Σέργης Χαβουζάρης – Αντί λουλούδια…

Του Φοίβου Νικολαΐδη

Στα ενδιάμεσα της αρχής και του τέλους, στις ασταμάτητες στροφές του χρόνου της ζωής, ο πόνος παραμονεύει τη χαρά. Το βιολογικό ρολόι ξαφνικά σταματά. Η αυλαία κλείνει και τα φώτα σβήνουν απαλά. Είναι η στιγμή της δυνατής αλήθειας για το μάταιο και εφήμερο τούτο κόσμο.

Πριν λίγες μέρες, έφυγε για το μεγάλο ταξίδι… έτσι αθόρυβα, όπως έζησε με τη σοφία της απλότητας ένας ξεχωριστός άνθρωπος, ο Σέργης Χαβουζάρης. Υπήρξε μέχρι τέλους, ένας σεμνός άνθρωπος, με ανοιχτό μυαλό και ευρύτητα αντίληψης. Έβλεπε πάντα τη ‘μεγάλη εικόνα’ της ζωής, την έννοια των πραγμάτων και την αξία των ανθρώπων.

Ένας σπάνιος άνθρωπος με πηγαία αρχοντιά όχι του πλούτου, αλλά της χαρισματικής προσωπικότητα. Φτιαγμένος από ξεχωριστό μέταλλο μιας άλλης νοοτροπίας.

Έμεινε προσγειωμένος όσες επιτυχίες και όσες διακρίσεις κι αν πέτυχε στη ζωή του. Είχε ζεστασιά στην ψυχή και τρυφεράδα στην καρδιά. Μέσα του φώλιαζε η απέραντη αγάπη για τον τόπο και στην αγκαλιά του χωρούσε ο κόσμος όλος.

Θεία τύχη αγαθή, ο Σέργης γεννήθηκε προικισμένος με πολλές αρετές και χαρίσματα. Σμιλεμένος χαρακτήρας με σπάνιο εσωτερικό πλούτο, ήθος και αξιοπρέπεια.

Όπως σταθερές ήταν οι ιδέες του, έτσι έκανε και σταθερά βήματα στη ζωή, ως ένας αληθινός κύριος με ευπρέπεια. Είναι πραγματικά πάρα πολλά, αυτά που θα μπορούσαν να πουν, όσοι γνώρισαν και έζησαν από κοντά τον Σέργη Χαβουζάρη.

Με πλήρη και ξεχωριστή διαύγεια πνεύματος μέχρι τέλους, καλλιέργεια και παιδεία με έμφυτη ευγένεια και βαθύτατα ανθρωπιστής, κατάφερε μέσα από την προσωπική του διαδρομή, να ολοκληρωθεί ως προσωπικότητα.

Ικανός ρήτορας και ευχάριστος συζητητής, αναδείκνυε το ουσιαστικό με απλότητα. Ο πλούσιος λόγος του συχνά συνοδευόταν με τη λαϊκή θυμοσοφία, την οξυδέρκεια, την κρίση και την πλούσια γνώση του.

Νηφάλιος στην κρίση και γαλήνιος στη σκέψη του κατάφερε όσοι λίγοι να πορευτεί στη ζωή με αρμονία. Αυτή η ανεπανάληπτη ισορροπία και σύνθεση είναι, η αύρα που άφηνε στις προσωπικές του σχέσεις.

Εκτός από το εκλεπτυσμένο χιούμορ, διέθετε αυτό το σπάνιο και απροσδιόριστο ‘κάτι’ που διακρίνει τους φωτισμένους από τους απλούς ανθρώπους, -αυτούς που ηγούνται από αυτούς που ακολουθούν-. Ο εσωτερικός πλούτος, του δημιουργούσε ένα φωτοστέφανο, που τον περιέβαλλε και τον έκανε να ξεχωρίζει.

Στον αγώνα της ζωής εργάστηκε σκληρά και τίμια. Κέρδισε επάξια την εκτίμηση και τον σεβασμό όλων, όσων είχαν την ευκαιρία, να εργαστούν μαζί του και να φωτιστούν από την παρουσία και την αύρα του.

Στη μακρά επαγγελματική του διαδρομή άφησε το αποτύπωμα τους ως ένας εξαίρετος τραπεζίτης και βαθύς γνώστης της τραπεζικής τέχνης. Από τα πρώτα επαγγελματικά του βήματα, υπηρέτησε με πάθος, σεμνότητα και εντιμότητα. Δεν τον άγγιξε η ματαιοδοξία,  όσες ανώτερες διευθυντικές βαθμίδες και διοικητικές θέσεις σε συμβούλια κι αν πέρασε. Το Συγκρότημα της Ελληνικής Τράπεζας του οφείλει πολλά.

Άριστος οικογενειάρχης, άψογος πατέρας και σύζυγος, προσπάθησε για το καλύτερο στη ζωή και το πέτυχε. Ήταν τυχερός που πορεύτηκε στη ζωή πλάι στην εξαιρετική σύζυγο και αγαπημένη του Αγλαΐα, τη θαυμάσια αυτή γυναίκα με την οποία απέκτησαν δυο εξαίρετα παιδιά την Μυράντα και την Γαλάτεια.

Ο Σέργης ήταν ένας πραγματικός ηγέτης στη ζωή, από την άποψη ότι έδινε αξία σε ότι ασχολείτο και σε ότι υπηρετούσε είτε επαγγελματικά είτε ερασιτεχνικά ως λάτρης της φωτογραφίας ή ως φίλος και ως μέλος πολλών κοινωνικών ιδρυμάτων και επαγγελματικών συλλόγων.

Υπήρξες μοναδικός μέντορας για πολλούς φίλους και συναδέλφους γιατί ήξερε καλά να καθοδηγεί, να συμβουλεύει και να ενθαρρύνει. Από τον Σέργη κρατώ -ένα από τα πολλά που διδαχτήκαμε από αυτόν- «Το ιδεώδες είναι να ονειρεύεσαι τη ζωή σου, ενώ συνάμα τη ζεις».

Στον Σέργη που ονειρεύτηκε και έζησε τη ζωή του, στερνό αντίο από πολλούς φίλους που τον εκτίμησαν βαθιά και τον αγάπησαν αληθινά.

Ας είναι ελαφρύ το χώμα που θα σε σκεπάσει. Αιωνία του η μνήμη.