Παρελθόν και μέλλον

Του Τάκη Χατζηδημητρίου*

Ως πότε θα μας δέρνει ο σκοταδισμός; Ως πότε θα σχίζουμε σελίδες ή θα απαγορεύουμε βιβλία; Πότε θα καταλάβουμε ότι η γνώση είναι δύναμη, είναι διάλογος, είναι δημοκρατία , είναι ελευθερία; Πότε θα εννοήσουμε ότι αν θέλουμε λύση σημαίνει ότι θα ζήσουμε με τους Τουρκοκύπριους; Πότε θα εννοήσουμε ότι θα πρέπει να έχουμε, αν όχι φιλικές, τουλάχιστο σχέσεις συνεννόησης με την Τουρκία;

Η υπόθεση με τη σελίδα για τον Ατατούρκ είναι ενδεικτική. Η σελίδα λέγει στοιχεία για τον Ατατούρκ , αλλα και ζητήματα για συζήτηση (having the qualities of a person who is in head of something or in charge). Δεν μπορούμε ούτε να αναφερόμαστε στο όνομά του;

ΞΕΧΑΣΑΜΕ ΟΤΙ ΣΤΗ ΛΕΥΚΩΣΙΑ ΕΙΧΑΜΕ ΠΛΑΤΕΙΑ ΚΕΜΑΛ ΑΤΑΤΟΥΡΚ.

Ας στρέψουμε το βλέμμα μας στην Ελληνική ιστορία. Ας θυμηθούμε το δημιουργό της σύγχρονης Ελλάδας. Τον ΕΛΕΥΘΕΡΙΟ ΒΕΝΙΖΕΛΟ. Πήγε στην Άγκυρα οκτώ χρόνια μετά την Μικρασιατική καταστροφή. Συνάντησε τον Ατατούρκ μέσα σε πνεύμα αμοιβαίας εκτίμησης και σεβασμού. Αυτό ούτε τυχαίο ούτε περιστασιακό. ” Ο Βενιζέλος πίστευε από παλιά, ήδη από τα χρόνια της Κρήτης, στην αναγκαιότητα της Ελληνοτουρκικής φιλίας. Το 1908, μάλιστα , είχε γράψει (για) συναίσθηση των κοινών συμφερόντων […] Ωστόσο αντιλαμβανόταν ότι δεν αρκούσαν οι υπογραφές των ηγετών για να γεφυρώσουν το ιστορικό χάσμα που χώριζε τα δύο έθνη. Τη συμφιλίωση έπρεπε να την πιστέψουν και οι δύο λαοί και οι ηγεσίες τους να δώσουν πρώτες το καλό παράδειγμα”.

Μας βαραίνει εδώ στην Κύπρο η εισβολή και η κατοχή. Μας βαραίνει όμως και η χούντα, και η ΕΟΚΑ β΄, και το αδιανόητο πραξικόπημα.

Η ιστορία είναι παρούσα και μας πονεί. Όμως μπροστά μας βρίσκεται και το μέλλον . Ποιο μέλλον θέλουμε; Η επιβίωση μας απαιτεί συνεννόηση, αλληλοκατανόηση και ειρήνη. Αυτά πρέπει να μάθουμε αυτά πρέπει να διδάξουμε.

*Τα ενυπόγραφα κείμενα απηχούν τις απόψεις των συγγραφέων τους