστεί την θλίψη, την κακοτυχία, την ανημποριά. Να μοιραστεί, αν τούτο ήταν μπορετό, και την αρρώστια ακόμα, φτάνει να ανακουφίσει…Στην όμορφη ψυχή του έκρυβε μόνο αγάπη, ακόμα και γι’ αυτούς που τον πλήγωναν. Όταν, γεμάτοι εμείς από τις ανθρώπινες αδυναμίες τον ρωτούσαμε, πώς είναι δυνατόν στην ανθρώπινη κακία να μένει αδιάφορος και να άπαντα μ’ αγάπη, εκείνος μ’ ένα χαμόγελο γεμάτο καλοσύνη απαντούσε: ΄΄Αυτός που εγώ τη ζωή μου του αφιέρωσα, παρακάλεσε απ’ το σταυρό του μαρτυρίου του τον Πατέρα και Θεό Του να συγχωρήσει τούς διώκτες Του. Εγώ γιατί όχι;¨.
Πιστός στην πίστη του, έβλεπε με το ίδιο ενδιαφέρον, με το ίδιο μάτι, χωρίς καμιά διάκριση φύλου ή χρώματος ή κοινωνικής διαφοράς όλους τούς ανθρώπους. Παρήγορος στους δυστυχείς και καυστικός στους Φαρισαίους.
Δίκαιος, ευθύς και ανιδιοτελής, κέρδιζε τούς ανθρώπους. Είχε πάντα ένα καλό λόγο σε όποιον είχε ανάγκη και μια σοφή συμβουλή. Σου έδειχνε μ’ ένα χωρατό ή ένα στίχο, τον δρόμο της αρετής και σκόρπαγε το γέλιο και τη χαρά γύρω του. Είχε πάντα ένα δικό του μοναδικό τρόπο να πλησιάζει τούς ανθρώπους και να τούς κερδίζει.
Θυμάμαι όταν για πρώτη φορά το 1975 ορκίστηκα δήμαρχος, μου είπε: ¨Χαραλάμπη, σου εύχομαι πάντα να λάμπεις¨, κι ένοιωσα δυνατός. Ένοιωσα πράγματι πώς ήμουν χαρούμενος γιατί είχα κερδίσει ένα πραγματικό φίλο.
Σοβαρός με σύνεση, μου έλεγε πάντα ότι, στις προσπάθειες για τις αξέχαστες πατρίδες δεν είναι το κυρίαρχο εμείς που έχουμε καταβολές να προσπαθούμε μόνο. Το σημαντικό θα είναι οι δικές μας λαχτάρες, ή δικιά μας φλόγα ν’ ανάψει τις καρδιές των γηγενών. Το πρόβλημα μας, πρόβλημα βεβαίως εθνικό, πρέπει να γίνει πρόβλημα όλων. Πόσο δίκιο είχε και με πόση λαχτάρα δούλευε γι’ αυτό. Είδε από την αρχή σωστά το πρόβλημα και δούλευε άοκνα, σεμνά, ασταμάτητα προς την κατεύθυνση αυτή. Ο Χρυσόστομος, ο Μητροπολίτης Ν. Σμύρνης, ο φλογερός πατριώτης, ο οραματιστής, ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ με κεφαλαία, κατέκτησε μέσα σε λίγο, με τις αρετές και τη δράση του τις καρδιές όλων.
Έγινε ο Ποιμενάρχης του λαού της Νέας Σμύρνης. Έκανε μέσα σε λίγα χρόνια αυτό πού ήταν δύσκολο να γίνει μισό αιώνα».
Εδώ ενταφιάστηκε ο μακαριστός Ν. Σμύρνης Χρυσόστομος
Η ταφή του Χρυσοστόμου έγινε γύρω στις 19:00 στο κοιμητήριο Νέας Σμύρνης. Αρχιερείς , κλήρος και λαός τον αποχαιρέτισαν , ψάλλοντας «Χριστός Ανέστη» και «Χρυσοστόμου του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Νέας Σμύρνης, ημών δε πατρός και ποιμενάρχου , αιωνία η μνήμη».
