To Φανάρι στηρίζει τον Αρχιεπίσκοπο Δημήτριο

To Φανάρι στηρίζει τον Αρχιεπίσκοπο Δημήτριο

ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ ΠΡΟΣ ΡΩΜΑΙΟΚΑΘΟΛΙΚΟΥΣ: “Η κοινή μαρτυρία και αι κοιναί πρωτοβουλίαι, ενισχύουν την πορείαν ημών προς την ενότητα»

*Χειροτονήθηκε πρεσβύτερος και χειροθετήθηκε σε  Μέγα Πρωτοσύγκελο ο π. Ανδρέας Σοφιανόπουλος

Την πλήρη στήριξη της στον Αρχιεπίσκοπο Γέροντα Αμερικής Δημήτριο εξέφρασε η Ιερά Σύνοδος του Οικουμενικού Πατριαρχείου, η οποία συνήλθε υπό την προεδρία του Οικουμενικού Πατριάρχη Βαρθολομαίου από τις 26 μέχρι και τις 29 Νοεμβρίου.
Σε επίσημη ανακοίνωση τονίζεται σχετικά:
«Ἐν τῷ τέλει τῶν ἐργασιῶν αὐτῆς ἡ Ἁγία καί Ἱερά Σύνοδος κατεδίκασε τά ἐσχάτως δημοσιευθέντα σχόλια διά τό ἀνακύψαν ἐν τῇ Ἱερᾷ Ἀρχιεπισκοπῇ Ἀμερικῆς θέμα καί τά εἰς βάρος τοῦ προσώπου τοῦ Σεβ. Ἀρχιεπισκόπου Γέροντος Ἀμερικῆς κ. Δημητρίου, τόν ὁποῖον τά μέλη τῆς Ἱερᾶς Συνόδου περιβάλλουν μετ᾿ ἀδελφικῆς ἀγάπης καί τιμῆς».

Η επίσημη αντιπροσωπεία της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας

Στο μεταξύ , ο Οικουμενικός Πατριάρχης, στην προσφώνηση του προς την επίσημη Αντιπροσωπεία της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας, η οποία παρέστη στην Θεία Λειτουργία της εορτής του Αποστόλου Ανδρέα, ιδρυτή και προστάτη της Εκκλησίας Κωνσταντινουπόλεως, αναφέρθηκε στην πορεία του θεολογικού διαλόγου μεταξύ Ορθοδόξων και Ρωμαιοκαθολικών . Σημείωσε ότι ο διάλογος ξεκίνησε πριν από περίπου σαράντα χρόνια και στο επίκεντρό του βρέθηκαν όσα μας ενώνουν. «Φαίνεται όμως ότι έφθασεν η ώρα να ασχοληθώμεν επιμελώς και με τα εμπόδια εις την αποκατάστασιν της πλήρους κοινωνίας των Εκκλησιών ημών, όχι διά να επιστρέψωμεν εις τας αγόνους αντιπαραθέσεις του παρελθόντος, αλλά διά να αναλύσωμεν ομού τα ζητήματα αυτά και να οδηγηθώμεν εις λύσεις, αποδεκτάς εκατέρωθεν», τόνισε.
Η Εκκλησία, είπε, ήταν για χίλια χρόνια ενωμένη στην πίστη και στο Άγιο Ποτήριο της Ευχαριστίας. «Αυτήν την ενότητα αγωνιζόμεθα να επανεύρωμεν διά του διαλόγου της αληθείας εν αγάπη, ο οποίος ήρξατο, ευλογημένη πρωτοβουλία των αοιδίμων Προκατόχων ημών, εκαρποφόρησεν ήδη ποικιλοτρόπως και συνεχίζεται εν πνεύματι αμοιβαίας εμπιστοσύνης, χωρίς οικουμενιστικάς εξάρσεις, αι οποίαι δεν υπηρετούν το έργον της ενότητος», τόνισε ο Πατριάρχης σε άλλο σημείο της ομιλίας του και υπενθύμισε ότι η Αγία και Μεγάλη Σύνοδος της Ορθοδόξου Εκκλησίας, η οποία πραγματοποιήθηκε στην Κρήτη το 2016, υπογράμμισε την αναγκαιότητα του διαχριστιανικού θεολογικού διαλόγου. «Ο διάλογος αυτός πρέπει να συνοδεύεται πάντοτε υπό της εν τω κόσμω μαρτυρίας διά πράξεων αμοιβαίας κατανοήσεως και αγάπης, καθώς και από την προσπάθειαν όλοι οι χριστιανοί, εμπνεόμενοι υπό των κοινών θεμελιωδών αρχών του Ευαγγελίου να δώσωμεν εις τα ακανθώδη προβλήματα του συγχρόνου κόσμου, μίαν ολοπρόθυμον και αλληλέγγυον απάντησιν, βασιζομένην εις το πρότυπον του εν Χριστώ καινού ανθρώπου. Η κοινή μαρτυρία και αι κοιναί πρωτοβουλίαι, έναντι των πολλών προκλήσεων του συγχρόνου κόσμου, είναι πάντοτε παρέμβασις υπέρ του ανθρώπου και της ειρήνης του κόσμου του, και ενισχύουν την πορείαν ημών προς την ενότητα», υπογράμμισε ο κ. Βαρθολομαίος.
Στη συνέχεια ο Καρδινάλιος, Κουρτ Κοχ, ανέγνωσε μήνυμα του Πάπα Ρώμης, Φραγκίσκου, με το οποίο εξέφρασε τις θερμές ευχές του προς το Οικουμενικό Πατριαρχείο για την εορτή του προστάτη του, Αγίου Αποστόλου Ανδρέα, ενώ αναφέρθηκε και στη σημασία προώθησης του διαλόγου μεταξύ των δύο Εκκλησιών. «Θα ήθελα να ενθαρρύνω εκ νέου αυτόν τον θεολογικό διάλογο. Η συναίνεση που επετεύχθη από τους Καθολικούς και τους Ορθοδόξους επί ορισμένων θεμελιωδών θεολογικών αρχών που ρυθμίζουν τη σχέση ανάμεσα στο πρωτείο και τη συνοδικότητα στη ζωή της Εκκλησίας κατά την πρώτη χιλιετία μπορεί να χρησιμεύσει στην αξιολόγηση, ακόμη και κριτικά, ορισμένων θεολογικών κατηγοριών και πρακτικών που εξελίχθηκαν κατά τη διάρκεια της δεύτερης χιλιετίας σύμφωνα με αυτές τις αρχές. Αυτή η συναίνεση μπορεί να μας επιτρέψει να εξετάσουμε έναν κοινό τρόπο κατανόησης της άσκησης της διακονίας του Επισκόπου της Ρώμης, στο πλαίσιο της συνοδικότητας και στην υπηρεσία της κοινωνίας της Εκκλησίας στη σημερινή πραγματικότητα. Αυτό το ευαίσθητο έργο πρέπει να επιδιώκεται σε μια ατμόσφαιρα αμοιβαίας ανοιχτότητας και, πάνω απ’ όλα, υπακούοντας στις απαιτήσεις που το Άγιο Πνεύμα έχει από την Εκκλησία», αναφέρεται στο μήνυμα του Πάπα.
Στην Πατριαρχική και Συνοδική Θεία Λειτουργία στον Πάνσεπτο Πατριαρχικό Ναό του Αγίου Γεωργίου στο Φανάρι, στην οποία συλλειτούργησαν μεταξύ άλλων  ο Αρχιεπίσκοπος Γέρων Αμερικής , Δημήτριος, και ο Μητροπολίτης Κωνσταντίας- Αμμοχώστου, Βασίλειος, ο Οικουμενικός Πατριάρχης χειροτόνησε στο βαθμό του Πρεσβυτέρου και χειροθέτησε σε Μέγα Πρωτοσύγκελλο τον π. Ανδρέα Σοφιανόπουλο.
Ο κ. Βαρθολομαίος, αφού αναφέρθηκε στο εκκλησιαστικό ήθος, την αφοσίωση, την αποτελεσματικότητα και το πνεύμα αυτοθυσίας, που επέδειξε ο π. Ανδρέας, τόνισε: «Εις την Ορθόδοξον Εκκλησίαν τα πάντα είναι χάρις και αποστολή. Οφείλεις λοιπόν να αναζωπυροίς την εκκλησιαστικήν σου υπόστασιν εις το μυστήριον της χάριτος, όπερ σημαίνει να επανευρίσκης και να αναγεννάς ολόκληρον τον εαυτόν σου, την κλήσιν σου, την ζωήν σου, την υψηλήν διακονίαν σου εντός της καινής πραγματικότητος της Βασιλείας του Θεού, όπως αύτη ενσαρκούται εν τη Εκκλησία διά της κενώσεως και της αγάπης· της εν επιγνώσει και αληθευούσης αγάπης».

 

Η εις πρεσβύτερον χειροτονία του π. Ανδρέα Σοφιανόπουλου με καταγωγή από την Πάτρα

Αυτή , επεσήμανε, είναι η απάντηση της Ορθοδόξου Εκκλησίας γενικώς, «και δη του καθ᾽ ημάς πανιέρου και αειφεγγούς Φαναρίου, εις την αγχώδη και αγωνιώδη προσπάθειαν ωρισμένων όπως καταστήσουν τα πάντα εν τη Εκκλησία νόμον».
Εάν ο νόμος της Εκκλησίας εφαρμόζεται άνευ αγάπης, τότε, υπέδειξε ο Οικουμενικός Πατριάρχης, «ομιλούμεν διά μίαν θρησκείαν εκ των πολλών του κόσμου τούτου, αλλ᾽ ασφαλώς όχι διά την Εκκλησίαν του Χριστού, ήτις εθεμελιώθη επί της θυσίας Του, επί του Σταυρού και επί του εκχυθέντος αίματός Του».
Απευθυνόμενος στον νέο πρεσβύτερο και Μέγα Πρωτοσύγκελλο ο κ. Βαρθολομαίος τον νουθέτησε με τούτα τα λόγια:
«Η αγάπη θα σε καταστήση σύγχρονον του Θεού και συνεργάτην των επαγγελιών Του. Εάν ο κληρικός δεν αγαπά τον Θεόν εις το πρόσωπον του πλησίον και τον πλησίον εις το πρόσωπον του Θεού, τότε δεν θα δυνηθή να αγαπήση τον ίδιον τον άνθρωπον, αλλά τα περί τον άνθρωπον, ελκυόμενος από επιπλάστους ιδιότητας ή αξιώματα, τα οποία καλύπτουν το προσωπικόν χάρισμα. Το χάρισμα του Μεγάλου Πρωτοσυγκέλλου είναι να διακρίνη τα χαρίσματα των άλλων και μάλιστα να τα αναδεικνύη και ουχί να τα αποκρύπτη, να αξιοποιή την κλήσιν του κάθε ανθρώπου διά το καλόν και την πρόοδον της Μεγάλης Εκκλησίας».

ΦΩΤΟ: Ν. ΜΑΓΓΙΝΑΣ

Share this post