«Τρύπα στο νερό» και η νέα συνάντηση Ερντογάν -Τσίπρα

Άμεσο το ενδιαφέρον του Τούρκου προέδρου για τις τοπικές εκλογές στη χώρα του

Του Αλέκου Παπαδόπουλου*

Ραγδαίες οι εξελίξεις, όχι μόνον οι πολιτικές αλλά και οι άλλες. Kυρίως στο μέτωπο της Συρίας αλλά και αλλού. Τι και αν εμείς εδώ στην Ελλάδα απασχολημένοι κυριολεκτικά, αρχικά με το Μακεδονικό, στη συνέχεια με το μελόδραμα Καμμένου -Κοτζιά και τις τελευταίες μέρες με τις θλιβερές αλλά και τόσο διασκεδαστικές παραστάσεις του Πολάκη, που ο ξένος τύπος χαρακτήρισε “γραφική ατραξιόν” ο δε Διονύσης Σαβόπουλος είπε ότι του θυμίζει τους αρκουδιάρηδες που περιφέρονταν παλιά στις γειτονιές , έχουμε κατεβάσει όλες τις άλλες κουρτίνες και αγνοούμε ίσως και να αδιαφορούμε τώρα, με τις τόσες πληγές της καθημερινότητας αλλά και με ότι συμβαίνει στο διεθνή χώρο, παρότι εξελίξεις και συνέπειες μας ενδιαφέρουν άμεσα, ιδίως ως προς τις επιπτώσεις που μπορεί να έχουν και σ΄εμάς.
Εν τω μεταξύ, αποδείχθηκε ήδη θνησιγενής, για πολλοστή άλλωστε φορά, η αισιοδοξία ορισμένων κύκλων όσον αφορά την πρόσφατη συνάντηση του Έλληνα Πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα με τον Τούρκο Πρόεδρο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν . Στον αέρα φυσικά και οι χαρούλες των δύο Υπουργών Εθνικής Άμυνας, παρότι ο ημέτερος, άπειρος ακόμη, ίσως να νόμισε ότι ο Χουλουσή Ακάρ θα αξιολογούσε θετικά την προγενέστερη γνωριμία τους. Από τότε που αμφότεροι ήταν επικεφαλής των ενόπλων δυνάμεων των χωρών τους και θα συνέβαλε θετικά στην εξομάλυνση των Τουρκο-Ελληνικών σχέσεων!!
Φρούδες οι ελπίδες των αισιόδοξων. Ο Ερντογάν, προτού ακόμη αλέκτωρ λαλήσει όχι τρις, αλλ΄ούτε άπαξ, έσπευσε αφενός να τους διαψεύσει και αφετέρου να …αποσαφηνίσει που οφειλόταν το ύφος του Αλέξη Τσίπρα κατά την έξοδο του από τη χρυσοποίκιλτη αίθουσα συναντήσεων των ανακτόρων . Και γιατί, αντί ως συνήθως, να χαμογελά ενώπιον των δημοσιογράφων, είχε ένα ύφος όχι απλά σκυθρωπό αλλά εμφανώς τσαλακωμένο.
Στο πλαίσιο λοιπόν μιας συμφωνίας κυρίων και για χάρη του Έλληνα Πρωθυπουργού, απέφυγαν να αναφερθούν στα θέματα που συζήτησαν και κυρίως στις αξιώσεις που έθεσε για άλλη μια φορά επί τάπητος ο Τούρκος Πρόεδρος. Ίσως για να μη δώσουν θέμα την επομένη στα ΜΜΕ και για να επιστρέψει ο κ. Τσίπρας στην Αθήνα αν όχι ως νικητής όχι όμως και ως ταλαιπωρημένος ναυαγός. Η..γαλήνη δεν κράτησε περισσότερες από 2-3 μέρες.

Ο Ερντογάν αρχικά αρκέσθηκε στην ενημέρωση μας ότι για να επαναλειτουργήσει η Θεολογική Σχολή της Χάλκης θα πρέπει πρώτα να δεχθεί η Αθήνα να έχει μιναρέ το τέμενος των Αθηνών και μετά δια του υπουργού του επί των Εξωτερικών Τσαβούσογλου τόνισε την ύπαρξη ατζέντας με τις εκκρεμότητες μεταξύ Τουρκίας και Ελλάδας. Δηλώσεις και θέσεις που αποκάλυψαν ότι με το ταξίδι του στην Κων/πολη άνοιξε ο Τσίπρας άλλη μια τρύπα στο νερό. Ανοικτό παραμένει εξ άλλου για τον Ερντογάν το μέτωπο της Συρίας παρότι δε επανειλημμένα έχει διατυπώσει με σαφήνεια τι θέλει, τι επιδιώκει, που οριοθετεί τις απαιτήσεις του, με ποια όνειρα, ποιούς στόχους προκάλεσε ή έστω αναμείχθηκε στον πόλεμο της Συρίας, όλα τα ενδιαφερόμενα μέρη, ακόμη και το Ιράν και η Ρωσία δεν φαίνονται διατεθειμένα να κορέσουν τις ορέξεις του. Γεγονός που προμηνύει την εκ νέου ένταση των τουρκοελληνικών σχέσεων για την αποπλάνηση κυρίως της τουρκικής δημοσίας γνώμης. Άλλωστε από τους επί σκηνής προικοθήρες πολλοί είναι αυτοί που ορέγονται επέκταση των εδαφών τους ή έστω της επιρροής τους επί της Συρίας. Πρώτοι και…καλύτεροι, οι πανίσχυροι συγκριτικά με όλους τους άλλους διεθνείς προστάτες. Η Ρωσία και οι Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής. Ακολουθεί το Ιράν. Όσο για την Τουρκία που έπεται κάθιδρος, παρότι αυτή πρώτη διατύπωσε τις επιδιώξεις της, το πιθανότερο είναι να κρατηθεί μακριά από τη νυφική παστάδα τόσο γιατί είναι ανεπιθύμητη από τον άμεσα ενδιαφερόμενο , τον Πρόεδρο Ασσάντ της ρημαγμένης Συρίας, όσο και επειδή Αμερική και Ρωσία έχουν ανειλημμένες υποχρεώσεις απέναντι των Κούρδων που χρόνια τώρα αιματοκυλιούνται στο πλευρό άλλοτε των μεν, άλλοτε των δε και άλλοτε πάλι αμφοτέρων ή και τρίτων, αλλά μόνιμα εξαπατώνται προς χάρη του αιώνιου εχθρού τους, που δεν είναι άλλοι από τους Τούρκους.
Ας μου επιτραπεί όμως στο συγκεκριμένο σημείο να διατυπώσω και την άποψη -σχετική η άσχετη- ότι σύντομα, ενδέχεται, παρά τα αλλεπάλληλα πάνε και έλα των δύο ηγετών στη Μόσχα και την Άγκυρα να αποδειχθεί για άλλη μια φορά θνησιγενής η φιλική και συμμαχική σχέση της Ρωσίας με την Τουρκία. Όχι από υπαιτιότητα της πρώτης αλλά κυρίως της δεύτερης, παρότι πολύ θα ήθελε εκείνη να υποδυθεί το ρόλο του επιτήδειου ουδέτερου. Ρόλο που κατά τον Β΄Παγκόσμιο Πόλεμο διαδραμάτισε επιτυχώς και τόσα πολλά της είχε τότε αποδώσει ζημιώνοντας τότε, τις πολεμικές προσπάθειες τόσο των Συμμάχων, όσο και του Άξονα. Οι γηραιότεροι, θα θυμούνται ασφαλώς πως είχε αξιοποιήσει το ρόλο της διπλωματικά, με τη συμμαχία δε που πραγμάτωσε με τη Βρετανία και τη Γαλλία μόνον όταν η Γερμανία αρνήθηκε να διαπραγματευθεί μαζί τους, ο ρόλος της ως μεσολαβήτριας δύναμης είχε αποκτήσει πρωτεύουσα σημασία. ΄ Άλλοι όμως είναι σήμερα οι επικεφαλής παράγοντες, άλλοι είναι οι σκηνοθέτες ήδη δε υπάρχουν ενδείξεις ότι ο Πούτιν παρακολουθεί με προσοχή αλλά και δικαιολογημένη καχυποψία τις κ α λ έ ς σ χ έ σ ε ι ς που προσπαθεί να διατηρεί η Τουρκία αφενός με την Ουκρανία και αφετέρου την Αμερική και την Ευρώπη. Πως αλλιώς θα μπορούσε άλλωστε να ερμηνευθεί δήλωση του Προέδρου Ερντογάν σχετικά με την Κριμαία. Και ακόμη, η επίσκεψη του Ουκρανού Προέδρου στην Κωνσταντινούπολη, έστω και με άλλο πρόσχημα. Η συνάντηση του με τον Τούρκο Πρόεδρο σε θερμή φιλική ατμόσφαιρα .Η αποφυγή επίσης του Τούρκου Προέδρου – που ασφαλώς πολύ θα ήθελε ο Πούτιν – να ασκήσει πίεση στο Φανάρι ώστε να μην αναγνωρίσει την αυτονομία της Ουκρανικής Εκκλησίας. Αλλά και οι πληροφορίες προ ημερών -αν αληθεύουν τα δημοσιεύματα των τουρκικών ΜΜΕ- ότι πρόκειται να πωλήσει η Τουρκία στην Ουκρανία αριθμό εξοπλισμένων UAV TB2 τα οποία θέλει ως λέγεται ο Ουκρανός Πρόεδρος Ποροσένκο να εγκαταστήσει στην Ανατολική Ουκρανία ως φόβητρο κατά των εχθρικών δυνάμεων του Ντόντεσκ και των άλλων ρωσόφιλων Δημοκρατιών της περιοχής.
Σχετικά δημοσιεύματα αναφέρουν ότι τα εν λόγω όπλα είναι ιδιαίτερα εξελιγμένα ώστε να μπορούν να πλήξουν στόχους τόσο στην ξηρά όσο και στη θάλασσα, κατά σκαφών επιφανείας, που σημαίνει ότι ο…στενός φίλος του Πούτιν, ουδένα ενδοιασμό έχει να εξοπλίσει για χάρη του ” παρά-παρά ” – δική του είναι παρεμφερής έκφραση – τον Ουκρανό … φίλο του, που θέλει να εξοπλίζεται και να προασπίζεται έναντι των Ρώσων.
Εν τω μεταξύ παρότι συνεχίζει ο Ερντογάν να παρουσιάζει κάθε μέρα και μια διαφορετική παράσταση εντυπωσιασμού, ακόμη και να διαλαλεί τελευταίως δημοσίως τις ντομάτες, τις μελιτζάνες, τις πιπεριές και τα κρεμμύδια, που πωλούνται σε φθηνότερες τιμές στις δημόσιες αγορές που έστησε στις μεγαλουπόλεις για την καταπολέμηση της ακρίβειας, βέβαιο είναι ότι δεν τον ενθουσιάζουν τα πορίσματα των πρόσφατων μυστικών δημοσκοπήσεων, όσον αφορά τα πιθανά αποτελέσματα των δημοτικών εκλογών της 31ης Μαρτίου, ενώ δε θέλει να νομίζει ότι επηρεάζει όπως πρώτα τις λαϊκές μάζες οι αριθμοί εμμένουν να τον διαψεύδουν. Και είναι καθολική η εντύπωση των αναλυτών της όλης κατάστασης της Τουρκίας ότι τα προβλήματα της παραμένουν άλυτα, η οικονομία της αιμορραγεί , η ανεργία την απειλεί άμεσα , πολλά τα κονκορδάτα, πολλές και οι χρεοκοπίες, οι πάντες δε κάνουν λόγο για μια φαινομενική ανακωχή μεταξύ Άγκυρας και Κρίσης και ότι μετά τις τοπικές εκλογές θα αποδειχθεί μονόδρομος η προσφυγή στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο. Γεγονός που θα θέσει τον τουρκικό λαό, σύσσωμο, αντιπολιτευομένους και συμπολιτευομένους ενώπιον της γυμνής πραγματικότητας, της αναντίρρητης αλήθειας που συγκαλύπτουν τα μεγάλα λόγια και οι πολυτελώς φωτισμένες προθήκες, χωρίς οι διεθνείς αλλά και Τούρκοι αναλυτές να αποκλείουν ακόμη και τη δημιουργία εκτάκτων καταστάσεων, εάν το αποτέλεσμα των επικείμενων δημοτικών εκλογών δεν θα είναι αυτό που επιθυμεί ο Ερντογάν καθότι ταυτόχρονα θα σημαίνει ότι ο τουρκικός λαός δεν είναι ικανοποιημένος από την μοναρχική διακυβέρνηση της χώρας και εννοείται τις μέχρι τούδε παρενέργειες της.

*Τα ενυπόγραφα κείμενα εκφράζουν τον συγγραφέα τους