Τέταρτο Ράιχ: Από τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο στον πόλεμο της Ουκρανίας

“Το πρόβλημα της Ουκρανίας είναι πως η κοινωνία της «ναζιστικοποιήθηκε» κατά τα τελευταία τριάντα χρόνια. Σ  τη Ρωσία υπάρχουν ακροδεξιές συμμορίες, πολιτικά κόμματα και υπερεθνικιστές διανοούμενοι”

Του Δημήτρη Δεληολάνη*

Ο Φράνκο Φρακάσι είναι Ιταλός δημοσιογράφος, που τις τελευταίες δεκαετίες έχει ειδικευτεί στην ερευνητική δημοσιογραφία με θέμα την άκρα δεξιά και τα νεοφασιστικά και ναζιστικά κινήματα στην Ευρώπη και τις σχέσεις τους με τις μυστικές υπηρεσίες και την οικονομική ολιγαρχία. Οι έρευνες του αυτές έχουν εκδοθεί σε δεκάδες βιβλία, πολλά από τα οποία έχουν μεταφραστεί στο εξωτερικό.

Στην έρευνα του αυτή ο Φρακάσι ξεκινάει από το διαβόητο δίκτυο ODESSA το οποίο εξύφαναν οι Γερμανοί ναζί και οι συνεργάτες τους για τη διαφυγή τους όταν είδαν να πλησιάζει η ώρα της ήττας και της τιμωρίας μετά τη λήξη του Δεύτερου Παγκοσμίου Πολέμου. Ο Έλληνας αναγνώστης πρωτογνώρισε το ακρώνυμο ODESSA χάρη στο πολυδιαβασμένο θρίλερ «Φάκελος Οντέσα» του Φρέντερικ Φορσάιθ που γρήγορα μεταφέρθηκε με μεγάλη επιτυχία στη μεγάλη οθόνη στη δεκαετία του 1970. Το βιβλίο του Φρακάσι συνεχίζει την έρευνα περί ODESSA και αποκαλύπτει πώς το ναζιστικό και ακροδεξιό δίκτυο όχι μόνο συνεχίζει να υπάρχει ακόμη και σήμερα αλλά έχει γιγαντωθεί και έχει καταλάβει καίριες θέσεις σε διεθνές επίπεδο, συχνά καθορίζοντας τις πολιτικές, οικονομικές και πολιτισμικές επιλογές μεγάλων χωρών της Αμερικής και της Ευρώπης. Το Τέταρτο Ράιχ, μας λέει ο συγγραφέας, είναι ήδη εδώ, και κινεί τα νήματα πίσω από σχεδόν κάθε διεθνή κρίση, επιβάλλοντας με τη γνωστή ναζιστική μέθοδο ρατσιστικές πρακτικές, αντισημιτικές εκστρατείες, αυταρχικές κυβερνήσεις, πολέμους, ανατροπές ανεπιθύμητων ηγετών και επιβολή της διεθνούς πλουτοκρατίας.

Μια από τις πιο σημαντικές αποκαλύψεις του βιβλίου σου είναι πως ο ναζισμός επέζησε μετά την ήττα του στο Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο χάρη στην προστασία που προσέφεραν στους ναζί οι δυτικές μυστικές υπηρεσίες, κυρίως εκείνες των ΗΠΑ. Θεωρείς πως επρόκειτο για μια επιχείρηση που είχε ως στόχο την καταπολέμηση του κομμουνισμού ή κρυβόταν πίσω της κάποιο σχέδιο επιβολής αντιδημοκρατικών και αυταρχικών καθεστώτων;

Οι Ηνωμένες Πολιτείες βοήθησαν ναζί και φασίστες όλης της Ευρώπης να αποφύγουν τη δίκαιη καταδίκη τους κυρίως για λόγους καταπολέμησης του κομμουνισμού, αλλά όχι μόνο γι΄ αυτό. Το έκαναν και για έναν άλλο λόγο: μέρος της άρχουσας τάξης των ΗΠΑ (όπως ο Ροκφέλερ ή οι αδελφοί Άλεν και Φόστερ Ντάλες) συμμεριζόταν τις ιδέες του εθνικοσοσιαλισμού. Ένας τρίτος λόγος ήταν εντέλει πως το εξτρεμιστικό δίκτυο ODESSA που δημιούργησαν στο τέλος του Δεύτερου Παγκόσμιου Πολέμου οι ναζί φυγάδες χρησιμοποιήθηκε (και χρησιμοποιείται ακόμη και σήμερα) από τις Ηνωμένες Πολιτείες ως εργαλείο εξωτερικής πολιτικής τόσο της Ουάσινγκτον όσο και των μεγάλων πολυεθνικών και των χρηματιστικών εταιρειών της Wall Street.

Ο πρώην γραμματέας του Ιταλικού Κομμουνιστικού Κόμματος Αλεσάντρο Νάτα σχολίασε την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης λέγοντας «Ο Χίτλερ νίκησε». Συμφωνείς με αυτή την εκτίμηση;

Ναι. Είμαι κι εγώ της άποψης πως το τέλος του Ψυχρού Πολέμου σηματοδότησε τη νίκη εκείνης της ομάδας εξουσίας που είχε συνδέσει την τύχη της με το δίκτυο ODESSA , δηλαδή τη Μαύρη Διεθνή.

Ναι, είναι αλήθεια πως η Χρυσή Αυγή όφειλε μεγάλο μέρος της επιτυχίας της στις παράφρονες κι εγκληματικές οικονομικές πολιτικές της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Το νεοναζιστικό κόμμα όμως στο οποίο αναφερόμαστε είναι πλήρως ενταγμένο στο δίκτυο ODESSA. Χωρίς την υποστήριξη αυτού του φασιστικού δικτύου πιθανώς να μην είχε τη δύναμη να αναδειχτεί με τον τρόπο με τον οποίο αναδείχτηκε.

Μετά την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης η υπεροχή του νεοφιλελευθερισμού και της παγκοσμιοποίησης επέφερε τη δυναμική επαναφορά στο προσκήνιο πολλών στοιχείων της ναζιστικής θεματολογίας, όπως ο ρατσισμός, ο αντισημιτισμός, η περιφρόνηση της δημοκρατίας και η αναζήτηση «ισχυρών ηγετών». Πώς συνδέονται όλα αυτά με το Τέταρτο Ράιχ;

Οι ιδεολογικές οπτικές και του νεοφιλελευθερισμού και του εθνικοσοσιαλισμού πηγάζουν και οι δύο από τον κοινωνικό δαρβινισμό. Αυτός είναι ο λόγος που οι μεγάλες χρηματιστικές εταιρείες συχνά στηρίζουν την ODESSA και η ODESSA, όταν βρίσκει την κατάλληλη ευκαιρία, ανταποδίδει προσφέροντας κι εκείνη τη στήριξη της. Είναι οι δύο όψεις του ίδιου νομίσματος.
Αρχίζεις το βιβλίο σου με την αφήγηση της κράτησης σου στο αεροδρόμιο του Κιέβου ως εχθρού της Ουκρανίας καθότι αντιφασίστας.

Θέλεις να μας διηγηθείς εν συντομία αυτή την περιπέτεια σου;

Είχα δεχτεί πρόσκληση του δημάρχου της Οδησσού να μιλήσω στους κατοίκους της πόλης κατά τη διάρκεια των εκδηλώσεων για την πρώτη επέτειο της πολύνεκρης σφαγής που είχαν προκαλέσει οι ναζί στις 2 Μαΐου 2015, όταν επιτέθηκαν με όπλα στα γραφεία του συνδικάτου και το πυρπόλησαν με τον κόσμο μέσα, καίγοντας ζωντανούς 42 ανθρώπους. Όταν έφτασα στο αεροδρόμιο του Κιέβου, απ’ όπου θα έπρεπε να πάρω την πτήση για την Οδησσό, με συνέλαβαν μόλις έδειξα το διαβατήριο μου. Το έγκλημα μου διατυπώθηκε ως εξής: «Εχθρός του ουκρανικού λαού». Κατηγορία που θυμίζει περισσότερο τη Σοβιετική Ένωση του Στάλιν παρά μια δημοκρατική χώρα που φιλοδοξεί να ενταχθεί στην ελεύθερη και δημοκρατική Ευρωπαϊκή Ένωση. Με αποφυλάκισαν μόνον αφού τους ασκήθηκαν τεράστιες πιέσεις από το ιταλικό υπουργείο Εξωτερικών. Ανακάλυψα πως το όνομα μου ήταν γραμμένο σε λίστα «εχθρών» στην οποία ήταν καταγεγραμμένος και ο γιός μου που τότε ήταν τρεισήμισι ετών. Οι διπλωμάτες που με περίμεναν έξω από το κρατητήριο και με προστάτευσαν μέχρις ότου επιβιβάστηκα στο αεροπλάνο για τη Ρώμη, μου είπαν ξεκάθαρα πως στην Ουκρανία κινδύνευα να βρεθώ νεκρός, πως η λίστα με τους εχθρούς είχε δυστυχώς επίσημο χαρακτήρα και πως η Ουκρανία του 2015 έμοιαζε πολύ με τη Χιλή του Πινοτσέτ : μια χώρα όπου καθηγητές πανεπιστημίου, αντιπολιτευόμενοι πολιτικοί και δημοσιογράφοι εξαφανίζονταν ή μαχαιρώνονταν στη μέση του δρόμου κάθε εβδομάδα, εδώ και πολύ καιρό. Μια χώρα όπου καθημερινώς διαπράττονται φρικτά πολιτικά εγκλήματα που αφήνουν αδιάφορη την υπόλοιπη δημοκρατική Ευρώπη, η οποία κατά τα άλλα επιτηρεί πάντα μην τυχόν και δεν γίνονται σεβαστά τα ανθρώπινα δικαιώματα .

Συνεχίζοντας τη συζήτηση επάνω σε αυτό το τόσο επίκαιρο θέμα, αφιερώνεις ένα εκτενές και ιδιαίτερα ενδιαφέρον κεφάλαιο, με ακριβέστατες και λεπτομερέστατες πληροφορίες, στον ουκρανικό νεοναζισμό. Αντιθέτως είναι λίγες οι αναφορές σου στον ναζισμό και την άκρα δεξιά της Ρωσίας και στις φανερές σχέσεις του Πούτιν με την ευρωπαϊκή, αλλά και την ιταλική, άκρα δεξιά. Σε τι οφείλεται αυτή η απουσία της Ρωσίας;

Ναι, είναι αλήθεια. Έδωσα έκταση στον ουκρανικό νεοναζισμό διότι αποτελεί δυστυχώς μια υπαρκτή και επικίνδυνη πραγματικότητα. Επέμεινα πολύ στην ανάλυση του ουκρανικού νεοναζισμού. Η περίπτωση της Ρωσίας έχει διαφορετικά χαρακτηριστικά και προτίθεμαι να τα καταγράψω σε ξεχωριστή έρευνα που θα ξεκινήσω πολύ σύντομα. Το πρόβλημα της Ουκρανίας είναι πως η κοινωνία της «ναζιστικοποιήθηκε» κατά τα τελευταία τριάντα χρόνια. Αντιθέτως, στη Ρωσία υπάρχουν ακροδεξιές συμμορίες, πολιτικά κόμματα και υπερεθνικιστές διανοούμενοι αλλά η Ρωσία ποτέ δεν «ναζιστικοποιήθηκε». Για του λόγου το αληθές, ισχύει πως η Μόσχα στηρίζει ακροδεξιά κόμματα στην Ευρώπη, αλλά επιλέγει ακροδεξιά και όχι ναζιστικά κόμματα, όπως συμβαίνει στην Ουκρανία, όπου έχουμε να κάνουμε με αυθεντικούς νεοναζί, με pedigree. Δεν θέλω να τραβήξω το θέμα στα άκρα και να πω πως οι Ηνωμένες Πολιτείες είναι ναζιστική χώρα διότι υποστηρίζουν μια χώρα με έντονη παρουσία νεοναζί στους θεσμούς της. Αλλά, όσο δυσάρεστο και να ακούγεται όταν το λέει κανείς, η αλήθεια είναι πως η σημερινή Ουκρανία είναι μια «ναζιστικοποιημένη» χώρα.

*ΠΗΓΗ:  ethnos.gr