ΤΡΙΧΕΣ ΚΑΤΣΑΡΕΣ

Του Ανδρέα Παπαχαραλάμπους*

Στις 12 Μαρτίου ώρα 20.00 θέλαμε δεν θέλαμε οφείλαμε ν’ ακούσουμε τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας στην διακαναλική του συνέντευξη.

Τον άνθρωπο αυτόν την πρώτη Κυριακή των εκλογών γι’ ανάδειξη του Προέδρου της Δημοκρατίας τον ψήφισε το 32.04%. Οι πλείστοι εξ’ αυτών ήσαν πειθαρχημένοι κομματικοί οπαδοί ΔΗΚΟ, ΔΗΠΑ, ΕΔΕΚ και μέρος του Δημοκρατικού Συναγερμού παρακινούμενοι από τον Νίκο Χρυσάνθου Αναστασιάδη και δήθεν πρώην μέλος της νεολαίας της Ένωσης Κέντρου του Γεώργιου Παπανδρέου.

Παρέλυσαν όλα τα τηλεοπτικά κανάλια για ν’ ακούσουν τον Μικρό, ο οποίος συνεχίζει ακάθεκτος το ΠΛΑ-ΠΛΑ και να γίνεται δημόσιο θέαμα.

Εδώ και ένα χρόνο βρισκόμαστε μπροστά από δημοσκοπήσεις και ο Μικρός επί καθημερινής βάσεως καταποντίζεται. Για άλλους είναι γιατρός, ο ίδιος όμως είναι γεμάτος τραύματα. «Άλλων ιατρός, αυτός έλκεσι βρύων». Φίλοι μου αναγνώστες, αυτό λέγεται για εκείνους που άλλα διδάσκουν και άλλα πράττουν.

Πρόεδρέ μου για να είναι αποτελεσματική η διδασκαλία πρέπει να συνοδεύεται και με το καλό παράδειγμα το οποίο ασκεί πολύ μεγαλύτερη επίδραση στο χαρακτήρα από όση ασκεί η θεωρητική διδασκαλία.

Διαφωνώ κάθετα όταν ακούω μερικούς, δυστυχώς και από το Δημοκρατικό Συναγερμό, να δηλώνουν ότι «διαφωνούμεν αλλά δεν σημαίνει ότι η Κυβέρνηση ουδέν έπραξε.

Αυτός το τόπος δυστυχώς ακόμα δεν απέταξε το στρουθοκαμηλισμό. Οφείλατε κύριοι να λέτε «ναι Κύριε Πρόεδρε δεν πράξατε απολύτως τίποτα».

Τα περί μεταναστευτικού και πλεονασμάτων είναι τρίχες κατσαρές. Το μεταναστευτικό κτίζεται λανθασμένα ή ορθά εδώ και δέκα χρόνια. Οι υποδείξεις από την Ευρωπαϊκή Ένωση ήσαν αρκετές όπως και η οικονομική βοήθεια. Σε τέτοια θέματα τηρούνται πρωτόκολλα και θέλουμε δεν θέλουμε τα τηρούμε.

Τα πλεονάσματα άρχισαν να φαίνονται από το 2018 όχι γιατί είμαστε μεγάλοι τεχνίτες, αντιθέτως. Δεν αποκλίνουμε από τα οικονομικά φόρουμ της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Αν ο μικρός θεωρεί τον διάδρομο Αμάλθεια έργον, λυπούμαι πραγματικά αλλά όχι μόνον δεν είναι έργο αλλά είναι παράεργο. Αν θεωρεί το ΓΕΣΥ επίτευγμα, το βρήκε και μέχρι τη λήξη της θητείας του εύχομαι να υπάρχει. Από έργα δόξα τω Θεώ. Βρίσκονται όλα σε σειρά για τα εγκαίνια. Ποταμός Ξυλοφάγου, Δρόμος Πόλης Χρυσοχούς, Τερματικό και τόσα άλλα.

Ο ίδιος για τα λίγα χρόνια υπηρεσίας του στο Δημόσιο εδώ και χρόνια λαμβάνει σύνταξη 1050 Ευρώ το μήνα, ενώ ένας οικοδόμος με σαράντα χρόνια ορθοστασίας στις σκαλωσιές παίρνει 800 Ευρώ σύνταξη το μήνα. Ο ίδιος δεν έχει να πληρώσει ούτε ηλεκτρισμό ούτε υδατοπρομήθεια αλλά ούτε και εγκατάσταση φωτοβολταϊκών.

Η νυν κυβέρνηση ξεσήκωσε το κόσμο για την εγκατάσταση φωτοβολταϊκών πλήρωσε ο κοσμάκης από τις οικονομίες του ή από δάνεια την εγκατάσταση για φωτοβολαταϊκά και του έμειναν τα έξοδα εγκατάστασης.

Δεν έφταναν όλα τα δεινά που μας συσσώρευσε αυτή η κυβέρνηση, είχε και την απαίτηση να σταθούμε μπροστά από το κουτί που ονομάζεται τηλεόραση ν’ ακούσουμε όχι τί έργα και μέτρα λήφθηκαν αλλά τι θα γίνουν.

Υπηρέτησε από τη θέση του Κυβερνητικού Εκπροσώπου, από τη θέση του Υπουργού Εξωτερικών μαθητής όν του Νίκου Χρυσάνθου Αναστασιάδη και το μόνο που αποκομίσαμε σ’ ότι αφορά το κυπριακό ήταν να νοιώθουμε την ανάσα της διχοτόμησης.

Ένα χρόνο πριν τις προεδρικές εκλογές και δύο χρόνια σήμερα στην Προεδρία του κράτους και τι δεν ακούσαμε από το στόμα του Μικρού για λύση του κυπριακού. Πλάθει ιστορίες μόνος του, ονειρεύεται, φαντάζεται και υπόσχεται.

Το κυπριακό έχει δέκα χρόνια που είναι πατωμένο και όλα αυτά τα χρόνια αυτή που κερδίζει είναι η Τουρκία. Περιοριζόμαστε στις ανακοινώσεις στις άτυπες συναντήσεις και η κατάσταση εδραιώνεται προς το χειρότερο.

Το χειρότερο όλων είναι η στάση των κομμάτων έναντι μιάς ανάξιας και νωθρής ηγεσίας. Περιορίζονται στα κομματοτυπικά, στα εύκολα και στα σύντομα. Οι συγκυβερνώντες με την μεγαλύτερη απλότητα, ανακοινώνουν πως «δεν είμαστε κυβέρνηση, δεν σημαίνει ότι συμφωνούμε σε όλα με την κυβέρνηση». Η αντιπολίτευση σε μια προσπάθειά της να είναι πολιτικά ευγενική το μόνο που λέει είναι, «δεν πρέπει να μηδενίζουμε τα πάντα».

Φίλοι αναγνώστες έχουμε μία κυβέρνηση που με βάση τις δηλώσεις των κομμάτων και των δημοσκοπήσεων πέραν του 60% δεν την εμπιστεύεται. Για το Μικρό δεν είναι αρκετό το ότι ούτε και αυτοί που τον ψήφισαν δεν τον εμπιστεύονται. Επί καθημερινής βάσεως απευθύνεται στο λαό να διαλαλήσει τυχόν έργα του και να υποσχεθεί νέα.

Κανένας όμως πλέον δεν τον καταλαβαίνει. Ακολουθεί επιμελώς τη ρήση: «Ήξεις αφήξεις ου θνήξεις εν πολέμω».

Πρόκειται για διφορούμενο χρησμό που έδωσε το Μαντείο σε στρατιώτη, ο οποίος θα πήγαινε στο πόλεμο και ζητούσε να μάθει αν θα επέστρεφε ή αν θα πέθαινε.

Κατά τη μία ερμηνεία, ο στρατιώτης θα πήγαινε στο πόλεμο και θα επέστρεφε (ου θνήξεις εν πολέμω), κατά την άλλη ερμηνεία όμως, δεν θα επέστρεφε (αφήξεις ου).

Η πλημμελής φράση « Ήξεις αφήξεις» λέγεται τώρα για να καταδείξει υπεκφυγή η έλλειψη σαφήνειας και καθαρότητας στο νόημα εκείνου που τη λέει.

*Τα ενυπόγραφα κείμενα απηχούν τις απόψεις των συγγραφέων τους