Ζέτα Αιμιλιανίδου – Αντί λουλούδια…

Του Φοίβου Νικολαΐδη*

Από την αρχαιότητα, οι Έλληνες συνήθιζαν να εκφωνούν επιτάφιους λόγους προς τιμήν εκλεκτών συμπολιτών τους. Μια τέτοια εκλεκτή προσωπικότητα, μια ξεχωριστή Ελληνίδα υπήρξε και η Ζέτα Αιμιλιανίδου, που με οδύνη και θλίψη ήρθε το κακό μαντάτο για τον αναπάντεχο χαμό της.

Η Ζέτα γεννήθηκε στην κατεχόμενη σήμερα Νεάπολη τής Λευκωσίας προικισμένη από την φύση με πολλές χάρες και λαμπερή ομορφιά μέσα έξω. Ευτύχισε να μεγαλώσει σ’ ένα περιβάλλον όπου γαλουχήθηκε από τους άξιους γονείς της με υψηλά ιδανικά.

Ο αείμνηστος πατέρας της Μίκης Ιωαννίδης υπήρξε αγωνιστής της ΕΟΚΑ και για πολλά χρόνια γυμνασίαρχος του παλιού ΓΣΠ. Ο αδελφός της Ουράνιος Ιωαννίδης υπήρξε υπουργός παιδείας, ο άλλος της αδελφός Δώρος Ιωαννίδης για χρόνια ήταν πρόεδρος του παγκύπριου δικηγορικού συλλόγου και η αδελφή της Δρ Μαίρη Ιωαννίδου-Κουτσελίνη είναι διακεκριμένη εκπαιδευτικός και καθηγήτρια τού πανεπιστημίου Κύπρου.

Ευλογημένη να έχει ως θείο δώρο τέτοια εξαιρετικά πρότυπα ζωής, ήταν επομένως φυσιολογικό η μικρότερη τής οικογένειας Ζέτα να τραβήξει το δρόμο της αρετής και της υψηλοφροσύνης.

Αλλά και ο αείμνηστος σύζυγός της Κωστάκης Αιμιλιανίδης ο οποίος έφυγε για το μεγάλο ταξίδι το 2017 υπήρξε κι αυτός ένας ξεχωριστός ευπατρίδης, που ενίσχυσε ακόμη περισσότερο την προσωπικότητά της. Μαζί απέκτησαν τον μονάκριβο τους γιό Αχιλλέα, ένα άξιο συνεχιστή της παράδοσης και της πλούσιας παρακαταθήκης  τής οικογένειας.

Η Ζέτα σπούδασε νομικά στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, από όπου αποφοίτησαν όλα της τα αδέλφια και ο σύζυγός της. Ακολουθώντας εσώτερες βαθιές αναζητήσεις σαν έτοιμη από παλιά αξιώθηκε να δώσει το “παρών” στη δημόσια ζωή μέσα από διάφορες θέσεις που υπηρέτησε με σοβαρότητα και υπευθυνότητα.

Αν και από εύπορη οικογένεια παρέμεινε από την αρχή μέχρι το τέλος σταθερά προσηλωμένη στη σεμνότητα που τη διέκρινε, χαμηλών τόνων χωρίς ποτέ να την συνεπάρουν τα αξιώματα και να την τυφλώσουν τα φώτα της δημοσιότητας.

Με αυτοπεποίθηση, απόλυτη σιγουριά για τον εαυτό της και τις ικανότητες της, ποτέ δεν χρησιμοποίησε τη θέση της για αυτοπροβολή. Ήταν συνέχεια ο εαυτός της και κανένας άλλος. Το πέρασμά της από όπου κι αν υπηρέτησε, υπήρξε μια  ανιδιοτελής προσφορά στον τόπο χωρίς τυμπανοκρουσίες και μεγάλα λόγια.

Άνθρωπος των έργων με λιτό λόγο ουσιαστικού περιεχομένου, δούλεψε σκληρά και κέρδισε την επαγγελματική αναγνώριση και την κοινωνική καταξίωση. Η μετριοπάθεια της εκδηλωνόταν σε κάθε περίπτωση στον στίβο τής ζωής και το ανοικτό πνεύμα συνεργασίας που την διέκρινε, την βοήθησαν να καταστεί μια αξιόπιστη δημόσια μορφή.

Είχε εξαιρετικά αναπτυγμένη την ιδιότητα που συμβαδίζει με την προσφορά στα κοινά και την αγάπη για τον τόπο και το κοινό καλό.

Τίμησε το αξίωμα τής υπουργού και την αποστολή που ανέλαβε όσο λίγοι. Η πορεία της φάρος και δείκτης αλάθητος θα φωτίζει την δύσκολο οδό τής προσφοράς στα κοινά και του Χρέους που έχουν τα δημόσια πρόσωπα προς την κοινωνία.

Πάντα θα θυμόμαστε τη συμμετοχή της στη δημόσια ζωή, γιατί είχε αναδείξει ένα ύφος και ένα ήθος που σπανίζει στην πολιτική. Υπήρξε ένα σπάνιο παράδειγμα δημόσιου προσώπου προς μίμηση, που έδινε αξία σ’ αυτό που έκανε με τόση αφοσίωση.

Καλό σου ταξίδι αγαπημένη μας Ζέτα. Ειλικρινή συλλυπητήρια στο μονάκριβο σου Αχιλλέα και σ’ όλους τους συγγενείς και φίλους που σε έζησαν από κοντά και σε αγάπησαν.

Ας είναι ελαφρύ το χώμα που θα σε σκεπάσει. Αιωνία σου η μνήμη.

* Tα ενυπόγραφα κείμενα απηχούν τις απόψεις των συγγραφέων τους