Τι επιδιώκει η Τουρκία σήμερα;

Του Κώστα Μαυρίδη*

Τα επί μέρους συμφέροντα κρατών της ΕΕ -ενδεχομένως και ανομολόγητα βαρίδια Ευρωπαίων αξιωματούχων- επικράτησαν σε αυτό το στάδιο ώστε, η ΕΕ να μην προχωρήσει στην άμεση επιβολή κυρώσεων επί της Τουρκίας παρά την έκδηλα παράνομη συμπεριφοράς της στην Κυπριακή ΑΟΖ. Ωστόσο, το κείμενο του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου (μια διαφωνία ενός κράτους αρκούσε για να το ακυρώσει), κρίνεται θετικό, αφού έχει δρομολογήσει την επιβολή μέτρων στο άμεσο μέλλον, κάτι σημαντικό στο οποίο μπορούμε να χτίσουμε. Φυσικά, η υποκρισία ορισμένων κρατών είναι ιδιαίτερα φανερή αν αναλογιστούμε πως συμπεριφέρονταν σε άλλες περιπτώσεις με άμεση επιβολή κυρώσεων (π.χ. Ρωσίας, Βενεζουέλας κ.ά.). Παρεμπιπτόντως, η Στρατηγική Ατζέντα της ΕΕ για το 2019-2024 που ανακοινώθηκε τις προάλλες, ξεκινά με αναφορά στην δέσμευση της ΕΕ να προασπίζεται τα δικαιώματα και τις ελευθερίες των πολιτών της ΕΕ, όπως αναγνωρίζονται από τις Συνθήκες και να τους προστατεύει από απειλές και κινδύνους! Προφανώς, οι εξελίξεις θέτουν επιτακτικά την ανάγκη να δράσουμε όσοι έχουμε ρόλο στην Ευρώπη (Πρόεδρος, Επίτροπος και Ευρωβουλευτές) προς την ίδια κατεύθυνση, πράγμα που δυστυχώς δεν συμβαίνει.
Πάντως, εν μέσω της έντασης που η Τουρκία προκαλεί, χρειάζεται να ξεκαθαρίσουμε τα σημαντικά και ουσιώδη από τα ασήμαντα και επουσιώδη που ως πυροτεχνήματα δυνατόν να εντυπωσιάζουν τους αδαείς. Το ξεκαθάρισμα γίνεται απαντώντας σε ένα απλό ερώτημα: Τι επιδιώκει τώρα η Τουρκία;

Μπροστά στον τουρκικό ορυμαγδό παρανομιών και απειλών, η απάντηση στο ερώτημα βοηθά να αντιληφθούμε τα σημαντικά από τα ασήμαντα. Είμαστε ενώπιον ενός γεωπολιτικού σεισμού στην Αν. Μεσόγειο, τον οποίο η Τουρκία πασκίζει να αποτρέψει επειδή οι εξελίξεις δεν εξυπηρετούν την επιδίωξη της για επικυριαρχία στην Αν. Μεσόγειο. Για την τουρκική απομόνωση, δεν φταίνε οι γείτονες της, ούτε η μικρή κατεχόμενη Κύπρος, αλλά οι νέο-οθωμανικές επεκτατικές πολιτικές της Τουρκίας.
Για παράδειγμα, μέχρι το 2016, η ΕΕ δεν απέκλειε την διέλευση αγωγού φυσικού αερίου από την Αν. Μεσόγειο προς την Ευρώπη μέσω Τουρκίας, αξιολογώντας το έργο με κριτήρια τεχνοκρατικής βιωσιμότητας και όχι με βάση πολιτικούς κινδύνους. Μετά το ελεγχόμενο «πραξικόπημα» το 2016 στην Τουρκία -«θείο δώρο» κατά τον Ερντογάν-, η ΕΕ θεωρεί απαγορευτικό τον κίνδυνο να ελέγχει και να εκβιάζει η Τουρκία την ομαλή ροή φυσικού αερίου προς την Ευρώπη και πλέον αναζητεί εναλλακτικούς διαδρόμους παρακάμπτοντας την Τουρκία. Αυτά, ανεξαρτήτως του τι επιθυμεί η Κύπρος.
Τα αδυσώπητα διλήμματα που αντιμετωπίζει το καθεστώς Ερντογάν και οι εξελίξεις στην περιοχή μας και εντός της ΕΕ, δημιουργούν μια πρωτοφανή θετική προοπτική. Ταυτοχρόνως, το ελάχιστο βήμα πίσω, θα συντρίψει κάθε προοπτική και θα μας υποτάξει αναπόφευκτα στην επικυριαρχία της Τουρκίας.

*  Κώστας Μαυρίδης– Ευρωβουλευτής ΔΗΚΟ (S&D) 

• Τα ενυπόγραφα κείμενα εκφράζουν τον συγγραφέα τους