Βαρθολομαίος : «Στην Ουκρανία εκτυλίσσεται μία απερίγραπτη ανθρώπινη τραγωδία».

Σε κατανυκτική ατμόσφαιρα  η Ανάσταση του Κυρίου στο Οικουμενικό Πατριαρχείο

Με ιδιαίτερη λαμπρότητα, ιεροπρέπεια και σύμφωνα με τη μακραίωνη εκκλησιαστική παράδοση και τάξη εορτάσθηκε στο Κέντρο της Ορθοδοξίας η Λαμπροφόρος Ανάσταση του Κυρίου.

Η Α.Θ. Παναγιότης ο Οικουμενικός Πατριάρχης κ.κ. Βαρθολομαίος προέστη τα μεσάνυχτα του Μ.Σαββάτου της τελετής της Αναστάσεως στον αυλόγυρο του Πατριαρχείου, περιστοιχιζόμενος από τους Σεβ. Μητροπολίτες Μοσχονησίων κ. Κύριλλο, Ανέων κ. Μακάριο, Φιλαδελφείας κ. Μελίτωνα, Σεβαστείας κ. Σεραφείμ, Μυριοφύτου και Περιστάσεως κ. Ειρηναίο, Μύρων κ. Χρυσόστομο και Ειρηνουπόλεως κ. Νίκανδρο, καθώς και από τους κληρικούς της Πατριαρχικής Αυλής.

Στο Μήνυμα για την εορτή του Αγίου Πάσχα προς το πλήρωμα της Εκκλησίας, απηύθυνε έκκληση, για μία ακόμα φορά, να τερματιστεί ο αδελφοκτόνος πόλεμος στην Ουκρανία, δεόμενος προς τον Αναστάντα Λυτρωτή “το εφετεινό Πάσχα να αποτελέσει το έναυσμα για να ανοίξουν ανθρωπιστικοί διάδρομοι, ασφαλή περάσματα, προς πραγματικά ασφαλείς περιοχές, για τους χιλιάδες εγκλωβισμένους της Μαριούπολης, τους αμάχους, μεταξύ των οποίων βρίσκονται τραυματίες, ηλικιωμένοι, γυναίκες και πολλά παιδιά. Το ίδιο να ισχύσει και για όλες τις άλλες περιοχές της Ουκρανίας, όπου εκτυλίσσεται μία απερίγραπτη ανθρώπινη τραγωδία”.

Ο Παναγιώτατος, σε άλλο σημείο της ομιλίας του, εξέφρασε την πεποίθηση ότι “οι δυνάμεις του κακού, η βία και η αδικία, που εξακολουθούν να ταλανίζουν την ανθρωπότητα, δεν θα νικήσουν στο τέλος”.

Το πλήρες Μήνυμα του Οικουμενικού Πατριάρχου:

“Τιμιώτατοι αδελφοί, 

Προσφιλέστατα τέκνα εν Κυρίω,

Αντήχησε και πάλι, και έφθασε στα πέρατα της γης και στα ουράνια, το δοξολογικό «Χριστός Ανέστη!». Πανηγυρίζει το γένος των ανθρώπων, οι απ’ αρχής, εμείς οι σύγχρονοι και οι γενεές που θα ζήσουν μέχρι την έλευση του Βασιλέως της δόξης. Συνεορτάζει η κτίσις που ανακαινίζεται σύμπασα εν Χριστώ Αναστάντι. «Νυν πάντα πεπλήρωται φωτός, ουρανός τε και γη και τα καταχθόνια». 

Το Πάσχα είναι πανήγυρις ανεσπέρου φωτός. Ο Χριστός είναι «το φως του κόσμου». Φως, όχι για τους ολίγους εκλεκτούς, αλλά για όλους ανεξαιρέτως, χωρίς διακρίσεις. Ο πάνδωρος Θεός της άκρας φιλανθρωπίας δίνει στο ανθρώπινο πρόσωπο ανυπέρβλητη αξία. Ο άνθρωπος γίνεται μέτοχος και κοινωνός ζωής αιωνίου. Και όποιος αγαπά τον «αδελφόν» μένει «εν τω φωτί» (Α’ Ιωάν. β’, 9). Όποιος τον αγνοεί, τον θίγει, τον βλάπτει, στρέφεται κατά του ίδιου του Θεού.

Τρέχει απόψε η σκέψη μας στη μαρτυρική Ουκρανία και σε όλες τις γωνιές της γης, όπου κυριαρχεί η βία και η καταρράκωση της ανθρώπινης αξιοπρέπειας. Ας προσευχηθούμε, αδελφοί και τέκνα, το Πάσχα του Κυρίου, η «άνωθεν ειρήνη, η υπερέχουσα πάντα νούν», η Ανάσταση που μας διεβίβασε στην «άλλη», την αιώνια βιοτή, να γίνει διάβαση, πέρασμα, προς την ειρήνη του σύμπαντος κόσμου, την ειρήνη των λαών, που τόσο πολύ την έχει ανάγκη η ανθρωπότητα. Ας παρακαλέσουμε τον Αναστάντα Λυτρωτή το εφετεινό Πάσχα να αποτελέσει το έναυσμα για να ανοίξουν ανθρωπιστικοί διάδρομοι, ασφαλή περάσματα προς πραγματικά ασφαλείς περιοχές, για τους χιλιάδες εγκλωβισμένους της Μαριούπολης, τους αμάχους, μεταξύ των οποίων βρίσκονται τραυματίες, ηλικιωμένοι, γυναίκες και πολλά παιδιά. Το ίδιο να ισχύσει και για όλες τις άλλες περιοχές της Ουκρανίας, όπου εκτυλίσσεται μία απερίγραπτη ανθρώπινη τραγωδία. Κάνουμε απόψε, την ευλογημένη αυτή βραδιά, ακόμη μία φορά έκκληση να τερματισθεί αμέσως ο αδελφοκτόνος πόλεμος, ο οποίος, όπως κάθε πόλεμος, καταρρακώνει την ανθρώπινη αξιοπρέπεια και αποτελεί προκλητική αθέτηση της Κυριακής εντολής της αγάπης προς τον συνάνθρωπο.

Δεν είναι δυνατόν να ζούμε «σαν να μην ήλθε ποτέ Εκείνος», ο Σωτήρας του κόσμου. Αυτό το ευάγγελο μήνυμα, ότι ήλθε η αλήθεια και η χάρις και «παρέδραμεν η σκιά», διακηρύσσουμε και απόψε, γεγονυία τη φωνή. Διατρανώνουμε αυτό που αποτελεί την πεμπτουσία της ζωής μας ως Χριστιανών, οι οποίοι έχουμε «πασχαλινή αντίληψη για τη ζωή, τον θάνατο και την αιωνιότητα». Η νίκη του Χριστού πάνω στον θάνατο διαποτίζει την ύπαρξή μας με νάματα ζωής αιωνίου, μας κατευθύνει στο «εν, ου εστι χρεία». Η λαμπροφόρος Ανάσταση του Κυρίου γεμίζει τη ζωή μας ευφροσύνη, τη μετατρέπει σε καθημερινό Πάσχα. Γνωρίζουμε με βεβαιότητα, ότι οι δυνάμεις του κακού, η βία και η αδικία, που εξακολουθούν να ταλανίζουν την ανθρωπότητα, δεν θα νικήσουν στο τέλος.

Φθάσαμε στο ευλογημένον τούτο Σάββατον, εν Εκκλησία, μέσα από μία περίοδο άσκησης, νηστείας και μετανοίας, που ανέδιδε το άρωμα της Αναστάσεως. Θα εισέλθουμε στον πάμφωτο Πατριαρχικό Ναό του Αγίου Μεγαλομάρτυρος Γεωργίου του Τροπαιοφόρου, στην πιο πανηγυρική ακολουθία του εκκλησιαστικού έτους, η οποία δονείται από τον δυναμισμό και τη χαρά της Αναστάσεως του Χριστού και εικονίζει με μοναδικό τρόπο τη φωτοχυσία και την πληρότητα ζωής της Βασιλείας των Εσχάτων, όπου τα «τέκνα του φωτός» θα ατενίζουν τον Κύριο της δόξης «πρόσωπον προς πρόσωπον».

Αυτώ η δόξα και η τιμή και η ευχαριστία.

Χριστός Ανέστη!   ”   

Στην τελετή της Αναστάσεως παρέστησαν o Θεοφιλ. Επίσκοπος των εν τη Πόλει Ρωμαιοκαθολικών κ. Massimiliano Palinuro, ο Εξοχ. κ. Χριστόδουλος Λάζαρης, Πρέσβης της Ελλάδος στην Άγκυρα, η Ευγεν. κ. Γεωργία Σουλτανοπούλου, Γενική Πρόξενος στην Πόλη, o Eντιμ. κ. Maxim Vdovichenko, Πρόξενος της Ουκρανίας στην Πόλη, ο Άρχων Έξαρχος της Μ.τ.Χ.Ε.. Ελλογιμ. κ. Αθανάσιος (Σούλης) Κωνσταντόπουλος, εκπροσωπώντας το Δ.Σ. της Αδελφότητας Οφφικιαλίων του Οικουμενικού Πατριαρχείου «Παναγία ἡ Παμμακάριστος», με Άρχοντες της Μ.τ.Χ.Ε., καθώς και πιστοί από την Πόλη και πλήθος προσκυνητών από το εξωτερικό.

Ακολούθως ο Παναγιώτατος Οικουμενικός Πατριάρχης προεξήρχε της Αναστάσιμης Θείας Λειτουργίας, συλλειτουργούντων των Σεβ. Αρχιερέων.

Πατριαρχική Εγκύκλιος για το Πάσχα 2022

† Β Α Ρ Θ Ο Λ Ο Μ Α Ι Ο Σ

ΕΛΕῼ ΘΕΟΥ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΕΩΣ – ΝΕΑΣ ΡΩΜΗΣ

ΚΑΙ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΣ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ

ΠΑΝΤΙ Τῼ ΠΛΗΡΩΜΑΤΙ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΧΑΡΙΝ, ΕΙΡΗΝΗΝ ΚΑΙ EΛΕΟΣ

ΠΑΡΑ ΤΟΥ ΕΝΔΟΞΩΣ ΑΝΑΣΤΑΝΤΟΣ ΧΡΙΣΤΟΥ

* * *

Διατρέξαντες τόν δόλιχον τῶν ἀσκητικῶν ἀγώνων τῆς Ἁγίας καί Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς καί βιώσαντες ἐν κατανύξει τά σεπτά Πάθη τοῦ Κυρίου, ἔμπλεοι νῦν τοῦ ἀϊδίου φωτός τῆς λαμπροφόρου Αὐτοῦ Ἐγέρσεως, ὑμνοῦμεν καί δοξολογοῦμεν τό ὑπερουράνιον ὄνομα Αὐτοῦ, ἀναβοῶντες τό κοσμοχαρμόσυνον «Χριστός Ἀνέστη!».

Ἀνάστασις εἶναι ὁ πυρήν τῆς πίστεως, τῆς εὐσεβείας, τοῦ πολιτισμοῦ καί τῆς ἐλπίδος τῶν Ὀρθοδόξων. Ἡ ζωή τῆς Ἐκκλησίας, εἰς τήν θεανθρωπίνην μυστηριακήν καί λατρευτικήν, πνευματικήν, ἠθικήν καί ποιμαντικήν ἔκφρασίν της καί εἰς τήν καλήν μαρτυρίαν περί τῆς ἐλθούσης ἐν Χριστῷ χάριτος καί τῆς προσδοκωμένης «κοινῆς ἀναστάσεως», ἐνσαρκώνει καί ἀντανακλᾷ τήν συντριβήν τοῦ κράτους τοῦ θανάτου διά τοῦ Σταυροῦ καί τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Σωτῆρος ἡμῶν, καί τήν ἀπελευθέρωσιν τοῦ ἀνθρώπου ἐκ τῆς «δουλείας τοῦ ἀλλοτρίου». Ἀνάστασιν μαρτυροῦν οἱ Ἅγιοι καί οἱ Μάρτυρες τῆς πίστεως, τό δόγμα, τό ἦθος, ἡ κανονική δομή καί λειτουργία τῆς Ἐκκλησίας, οἱ ἱεροί ναοί, τά μοναστήρια καί τά σεπτά προσκυνήματά μας, ὁ ἔνθεος ζῆλος τοῦ ἱεροῦ κλήρου, ἡ ἀπροϋπόθετος ἀφιέρωσις τοῦ ἔχειν καί τοῦ εἶναι τῶν μοναχῶν εἰς τόν Χριστόν, τό ὀρθόδοξον φρόνημα τῶν πιστῶν καί ἡ ἐσχατολογική ὁρμή συνόλου τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ τρόπου τοῦ βίου.

Ὁ ἑορτασμός τοῦ Πάσχα δέν εἶναι διά τούς Ὀρθοδόξους μία προσωρινή ἀπόδρασις ἀπό τήν ἐγκόσμιον πραγματικότητα καί τάς ἀντιφάσεις της, ἀλλά διατράνωσις τῆς ἀκλονήτου πίστεως, ὅτι ὁ πατήσας θανάτῳ τόν θάνατον Λυτρωτής τοῦ ἀδαμιαίου γένους εἶναι ὁ Κύριος τῆς ἱστορίας, ὁ ἀεί «μεθ᾽ ἡμῶν» καί «ὑπέρ ὑμῶν» Θεός τῆς ἀγάπης. Πάσχα εἶναι ἡ βιωματική βεβαιότης, ὅτι ὁ Χριστός εἶναι ἡ ἐλευθεροποιός Ἀλήθεια, τό θεμέλιον, ὁ ὑπαρκτικός ἄξων καί ὁρίζων τῆς ζωῆς μας. «Χωρίς ἐμοῦ οὐ δύνασθε ποιεῖν οὐδέν» (Ἰωάν. ιε´, 5). Οὐδεμία περίστασις, «θλῖψις ἤ στενοχωρία ἤ διωγμός ἤ λοιμός ἤ γυμνότης ἤ κίνδυνος ἤ μάχαιρα» (Ρωμ. η´, 35) δύναται νά χωρίσῃ τούς πιστούς ἀπό τῆς ἀγάπης τοῦ Χριστοῦ. Αὐτή ἡ ἀκλόνητος πεποίθησις ἐμπνέει καί ἐνισχύει τήν δημιουργικότητά μας καί τήν βούλησιν νά καθιστάμεθα ἐν τῷ κόσμῳ «Θεοῦ συνεργοί» (Α᾽Κορ. γ´9). Ἐγγυᾶται, ὅτι ἀπέναντι εἰς ἀνυπέρβλητα ἐμπόδια καί ἀδιέξοδα, ἐκεῖ ὅπου κατ᾽ ἄνθρωπον δέν διαφαίνεται λύσις, ὑπάρχει ἐλπίς καί προοπτική. «Πάντα ἰσχύω ἐν τῷ ἐνδυναμοῦντι με Χριστῷ» (Φιλιπ. δ´, 13). Ἐν Χριστῷ ἀναστάντι γνωρίζομεν ὅτι τό κακόν, ὑπό ὅλας του τάς μορφάς, δέν ἔχει τόν τελευταῖον λόγον εἰς τήν πορείαν τῆς ἀνθρωπότητος. 

Πεπληρωμένοι εὐγνωμοσύνης καί χαρᾶς διά τήν ἀποδοθεῖσαν ὑπό τοῦ Κυρίου τῆς δόξης τιμήν καί ὑψίστην ἀξίαν εἰς τόν ἄνθρωπον, θλιβόμεθα ἐνώπιον τῆς πολυκεφάλου βίας, τῆς κοινωνικῆς ἀδικίας καί τῆς καταπατήσεως τῶν ἀνθρωπίνων δικαιωμάτων εἰς τήν ἐποχήν μας. «Τό φαιδρόν τῆς ἀναστάσεως κήρυγμα» καί τό «Χριστός Ἀνέστη» συνηχοῦν σήμερον μέ τήν κλαγγήν τῶν ὅπλων, τήν κραυγήν ἀγωνίας τῶν ἀθώων θυμάτων τῆς πολεμικῆς βίας καί τῶν προσφύγων, μεταξύ τῶν ὁποίων εὑρίσκονται πολυάριθμα ἀθῶα παιδία. Διε-πιστώσαμεν ἰδίοις ὄμμασι τά προβλήματα κατά τήν πρόσφατον ἐπίσκεψίν μας εἰς τήν Πολωνίαν, ὅπου κατέφυγεν ὁ κύριος ὄγκος τῶν προσφύγων ἐξ Οὐκρανίας. Συμπάσχομεν μέ τόν εὐσεβῆ καί γενναῖον Οὐκρανικόν λαόν, ὁ ὁποῖος αἴρει βαρύν σταυρόν, προσευχόμεθα καί ἀγωνιζόμεθα διά τήν εἰρήνην καί τήν δικαιοσύνην δι᾽ ὅσους τάς στεροῦνται. Εἶναι ἀδιανόητον δι᾽ ἡμᾶς τούς Χριστιανούς νά σιωπῶμεν ἐνώπιον τῆς καταρρακώσεως τῆς ἀνθρωπίνης ἀξιοπρεπείας. Ὁμοῦ μετά τῶν θυμάτων τῶν ἐνόπλων συγκρούσεων, ὁ «μεγάλος ἡττημένος» τῶν πολέμων εἶναι ἡ ἀνθρωπότης, ἡ ὁποία εἰς τήν μακράν ἱστορίαν της δέν κατώρθωσε νά καταργήσῃ τόν πόλεμον. Ὁ πόλεμος ὄχι μόνον δέν λύει προβλήματα, ἀλλά δημιουργεῖ νέα καί πολυπλοκώτερα. Σπείρει διχασμόν καί μῖσος, μεγεθύνει τό χάσμα μεταξύ τῶν λαῶν. Ἡμεῖς πιστεύομεν στερρῶς, ὅτι ἡ ἀνθρωπότης δύναται νά ζήσῃ χωρίς πολέμους καί βίαν.

Την Πατριαρχική Εγκύκλιο ανέγνωσε ο Αρχιγραμματέας της Ι. Σ. Αρχιμ. Γρηγόριος

“Ἡ Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ, ἐκ τῆς φύσεώς της, λειτουργεῖ ὡς παράγων εἰρήνης. Ὄχι μόνον δέεται ὑπέρ τῆς «ἄνωθεν εἰρήνης» καί τῆς «εἰρήνης τοῦ σύμπαντος κόσμου», ἀλλά τονίζει τήν σημασίαν τῆς ἀνθρωπίνης προσπαθείας διά τήν ἑδραίωσίν της. Ἴδιον τοῦ χριστιανοῦ εἶναι πρωτίστως «τό εἰρηνοποιεῖν». Ὁ Χριστός μακαρίζει τούς εἰρηνοποιούς, ὁ ἀγών τῶν ὁποίων εἶναι ἁπτή παρουσία τοῦ Θεοῦ ἐν τῷ κόσμῳ καί εἰκονίζει τήν εἰρήνην τήν «πάντα νοῦν ὑπερέχουσαν» (Φιλιπ. δ´, 7), ἐν τῇ «καινῇ κτίσει», ἐν τῇ εὐλογημένῃ Βασιλείᾳ τοῦ Πατρός καί τοῦ Υἱοῦ καί τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Ἡ Ἐκκλησία μας, ὡς προσφυῶς τονίζεται εἰς τό κείμενον τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου «Ὑπέρ τῆς τοῦ κόσμου ζωῆς». Τό κοινωνικό ἦθος της Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, «τιμᾷ τούς μάρτυρες, οἱ ὁποῖοι προσέφεραν τή ζωή τους γιά τήν εἰρήνην, ὡς μάρτυρες τῆς δύναμης τῆς ἀγάπης, τοῦ κάλλους τῆς δημιουργίας στήν ἀρχική καί τελική της μορφή, καί τῆς ἰδεώδους ἀνθρωπίνης συμπεριφορᾶς, ὅπως τήν ὑπέδειξε ὁ Χριστός κατά τή διάρκεια τῆς ἐπίγειας διακονίας Του» (§ 44).

Τό Πάσχα εἶναι πανήγυρις ἐλευθερίας, χαρᾶς καί εἰρήνης. Ἀνυμνοῦντες εὐσεβοφρόνως τήν Ἀνάστασιν τοῦ Χριστοῦ καί βιοῦντες ἐν αὐτῇ καί τήν ἰδικήν μας συνανάστασιν, προσκυνοῦντες δέ ἐν πίστει τό μέγα μυστήριον τῆς Θείας Οἰκονομίας, καί μετέχοντες τῆς «κοινῆς τῶν ὅλων πανηγύρεως», ἀπευθύνομεν  ἐκ τῆς ἀεί σταυροαναστασίμου πανσέπτου καθέδρας τῆς Ἐκκλησίας Κωνσταντινουπόλεως πρός πάντας ὑμᾶς, τιμιώτατοι ἀδελφοί καί προσφιλέστατα τέκνα, ἐγκάρδιον πασχάλιον χαιρετισμόν, ἐπικαλούμενοι ἐφ᾽ ὑμᾶς τήν χάριν καί τό ἔλεος τοῦ νεκρώσαντος τόν ᾍδην καί χαρισαμένου ἡμῖν τήν αἰώνιον ζωήν Χριστοῦ τοῦ Θεοῦ τοῦ παντός.  

Φανάριον, Ἅγιον Πάσχα ,βκβ´

† Ὁ Κωνσταντινουπόλεως 

διάπυρος πρός Χριστόν Ἀναστάντα 

εὐχέτης πάντων ὑμῶν.

____________

ΠΗΓΗ: Δελτίο Γραφείου Τύπου&Επικοινωνίας Οικουμενικού Πατριαρχείου

Φωτογραφίες: Νίκος Παπαχρήστου / Οικουμενικό Πατριαρχείο