Αρχιεπίσκοπος : Ο Χριστός είναι η Σοφία του Θεού

Αρχιεπίσκοπος Κύπρου Χρυσόστομος Β', Εσπερινός Μεσοπεντηκοστής, Ι.Ν. της του Θεού Σοφίας, Πανήγυρις

Πανήγυρις του Ι.Ν. της του Θεού Σοφίας

«Ας μη μιμηθούμε τους Ιουδαίους, αδελφοί μου, που τυφλοί όντες εξαιτίας της εγωιστικής τους αντίληψης ότι ήταν οι μόνοι γνώστες τού γράμματος τού Νόμου, δεν δέχθηκαν μέσα τους τον αληθινό λόγο τού Νομοθέτου Θεού, αλλά ας ανοίξουμε την καρδιά μας και να δεχθούμε μέσα μας τον Χριστό, που θα μας ξεδιψάσει από την πνευματική μας δίψα μόνιμα και θα μας χαρίσει την αναφαίρετη ειρήνη Του».
Με αυτές τις παροτρύνσεις, ο Μακαριώτατος Προκαθήμενος τής καθ’ ημάς Εκκλησίας τής Κύπρου, Αρχιεπίσκοπος κ.κ. Χρυσόστομος, απευθύνθηκε προς τους εκκλησιαζομένους πιστούς στον πανηγυρίζοντα Ιερό Ναό τής τού Θεού Σοφίας στον Στρόβολο Λευκωσίας κατά τη διάρκεια τού εσπερινού τής Μεσοπεντηκοστής, στον οποίο και χοροστάτησε, συμπαραστατούμενος από τον Θεοφιλέστατο Επίσκοπο Μεσαορίας κ. Γρηγόριο.
Με αφορμή τόσο τα περιεκτικά σε νοήματα τροπάρια αλλά και τα παλαιοδιαθηκικά αναγνώσματα τού εσπερινού πού αναφέρονταν στη Σοφία τού Θεού, κήρυξε τον θείο λόγο, και αναφέρθηκε στη σπουδαιότητα της Δεσποτικής αυτής εορτής, η σημασία τής οποίας λανθάνει πολλούς από τους πιστούς.

Η Τετάρτη της Μεσοπεντηκοστής είναι η 25η από του Πάσχα και η 25η προ της Πεντηκοστής ημέρα. Σημειώνει το μέσον της περιόδου των 50 μετά το Πάσχα εορτάσιμων ημερών. Είναι δηλαδή ένας σταθμός. Η ημέρα αυτή συνδυάζει τα θέματα, του Πάσχα αφ’ ενός και της επιφοιτήσεως του αγίου Πνεύματος αφ’ ετέρου, και «προφαίνει» τη δόξα της αναλήψεως του Κυρίου, που θα εορταστεί μετά από 15 ημέρες.
«Μετά το υπερφυές θαύμα που έκαμε ο Χριστός στον παράλυτο» ανέφερε ο Μακαριώτατος, «οι Ιουδαίοι, σκανδαλισμένοι δήθεν διά τό γενέσθαι ἐν τῷ Σαββάτῳ (διότι πράγματι, Σάββατο θεράπευσε ο Κύριος τον παράλυτο), Τον καταδίωκαν και ζητούσαν να τον σκοτώσουν. Για τον λόγο αυτό ο Ιησούς έφυγε από τα Ιεροσόλυμα και πήγε στη Γαλιλαία. Μετέπειτα, κατά την εορτή της Σκηνοπηγίας (ήταν μεγάλη εορτή των Ιουδαίων), ο Ιησούς ανέβηκε και πάλι στα Ιεροσόλυμα και περπατούσε στα κρυφά. Στο μέσο όμως της εορτής ανέβηκε στο Ναό και δίδασκε· και όλοι έμεναν έκπληκτοι από τη διδαχή Του. Η διδασκαλία Του προκαλεί τον θαυμασμό, αλλά και ζωηρή αντιδικία μεταξύ αυτού και του λαού και των διδασκάλων. Είναι Μεσσίας ο Ιησούς ή δεν είναι; Είναι η διδασκαλία Του εκ Θεού ή δεν είναι;
Αλλά, επειδή Τον φθονούσαν, έλεγαν: «Πώς αυτός ξέρει γράμματα, ενώ δεν έχει σπουδάσει;» Γόγγυζαν λοιπόν όλοι κατά του Χριστού και επιδίωκαν να Τον σκοτώσουν οπωσδήποτε.
Μετά ο Ιησούς τους είπε και πάρα πολλά άλλα σχετικά με τη διάκριση που πρέπει να έχουμε όταν χρησιμοποιούμε τον Νόμο, και ιδιαίτερα βαρυσήμαντα.
Ενώ, λοιπόν, τελούνταν η εορτή τής Σκηνοπηγίας, στάθηκε όρθιος ο Χριστός και έκραξε με φωνή μεγάλη: «Ἐάν τις διψᾷ, ἐρχέσθω πρός με καί πινέτω». Εάν δηλαδή κάποιος αισθάνεται πόθο και δίψα, όχι για αγαθά υλικά και φθαρτά, αλλά για την εσωτερική γαλήνη και την αιώνια ζωή, ας έλθει κοντά μου διά της πίστεως και ας πίνει ελεύθερα. Πλησίον μου θα ικανοποιηθούν όλοι οι ευγενείς του πόθοι και θα βρει ανάπαυση η ψυχή του».
Τότε εκείνοι πήραν στα χέρια τους πέτρες, για να τις ρίξουν καταπάνω Του, πλην όμως πέτρα δεν Τον άγγιξε ούτε κατ’ ελάχιστον. Και τούτο, διότι ο Ιησούς χάθηκε θαυματουργικά από τα μάτια τους και, περνώντας από ανάμεσά τους απαρατήρητος, έφυγε από τον Ναό.

Ο Χριστός είναι ο διδάσκαλος. Αυτός που ενώ δεν έμαθε γράμματα κατέχει το πλήρωμα της σοφίας, γιατί είναι η Σοφία του Θεού που κατασκεύασε τον κόσμο. Εκείνος που διδάσκει στο ναό, στο μέσον των διδασκάλων του ιουδαϊκού λαού, στο μέσον της εορτής, είναι ο Μεσσίας, ο Χριστός, ο Λόγος του Θεού. Αυτός που αποδοκιμάζεται από τους δήθεν σοφούς του λαού Του είναι η του Θεού Σοφία.
Αυτός ο Λόγος είναι που υπόσχεται σε αυτούς που διψούν και τρέχουν στον Χριστό για να ξεδιψάσουν, ότι θα γεμίσουν με το Άγιο Πνεύμα και θα μεταμορφωθούν σε ανεξάντλητη πηγή ζωής, πλημμυρισμένοι από τη Χάρη τού Θεού.
Ο άνθρωπος που κατόρθωσε να γεμίσει την καρδιά του με την παρουσία του Θεού, είναι παραδομένος ολόκληρος στον Θεό, ξεπερνά όλα τις ανθρώπινες μικρότητες και αντικρύζει στο πρόσωπο των άλλων ανθρώπων τον ίδιο τον Θεό».