Τουρκία, Ισραήλ και Κύπρος
Του Σενέρ Λεβέντ*
Όπως γίνεται αντιληπτό η ένταξη στην Ευρωπαϊκή Ένωση δεν ήταν αρκετή για την ασφάλεια της κυπριακής κυβέρνησης έναντι της Τουρκίας. Συνήψε συμφωνίες για στρατιωτική συνεργασία με το Ισραήλ και την Αίγυπτο. Ειδικά οι συμφωνίες με το Ισραήλ είναι σε προχωρημένο στάδιο. Η τελευταία συμφωνία αφορά την Πράσινη Γραμμή. Το Ισραήλ θα εγκαταστήσει σύστημα παρακολούθησης πάνω στην Πράσινη Γραμμή. Είναι μια συμφωνία με κόστος 27,5 εκατομμύρια ευρώ. Θα ολοκληρωθεί σε τρία χρόνια. Και θα μπορούν τμήματα της Πράσινης Γραμμής να είναι υπό παρακολούθηση 24 ώρες εκ μέρους της ελληνοκυπριακής Εθνικής Φρουράς. 27,5 εκατομμύρια ευρώ. Καλά λεφτά. Μήπως μπορεί να ξοδεύονται για αυτή την υπόθεση τέτοια χρήματα σε μια περίοδο που βιώνεται οικονομική στενότητα; Μήπως είναι πολύ αναγκαίο τώρα αυτό το σύστημα παρακολούθησης; Νομίζω ότι αυτό έγινε πιο πολύ για να ικανοποιηθεί το Ισραήλ.
Η Τουρκία και το Ισραήλ. Είναι δύο σημαντικοί χωροφύλακες της Αμερικής στη Μέση Ανατολή. Ούτως ή άλλως, η Αμερική δεν επιτρέπει να συγκρουστούν. Είναι και οι δύο προστάτες των συμφερόντων της Αμερικής και της Δύσης στην περιοχή. Οι συγκρούσεις στη Μέση Ανατολή είναι και ο λόγος το ότι η Κύπρος είναι μοιρασμένη στα δύο. Αν η Αμερική και η Αγγλία καλοπιάνουν την Τουρκία στην Κύπρο, γι’ αυτό το κάνουν. Το όλο ζήτημα είναι να μην πληγεί η ύπαρξη του Ισραήλ. Η πάταξη των αραβικών λαών στην περιοχή. Και φυσικά να παρθεί το πετρέλαιο από αυτούς και να μεταφερθεί με ασφάλεια. Διευκολύνει τις υποθέσεις της Αμερικής και της Δύσης στην περιοχή το γεγονός ότι οι δύο κοινότητες είναι εγκατεστημένες σε δύο χωριστές περιοχές στην Κύπρο και αφανίζουν η μία την άλλη με τη φωτιά του εθνισμού. Δεν θέλουν έναν κυπριακό λαό ενωμένο με ειρήνη και κάτω από τη στέγη ενός κράτους. Αν η επανένωσή μας ωφελούσε τις υποθέσεις τους στις στρατηγικές της Μέσης Ανατολής, θα το έκαναν αυτό προ πολλού χωρίς δισταγμό.
Κάποτε παρομοιάζω λίγο τις σχέσεις της ελληνοκυπριακής πλευράς με το Ισραήλ με τις σχέσεις της τουρκικής πλευράς με την Τουρκία. Η τουρκική πλευρά πάντα καταφεύγει στην Τουρκία για ασφάλεια. Και η ελληνική πλευρά έχει προσδοκίες από το Ισραήλ για ασφάλεια. Έστω και αν στην Τουρκία υπάρχει ένα φασιστικό καθεστώς, έστω και αν η Τουρκία ακολουθεί μια επιθετική πολιτική προς τις γειτονικές χώρες, αυτό δεν ενδιαφέρει την τουρκική πλευρά στην Κύπρο. Και δεν ενδιαφέρει την ελληνική πλευρά η επιθετικότητα του Ισραήλ. Αυτά που κάνει στον παλαιστινιακό λαό. Δεν την ενδιαφέρουν καθόλου. Όμως, ποια είναι η σημαντικότερη ομοιότητα; Είναι και η Τουρκία κατοχική δύναμη. Και το Ισραήλ. Η Τουρκία λεηλατεί την Κύπρο που κατέκτησε. Και το Ισραήλ τα αραβικά εδάφη που κατέκτησε. Η Τουρκία έδιωξε με τη βία των όπλων τους Ελληνοκύπριους από τα σπίτια τους. Και το Ισραήλ τους Παλαιστίνιους. Και εμείς. Οι Κύπριοι. Πόσο καημένοι είμαστε. Περιμένουμε βοήθεια για σωτηρία από δύο κατοχικά κράτη. Μήπως το Ισραήλ, που είναι και το ίδιο κατοχική δύναμη, έχει μούτρα να αντιταχθεί στην Τουρκία επειδή είναι κατοχική δύναμη; Μήπως δεν το ξέρει αυτό η ελληνοκυπριακή πλευρά;
*Τα ενυπόγραφα κείμενα απηχούν τις απόψεις του συγγραφέα τους/ ΠΗΓΗ: Εφημερίδα “Πολίτης”