Tο Χαλέπι αναζητά την παλιά του αίγλη

Του Κώστα Αργυρού*

Θεωρείται μία από τις αρχαιότερες και χωρίς διακοπή κατοικημένες πόλεις του πλανήτη με ανθρώπινες εγκαταστάσεις από την 7η χιλιετία π.Χ. Το κέντρο του είχε ανακηρυχθεί το 1989 από την UNESCO Μνημείο Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς. Το Χαλέπι (Αλέπο) είχε πριν από τον πόλεμο πάνω από δύο εκατομμύρια κατοίκους dw.com και ήταν η δεύτερη μεγαλύτερη πόλη της Συρίας.  (ΕΠΑΝΩ: Βομβαρδισμένα κτήρια στο Χαλέπι μετά την απελευθέρωσή του Εικόνα: AFP)

Εκατοντάδες χιλιάδες αναγκάστηκαν να το εγκαταλείψουν, όταν άρχισαν οι βομβαρδισμοί από τις δυνάμεις του καθεστώτος Άσαντ με τη συνεργασία της ρωσικής αεροπορίας. Σήμερα κάποιοι έχουν γυρίσει, αφού ήταν η πόλη που είχε ήδη απελευθερωθεί πριν ακόμα οι αντικυβερνητικοί αντάρτες μπουν στη Δαμασκό.

Οι κάτοικοι ελπίζουν ότι σταδιακά τα ερείπια θα απομακρυνθούν και η πόλη θα ξαναβρεί κάτι από την παλιά της λάμψη: «Πολλά κτήρια καταστράφηκαν από πυραύλους που εκτοξεύτηκαν από τις δυνάμεις του Άσαντ. Μερικά από αυτά ήταν πολύ παλιά, με ιστορική και πολιτιστική σημασία. Κάποια στοχοποιήθηκαν εσκεμμένα. Υπήρχε ένα τζαμί πιο μπροστά που καταστράφηκε και οι ντόπιοι έχουν συγκεντρώσει χρήματα για να το αποκαταστήσουν». Αλλά βεβαίως δεν αρκούν οι… έρανοι των κατοίκων για να ξαναγεννηθεί η πόλη.

Το καθεστώς Άσαντ δεν είχε κάνει καμία προσπάθεια ανοικοδόμησης, ακόμη και την περίοδο που είχε ανακτήσει τον έλεγχο της πόλης, όπως επισημαίνουν με αρκετό παράπονο κάποιοι πιο ηλικωμένοι κάτοικοι. Ιδιαίτερη αδιαφορία έδειξε για τα κομμάτια εκείνα της πόλης που θεωρούνταν «κάστρα» της αντιπολίτευσης στο παρελθόν και τα οποία είχαν υποστεί τους πιο ισοπεδωτικούς βομβαρδισμούς.

«Αυτό το μέρος καταστράφηκε από σεισμούς και πυραύλους. Κατέληξαν σε αυτήν την κατάσταση λόγω των πυραύλων που έπληξαν την περιοχή και των συνεχιζόμενων συγκρούσεων. Δεν έγινε καμία αποκατάσταση κατά την εποχή του Άσαντ. Αναμένουμε από τη νέα κυβέρνηση να διατηρήσει επίσης αυτά τα ιστορικά ορόσημα. Δεν έχει γίνει ποτέ μία σοβαρή αποκατάσταση. Αυτός είναι ένας πολύ σημαντικός τόπος».

Η αγωνία των Χριστιανών

Οι κάτοικοι γνωρίζουν ότι για να συμβεί αυτό, θα χρειαστεί χρόνος και χρήμα, που δεν θα είναι εύκολο να βρεθεί. Πρωτίστως όμως ειρήνη και ένα σταθερό καθεστώς, που δεν θα απειλείται από νέες συγκρούσεις, αιματοχυσίες και καταστροφές.

Εξαιρετικά επιφυλακτικοί είναι και οι περίπου 25.000 Χριστιανοί που έχουν απομείνει στην πόλη, από τις 200.000 που ζούσαν εδώ κάποτε. Πολλοί περιμένουν να δουν πώς θα εξελίχθούν τα πράγματα με τη νέα ηγεσία των ισλαμιστών, για να αποφασίσουν αν θα επιστρέψουν.

Πηγή: dw.com