Βαριά σκιά για την Εκκλησία Ρωσίας η «Ρωσική Ο.Ε. Βορείου Κύπρου»

Του Παναγιώτη Αντ. Ανδριόπουλου*

Η πλειοψηφία της κοινής γνώμης πληροφορήθηκε για την «Ρωσική Ορθόδοξη Εκκλησία Βορείου Κύπρου» από το ρεπορτάζ του Αριστείδη Βικέτου στην εφημερίδα της Κύπρου “Ο Φιλελεύθερος” (φ. 19-8-2019).
Όπως ήταν φυσικό το δημοσίευμα προκάλεσε ιδιαίτερη αίσθηση σε Ελλάδα και Κύπρο και η είδηση αναδημοσιεύτηκε δαψιλώς στα ΜΜΕ.
Έσπευσε η εκπρόσωπος της πρεσβείας της Ρωσικής Ομοσπονδίας στη Λευκωσία να κοινοποιήσει παλαιότερο έγγραφο της Ρωσικής Εκκλησίας (4-2-2019) όπου δηλώνεται ότι «ο κ. Αλεξέι Ιβανόφ, ο οποίος αυτοαποκαλείται κληρικός της «Ρωσικής Ορθόδοξης Εκκλησίας στο Εξωτερικό» και επικεφαλής της ενορίας αυτής στην Κερύνεια, δεν είναι και ποτέ δεν ήταν κληρικός της Ρωσικής Ορθόδοξης Εκκλησίας και δεν χειροτονήθηκε κανονικά, και δεν έχει καμία επαφή με την Ρωσική Ορθόδοξη Εκκλησία”.
Κι ακόμα η εκπρόσωπος δήλωσε κατηγορηματικά πως “η Ρωσική Ορθόδοξη Εκκλησία πάντα συμπεριφέρεται με σεβασμό στο αυτοκέφαλο της Εκκλησίας της Κύπρου και καθοδηγείται από την αρχή της απόλυτης δικαιοδοσίας της Εκκλησίας της Κύπρου στο έδαφος της χώρας, που επεκτείνεται σε όλο το νησί”.
Την ώρα, όμως, που η Ρωσική Εκκλησία εξαπολύει εγκύκλιο, πάση τη κτίσει, για να δηλώσει την παύση της μνημόνευσης του Οικουμενικού Πατριάρχου Βαρθολομαίου και την διακοπή κοινωνίας με το Οικουμενικό Πατριαρχείο (εξαιτίας του Ουκρανικού Αυτοκεφάλου), δεν αισθάνεται την ανάγκη να πληροφορήσει την ανά την οικουμένη Ορθοδοξία για τους σχισματικούς, εκ των κόλπων της, που δρουν στα Κατεχόμενα της Κύπρου;

Η Ρωσική Εκκλησία ούτε αποκάλυψε το γεγονός, ως όφειλε, ούτε το καταδίκασε μέχρι τώρα ρητά και κατηγορηματικά, όπως επίσης θα ‘πρεπε. Το θέμα δεν είναι απλό και δεν μπορεί να τελειώσει με μια δήλωση του στυλ «είναι σχισματικοί, δεν ανήκουν σε μας».
Σε μια τόσο ευαίσθητη περιοχή, όπως τα Κατεχόμενα της Κύπρου, όπου το ψευδοκράτος έχει τον απόλυτο έλεγχο των πάντων, εμφανίζονται κάποια στιγμή κάποιοι «ρώσοι σχισματικοί» και αρχίζουν την όποια εκκλησιαστική δράση τους ανενόχλητοι;
Την ώρα που για να γίνει μία Θεία Λειτουργία ή άλλη λατρευτική εκδήλωση στα Κατεχόμενα από τους Ελληνοκύπριους, πρέπει να δοθεί – αν δοθεί – άδεια από τις αρχές του ψευδοκράτους, κάποιοι Ρώσοι «σχισματικοί» δρουν απολύτως ελεύθερα και διατηρούν και ιστοσελίδα!
Η Ρωσική Εκκλησία οφείλει όχι μόνο να καταδικάσει την σχισματική σέκτα που δρα στα Κατεχόμενα της Κύπρου, αλλά και να προβεί σε όλες εκείνες τις διπλωματικές ενέργειες για την απομάκρυνση των εν λόγω από την μεγαλόνησο.
Όσο αυτό δεν γίνεται, η σκιά πέφτει βαριά τόσο στην Ρωσική Εκκλησία όσο και στην Ρωσική πολιτική.
Τέλος, η Εκκλησία της Κύπρου θα πρέπει να ζητήσει ξεκάθαρες εξηγήσεις από τη Μόσχα γι’ αυτή την ιστορία, ώστε να δοθεί τέλος σ’ αυτήν την …απίθανη – και καθόλου αθώα – εισπήδηση.

* Ο Παναγιώτης Αντ. Ανδριόπουλος γεννήθηκε στην Πάτρα. Σπούδασε Θεολογία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, βυζαντινή μουσική με τον Λυκούργο Αγγελόπουλο και ευρωπαϊκή μουσική στο Ωδείο Φ. Νάκας. Συμμετείχε σε πολλά χορωδιακά σχήματα και σε ερευνητικά προγράμματα του Κ.ΣΥ.Μ.Ε. (Κέντρο Σύγχρονης Μουσικής Έρευνας). Είναι συνεργάτης του Μανόλη Χατζηγιακουμή στο μεγάλο πρόγραμμα ηχογραφήσεων εκκλησιαστικής μουσικής και διετέλεσε μέλος της διεθνούς φήμης Ελληνικής Βυζαντινής Χορωδίας του Λυκούργου Αγγελόπουλου. Από το 1995 έως το 2001 ήταν διευθυντής προγράμματος του Τηλεοπτικού Σταθμού της Ι. Μητροπόλεως Πατρών Λύχνος.

Το 2004 ίδρυσε το Καλλιτεχνικό Σύνολο «Πολύτροπον», με το οποίο παρουσιάζει στην Ελλάδα και το εξωτερικό πρωτότυπες παραγωγές βασισμένες κυρίως στην ελληνική ποίηση και μουσική. Ανάμεσά τους: «Το τετράδιο του Πατριάρχη», «Ιερατική Ποίηση», Το μουσικό έργο της Εύας Πάλμερ – Σικελιανού, «Ο Gustav Mahler του Μάνου Χατζιδάκι», «Η Αραπιά του Βασίλη Τσιτσάνη, της Μάτσης Χατζηλαζάρου, του Νίκου Σκαλκώτα και του Μάνου Χατζιδάκι», «Ο Καβάφης της Συρίας και της Μέσης Ανατολής», «Οι μουσικές των Χριστιανών της Μέσης Ανατολής», «Οι Πύρινες γλώσσες του Γιάννη Χρήστου», «Πατρινοί συνθέτες – Πατρινοί ποιητές», «Τα Πολυχρόνια των Βασιλέων», «Ικετηρία» (βασίζεται στο ομώνυμο βιβλίο του Παν. Ρίζου), αφιερώματα στον Λυκούργο Αγγελόπουλο, στον Αντρέι Ταρκόφσκι, τους Ρώσους της Διασποράς, τον Ντμίτρι Σοστακόβιτς, τον Αλεξάντρ Σολζενίτσιν κ.ά.. Συνεργάστηκε με τον Θάνο Μικρούτσικο στην «Πάτρα 2006 – Πολιτιστική Πρωτεύουσα της Ευρώπης» και με τον Άλκη Μπαλτά στο «Φεστιβάλ Θρησκευτικής Μουσικής Πάτμου» (2006 και 2010).

Παραγωγές του έχει παρουσιάσει στην Μεγάλη Μουσική Βιβλιοθήκη της Ελλάδας «Λίλιαν Βουδούρη» στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, στο Μουσείο Γουλανδρή Φυσικής Ιστορίας στην Κηφισιά, στο Νομισματικό Μουσείο, στην Ελληνοαμερικανική Ένωση, στην Οικία Κατακουζηνού, στο Δημοτικό Θέατρο Πατρών, στην μουσική σκηνή «Αγγέλων Βήμα» και σε άλλους επιλεγμένους χώρους.

Έχει τραγουδήσει έργα σύγχρονων Ελλήνων συνθετών, όπως της Κωνσταντίας Γουρζή στην Μουσική Ακαδημία του Μονάχου το 2008 και έχει συμπράξει ως σολίστ με την Ορχήστρα Πατρών. Τον Μάϊο του 2014 παρουσίασε «Το Τετράδιο του Πατριάρχη» στο Αννόβερο της Γερμανίας. Ασχολείται συστηματικά με την έρευνα της πατρινής μουσικής παράδοσης (λόγιας και βυζαντινής) και στο πλαίσιο αυτό επιμελήθηκε τον ψηφιακό δίσκο «Κουαρτέτα Πατρινών Συνθετών», που έχει ερμηνεύσει το Νέο Ελληνικό Κουαρτέτο.

Από το 2017 συνεργάζεται με τον διάσημο χορογράφο και χορευτή φλαμένκο Israel Galvan: στο πλαίσιο της documenta14 (Αθήνα και Kassel) συμμετείχε στην παραγωγή La farsa monea και κατόπιν στην παραγωγή του Israel Galvan, La fiesta, σε διεθνή περιοδεία (Φεστιβάλ Grec Βαρκελώνης, Φεστιβάλ Αβινιόν Γαλλίας, παραστάσεις στο Λουξεμβούργο, Μονπελιέ κ.ά.).

Μελέτες του έχουν δημοσιευθεί σε διάφορους επιστημονικούς τόμους. Αρθρογραφεί σε θεολογικά και πολιτιστικού περιεχομένου περιοδικά και διατηρεί δύο ιστολόγια: Ιδιωτική Οδός και Φως Φαναρίου (το οποίο καλύπτει αποκλειστικά το Οικουμενικό Πατριαρχείο). Ως θεολόγος διδάσκει στο Αρσάκειο Αθηνών.