Υδρογονάνθρακες: μια αιρετική άποψη

Του Γιώργου  Κουμουλλή*

Είναι με πόνο ψυχής που διαπιστώνουμε ότι ο απογαλακτισμός των συμπατριωτών μας Τ/Κ από την Άγκυρα γίνεται όλο και πιο δύσκολος, κυρίως σήμερα που η Τουρκία φιγουράρει σαν η προστάτιδα των Τουρκοκυπρικών συμφερόντων που πηγάζουν από την εκμετάλλευση των υδρογονανθράκων.
Τι έχει πάει στραβά πάλι; Πριν τρεις μήνες η Ολομέλεια της Βουλής ψήφισε σε νόμο το νομοσχέδιο για τη λειτουργία του Εθνικού Ταμείου Επενδύσεων (ΕΤΕ), και τον Κυπριακού Οργανισμού Διαχείρισης Κυπριακών Επενδύσεων. Ο νέος νόμος αποσκοπεί στο να είναι η λειτουργία του Ταμείου θεσμοθετημένα εύρυθμη και να διασφαλίζει ότι η απόδοση του, μέσω επενδύσεων, θα είναι προς όφελος του συνόλου του κυπριακού λαού. Πουθενά δεν αναφέρονται τα δικαιώματα των Τ/Κ αν και προφορικά επαναλαμβάνεται κατά κόρον από τον κυβερνητικό εκπρόσωπο και τους βουλευτές το κλισέ ότι «οι Τ/κ θα ωφεληθούν από την εκμετάλλευση των υδρογονανθράκων όπως και ο κάθε νόμιμος πολίτης της Κύπρου». Αυτή η διευθέτηση φαίνεται ότι δεν ικανοποιεί καθόλου τους Τ/κ και θα πρέπει να δούμε τους λόγους γιατί την απορρίπτουν. Εν πρώτοις, λένε οι Τ/κ, αν δεν επιτευχθεί λύση, πώς κατοχυρώνονται τα οικονομικά οφέλη τους μια και η κυριότητα του Ταμείου ανήκει στους Ε/κ; Δεύτερον, οι Τ/κ θεωρούν υποτιμητικό πατρονάρισμα να είναι στο έλεος της Ε/κ «μεγαλοψυχίας» ενόσω το κυπριακό παραμένει άλυτο. Ύστερα, το πιο σημαντικό, είναι το μητρώο μας που μπορεί να μην είναι βεβαρημένο κατά την άποψη μας αλλά κάθε άλλο παρά λευκό θεωρείται πως είναι από τους Τ/κ. Μια επίτομη ανθολόγηση των πιο πικρών εμπειριών των Τ/κ που εξηγούν την καχυποψία τους θα συμπεριλάμβανε το ψήφισμα για Ένωση από τη Βουλή τον Ιούνη του 1967 που συνιστούσε σκανδαλώδη καταπάτηση του όρκου των Βουλευτών να υπερασπίζονται το Σύνταγμα.

Θα συμπεριλάμβανε, επίσης, την εκδίωξη κακήν κακώς των Τ/κ ποδοσφαιρικών σωματείων από την ΚΟΠ το 1955 και την άρνηση των Γυμναστικών Συλλόγων να παραχωρούν τα στάδια τους σε τουρκικές ομάδες για ποδοσφαιρικούς αγώνες μεταξύ τους. Ακόμα, θα αναφερότανε η ματαίωση της δίκης των περίπου 20 νεαρών που εισέβαλαν το 2006 στην Αγγλική Σχολή και επιτέθηκαν εναντίον Τουρκοκυπρίων μαθητών τραυματίζοντας πέντε από αυτούς ή την πιο πρόσφατη επίθεση μαθητών, στις 15/11/2015, εναντίον ανύποπτων Τουρκοκυπρίων προκαλώντας εκτεταμένες ζημιές στα αυτοκίνητα τους. Αντί αυτοί οι νεαροί να προσαχθούν στη Δικαιοσύνη και να τιμωρηθούν παραδειγματικά οι Εισαγγελείς μας φρόντισαν να τους απαλλάξουν με το προνόμιο («κόλπο» θα έλεγαν μερικοί) του nolle prosequi. Για όλους αυτούς τους λόγους, η ίδρυση του ΕΤΕ θεωρείται από τους Τ/κ ύποπτη και άδικη διευθέτηση.

Όμως -κι εδώ είναι το δράμα για μας- η ΕΤΕ σφυρηλατεί τους δεσμούς του παράνομου καθεστώτος με την Τουρκία. Πιστοί στη παράδοση, σπρώχνουμε ακόμα μια φορά τους Τ/κ στο στήθος της «μητέρας» τους και μετά τους προτρέπουμε –με λόγια, ποτέ με έργα- να απογαλακτιστούν απ΄αυτήν! Άρμεγε λαγούς και κούρευε χελώνες.
Οφείλουμε να μελετήσουμε σοβαρά τις εισηγήσεις του κ. Ακιντζί όπως τις εξέφρασε στη πρόσφατη συνέντευξη του στον «Φιλελεύθερο» . Ο τουρκοκύπριος ηγέτης είπε, επί λέξει «Εάν σε αυτό το θέμα (του φυσικού αερίου) δούμε την πιο μικρή άκρη του νήματος (ένα μικρό έστω φως), στο θέμα της αλληλοβοήθειας, του συνεταιρισμού και της από κοινού παραγωγής δουλειάς, στο θέμα του διαμοιρασμού, εάν δούμε μια κατανόηση, είμαστε έτοιμοι να κρατήσουμε αυτό το χέρι. Αλλά τι κρίμα που συμβαίνουν ακριβώς οι αντίθετες εξελίξεις». Πράγματι κρίμα που εμείς δεν απλώνουμε το χέρι της συνεργασίας και δεν αξιοποιούμε μια σπάνια ευκαιρία να προσεγγίσουμε τους συμπατριώτες μας Τ/κ για την μελλοντική εκμετάλλευση του υποθαλάσσιου πλούτου μας. Λες και είμαστε κουρδισμένοι για εσαεί αντιπαράθεση με ένα τμήμα των συμπατριωτών μας. Πιστεύω θα ήταν προτιμότερο να εγκαθιδρυότανε μια δικοινοτική επιτροπή διαχείρισης του πλούτου της κυπριακής ΑΟΖ. Λόγω χώρου δεν είναι δυνατό να περιγράψω λεπτομερώς πώς θα λειτουργούσε η δικοινοτική επιτροπή αλλά αρκεί ν΄αναφέρω ότι τα έσοδα από την εκμετάλλευση των υδρογονανθράκων θα κατατίθονταν σε ειδικό Ταμείο στο οποίο δεν θα είχαν πρόσβαση οι κοινότητες μέχρι τη λύση του κυπριακού προβλήματος. Σε περίπτωση που δεν επιτευχθεί λύση, οι δυο κοινότητες θα αποφάσιζαν από κοινού πως θα διαμοιραζότανε ο πλούτος.

Μια τέτοια διευθέτηση, εκτός που θα προλείανε το έδαφος για λύση του κυπριακού, θα αφαιρούσε από την Τουρκία το επιχείρημα της ότι εισβάλλει τώρα στην ΑΟΖ μας για να προστατεύσει τα δικαιώματα των Τ/κ. Για πρώτη φορά, τα συμφέροντα των Τ/κ θα συνέπιπταν με τα δικά μας και θα συγκρούονταν με εκείνα της Τουρκίας! Ενώ τώρα η εισβολή στην ΑΟΖ μας, που είναι παραβίαση του Διεθνούς Δικαίου, δεν πρόκειται να τερματιστεί όπως δεν τερματίστηκε και η εισβολή του 1974 χωρίς τη λύση του κυπριακού.

Η ζημιά, η τεράστια ζημιά, για την επίλυση του κυπριακού έχει ήδη γίνει με το αγκυροβόλημα του «Πορθητή» στα δυτικά της Πάφου. Κάθε ελπίδα εξεύρεσης λύσης έχει εκμηδενιστεί. Η δήλωση του ΠτΔ ότι θα συνεχίσει τις συνομιλίες μόνο όταν αποσυρθούν τα Τουρκικά πλοία από την ΑΟΖ της ΚΔ μόνο θυμηδία προκαλεί και άγνοια της ρεαλπολιτίκ αφού συμμόρφωση της Τουρκίας προς την έκκληση του ΠτΔ δεν θα ήταν τίποτε άλλο παρά συνθηκολόγηση εκ μέρους της. Δεν έχει ποτέ συμβεί στη ζούγκλα ο σκίουρος να καθυποτάσσει την τίγρη.
Οι προσδοκίες ότι οι υδρογονάνθρακες θα μας κάνουν πλούσιους και περιχαρείς τίθενται τώρα υπό αμφισβήτηση ενώ ο φόβος ότι θα εξέλθουμε απ’ αυτή την περιπέτεια με τους υδρογονάνθρακες πενόμενοι και παραπονεμένοι γίνεται πιο έντονος.

*Τα ενυπόγραφα κείμενα εκφράζουν τους συγγραφείς τους