Τραμπ-Ερντογάν: Συνάντηση με αντίθετες ατζέντες

Του Αλέκου Παπαδόπουλου*

Με αμφιβολίες δικαιολογημένες, αλλά και ζωηρό ενδιαφέρον η διεθνής κοινή γνώμη  Αμερικής, Ρωσίας και Ευρώπης αναμένουν να δουν πως θα εξελιχθεί η επικείμενη συνάντηση του Προέδρου των ΗΠΑ Ντόναλντ Τραμπ με τον Τούρκο μονάρχη Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν. Ο Τραμπ, θα επιδιώξει, τι άλλο; Tην αποκατάσταση των σχέσεων της Ουάσιγκτον με την Άγκυρα φυσικά με το αζημίωτο. O Πούτιν ανησυχεί μη τυχόν και πείσει ο Τραμπ με όποια ανταλλάγματα τον Ερντογάν να παύσει να ερωτοτροπεί με αυτόν και ως προς το αποτέλεσμα αποκατασταθούν οι σχέσεις των δύο χωρών εις βάρος της Ρωσο-Τουρκικής λυκοφιλίας. Όσον αφορά την Ευρώπη παράλληλα προς τα πολλά εσωτερικά προβλήματα που αντιμετωπίζει, καιρός τώρα, ανησυχεί και ανησυχεί δικαιολογημένα, μη τυχόν και πραγματοποιήσει ο Ερντογάν την απειλή του, που επαναλαμβάνει σχεδόν καθημερινά, εκσφενδονίσει δε τελικά μέσω Ελλάδας, τους εκ Συρίας πρόσφυγες και μετανάστες που υπερβαίνουν τα 3 εκατομμύρια, ήδη δε η παρουσία τους εκνευρίζει την πλειονότητα του τουρκικού λαού αλλά και επιβαρύνει τον προϋπολογισμό της χώρας, της οποίας η οικονομία, προ πολλού έχει εκπέμψει και μάλιστα έντονα, του κινδύνου το σήμα. Τι και αν -δεν είναι ανέκδοτο έστω και αν ομοιάζει- προχθές ακόμη ο Τούρκος Πρόεδρος, σε ομιλία του ανέφερε ότι το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο είχε ζητήσει πρόσφατα, να δανεισθεί από την Τουρκία 5 δισεκατομμύρια δολάρια. Ποσό το οποίο όπως είπε είχε προθυμοποιηθεί να καταβάλλει, αν στη συνέχεια δεν άλλαζε γνώμη το Ταμείο !!. Ήδη όμως ως προς την Ευρώπη πρέπει να τον εκνευρίζει. Αφ΄ενός η προειδοποίηση Γερμανού βουλευτή ότι σε περίπτωση μιας τέτοιας ενέργειας και ως αντίποινα, θα μπορούσε η Γερμανία να στείλει στην Τουρκία τα 3 εκατομμύρια των Τούρκων που είναι εγκατεστημένοι εκεί. Και αφ΄ετέρου να τον ανησυχεί το δημοσίευμα του έγκυρου γερμανικού περιοδικού Der Spiegel ότι εντός των ημερών θα δημοσιοποιηθούν οι αποφάσεις του Συμβουλίου Υπουργών Εξωτερικών της Ε.Ε. για την επιβολή κυρώσεων στην Τουρκία, αν συνεχίσει να συμπεριφέρεται παράνομα απέναντι στην Κύπρο σε ότι αφορά τις γεωτρήσεις.
Παράλληλα όμως δεν παύει να αποτελεί γεγονός, ότι παραμένουν σε εκκρεμότητα άλλα τρία θέματα που απασχολούν προσωπικά τον Τούρκο Πρόεδρο. Είναι δε: Πρώτον. Η εκκρεμότητα που του φυλάσσει ως Δαμόκλειο Σπάθη η Αμερικανική Δικαιοσύνη, όσον αφορά το φάκελο των παραβάσεων της ημικρατικής τουρκικής τράπεζας “HALK” κατά την διάρκεια του προηγούμενου εμμπάργκο κατά του Ιράν. Προ ημερών και ίσως υπό τύπον υπόμνησης, Αμερικανοί εισαγγελείς επικαιροποίησαν τις γνωστές κατηγορίες για το κύκλωμα που κατ΄αυτούς έδρασε κατά την τετραετία 2012-2016 και διοχέτευε στην Τεχεράνη τα έσοδα από τις πωλήσεις φυσικού αερίου και πετρελαίου στις διεθνείς αγορές, με την κάλυψη εννοείται ανώτερων αξιωματούχων της Τουρκίας και του Ιράν που δωροδοκήθηκαν πλουσιοπάροχα. Το δε ανεξήγητο στην όλη δαιδαλώδη υπόθεση είναι ότι παραμένει επτασφράγιστο μυστικό το ύψος του προστίμου που θα επιβληθεί τελικά, όπως επίσης αγνοείται και ποιά είναι τα πρόσωπα που αποδεδειγμένα έχουν δωροδοκηθεί. Δεύτερον, τα πρόσφατα δημοσιεύματα ότι συγκεντρώνουν οι αμερικανικές αρχές στοιχεία για τις καταθέσεις των μελών της οικογένειας του Ερντογάν στη Μαλαισία, στη Σιγκαπούρη, σε Τράπεζες της νήσου του Μαν, καθώς και σε άλλους διεθνείς φορολογικούς παραδείσους ενώ οι παλαιότεροι θυμούνται ότι όταν διεκδικούσε το Δήμο της Κωνσταντινουπόλεως δήλωνε σε όλους τους τόνους και καθημερινά ότι είναι και θα παραμείνει μηδενική η προσωπική και οικογενειακή του περιουσία. Και τρίτον τα δημοσιεύματα πάλι, κατά τα οποία δεν αποκλείεται να παραπεμφθεί ο Ερντογάν σε δίκη ως εγκληματίας πολέμου για τις βαρβαρότητες που διαπράχθηκαν από τον τουρκικό στρατό κατά του άμαχου πληθυσμού των Κούρδων στις πρόσφατες επιχειρήσεις στα βόρεια της Συρίας.
Το βέβαιο πάντως επί του οποίου συμφωνούν όλοι είναι ότι πρόκειται για μια συνάντηση χωρίς ατζέντα, ή μάλλον για να ακριβολογούμε για μια συνάντηση με δυο διαφορετικές ατζέντες. Ο μεν Ερντογάν φιλοδοξεί να συνεχίσει να διατηρεί στενές συμμαχικές σχέσεις με τη Ρωσία. Nα εξακολουθεί να απολαμβάνει τα οφέλη του από τη συμμετοχή της Τουρκίας στο ΝΑΤΟ. Nα αποκτήσει επιτέλους τα F-35. Nα εξασφαλίσει την ανοχή της Αμερικής σε ότι αφορά τις βλέψεις του επί των εδαφών της Συρίας. Αλλά και επί της ΑΟΖ της Κύπρου, ακόμη και χωρίς να έχει επιλυθεί το Κυπριακό. Nα κλείσει οριστικά και αμετάκλητα ο εκκρεμών από πολλού, ενώπιον της αμερικανικής δικαιοσύνης φάκελος της ημικρατικής Τουρκικής Τράπεζας “HALK” με τις συνέπειες που δικαιολογημένα τον ανησυχούν, τον προβληματίζουν αλλά και τον εκθέτουν διεθνώς, καθώς και στο εσωτερικό της χώρας εξοπλίζοντας πολλαπλώς την αντιπολίτευση, ιδίως μετά την πρόσφατο αθωωτική υπέρ του Αρχηγού της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης Κεμάλ Κιλιτσντάρογλου σχετικής απόφασης της Τουρκικής Δικαιοσύνης. Και τέλος να αποσπάσει τη συνδρομή των ΗΠΑ στην παροχή του απαραίτητου σωσίβιου από το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο στην Τουρκική οικονομία. Αυτά τα….. ελάχιστα προσδοκά να αποσπάσει ο Ερντογάν από τον Τραμπ, ο δε Τραμπ δεμένος χειροπόδαρα όχι μόνον από την αντιπολίτευση αλλά και τη συμπολίτευση μερικώς, να μεταπείσει σε όλα τα παραπάνω θέματα, συμπεριλαμβανομένου και του προσφυγικού, έναν φαινομενικά τουλάχιστον αδιάλλακτο και ιδιαίτερα απαιτητικό, υποτιθέμενο σύμμαχο, τον οποίο όπως ομολόγησε πρόσφατα εξακολουθεί να θεωρεί φίλο του.
Μια συνάντηση από την οποία μας χωρίζουν πλέον ελάχιστες ώρες. Γεγονός ότι η συνάντηση αυτή διήλθε από διάφορες φάσεις. Γεγονός ότι εκατέρωθεν αμφισβητήθηκε η σκοπιμότητα της. Πολλοί είναι αυτοί που την υποτιμούν και όμως είναι φαεινότερο ηλίου ότι εγκυμονεί σοβαρές εξελίξεις , από τις οποίες μάλιστα ουκ ολίγες εγγίζουν και εμάς ανησυχητικά.

*Tα ενυπόγραφα κείμενα εκφράζουν τον συγγραφέα τους