Βαρθολομαίος: Έκδηλη αγωνία για την εμπόλεμη κατάστασι στην εύφλεκτο περιοχή της Μέσης Ανατολής.
Το απόγευμα της 22ας Οκτωβρίου ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος χοροστάτησε στον Ι. Ν. του Αγίου Γεωργίου, μετόχι του Παναγίου Τάφου (Νιχώρι Βοσπόρου) κατά τον Εσπερινό της Θρονικής εορτής του Πατριαρχείου Ιεροσολύμων , που τιμάται η μνήμη του Αγίου ενδόξου Αποστόλου Ιακώβου του Αδελφοθέου, πρώτου Επισκόπου Ιεροσολύμων.
Στην ομιλία του, ο Πατριάρχης, εξέφρασε τη συγκίνησή του για την επίσκεψή του στον ιερό χώρο του Ιεροσολυμιτικού Μετοχίου, “καθώς η μνήμη μας ανατρέχει στους τόπους εκείνους όπου έζησε και επετέλεσε το σωτηριώδες έργο Του υπέρ της του κόσμου ζωής και σωτηρίας ο Κύριος, αλλά και με έκδηλη αγωνία και συνοχή καρδίας για την εμπόλεμη κατάστασι και τις δραματικές εξελίξεις που βιώνει σήμερα ολόκληρη η εύφλεκτος περιοχή της Μέσης Ανατολής.”
Προσφώνηση του Αρχιεπισκόπου Ανθηδώνος κ. Νεκταρίου
Παναγιώτατε Δέσποτα
Άγιοι Αρχιερείς
Αδελφοί και Πατέρες
Ευλαβές εκκλησίασμα
Ευφροσύνως σήμερον η Εκκλησία του Θεού στολίζεται, αγαλλομένη κράζουσα, ελαμπρύνθη μου το κάλλος υπέρ πάσαν Πόλιν, ιδού γαρ των Αρχιερέων το Μέγα Κειμήλειον, Ιάκωβος ο Αδελφόθεος, την πορείαν προς ουρανόν εποιήσατο.
Δεύτε ουν άπαντες οι πιστοί τον του Κυρίου αδελφόν Απόστολον ύμνοις εγκωμιάζοντες είπωμεν. Χαίρε των Ιεροσολύμων ο πρώτιστος Ποιμήν και Αρχιερεύς, της τελειωτικής Ιερουργίας ο πρώτος μυσταγωγός και συγγραφεύς.
Την μνήμην του πρώτου Ποιμένος της Αγιωτάτης Σιωνίτιδος Εκκλησίας και πάτρωνος του Παλαιφάτου Πατριαρχείου εν ανειπώτω χαρά εορτάζοντες, συνήχθημεν σήμερον εν τω ιερώ τούτω μετοχίω Αυτού, ίνα ψάλλωμεν άσματα και ωδάς εις τον στύλον της Εκκλησίας ημών, εις την κρηπίδαν των δογμάτων της Πίστεως ημών, το του Παρακλήτου Θείον Όργανον, Ιάκωβον τον Θεσπέσιον.
Και η χαρά ημών πλουτίζεται δια της παρουσίας εις τον κατάφορτον ιστορικώς τούτον τόπον, της Υμετέρας Προσκυνητής Παναγιότητος μετά της Ιεράς Αυτής Συνοδείας, η οποία ακολουθούσα παράδοσιν αρχαίαν προκατόχων Αυτής Οικουμενικών Πατριαρχών προΐσταται της συνάξεως χοροστατούσα εις θρόνον μαρτυρικόν.
Θρόνον ο οποίος εκλεΐσθη υπό πλειάδος Πατριαρχών Ιεροσολύμων τη κανονική εκχωρήσει των προκατόχων Υμών, και οι οποίοι κατά τους κάτω χρόνους ηνάλωσαν τον βίον αυτών περιπολούντες ανά την Οθωμανικήν Αυτοκρατορίαν, αλλά και πάσαν την Ρωσίαν και την Ιβηρίαν και τας παριστρίους ηγεμονίας προς συλλογήν ελεών, δίκην επαιτών, δια τον Πανάγιον Τάφον, κοινήν πάντων των χριστιανών κληρονομίαν και θησαυρόν ατίμητον της Αγιωτάτης ημών πίστεως και ευσεβείας, αλλά και δι’ άπαντα τα εν τη Αγία Γή ιερά προσκυνήματα, τα οποία χάριν εις τους καθημαγμένους αυτών αγώνας εδιατηρήθησαν εις τας χείρας του βασιλικού γένους των ρωμαίων, πνευματικός αρχηγός του οποίου τυγχάνει η Υμετέρα Σεπτή Κορυφή Παναγιώτατε Δέσποτα.
Και επέστρεφον εκ της Ιεράς αυτών αποδημίας εις τον ιερόν αυτόν τόπον. Επέστρεφον εις την Πόλιν. Εις το Φανάριον.
Εφημίσθη η Ρώμη ως τόπος ανειπώτου μαρτυρίου των ομολογητών της πίστεως εις τους αρχαίους χρόνους.
Φημίζεται αιώνας όμως τώρα η Νέα Ρώμη ως τόπος νέου μαρτυρίου και μαρτυρίας της Αγιωτάτης Μητρός Εκκλησίας και των προκαθημένων Αυτής Οικουμενικών Πατριαρχών, αλύσεως βαρυτίμου της οποίας κρίκος υπάρχει και η Υμετέρα Παναγιότης.
Ήλθατε και πάλιν εκ του Ιερού Φαναρίου. Τόπος σιωπηλός, μυστηριώδης, αινιγματικός, φύλαξ αιωνίων παραδόσεων και πολυτίμου παρακαταθήκης, σκηνή αμετρήτων ανθρωπίνων δραμάτων και πόνου αλλά μήτρα και συγχρόνως λίκνον του Γένους.
Άνευ αυτών θα ήτο μία ασήμαντος και ακαλαίσθητος συνοικία αυτής της Πόλεως, η οποία ακόμη και φόβον δύναται να προκαλέση εις τους την σήμερον περιπολούντας εν αυτή, ιδία κατά την νύκταν.
Όμως πάντα ταύτα μεταλλάσσει η παρουσία εις τον τόπον αυτόν της Μητρός Εκκλησίας, οι ιεροί ναοί, τα Αγιάσματα, τα Μετόχια, η Μεγάλη του Γένους Σχολή.
Αλλ’ ώ του θαύματος, εις τον τόπον αυτόν έπαλλε και συνεχίζει να πάλλει η καρδία της ορθοδόξου ημών πίστεως, ο συνεκτικός δεσμός της Μίας Αγίας Καθολικής και Αποστολικής Εκκλησίας, η εγγύησις της ενότητος εν τω συνδέσμω της αγάπης.
Εν άλλαις λέξεσι πάλλει η καρδία της Μητρός Εκκλησίας, Μητρός πολλών τέκνων ευγνωμόνων αλλά και αγνωμόνων, τα οποία πολλάκις κινούν την πτέρναν αυτών κατά της ευεργέτιδος, αλλά η καρδία αυτής ως τεράστιος ωκεανός αγάπης δέχεται τα επαφρίζοντα, άγρια πολλάκις, κύματα της αγνωμοσύνης, κατευναζόμενα δε εν καιρώ, εφαπλώνει την αγαπητικήν αυτής γαλήνην εις πάσαν την επιφάνειαν αυτού.
Διαβιβάζομεν Παναγιώτατε Δέσποτα εις την Υμετέραν αγάπην τους αδελφικούς ασπασμούς της Αυτού Θειοτάτης Μακαριότητος, του Προσκυνητού ημών Πατρός και Δεσπότου και Πατριάρχου της Αγίας Πόλεως Ιερουσαλήμ και πάσης Παλαιστίνης κυρίου κυρίου Θεοφίλου, και εις το ευλαβές εκκλησίασμα τας ευχάς Αυτού και την ευλογίαν του Παναγίου και Ζωοδόχου Τάφου.
Εύχεσθε και Υμείς Παναγιώτατε, ίνα ο εν Τριάδι Θεός σκέπει και φρουρεί πάντας ημάς, στηρίζει δε Υμάς εν τη διακονία Υμών εις τον ευλογημένον αυτόν τόπον.
Συνεπληρώθησαν σήμερον 33 έτη ευλογητής παρουσίας της ΥΘΠ εις την οιακοστρόφησιν της νοητής νηός της Μητρός Εκκλησίας. Τον υπολογισμόν της πλεύσεως αυτής θα εκτιμήση η Ιστορία, αναμφησβήτητα θετικώτατα. Εις ημάς απομένει να ευχαριστώμεν τον Θεόν ευχόμενοι υπέρ της Υμετέρας μακροημερεύσεως και κατ’ άμφω υγείας, ίνα επί πολλά έτη συνεχίσητε την σταυρικήν Υμών πορείαν υπέρ της Ορθοδόξου ημών πίστεως και του Γένους.
Είησαν τα έτη Υμών πολλά και ευλογημένα.
Φωτογραφίες: Απόστολος Ντόβας
Η 33η επέτειος της εκλογής
Ἐπί τῇ 33ῃ ἐπετείῳ τῆς ἐκλογῆς καί ἀναρρήσεως εἰς τόν πάνσεπτον Οἰκουμενικόν Θρόνον τῆς Α.Θ.Παναγιότητος τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου κ.κ. Βαρθολομαίου, Οὗτος τήν πρωΐαν τῆς Τρίτης, 22ας τ.μ., συμπροσηυχήθη κατά τήν Θείαν Λειτουργίαν, ἡ ὁποία ἐτελέσθη ἐν τῷ Πανσέπτῳ Πατριαρχικῷ Ναῷ ὑπό τοῦ Πανοσιολ. Μ. Πρωτοσυγκέλλου κ. Γρηγορίου, καί ἐδοξολόγησε τόν Ἅγιον Θεόν διά πάσας τάς πρός Αὐτόν δωρεάς καί εὐεργεσίας τῆς χάριτός Του.
Τό ἑσπέρας τῆς ἰδίας ἡμέρας, ὁ ἑορτάζων Πατριάρχης ηὐλόγησεν εἰς ὁμογενές ἑστιατόριον τό δεῖπνον, τό ὁποῖον παρέθεσε πρός τιμήν Αὐτοῦ τε καί τῆς ἐν τῇ Πόλει σεβασμίας Ἱεραρχίας, τῇ συμμετοχῇ καί τοῦ Ἐξοχ. Πρέσβεως κ. Κωνσταντίνου Κούτρα, Γεν. Προξένου τῆς Ἑλλάδος, ὁ Σεβ. Μητροπολίτης Σικάγου κ. Ναθαναήλ, εὑρισκόμενος ἐνταῦθα διά τάς ἐργασίας τῆς Ἁγίας καί Ἱερᾶς Συνόδου μεθ᾽ ὁμίλου ἐκλεκτῶν ὁμογενῶν ἐκ τῆς θεοσώστου αὐτοῦ Ἐπαρχίας. Εἰς τά ἐπιδόρπια ἀντηλλάγησαν προπόσεις καί ἀναμνηστικά δῶρα μεταξύ τῆς Α.Θ.Παναγιότητος καί τοῦ ἀμφιτρύωνος.
