Το μηδενικό αποτέλεσμα από τις διαπραγματεύσεις στην Μόσχα

Διαπραγματεύσεις, Ερντογάν, ΝΑΤΟ-Ε.Ε., Πούτιν, Συρία, Τράμπ, Φατμά Σιμπέλ Γιουκσέκ.

Πολλά τα ερωτήματα, που αντιμετωπίζει ο Ερντογάν

Του Αλέκου Παπαδόπουλου*

Σκυθρωποί αμφότεροι. Ψυχροί. Αγέλαστοι και με τσαλακωμένο πρόσωπο. Προσήλθαν γελαστοί, με το ύφος τους όμως Πούτιν και Ερντογάν μαρτυρούσαν εκ των υστέρων ότι από την πολύωρη διαπραγμάτευση τους προέκυψε στο πηλίκον ένα απροκάλυπτο μηδενικό. Μια προσωρινή εκεχειρία, αμφίβολης διάρκειας αλλά και εφαρμογής λαμβανομένου κυρίως υπόψη ότι ενδιαφερόμενοι δεν είναι οι Ρώσοι με τους Τούρκους μόνον, αλλά υπάρχουν και οι Σύριοι, οι πραγματικοί δικαιούχοι . Υπάρχουν οι καθεστωτικοί και οι αντικαθεστωτικοί. Υπάρχουν οι τζιχαντιστές. Αλλά και άλλες. Πολλές άλλες άτακτες οργανώσεις, που κατέληξαν εκεί από τα τέσσερα πέρατα της οικουμένης. Ακόμη και μισθοφόροι που επί χρόνια τώρα μάχονται όλοι με πολλά τα θύματα κάθε δύναμης και κυρίως αλληλοσυγκρουομενους στόχους.

Απόντα τα χαμόγελα και οι χαριεντισμοί με τους οποίους μας είχαν συνηθίσει τελευταίως στο πλαίσιο κάθε συνάντησης τους οι δύο άνδρες. Ούτε και ακούσαμε τον Ερντογάν να αποκαλεί “αγαπητό” τον Πούτιν όπως τον έλεγε άλλοτε.

Οι Τούρκοι – αναφέρομαι στο λαό – είχαν την απαίτηση να έλθει στην Τουρκία ο Ρώσος Πρόεδρος και να ζητήσει συγνώμη από τον τουρκικό λαό για τα πρόσφατα θύματα του αεροπορικού βομβαρδισμού, έμειναν όμως έκπληκτοι όταν άκουσαν τον Πρόεδρο τους να ευχαριστεί και μάλιστα δις τον Πούτιν που τον δεχόταν, τον δε Πούτιν αντί μιας αξιόπιστης δικαιολογίας να λέει ότι οι πολλές ασχολίες του για την τροποποίηση του Σοβιετικού Συντάγματος κατέστησαν επιβεβλημένη την αλλαγή της αρχικής συμφωνίας τους να συναντηθούν στην Πόλη

Κατά γενική πάντως παραδοχή ή συνάντηση των δύο ηγετών αποτελούσε συνέχεια της υποτιθέμενης συμφωνίας τους στο Σότσι. Οπότε όμως προκύπτει άλλο ένα αναπάντητο ερώτημα, που ήταν, γιατί απουσίαζε το Ιράν από τις συνομιλίες της Μόσχας. Και κυρίως ποιά είναι, ποιά θα είναι η στάση της Τεχεράνης μετά τις τελευταίες εξελίξεις, δεδομένου μάλιστα ότι η Τουρκία θεωρείται κυρίως ασυνεπής ως προς τις υποχρεώσεις που ανέλαβε στο Σότσι και όφειλε προ πολλού να τις είχε εκπληρώσει.

Το βέβαιο, με βάση τα παραπάνω, είναι ότι ο Τούρκος Πρόεδρος που πρόσφατα ακόμη απειλούσε τον Άσαντ και επαναλάμβανε με κάθε αφορμή ότι για τον τουρκικό στρατό αποτελεί έναν απλό περίπατο να καταλάβει και τη Δαμασκό, αν δεν υποταχθεί στις απαιτήσεις του, σήμερα ιδίως μετά τις τελευταίες εξελίξεις αναζητεί διέξοδο συγκάλυψης της ασυγκάλυπτης αποτυχίας του που σημαίνει πλήρη χρεοκοπία της εν γένει στρατηγικής του στο μέτωπο της Συρίας.

Ερχόμενος εξ άλλου σε ρήξη με τη Ρωσία ναυαγούν τα σχέδια του για τον πυρηνικό σταθμό του Ακκουγιού. Μεταβάλλονται σε όνειρο τα ενεργειακά του σχέδια. Αχρηστεύονται τα οπλικά συστήματα που αγόρασε από τη Ρωσία. Καταρρακώνεται διεθνώς το γόητρο του. Στο εσωτερικό δε, σε μια περίοδο που καταρρέει ο ίδιος στις δημοσκο-πήσεις και το Κόμμα που ηγείται διασπάται σε 2-3 άλλα Κόμματα, υπό την ηγεσία Νταβούτογλου, Μπαμπατζάν και κάποιων τρίτων, ξεσαλώνουν δε τόσο η αξιωματική αντιπολίτευση όσο και το “ΝΕΟ” Κόμμα της Μεράλ Άκσενερ, κατηγορώντας τον αφ΄ενός για σωρεία καταχρήσεων και αφ΄ετέρου για την πολιτική του στη Μέση Ανατολή. Τον κατηγορούν επίσης για τα τόσα θύματα των οποίων αγνοείται ο πραγματικός αριθμός. Τον κατηγορούν, τέλος, γιατί φόρτωσε τη χώρα με εκατομμύρια πρόσφυγες, επιβάρυνε τον προϋπολογισμό και απομάκρυνε την Τουρκία από τη Δύση και την Ευρωπαϊκή Ένωση.

Μοναδική επομένως ελπίδα που του απομένει σήμερα είναι οι προσωπικές του σχέσεις με τον Ντόναλντ Τραμπ, εννοείται αν επικρατήσει στις εκλογές της 3ης Νοεμβρίου του τρέχοντος έτους για μια νέα θητεία στην Προεδρία των Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής. Αλλιώς, αλλιώς θα πρέπει να προσφύγει …στο έλεος των χωρών της Αφρικής!! αλλά και άλλων δύσμοιρων χωρών που έχοντας υπόψη του ποιός ξέρει ποιό άλλο μεγαλεπήβολο σχέδιο του, έχει επισκεφθεί κατά καιρούς. Σημειώστε ότι έχει επισκεφθεί , ιδίως τα τελευταία 2 χρόνια, 28 χώρες μεταξύ των οποίων συγκαταλέγονται η Αιθιοπία, η Νότιος Αφρική, η Σομαλία, η Σενεγάλη, η Ουγκάντα, η Τανζανία αλλά και το Εκουαδόρ υποσχόμενος σε όλες οικονομική βοήθεια καθώς και κάθε άλλη συμπαράσταση!! παρότι επικαλείται κατά καιρούς και ο ίδιος τη βοήθεια και συμπαράσταση τόσο των ΗΠΑ, όσο της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Συσσωρευμένα είναι εξ΄άλλου στην Τουρκία τα προβλήματα που επείγονται για λύση. Ποιός όμως θα τα επιλύσει, όταν η Εθνοσυνέλευση της λειτουργεί προσχηματικά, όταν τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης εκπέμπουν καθ΄υπαγόρευση, όταν το ΥOUTUBE έχει εξελιχθεί σε αποκλειστική πηγή αντικειμενικής ενημέρωσης, δυστυχώς όμως είναι ελάχιστο το ποσοστό αυτών που μπορούν να κάνουν χρήση του. Όταν ιδίως μετά το αποτυχημένο πραξικόπημα του 2016 τίθεται υπό κράτηση, δικάζεται και τελικά καταδικάζεται κάθε δημοσιογράφος ή συγγραφέας που θα τολμήσει να κοινοποιήσει τις απόψεις του, όταν δεν ταυτίζονται με αυτές του μονάρχη Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, καθ΄ότι η δικαιοσύνη συμπληρώνει ως κομπάρσος πλέον την εικόνα μιας χώρας που κατά γενική ομολογία καταχρηστικά φέρει πλέον και αυτό το προσωπείο της δημοκρατικής.

Και ενώ θα φιλοδοξούσε ο Τούρκος Πρόεδρος να επιστρέψει ως νικητής από τη Μόσχα, επέστρεψε εμφανώς εξαντλημένος από τις πολύωρες άκαρπες διαπραγματεύσεις του με τον Βλαδίμηρο Πούτιν, αλλά και πεπεισμένος ότι δεν θα έχει η χώρα του κάποιο όφελος από το μέτωπο της Συρίας, εφόσον υπέγραψε το σεβασμό της ανεξαρτησίας, της ενότητας, της κυριαρχίας και γενικά παντός άλλου γνωρίσματος κάθε αυτόνομης χώρας καλείται δε να απαντήσει στα αδυσώπητα ερωτήματα της αντιπολίτευσης, ΓΙΑΤΙ ανέμιξε την Τουρκία στο συγκεκριμένο μέτωπο, ΤΙ γύρευε στη Συρία, ΓΙΑΤΙ θυσίασε τόσους άνδρες οπλίτες και αξιωματικούς σε έναν αναίτιο για τη χώρα του πόλεμο, ΓΙΑΤΙ με το κύμα των προσφύγων έβλαψε πρόσθετα τα οικονομικά της, δεδομένου μάλιστα ότι κατά δική του ομολογία -μπούμεραγκ ήδη, εφόσον μάλλον υπερέβαλε με σκοπό να εντυπωσιάσει τη διεθνή κοινή γνώμη- με 40 δισεκατομμύρια δολά-
ρια, το δε κυριότερο που πρέπει λογικά να τον απασχολήσει ίσως και στο άμεσο μέλλον, είναι το πως θα δικαιολογήσει την αποχώρηση των τουρκικών ενόπλων δυνάμεων από τα Συριακά εδάφη με κενά τα χέρια, τους δε Κούρδους οργανωμένους εν τω μεταξύ στα σύνορα καλύτερα από ποτέ άλλοτε.

Εύγλωττος ο τρόπος που περιγράφει συνοπτικά την πολιτική του Ερντογάν με ένα ολιγόλογο τιτίβισμα της στο “twitter” η καταξιωμένη Τούρκισα αρθρογράφος Φατμά Σιμπέλ Γιουκσέκ. Το παραθέτω υπό τύπο επιλόγου: ” Ένα βράδυ, όλως αιφνίδια, κινητοποιείς τις δυνάμεις σου, λέγοντας “πάμε”. Και όταν πέφτουν οι άνδρες σου ηρωικά, αρχικά καλείς σε βοήθεια το ΝΑΤΟ. Το ΝΑΤΟ αρνείται. Βρυχιέσαι εσύ προειδοποιώντας για πολλαπλά αντίποινα. Σε 48 όμως ώρες μετά το βρυχηθμό σου και ύστερα από χίλια παρακάλια κάθεσαι στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων με τη Ρωσία ζητώντας κατάπαυση του πυρός. Τιτίβισμα είναι αυτό. Δεν συνεχίζω.”

Άλλο, αν κατά το BBC, δεν επιτεύχθηκε μόνιμη κατάπαυση του πυρός αλλά διακοπή δραστηριοτήτων κατά των οργανώσεων όπως λ.χ. ο Nusra, o Hayat al- Sham αλλά και των άλλων …επώνυμων και ανώνυμων που μάλλον θα συνεχιστούν από τις ρωσικές και συριακές, και όχι πλέον τις τουρκικές, ώστε να απαλλαγεί οριστικά η Συρία από μελλοντικές δραστηριότητες τους.