Νέα αντικανονική ενέργιεα Μόσχας κατά Φαναρίου

Θ. Λειτουργία στα Μύρα χωρίς άδεια από το Οικουμενικό Πατριαρχείο

Του Γιάννη Αργυρίου

Ενώ η προσοχή όλων μας είναι στραμμένη στην τουρκική προκλητικότητα, με τις συνεχείς παραβιάσεις της ελληνικής υφαλοκρηπίδας από το Oruc Reis, ταυτόχρονα σημειώνεται και μία ακόμα παραβίαση των εθνικών μας δικαιωμάτων, σε αγαστή συνεργασία της Τουρκίας, με τους ομόδοξους «αδερφούς» μας Ρώσους.

Στις 11 Αυγούστου όπως μας ενημερώνει το εκκλησιαστικό πρακτορείο Ρομφέα,  η Ρωσική Εκκλησία πραγματοποίησε λειτουργία στον Βυζαντινό Ναό του Αγίου Νικολάου στα Μύρα της Λυκίας (στην περιοχή της Αττάλειας στην σημερινή Τουρκία).

Ο εν λόγω ναός λειτουργεί σήμερα ως μουσείο και η άδεια δόθηκε από τις τουρκικές αρχές, στο Πατριαρχείο της Μόσχας. Την λειτουργία πραγματοποίησε ο αποκαλούμενος ως Υπεύθυνος της διαποιμάνσεως των Ρωσόφωνων πιστών στο έδαφος της Τουρκικής Δημοκρατίας, Ιερέας Γεώργιος Σεργκέγιεφ.

Θα αναρωτηθείτε τώρα που είναι το μεμπτό; Σύμφωνα λοιπόν με την εκκλησιαστική πρακτική και ιερούς κανόνες, απαγορεύεται αυστηρά να λειτουργήσει ιερέας ή μητροπολίτης στο έδαφος άλλης Εκκλησίας, χωρίς προηγουμένως να λάβει άδεια από τον οικείο μητροπολίτη. Η Τουρκία ως έδαφος εκκλησιαστικά ανήκει στο Οικουμενικό Πατριαρχείο και το γεγονός ότι οι Ρώσοι πραγματοποιούν με τόση ευκολία, λειτουργίες σε βυζαντινούς ναούς, λαμβάνοντας την σχετική άδεια από τις τουρκικές αρχές (που σε πάμπολλες περιπτώσεις αρνείται του δικαιώματος αυτού στο Οικουμενικό Πατριαρχείο), δείχνει το επίπεδο των σχέσεων των δύο χωρών.

Η πρακτική αυτή του Πατριαρχείου Μόσχας, να «εισβάλει» θα λέγαμε στο έδαφος άλλων εκκλησιών δεν είναι καινούρια. Στην Τουρκία εντάθηκε τα τελευταία χρόνια μετά την απόδοση του Ουκρανικού Αυτοκέφαλου από τον Οικουμενικό Πατριάρχη και εντάσσεται σε μία λογική αντιποίνων, κόντρα φυσικά στο εκκλησιαστικό και κανονικό δίκαιο.

Στον συγκεκριμένο ναό δεν είναι η πρώτη φορά που πραγματοποιείται λειτουργία με ιερέα του Πατριαρχείου Μόσχας. Τον Ιούλιο του 2019, αλλά και πριν ένα μήνα, πραγματοποιήθηκαν και άλλες παρόμοιες τέτοιες λειτουργίες, που δεν συγκέντρωσαν όμως μεγάλο αριθμό πιστών.

Ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Μύρων κ. Χρυσόστομος, κανονικός ποιμενάρχης της περιοχής και μητροπολίτης του Οικουμενικού Πατριαρχείου,

τον Σεπτέμβριο του 2019 με αυστηρότατη θα λέγαμε επιστολή προς τον Προέδρο του Τμήματος Εξωτερικών Εκκλησιαστικών Σχέσεων του Πατριαρχείου Μόσχας, κ. Ιλαρίωνα, εγκαλεί τη Ρωσική Εκκλησία για τις πρωτόγνωρες αντικανονικές και προκλητικές εισπηδήσεις στο κανονικό έδαφος του Οικουμενικού Πατριαρχείου και συγκεκριμένα στα Μύρα της Λυκίας.

“Ἅγιε Δέσποτα, ἐπιτρέψατέ μοι νά ὑπενθυμίσω ὅτι τά Μύρα ἐκτός τοῦ ὅτι εἶναι πανορθόδοξον λαϊκόν Προσκύνημα, τόπος ἅγιος, εἶναι καί παλαίφατος Μητρόπολις ἀπό ἐτῶν πολλῶν ὑπάρχουσα ἐν δράσει. Ἐπί πλέον, σημειωθήτω ὅτι μέχρι χθές, ἅγιε Βολοκολάμσκ, ὑμέτεροι κληρικοί καί ἀρχιερεῖς ἐκ Ρωσσίας ἐπληροφόρουν διά τήν ἐκεῖ παρουσίαν των τό Πατριαρχεῖον μας, τήν Μητέρα Ἐκκλησίαν, καί ἡμᾶς προσωπικῶς, ἐξ οὗ καί ἐξεδίδετο ἡμέτερον γράμμα, κανονική ἄδεια ἱερουργίας. Τώρα τί ἔχει ἀλλάξει; Ἀγνοούμεθα ἤ διεγράφημεν; Νομίζω ὅτι εἶσθε εἰς θέσιν νά ἀντιληφθῆτε, ὅτι τά Μύρα εἶναι ζῶσα Μητρόπολις καί ὄχι τόπος «Διασπορᾶς», ὡς ὑμεῖς φρονεῖτε κακῶς. Τί εἶναι ἐπιτέλους δι’ ἐσᾶς, τόν εἰδήμονα, ἡ Βασιλική τοῦ Ἁγίου Νικολάου, «κοινόχρηστο θέατρο»  ὅπως τελευταίως ὁ τύπος σᾶς ἐρωτᾶ;…. Ἅγιε ἀδελφέ, ὄντως ἀπό ἐμᾶς ἐλάβατε τήν Εὐαγγελικήν ἀλήθειαν, (καί τήν ἐφέρατε εἰς τήν σημερινήν της κατάστασιν), καί σωστά ἀναφέρετε καί ὑπενθυμίζετε ὅτι «ἐμεῖς – δηλ. ποιοί; ἔχουμε τήν εὐθύνη νά σᾶς ἐπαναφέρουμε στήν κανονική τάξη»! Πῶς ὅμως, ὅταν ἐσεῖς ρέπετε ἀπό ἀτοπήματος εἰς ἀτόπημα; Αὐτό πού κάμετε καί διακηρύττετε, ἅγιε Βολοκολάμσκ, δέν εἶναι Ὀρθόδοξος ἐκκλησιολογία, δέν τιμᾷ τήν ἀρχιερατικήν σας ἀξίαν, καθώς συνιστᾶ μίαν  ἀπροκάλυπον καί παράφρονα ἐθνοφυλετικήν αἵρεσιν!”

Μέχρι στιγμής στις προκλητικές και παράνομες αυτές ενέργειες του Πατριαρχείου Μόσχας, το Οικουμενικό Πατριαρχείο επιδεικνύει υπομονή, ελπίζοντας ότι οι Ρώσοι κάποια στιγμή θα αντιληφθούν το λάθος τους και θα επανέλθουν στην οδό της κανονικότητας. Δεν ξέρω, αν σας θυμίζει και κάτι άλλο αυτό, αλλά μάλλον η υπομονή είναι χαρακτηριστικό της Ρωμηοσύνης.

Λίγες ημέρες νωρίτερα εξάλλου ο Οικουμενικός Πατριάρχης, κ.κ. Βαρθολομαίος, από την Κωνσταντινούπολη, έστειλε σαφές μήνυμα στην Μόσχα, τείνοντας όμως παράλληλα και χείρα φιλίας, υπενθυμίζοντάς τους ότι η Εκκλησία της Κωνσταντινούπολης είναι η Μητέρα Εκκλησία από την οποία και οι ίδιοι έλαβαν την Ορθοδοξία.

“Ξέρετε ότι εξ αφορμής του Ουκρανικού Αυτοκεφάλου το Πατριαρχείο της Μόσχας διέκοψε την κοινωνία με το Οικουμενικό Πατριαρχείο, δηλαδή με την Μητέρα του Εκκλησία. Όμως το Οικουμενικό Πατριαρχείο δεν διέκοψε την κοινωνία με την Εκκλησία της Ρωσίας. Ακόμα σήμερα το πρωί χοροστατώντας στον Άγιο Παντελεήμονα, στον Γαλατά, μνημονεύσαμε τον Πατριάρχη Κύριλλο της Μόσχας. Εμείς συνεχίζουμε να αγκαλιάζουμε όλους, εχθρούς και φίλους, με την αγάπη μας και με την προσευχή μας και με την κατανόησή μας”.

Όπως και να έχει πάντως, όλες αυτές οι ενέργειες, αλλά και η στιγμή της πραγματοποίησης τους, καλό θα είναι να σημειώνονται. Ούτε τυχαίες είναι, ούτε φυσικά αθώες και όπως αναφέρουμε και παραπάνω είναι ενδεικτικές της συνεργασίας της Τουρκίας και της Ρωσίας το τελευταίο χρονικό διάστημα, κάτι που δεν θα πρέπει να περνά απαρατήρητο.

Το ότι δεν υπάρχει σχίσμα στους κόλπους της Ορθόδοξης Εκκλησίας αυτή την στιγμή, επαφίεται αποκλειστικά στην μακροθυμία του Οικουμενικού Πατριάρχη. Μέχρι πότε όμως αυτές οι προκλήσεις θα μένουν αναπάντητες και άνευ συνεπειών;

ΠΗΓΗ: pollsandpolitics.gr