Ο Εσπερινός της εορτής του Γενεσίου της Θεοτόκου σε Τερσεφάνου και Σίμου
Με εκκλησιαστική πομπή από τον Ιερό Ναό του Αγίου Νεκταρίου της κοινότητας Τερσεφάνου (Λάρνακα) έγινε η μεταφορά της εικόνας της Παναγίας στο εξωκκλήσι της Ελεούσας, που βρίσκεται νοτιοδυτικά του χωριού στην ομώνυμη τοποθεσία «Παναγία» και άρχισε ο πανηγυρικός Εσπερινός για το Γενέσιον της Θεοτόκου, το οποίο η Εκκλησία τιμά αύριο.
Στην τοποθεσία «Παναγία» ήταν γνωστό στους χωριανούς ότι υπήρχε παλαιός ναός της Παναγίας (12ος -13ος αι.). Για πολλά χρόνια ένας μεγάλος σωρός από πέτρες ήταν ό,τι παρέμεινε από τα ερείπια του ναού που είχε καταστραφεί από άγνωστη αιτία. Πριν μερικά χρόνια , μετά την μετακίνηση τους από εκσκαφέα για να καλλιεργηθεί το χωράφι φάνηκαν τα θεμέλια του ναού, τα οποία διασώθηκαν σε καλή κατάσταση.
Μετά το γεγονός αυτό, η Εκκλησιαστική Επιτροπή Τερσεφάνου , με επικεφαλής τον Οικονόμο , π. Ιωάννη Καλλή, αποφάσισε να αναστηλώσει τον ερειπωθέντα ναό και να τον καταστήσει ξανά τόπο λατρείας και προσευχής. Με την ευλογία του τότε Πανιερωτάτου Μητροπολίτη Κιτίου, Χρυσοστόμου και τη βοήθεια του Τμήματος Αρχαιοτήτων, άρχισε η αναστήλωση του ναού από έμπειρους μαστόρους και τη βοήθεια πολλών εθελοντών, οι οποίοι συνέβαλαν καθοριστικά στη σύντομη αποπεράτωση του έργου σε 14 μήνες (65 εργάσιμες μέρες). Στις 7 Σεπτεμβρίου 2014 ο τότε Μητροπολίτης Κιτίου, Χρυσόστομος, τέλεσε τα Θυρανοίξια του ναού και την επομένη τελέστηκε η πρώτη Θ. Λειτουργία.
Χθες, έξι χρόνια μετά, όλος ο ναός κοσμείται με εξαιρετικές τοιχογραφίες του αγιογράφου, Μάριου Σταυρινού, από την Τερσεφάνου.
Για την αποπεράτωση της αγιογράφησης συνέβαλαν οικονομικά οι κάτοικοι της κοινότητας. Ο ναός είναι μονόκλιτος κτισμένος σε ρυθμό βυζαντινό, συνεπτυγμένο σταυροειδή, εγγεγραμμένο, με τρούλλο.
ΦΩΤΟ : Α. Βικέτος
**************************************
Η ΠΑΝΗΓΥΡΙΣ ΤΟΥ ΓΕΝΕΣΙΟΥ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ ΣΤΗΝ ΑΚΡΙΤΙΚΗ ΣΙΜΟΥ ΑΡΣΙΝΟΗΣ
Του Διακόνου Μιχαήλ Νικολάου
Με τη δέουσα λαμπρότητα και παρουσία πλήθους πιστών, εορτάστηκε το Γενέσιον της Υπεραγίας Θεοτόκου σε ένα από τα ωραιότερα, αλλά και κτυπημένα από την αστυφιλία χωριά της επισκοπής Αρσινόης, τη Σίμου. Το απόγευμα τελέστηκε Μέγας Πανηγυρικός Εσπερινός στον πανηγυρίζοντα Ιερό Ναό Παναγίας Χρυσελεούσης, ο οποίος δεσπόζει της πλακόστρωτης πλατείας στο κέντρο του χωριού. Του Πανηγυρικού Εσπερινού προέστη ο Πανοσιολογιώτατος Αρχιμανδρίτης της Ιεράς Αρχιεπισκοπής π. Τριφύλλιος Ονησιφόρου, πλαισιούμενος από τον ιερέα της κοινότητος Οικονόμο Παναγιώτη Παναγιώτου.
Αρκετοί ήταν οι πιστοί που άφησαν τις γεωργικές τους ασχολίες και έσπευσαν «αγαλλομένω ποδί», στον Ιερό Ναό προσκομίζοντας μέσα σε παραδοσιακά καλάθια και πλουμιστά πανέρια τις προσφορές τους για την αρτοκλασία του Εσπερινού προς τιμή της Κυρίας Θεοτόκου και μητέρας όλων των ανθρώπων.
Ο Πανοσιολογιώτατος στο μεστό θεολογικών και πνευματικών νοημάτων κήρυγμά του ανέφερε τα εξής:
«Πραγματικά αξίζει με την ευκαιρία τής σημερινής εορτής του Γενεσίου τής Παναγίας Μητέρας μας να δώσουμε προσοχή στον αγώνα που προηγήθηκε εκ μέρους των γονέων Της, προκειμένου να καταφέρουν τη σύλληψη και γέννηση τής Υπεραγίας Θεοτόκου. Η Αγία Άννα έφερε με καρτερία τον ονειδισμό τής ατεκνίας και προσκαρτερούσε, δηλαδή περίμενε με υπομονή προσευχόμενη. Κι ο Θεός, απαντώντας στην προσευχή της, τής χάρισε όχι απλώς ένα παιδί, αλλά Εκείνην που στη συνέχεια θα γινόταν η μητέρα τού Φωτός και της Ζωής. “Ἐκυοφόρησεν Ζωήν τήν κυήσασαν».
Η προσευχή, αδελφοί μου, είναι η αναπνοή και το οξυγόνο τής ψυχής για όλους μας. “Μνημονευτέον Θεοῦ μᾶλλον ἢ ἀναπνευστέον” μας υπογραμμίζει ο άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος. Κάποιοι, όμως από μας, προβάλλουν μερικές φορές κάποια ερωτήματα σχετικά με την προσευχή και τη δύναμή της.
Γιατί να προσεύχομαι και να ζητώ από τον Θεό τήν εκπλήρωση των αιτημάτων μου; Δεν τα γνωρίζει ο Θεός; Ο Θεός, αδελφοί μου, τα γνωρίζει όλα και μάλιστα ξέρει πολύ καλύτερα από εμάς τι πραγματικά μάς χρειάζεται. Όμως εμείς έχουμε ανάγκη από επικοινωνία. “Κοινωνικὸν ὂν ὁ ἄνθρωπος καὶ συζεῖν πεφυκώς” κατά τον αρχαίο φιλόσοφο Αριστοτέλη και μάλιστα στη δική μας εποχή που χαρακτηρίζεται από μία ατέρμονη μοναξιά και απομόνωση. Όλοι έχουν ανάγκη από ένα “εσύ”. Ο Θεός, λοιπόν, πρέπει να είναι το μόνιμο “Εσύ» που όλοι μας αναζητούμε, Αυτός να είναι μόνιμος συνομιλητής μας.
Ένα άλλο ερώτημα που γεννάται συχνά στον λογισμό των πιστών είναι το εξής: “Άραγε, κάνει ο Θεός ό,τι τού ζητάμε; Απαντά στις προσευχές μας, στα αιτήματά μας”;. Πάντοτε απαντά, αδελφοί μου, ο Θεός. Αλλά, δεν λέει πάντα ναι, λέει και όχι. Αν πάντοτε πραγματοποιούσε ό,τι Τού ζητούσαμε, τότε δεν θα ήταν Θεός, αλλά δούλος και υπηρέτης των ιδιοτροπιών, εμπαθειών και επιθυμιών μας! Ασφαλώς, όταν Εκείνος κρίνει, μπορεί να επεμβαίνει και να αλλάζει τη φορά των πραγμάτων. Μας δίνει ό,τι πρέπει και όταν πρέπει.
Ένα τελευταίο ερώτημα που απασχολεί πολλούς από τους σύγχρονους δυτικόπληκτους αδελφούς μας είναι η λανθασμένη διαπίστωσή τους ότι η προσευχή είναι στάση παθητική κι ότι τα προβλήματα χρειάζονται ενεργητικότητα. Απάντηση σε αυτή την εσφαλμένη αντίληψη δίνει ο άγιος Ιωάννης Δαμασκηνός, ο οποίος μάς λέει πως “ἡ προσευχή ἐστι ἀπράγμων ἡσυχία τῆς ἐν πράγμασιν ὑπερηφανείας τιμιωτέρα”. Δεν ζητάμε από τον Θεό κάτι που εμείς μπορούμε να κάνουμε. Πότε όμως επικαλούμαστε τη βοήθεια τού Θεού; Αφού συνειδητοποιήσουμε τη δική μας ευθύνη, τότε αιτούμαστε από τον Θεό να συμπληρώσει τα ελλείποντα.
Συμμαχούντες, λοιπόν, με τον Θεό, η αγία Άννα και ο άγιος Ιωακείμ, απέσπασαν το θείον έλεος και κατάφεραν να αποκτήσουν τη Μανναδόχο στάμνα, την Παναγία μας, που τρέφει ως Μήτηρ και Δέσποινα τού κόσμου, όλους εμάς που συνεχώς Της κρούουμε την θύρα τού ελέους “Της, οὗ γένοιτο ἡμᾶς ἐπιτυχεῖν”».
Κατά τη διάρκεια του Πανηγυρικού Εσπερινού έγινε περιφορά της ιεράς εικόνας της Παναγίας Χρυσελεούσης περιμετρικά του Ιερού Ναού και αναπέμφθηκε Δέηση. Παράλληλα όλο το εκκλησίασμα είχε τη δυνατότητα να περάσει κάτω από την εικόνα, ως είθισται να γίνεται στο τέλος της λιτανείας των ιερών εικόνων στο νησί μας.
Μετά το πέρας του Εσπερινού οι εορτάζοντες προσέφεραν κρασί και μοίρασαν τους παραδοσιακούς άρτους και τα κόλλυβα στο εκκλησίασμα στο προαύλιο χώρο του ναού.
