Κιτίου Νεκτάριος: «Αγωνία συνέχει την ύπαρξη μου»

*ΛΑΟΣ ΚΑΙ ΚΛΗΡΟΣ ΤΟΝ ΥΠΟΔΕΧΤΗΚΑΝ ΜΕ ΑΓΑΠΗ

*ΣΤΟΧΟΣ ΤΟΥ ΝΕΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗ: Η ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΣΥΝΟΧΗ, Η ΑΝΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΤΩΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΩΝ ΤΩΝ ΝΕΩΝ ΚΑΙ Η ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ ΜΕ ΟΛΟΥΣ, ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΩΣ ΚΟΜΜΑΤΙΚΗΣ ΑΠΟΧΡΩΣΗΣ.

Του Α. ΒΙΚΕΤΟΥ

Διπλή εορτή η Τρίτη, 6η Αυγούστου για την Λάρνακα. Το πρωί η πανήγυρις του Μητροπολιτικού ναού της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος, αργά το απόγευμα στον ίδιο ναό η ενθρόνιση, «δόξη και τιμή», του νέου Ποιμενάρχη της , Μητροπολίτη Κιτίου, Υπερτίμου και Εξάρχου Λάρνακος και Λευκάρων, Νεκταρίου.
Πάνω από την κεντρική είσοδο του ναού είχε αναρτηθεί ένα πανό , που έγραφε: «Ευλογημένος ο Ερχόμενος Εν Ονόματι Κυρίου». Το πανό κοσμούσε στα αριστερά η φωτογραφία του Μητροπολίτη και στα δεξιά η εικόνα του Χριστού. Στον μεγάλο αύλειο χώρο, που τελικά αποδείχθηκε μικρός για τον κόσμο, είχαν σκορπιστεί δάφνες και μερσίνα. Επίσης , είχε παραταχθεί για να αποδώσει τιμές η φιλαρμονική του Τάγματος Οδοιπόρων Αγάπης.
Λίγο μετά τις έξι και μισή άρχισε η προσέλευση των μελών της Ιεράς Συνόδου , του εκπροσώπου του προέδρου της Δημοκρατίας, Επιτρόπου Φώτη Φωτίου, του προέδρου του Ανωτάτου Δικαστηρίου , Μύρωνα Νικολάτου, του Επιτετραμμένου της Πρεσβείας της Ελλάδος, βουλευτών , κρατικών αξιωματούχων και των Αρχών της Λάρνακας.
Από την θύρα του περιβόλου μέχρι το οίκημα της Μητρόπολης είχαν παραταχθεί δεξιά και αριστερά αρχιμανδρίτες και πρεσβύτεροι ενδεδυμένοι με επιτραχήλιο και φελώνιο. Τέσσερις διάκονοι κρατούσαν δικεροτρίκερα και θυμιατά.
Στις 7 το απόγευμα άρχισαν να χτυπούν χαρμόσυνα οι καμπάνες , αναγγέλλοντας την άφιξη του νέου Μητροπολίτη. Ο γενικός αρχιερατικός επίτροπος π. Ανδρέας με την παραδοσιακή μερέχα καλωσόρισε τον Μητροπολίτη, ο οποίος ενδύθηκε τον αρχιερατικό μανδύα, παρέλαβε την ράβδο και ασπάστηκε το Ιερό Ευαγγέλιο , το οποίο έφερε ο αρχιγραμματέας της Συνόδου, αρχμ. Γρηγόριος. Στην κλίμακα του Μητροπολιτικού οίκου ανέμεναν ο τέως Κιτίου Χρυσόστομος και τα μέλη της Ιεράς Συνόδου. Όλοι μαζί κατευθύνθηκαν στον ναό. Ο κόσμος ξέσπασε σε χειροκροτήματα και επευφημούσε τον κ. Νεκάριο , αναφωνώντας : «Άξιος!-Άξιος”.

Με την είσοδο στον ναό ο βυζαντινός χορός της Μητρόπολης, με χοράρχη τον άρχοντα πρωτοψάλτη , Αβραάμ Βάμβα, άρχισε να ψέλνει το «Άξιον Εστί». Ο κ . Νεκτάριος εισήλθε στο Ιερό Βήμα, ασπάστηκε την Αγία Τράπεζα και ενδύθηκε επιτραχήλιο και ωμοφόριο. Εξερχόμενος ανήλθε στον αρχιερατικό θρόνο, έχοντας στα δεξιά του τον Μητροπολίτη τέως Κιτίου Χρυσόστομο.

Στον Ενθρονιστήριο Λόγο του ο Μητροπολίτης Νεκτάριος ανέφερε ότι την ύπαρξη του «συνέχει αγωνία για το κατά πόσο θα ανταποκριθεί επάξια», στην ιερή αποστολή, που αναλαμβάνει.

Σε άλλα σημεία του Λόγου του ο Κιτίου Νεκτάριος, μεταξύ άλλων, τόνισε:
*Η Ιερά Μητρόπολη Κιτίου και ολόκληρη η Εκκλησία «έχει χρέος να αφουγκράζεται τα προβλήματα των νέων, αλλά και κάθε σύγχρονου ανθρώπου, και να είναι αρωγός σε οποιονδήποτε προτρέχει σ’ αυτήν».
*Θα δοθεί στήριξη σε «κάθε προσπάθεια που συμβάλλει στην κοινωνική συνοχή, στη σύσφιγξη των κοινωνικών σχέσεων, στην ανάπτυξη της αλληλεγγύης, αναγκαίων προϋποθέσεων για την ευημερία της χώρας».

* Επιδίωξη του θα είναι η συνεργασία με την τοπική αυτοδιοίκηση της Μητροπολιτικής περιφέρειάς , αλλά και με κάθε οργανωμένο σύνολο, ανεξαρτήτως κομματικής απόχρωσης.
*Θα ενισχύσει κάθε προσπάθεια της εκάστοτε ηγεσίας για «την εξεύρεση μιας δίκαιης λύσης στο πρόβλημα της κατοχής της πατρίδας μας από τον Τούρκο εισβολέα. Μιας λύσης που θα διασφαλίζει την ειρηνική και δημιουργική συνύπαρξη ολόκληρου του κυπριακού λαού μέσα σε μια ευνομούμενη πολιτεία».
Τέλος, είπε ότι προσεύχεται να έχει «φίλο και συμπαραστάτη στη πορεία, που ξεκινά, τον Άγιο Λάζαρο».

Τον νέο Μητροπολίτη προσφώνησε εκ μέρους του Αρχιεπισκόπου ο Μητροπολίτης Πάφου, Γεώργιος.
Απευθυνόμενος στο νέο Μητροπολίτη Κιτίου, ο Πάφου Γεώργιος εξέφρασε τη βεβαιότητα ότι θα πετύχει σ’ αυτή τη προσπάθεια, αφού όπως εξήγησε η εντεκαετής συνεργασία τους δεν του «άφησε καμιά αμφιβολία για τα προσόντα, το ήθος και την εργατικότητά» του, ενώ, πρόσθεσε «το πράο και προσηνές του χαρακτήρα του, η μόρφωσή του και η βαθιά πίστη του στον Θεό και στις δυνατότητες του ανθρώπου, εγγυώνται την αποτελεσματικότητα της προσπάθειάς του».

Ο αντιδήμαρχος Λάρνακας, Ιάσωνας Ιασωνίδης, καλωσόρισε τον Μητροπολίτη Νεκτάριο εκ μέρους του Δημάρχου Ανδρέα Βύρα και του Δημοτικού Συμβουλίου Λάρνακας. Ανέφερε ότι η παρουσία του γεμίζει τον κόσμο «ελπίδες και προσδοκίες» και εξέφρασε τη βεβαιότητα ότι το έργο, που θα επιτελέσει θα είναι θεάρεστο.
Επίσης, εξέφρασε θερμές ευχαριστίες και την αγάπη του λαού της Λάρνακας προς τον τέως Κιτίου Χρυσόστομο.
Στην τελετή της Ενθρόνισης ήταν παρών και ο συνυποψήφιος του κ. Νεκταρίου, αρχμ. Ευμένιος.
*Ο νέος Μητροπολίτης Κιτίου Νεκτάριος θα τελέσει την πρώτη του Θεία Λειτουργία την Κυριακή στον Άγιο Νικόλαο Δροσιάς και θα προστεί του μνημοσύνου των πεσόντων της Τηλλυρίας.

Ο Ενθρονιστήριος Λόγος

“Τω απείρω ελέει του εν Τριάδι προσκυνουμένου Θεού και με την επιεική ψήφω του λαού και της Ιεράς Συνόδου της Αγιωτάτης Εκκλησίας της Κύπρου ανεβαίνω σήμερα τις βαθμίδες της επισκοπικής αυτής καθέδρας. Αίνον εκ βάθους ψυχής και ικεσίες εκ βάθους καρδίας αναπέ-μπω αυτήν τη στιγμή προς τον Πανάγαθο Θεό, ώστε να με αξιώσει να υπηρετήσω, όσο το δυνατό θεαρέστως, την Ιερά Μητρόπολη Κιτίου, της οποίας αναλαμβάνω σήμερα την πνευματική ποιμαντορία. Απορώ και εξίσταμαι για την τόση συγκατάβαση του φιλανθρώπου Θεού προς την ελαχιστότητά μου. Δέος με καταλαμβάνει, όταν αναλογιστώ ποιες προσωπικότητες εκόσμησαν με την παρουσία τους αυτό τον θρόνο, όπως ο Άγιος Λάζαρος ο Τετραήμερος ως πρώτος επίσκοπος Κιτίου, ο εθνομάρτυρας Μελέτιος, ο Νικόδημος Μυλωνάς, ο εθνάρχης Μακάριος ο Γ΄ και τόσοι άλλοι. Αγωνία συνέχει την ύπαρξή μου κατά πόσο θα ανταποκριθώ επάξια σ’ αυτή την ιερή αποστολή. Η Μητρόπολη Κιτίου δεν αποτελεί για μένα άγνωστο περιβάλλον, αφού κι εγώ υπήρξα τέκνο της. Εδώ γεννήθηκα και μεγάλωσα, εδώ χειροτονήθηκα και έζησα μέχρι την εκλογή μου ως επίσκοπος Αρσινόης. Και σήμερα, έντεκα χρόνια μετά, επιστρέφω, όχι ως ξένος μεταξύ ξένων, αλλά ως οικείος επί τα ίδια με φρόνημα θυσίας, για να διακονήσω τον λαό της γενέτειράς μου. Παρακαλώ τον Θεό, η χάρις και η αγάπη Του να κατευθύνουν την όλη διακονία μου, ώστε ως Επίσκοπος να προσκαλώ και να συντονίζω τους πάντες να μετέχουν στην εν Χριστώ ζωή και να ζουν εκκλησιαστικά.
Η Εκκλησία Κύπρου, την οποίας ιστορική επισκοπή είναι και η Ιερά Μητρόπολις Κιτίου, είναι ο μακροβιότερος θεσμός στην ιστορία του τόπου. Εδώ και δύο χιλιάδες χρόνια η Εκκλησία του Χριστού καλωσορίζει κάθε άνθρωπο στη γέννησή του και τον εισάγει στους κόλπους της με το ιερό βάπτισμα, τον ευλογεί στον γάμο του, συμμετέχει στις χαρές και στις λύπες του, τον κα-τευοδώνει στο πέρασμά του στην αιωνιότητα. Η σφραγίδα της χριστιανικής πίστης αποτυπώθηκε στο ήθος και την παράδοση, στα γράμματα και τις τέχνες, βοηθώντας τον τόπο όχι μόνο να διέλθει αλώβητος από τις κακουχίες της ιστορίας, αλλά και να δημιουργήσει πολιτισμό.
Αναλαμβάνοντας, έτσι, τη διαποίμανση της ιστορικής αυτής Μητροπόλεως, δε θα προβώ σε προγραμματικές δηλώσεις και υποσχέσεις με κοσμικό τρόπο, που πολλές φορές παραμένουν ανεκπλήρωτες. Εξάλλου, για τους ποιμένες, που ο ένας διαδέχεται τον άλλο, ένα πρόγραμμα υπάρχει, το αιώνιο πρόγραμμα της Εκκλησίας· δηλαδή το πρόγραμμα της εν Χριστώ Σωτηρίας. Και πάντοτε, ασφαλώς, όλα γίνονται προς δόξαν Θεού. Όμως, επιτρέψτε μου να ιχνογραφήσω αδρομερώς κάποιες διαστάσεις της πνευματικής μαρτυρίας, την οποία θα προσπαθήσω με όλες μου τις δυνάμεις να υπηρετήσω.
Η Εκκλησία οφείλει να καταθέτει λόγο ικανό να νοηματοδοτεί κάθε πτυχή της ζωής των αν-θρώπων. Καλείται η Εκκλησία να βοηθήσει κάθε άνθρωπο να αναμετρηθεί με το βαθύτερο νόημα της ζωής, αλλά και του θανάτου, να εισαχθεί στο μυστήριο της σωτηρίας, να βιώσει τη θεογνωσία και την αυτογνωσία, την κοινωνικότητα και το κάλλος της δημιουργίας. Η Εκκλησία απαντά στα μεγάλα υπαρξιακά ερωτήματα του ανθρώπου, τον μαθαίνει να υπερβαίνει την τραγικότητα και την απελπισία, τον διδάσκει να χαίρεται τα καίρια και τίμια της ζωής, τη φιλοθεΐα και τη φιλανθρωπία, την ελευθερία και την αγάπη και την ομόνοια.Ο λόγος της Εκκλησίας είναι λόγος παραμυθίας, ελπίδας και στήριξης κάθε ανθρώπου σε οποιαδήποτε εμπερίστατη στιγμή του βίου του. Η Εκκλησία υπάρχει στον κόσμο, για να αναγγέλλει το μέγα μήνυμα ότι : «Τέκνα Θεού εσμέν» Α΄ Ιω. 3,2.
Ιδιαιτέρως μας προβληματίζει ο τομέας της νεότητας. Η Εκκλησία πρέπει να βρει τον τρόπο και τη γλώσσα που θα μιλήσει και θα διαλεχθεί με τους νέους ανθρώπους και αυτή δεν είναι άλλη από τη γλώσσα της απλότητας, της ειλικρινείας και της αλήθειας. Οι νέοι ψάχνουν το αυθεντι-κό, αυτό που θα μιλήσει στην ψυχή τους. Γι’ αυτό δεν είναι τυχαίο που πολλοί νέοι άνθρωποι προστρέχουν στα μοναστήρια, βρίσκοντας εκεί αυτό που ζητούν.
Ως εκ τούτου, η Ιερά Μητρόπολις Κιτίου, όπως και ολόκληρη η Εκκλησία, έχει χρέος να αφουγκράζεται τα προβλήματα των νέων, αλλά και κάθε σύγχρονου ανθρώπου, και να είναι αρωγός σε οποιονδήποτε ανατρέχει σ’ αυτήν. Σε κάθε άνθρωπο που αιτείται λόγον αγαθόν και πράξη διακριτική, θα είμαστε ανοικτοί και έτοιμοι να συνδράμουμε. Στη συν Θεώ επίτευξη της πνευματικής μαρτυρίας μας, θα έχουμε συμπαραστάτες και συνεργάτες τους ιερείς της Μητρόπολής μας, για ακόμη περισσότερη αναβάθμιση του έργου των ενοριών μας. Ιδιαίτερη σημασία έχει για μας ο τομέας της Λατρείας και το Λειτουργικό περιβάλλον των ναών. Εδώ, κάνοντας μια παρένθεση, θα πρέπει να αναφέρουμε ότι στη Μητρόπολη αυτή έγινε σημαντική εργασία στον τομέα της εικονογραφίας, αλλά και της βυζαντινής μουσικής, με αποτέλεσμα να υπάρ-χουν εντός των ορίων της αξιόλογοι εικονογράφοι και ψάλτες. Μέσα, λοιπόν, από την εικονο-γραφία και την ψαλμωδία, την ευταξία και το κάλλος τους, αλλά προπάντων με τα τελούμενα σε αυτούς, θέλουμε οι ναοί μας να μυσταγωγούν τον λαό και να τον βοηθούν να βιώνει εντο-νότερα το μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας. Οι άνθρωποι θα προικίζονται με ζωηφόρες εμπειρίες, θα γεύονται την αγάπη του Θεού και του συνανθρώπου, θα διδάσκονται εμπειρικά ότι η χαρά που μοιράζεται, μεγεθύνεται, και η λύπη που μοιράζεται, σμικρύνεται. Όνειρο και στόχος μας είναι οι ενορίες να λειτουργούν όπως πρέπει, προάγοντας, έτσι, το πρότυπο της εν Χριστώ κοινωνίας και φιλαδελφίας. Απαραίτητα, κάθε ενορία πρέπει να δραστηριοποιηθεί και στον τομέα της φιλανθρωπίας. Με τη φιλανθρωπία και την όλη λειτουργία τους, οφείλουν να θυμίσουν ότι ο άνθρωπος γίνεται πλούσιος όσο περισσότερο δωρίζει. Όταν δωρίζει, όχι μόνο χρήματα, αλλά και την κατανόησή του, τον χρόνο του, τη φιλία του. Μέσα στην ενοριακή ζωή πρέπει να αναδειχθεί η αλληλοσυνεργασία και η αλληλεγγύη μεταξύ των ανθρώπων, η προτεραιότητα του εμείς και όχι του εγώ. Είναι, άλλωστε, το κοινοτικό τούτο πνεύμα που διέσωσε την ψυχή της Κύπρου μέσα στα βάσανα της ιστορίας· είναι αυτό το εκκλησιαστικό ήθος της αυτο-προσφοράς και της αυτοθυσίας, που συνέβαλε στη διατήρηση της πνευματικής φυσιογνωμίας μας. Είναι αυτό το ήθος που καλούμαστε να αντιπαραθέσουμε στη σύγχρονη λογική της κατανάλωσης και της ατομικιστικής ευδαιμονίας.
Στην ίδια πνευματική στοχοθεσία θα συνεισφέρουν και οι Ιερές Μονές της περιφέρειάς μας. Είναι γνωστό το πόσο έχουν προσφέρει τα μοναστήρια στον λαό της Λάρνακας με προεξάρ-χουσα τη μονή Σταυροβουνίου, κάτω από την καθοδήγηση του πολιού γέροντος Αθανασίου. Με τον δικό τους ιδιαίτερο τρόπο, με τη λαλώσα σιωπή τους, διδάσκουν στους ανθρώπους την προσευχή και την άσκηση, τη μετάνοια και τη χαρμολύπη, το ξεπέρασμα του εγωκεντρισμού και την προσφορά προς τον συνάνθρωπο. Πόσοι και πόσοι κληρικοί και λαϊκοί δεν βρήκαν ανάπαυση εναποθέτοντας τις αμαρτίες τους στο πετραχήλι ενός πνευματικού στα μοναστήρια μας. Γι’ αυτό επιθυμούμε τα μοναστήρια, ανενόχλητα και απερίσπαστα, το καθένα με τον δικό του τρόπο και χαρακτήρα, να συνεχίσουν την πορεία τους αναπαύοντας τους κοπιώντας και πεφορτισμένους.
Ακόμη, στο πολυδιάστατο έργο μας θα έχουμε συνοδοιπόρους τους θεολόγους και άλλους πνευματικούς ανθρώπους της επαρχίας μας, ώστε να εμπλουτιστούν οι άνθρωποι με υπαρξιακές δεξιότητες που θα τους βοηθήσουν να είναι καλοί σύζυγοι, στοργικοί γονείς, ευγενείς γείτονες, εποικοδομητικοί συνάδελφοι, ακέραιοι λειτουργοί, δημιουργικοί πολίτες. Θα συμβάλουμε στην παιδεία, στην ευρύτερη διάστασή της, ώστε να μορφώνονται πρόσωπα που να αντιστέκονται σε οτιδήποτε υποβαθμίζει τον άνθρωπο και ευτελίζει την κοινωνία: να αντιστέκονται στην υποκουλτούρα και τις εικονικές ψευδαισθήσεις, την αδιαφορία για τους άλλους και την ιδιωτεία. Να μορφώνονται πρόσωπα που να ωφελούνται από κάθε αληθινή δημιουργία στις τέχνες και στον πολιτισμό, ώστε το κατά κεφαλήν μορφωτικό εισόδημα του τόπου να είναι σε τέτοιο ύψος που να αντιπαλεύει κάθε ροπή διάλυσης και αποδόμησης της πνευματικότητας της χώρας, οποθενδήποτε και αν αυτή προέρχεται.
Κατά συνέπεια, θα στηρίξουμε κάθε προσπάθεια που συμβάλλει στην κοινωνική συνοχή, στη σύσφιγξη των κοινωνικών σχέσεων, στην ανάπτυξη της αλληλεγγύης, αναγκαίων προϋποθέσεων για την ευημερία της χώρας. Θα συνδράμουμε σε ό,τι συνεισφέρει στην πολιτισμική πρόοδο του τόπου, θα είμαστε συνεργάτες στην καλλιέργεια των γραμμάτων, των τεχνών και κάθε άλλης καλλιτεχνικής δημιουργίας, θα στηρίξουμε οτιδήποτε υψηλό και ευγενές επιφέρει την πνευματική άνοιξη στις καρδιές των ανθρώπων. Αναμένουμε και επιδιώκουμε τη συνεργασία με την τοπική αυτοδιοίκηση της Μητροπολιτικής περιφέρειάς μας, αλλά και με κάθε οργανωμένο σύνολο, ανεξαρτήτως κομματικής απόχρωσης. Θα καλλιεργήσουμε την πολιτισμική ιδιοπροσωπία και την εθνική ταυτότητα του τόπου, και την ίδια στιγμή θα είμαστε ανοιχτοί να προσλάβουμε οτιδήποτε αληθινό, αφού στη δική μας παράδοση, εθνικό και οικουμενικό, τοπικό και παγκόσμιο, μπορούν να συνυπάρξουν αρμονικά στην αλήθεια. Θα αναδείξουμε έτι περισσότερο τα εκκλησιαστικά μνημεία της Μητροπόλεως, καθότι τυγχάνει να είναι πολύ αξιόλογα.

Περαίνοντας τον σύντομο αυτό λόγο, επιτρέψτε μου να εκφράσω θερμές και εγκάρδιες ευχα-ριστίες προς όσους ποικιλοτρόπως μου συμπαραστάθηκαν στη διαδρομή της ζωής μου. Ευχα-ριστώ, καταρχήν, την Ιερά Σύνοδο της Εκκλησίας Κύπρου και τον σεπτό Προκαθήμενό της, Αρχιεπίσκοπο Χρυσόστομο τον Β´, για την τιμητική εμπιστοσύνη που μου επέδειξαν αναδει-κνύοντάς με εν πρώτοις Επίσκοπο Αρσινόης και σήμερα Μητροπολίτη Κιτίου. Ευγνωμοσύνη και ευχαριστίες εκφράζω προς τον Μητροπολίτη τέως Κιτίου Χρυσόστομο, για την εκ νεότητος πνευματική του στήριξη και αγάπη. Ακόμα, τον ευχαριστώ γιατί μου παραδίδει μία Μητρόπολη με πολλές δυνατότητες, αφού χάρις στις δικές του προσπάθειες για δεκαετίες την ανέβα¬σε στο επίπεδο που βρίσκεται. Ευχαριστώ, ωσαύτως, τον Μητροπολίτη Πάφου Γεώργιο, για την όλη βοήθεια και στήριξή του κατά την ποιμαντορία μου στην επισκοπή Αρσινόης. Ευχαριστώ τους ιερείς και το πλήρωμα της επισκοπής αυτής και όλης της μητροπολιτικής περιφέρειας Πάφου για τη συνοδοιπορία και συνεργασία. Πρέπει εδώ να αναφέρω ότι η αποχώρηση μου από την επισκοπή Αρσινόης δεν γίνεται χωρίς πόνο και θλίψη, αφού συνδέθηκα με τον κόσμο της τα τελευταία έντεκα χρόνια. Τους δηλώνω ότι ένα μέρος της ψυχής μου παραμένει κοντά τους. Περαιτέρω, ευχαριστώ τους ιερείς και το πλήρωμα της Ιεράς Μητροπόλεως Κιτίου που χάρις στη δική τους παρότρυνση αποδέχθηκα να αναλάβω το βαρύ φορτίο που επωμίζομαι σήμερα. Ευχαριστώ τον Ηγούμενο της Ιεράς Μονής Αγίου Γεωργίου Μαυροβουνίου, Αρχιμανδρίτη Συμεών, για τα όσα μου έχει προσφέρει μέχρι σήμερα. Ιδιαίτερες ευχαριστίες εκ¬φράζω σ’ όσους με οποιονδήποτε τρόπο μου συμπαραστάθηκαν και με στήριξαν στη διαδικασία της εκλογής. Τους εύχομαι ο Θεός να τους έχει πάντα καλά. Αισθήματα ευγνωμοσύνης αναβλύζουν εκ της καρδίας μου για τους μακαριστούς γονείς μου Ανδρέα και Ζωή. Ας είναι αιωνία τους η μνήμη. Με την ίδια θέρμη ευχαριστώ τους κατά σάρκα συγγενείς μου για την όλη τους μετοχή στις χαρές και τις λύπες του βίου μου. Τέλος, ευχαριστώ όλους εσάς, τους επισήμους και τον λαό, που με τιμάτε σήμερα με την παρουσία σας.
Η Ιερά Μητρόπολη Κιτίου έχει ως προστάτη της και πολιούχο τον Άγιο Λάζαρο τον Τετραήμερο και Φίλο Χριστού. Αυτόν προσδοκώ να έχω κι εγώ φίλο και συμπαραστάτη στη πορεία που ξεκινώ σήμερα. Στον δρόμο που ανοίγεται μπροστά μου είμαι σίγουρος ότι θα τον χρειαστώ πολλές φορές. Ο Άγιος Λάζαρος κομίζει στους ανθρώπους το πλέον ελπιδοφόρο μήνυμα: τη νίκη επί του θανάτου. Αυτό αποτελεί πηγή ελπίδας και χαράς για όλους μας. Γινόμενοι φίλοι Χριστού, όπως ο πολιούχος μας, προγευόμαστε από αυτήν τη ζωή την υπέρβαση της φθοράς και του θανάτου, προγευόμαστε μια άλλη διάσταση ζωής, όπου ο χωρισμός και η απόσταση, ο πόνος και η θλίψη και οι δυσκολίες δεν θα υπάρχουν. Με αυτή την ελπίδα αναλαμβάνουμε σήμερα αυτή τη διακονία, θαρρούντες στο έλεος του πανοικτίρμονος Θεού δια των πρεσβειών της Υπερευλογημένης Δεσποίνης ημών Θεοτόκου και Αειπαρθένου Μαρίας, του Αγίου Θεράποντος, επισκόπου Κιτίου, και του Αγίου και δικαίου φίλου του Χριστού Λαζάρου του Τετραημέρου, πρώτου Επισκόπου Κιτίου”.

Η Ομιλία του Μητροπολίτη Πάφου