Τέχνη στα νησιά 2022
Στο θέμα των θερινών διακοπών στην Ελλάδα σε συνδυασμό με τις εκθέσεις τέχνης αναφέρεται η Μαργαρίτα Μιχελάκου,οποία, μεταξύ άλλων,σημειώνει: “Τα τελευταία χρόνια παρατηρείται μια αναγέννηση του ενδιαφέροντος της σύγχρονης τέχνης για έργα που βασίζονται στη χειροτεχνία ή είναι χειροποίητα, μια ανανεωμένη εκτίμηση για όσα παραγκωνίστηκαν ή και χάθηκαν με την έλευση της Βιομηχανικής Επανάστασης, όταν επικράτησε η πίεση για παραγωγικότητα και αποδοτικότητα και το χαμηλό κόστος που προσέφερε η μαζική παραγωγή. Ένας λόγος ίσως είναι η αυξανόμενη διείσδυση της ψηφιακή κουλτούρας και της πνευματικής εργασίας (cognitive labour) στη σύγχρονη ζωή και η περιθωριοποίηση του απτού. Ένας δεύτερος λόγος είναι ότι σε πολλές χώρες η χειροτεχνία συνδέθηκε κυρίως με τις γυναίκες, την εργατική τάξη και τις μειονότητες, περιθωριοποιημένες, μη κυρίαρχες, ομάδες που αποκλείστηκαν από τον χώρο της «υψηλής» τέχνης και τις ορθόδοξες ή θεσμικές ιστορικές αφηγήσεις της”.
- Διαβάστε το άρθρο στον σύνδεσμο
Τέχνη στα νησιά 2022 | Inside Story
Τα τελευταία χρόνια παρατηρείται μια αναγέννηση του ενδιαφέροντος της σύγχρονης τέχνης για έργα που βασίζονται στη χειροτεχνία ή είναι χειροποίητα, μια ανανεωμένη εκτίμηση για όσα παραγκωνίστηκαν ή και χάθηκαν με την έλευση της Βιομηχανικής Επανάστασης, όταν επικράτησε η πίεση για παραγωγικότητα και αποδοτικότητα και το χαμηλό κόστος που προσέφερε η μαζική παραγωγή. Ένας λόγος ίσως είναι η αυξανόμενη διείσδυση της ψηφιακή κουλτούρας και της πνευματικής εργασίας (cognitive labour) στη σύγχρονη ζωή και η περιθωριοποίηση του απτού. Ένας δεύτερος λόγος είναι ότι σε πολλές χώρες η χειροτεχνία συνδέθηκε κυρίως με τις γυναίκες, την εργατική τάξη και τις μειονότητες, περιθωριοποιημένες, μη κυρίαρχες, ομάδες που αποκλείστηκαν από τον χώρο της «υψηλής» τέχνης και τις ορθόδοξες ή θεσμικές ιστορικές αφηγήσεις της.
Από το 2020, οπότε ήταν προγραμματισμένος ο Τζεφ ΚουνςJeff Koons | Deste Hydra, μουρμούριζαν οι Υδραίοι ότι έπρεπε να είχε ανοίξει τον θεσμό των ετήσιων εκθέσεων του ΔΕΣΤΕ στο νησί το 2009, και όχι να τον κλείσει (τελευταία χρονιά φέτος), μια και το έργο του είναι συνδεδεμένο με τα ’00s, όχι τα ’20s. Όμως το πολυσύνθετο έργο Apollo, το οποίο λόγω συγκυρίας ο καλλιτέχνης, ο τρίτος πιο ακριβοπληρωμένος εν ζωή καλλιτέχνης σήμερα, είχε την ευκαιρία να το δουλέψει κι άλλο στη διάρκεια των αναβολών, δεν είναι κλασικός Τζεφ Κουνς – και συγχρόνως μόνο αυτός θα μπορούσε να το έχει φτιάξει. Φιλοδοξία του να εμπλακεί ο θεατής «σε έναν μεταφυσικό διάλογο μεταξύ του σύγχρονου και του αρχαίου» και να «τιμηθεί η ανθρώπινη ιστορία και φιλοδοξία».
2022_koons-hydra_01.jpeg
Το πρώτο που βλέπεις είναι ο πολυφωτογραφημένος ήλιος/Απόλλωνας που περιστρέφεται πάνω από το μικρό κτίριο των Σφαγείων. Μέσα στο κτίριο, οι τοίχοι του οποίου έχουν ζωγραφιστεί για να παραπέμπουν στις αρχαίες νωπογραφίες στο ΜποσκορεάλεVilla Boscoreale κοντά στην Πομπηία, στέκει το ύψους 2,3 μέτρων χρωματιστό άγαλμα Apollo Kithara (2019-2022).
2022_koons-hydra_08.jpeg
Τον συνοδεύουν: ένα ζευγάρι αθλητικά Nike από μπρούτζο, φασκόμηλο να καίει, κεράσματα, ένας ουρητήρας που παραπέμπει στον ΝτισάνO ουρητήρας που άλλαξε την τέχνη, και φυσικά η μουσική υπόκρουση, αρχαία κιθάρα με σύγχρονα τραγούδια. Άκουσα πολλές συζητήσεις για το τι ήθελε να πει το έργο, κάποιοι είπαν ότι το κατάλαβαν, άλλοι είπαν όχι, αλλά κανείς δεν είπε ότι δεν ήταν ενδιαφέρον.
2022_koons-hydra_09.jpeg
Παλιά Σφαγεία, Ύδρα, καθημερινά 11:00-13:00 και 19:00-22:00, Τρίτες κλειστά. Έως 31 Οκτωβρίου 2022.
deste.gr/hydra/jeff-koonsJeff Koons: Apollo | DESTE
Όταν το 1954 ο Αμερικανός φοιτητής Ρόμπερτ ΜακΚέιμπ φτάνει για πρώτη φορά στην Ύδρα, είναι η εποχή που το νησί αρχίζει να αναδύεται μέσα από τη φτώχεια και αίσθηση μιας χαμένης αίγλης για να μετασχηματιστεί σε έναν τουριστικό προορισμό για κοσμοπολίτες καλλιτέχνες, διανοούμενους και συγγραφείς. Στις φωτογραφίες που εκτίθενται στο αρχοντικό Κουντουριώτη αναγνωρίζονται αμέσως χαρακτηριστικές ομορφιές της Ύδρας, το καμπαναριό του Μοναστηριού της Παναγίας, η προτομή του Ναυάρχου Παύλου Κουντουριώτη, ο κυματοθραύστης με τα καΐκια, οι πέτρινες μάντρες, και μαζί όσα χάθηκαν: τα γερασμένα επιβλητικά σπίτια που πλέον έχουν ανακαινιστεί, τα καφενεία και τα μαγαζιά της προκυμαίας με τις μακριές ριγωτές τέντες, οι χειροποίητες επιγραφές των μαγαζιών, οι καθημερινές ασχολίες των βιοπαλαιστών, τα παιδιά που τριγυρίζουν ελεύθερα στο λιμάνι.
robert-mccabe-1.jpg
Ο ΜακΚέιμπ επέστρεψε στην Ελλάδα το 1955 ταξιδεύοντας σε όλο το Αιγαίο και φωτογραφίζοντας με μια Rolleiflex, ενώ το 1957 τράβηξε σειρά έγχρωμων φωτογραφιών στις Κυκλάδες για τη National Geographic Society. Έκτοτε συνεχίζει να φωτογραφίζει την ομορφιά και την ιστορία της χώρας, που αγάπησε περισσότερο μέσα από την Ελληνίδα αρχαιολόγο σύζυγό του, παρουσιάζοντας το έργο του σε εκθέσεις και εκδόσεις σε όλο τον κόσμο.
Καθημερινά 10:00-16:00. Έως 31 Οκτωβρίου 2022.
Τα τελευταία χρόνια παρατηρείται μια αναγέννηση του ενδιαφέροντος της σύγχρονης τέχνης για έργα που βασίζονται στη χειροτεχνία ή είναι χειροποίητα, μια ανανεωμένη εκτίμηση για όσα παραγκωνίστηκαν ή και χάθηκαν με την έλευση της Βιομηχανικής Επανάστασης, όταν επικράτησε η πίεση για παραγωγικότητα και αποδοτικότητα και το χαμηλό κόστος που προσέφερε η μαζική παραγωγή. Ένας λόγος ίσως είναι η αυξανόμενη διείσδυση της ψηφιακή κουλτούρας και της πνευματικής εργασίας (cognitive labour) στη σύγχρονη ζωή και η περιθωριοποίηση του απτού. Ένας δεύτερος λόγος είναι ότι σε πολλές χώρες η χειροτεχνία συνδέθηκε κυρίως με τις γυναίκες, την εργατική τάξη και τις μειονότητες, περιθωριοποιημένες, μη κυρίαρχες, ομάδες που αποκλείστηκαν από τον χώρο της «υψηλής» τέχνης και τις ορθόδοξες ή θεσμικές ιστορικές αφηγήσεις της.
H ομαδική έκθεση HANDMADE: οι κοινωνικές διαστάσεις της χειροτεχνίας στο Art Space PythagorionArt Space Pythagorion | Schwarz Foundation, σε επιμέλεια της καλλιτεχνικής διευθύντριας του ΕΜΣΤ, Κατερίνας Γρέγου, συνεργασία του ΕΜΣΤΣτο ΕΜΣΤ με το μη-κερδοσκοπικό Ίδρυμα Schwarz, δεν επικεντρώνεται στη διερεύνηση της παράδοσης, αλλά επιλέγει έργα 9 καλλιτεχνών από την Ελλάδα και το εξωτερικό (Νίκος Αλεξίου, Μαρία Βαρελά, Bertille Bak, Silvina Der Meguerditchian, Μαρία Λουίζου, Jennifer Nelson, Ελένη Μυλωνά, Ναταλία Μαντά, Sphinxes) που έχουν κοινωνική και πολιτική διάσταση και εξετάζουν τις κοινωνικές και πολιτικές οικονομίες, καθώς και τα δίκτυα σχέσεων που βρίσκονται στον πυρήνα των χειροτεχνικών πρακτικών και παραδόσεων.
nelson_democracy_is_a_party_1.jpeg
Καθημερινά 10.00-13.00 και 19:00-24:00. Εισιτήριο: €2. Εγκαίνια: Πέμπτη 4 Αυγούστου 2022. Έως 25 Σεπτεμβρίου 2022.
Ο φωτογράφος μόδας Βαγγέλης Κύρης επισκέφθηκε μια μέρα το Εθνικό Ιστορικό Μουσείο για να ρωτήσει αν μπορούσε να χρησιμοποιήσει έναν χώρο τους για μια φωτογράφιση. Όταν στο μουσείο ξεφύλλισαν το book του, τον ρώτησαν αν θα τον ενδιέφερε να φωτογραφίσει τη συλλογή τους. Ο Βαγγέλης έτσι κι αλλιώς ενδιαφερόταν πάντα για τις ντόπιες φορεσιές, την Ιστορία, τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά κάθε τόπου (γυρίσαμε από ένα ταξίδι στην Αφρική με περιλαίμια από χάντρες, παραδοσιακές κουβέρτες, κουφάρια νεκρών ζώων). Ξεκίνησε ένα επικό πρότζεκτ για το οποίο μοντέλα, επώνυμοι και φίλοι (όλοι πάντως κοντά στο Νο 0 καθώς οι πρόγονοί μας ήταν πιο μικροκαμωμένοι) φόρεσαν 120 ενδυμασίες του 18ου και 19ου αιώνα, φορεσιές απλών ανθρώπων της Λήμνου, της Ίου, της Ζακύνθου, της Μάνης, της Κύπρου κ.ά., αλλά και το γιλέκο και την περικεφαλαία του Θεοδώρου Κολοκοτρώνη, την επίσημη ενδυμασία του Ιωάννη Μακρυγιάννη, το μενεξεδί φόρεμα της κυρά-Φροσύνης, το χρυσοκέντητο βελούδινο γιλέκο της Ρόζας, κόρης του Μάρκου Μπότσαρη.
Μεταπό από μήνες δουλειάς ολοκληρώθηκαν 120 πορτρέτα που κανένα δεν μοιάζει με το άλλο. Επιπλέον, κάποια τυπώθηκαν σε ύφασμα και ο Ανατόλι Γκεοργκίεφ τα κέντησε με την τεχνική που υποδείκνυε το ένδυμα. Το αποτέλεσμα είναι ένα ωραίο λεύκωμαΈνδυμα Ψυχής | Εθνικό Ιστορικό Μουσείο και περιοδικές εκθέσεις σε όλη την Ελλάδα αλλά και το εξωτερικό (ήδη λαογραφικά μουσεία σε όλον τον κόσμο τους ζητούν να επαναλάβουν το εγχείρημα). Στην Ελεύθερνα θα εκτεθούν 27 έργα σε τρεις ενότητες: 11 έργα με στολές και ενδυμασίες της Κρήτης, 10 από διάφορα μέρη της μητροπολιτικής και νησιωτικής Ελλάδας και 6 με ενδύματα και φορεσιές της Μικράς Ασίας, μνήμη για τα 100 χρόνια από την καταστροφή του μικρασιατικού ελληνισμού.
Μουσείο Αρχαίας Ελεύθερνας (Επαρ.Οδ. Αγγελιανών-Ελεύθερνας 123, Μυλοπόταμος, Ρέθυμνο), Καθημερινά 10:00-18:00,Τρίτη κλειστά. Έως 20 Σεπτεμβρίου 2022.
Ο Δημήτρης Αληθεινός από το 1981 «ταξιδεύει στις πιο απομακρυσμένες γωνιές του πλανήτηΔημήτρη Αληθεινέ, τι θα κρύψεις στον Αρνάδο στην Τήνο; | Athens Voice, από τα Νησιά του Σολομώντα και την Ιάβα ως το Περού και τον Αμαζόνιο κι από την Αυστραλία στα Ιμαλάια και τον Αρκτικό Κύκλο, για να κρύψει στα σπλάχνα της γης έργα τέχνης και χρηστικά αντικείμενα που μαρτυρούν στοιχεία του πολιτισμού μας με σκοπό να λειτουργήσουν ως καμπανάκι για τη συνειδητοποίηση των μεγάλων κινδύνων του παρόντος, καθώς η απειλή της περιβαλλοντικής καταστροφής και του αφανισμού του ανθρώπινου είδους. Στην γκαλερί Επίκεντρο της Πάτρας το δάπεδο σκάφθηκε για να υποδεχτεί έναν ασημένιο δίσκο 64 τ.μ., στην Πράσινη Γραμμή της Λευκωσίας υπάρχει θαμμένο ένα τζιπ, στην Ανταρκτική αντίγραφα αρχαίων ελληνικών αγγείων» γράφει η Ιωάννα Γκομούζα στην Athens Voice.
Αυτό το καλοκαίρι πραγματοποιεί την 228η Κατάκρυψη στον Αρνάδο της Τήνου, όπου, εκτός από ό,τι έχει σκοπό να θάψει ο ίδιος, περιμένει έως τις 15 Σεπτεμβρίου τις «προσφορές» οποιουδήποτε από εμάς επιθυμεί να συνεισφέρει κάτι.
Ολοκληρώνοντας ακόμα ένα ετήσιο διεθνές πρόγραμμα φιλοξενίας καλλιτεχνών στην Ελλάδα, το AMA House στεγάζει στο εμβληματικό Αναργύρειο & Κοργιαλένιο (πρώην οικοτροφείο αρρένων) στις Σπέτσες την έκθεση History of Absence σε επιμέλεια της Ελίνας Αξιώτη. Συμμετέχουν με νέα έργα τους η Agata Ingarden, η Μαλβίνα Παναγιωτίδη και η Chloé Royer. Οι τρεις εγκαταστάσεις αφηγούνται μέσα από προσωπικές εναλλακτικές αναγνώσεις των δημιουργών τους τρεις ιστορίες βασισμένες σε τοπικές αφηγήσεις του νησιού. Αφορούν στο έργο του Ιάννη Ξενάκη, που υπήρξε οικότροφος του ΑΚΣΣ, στον Σπετσιώτη ταριχευτή Δημήτρη Κατσώρη, που κυνηγούσε στο γειτονικό δάσος, και σε τοπικές αφηγήσεις σχετικές με τη Μέδουσα και λειτουργούν ως ερμηνευτικά εργαλεία για να εκφράσουν μη ανθρωποκεντρικές προσεγγίσεις σχετιζόμενες με φεμινιστικές θεωρίες.
malvina.jpeg
Έως 11 Σεπτεμβρίου 2022.
«Η σχέση του ανθρώπου με τη θάλασσα είναι αρχέγονη και διαχρονική, στη διαβίωσή του μέσω αυτής, στις διαδρομές του εμπορίου και των εξερευνήσεων, στα θαλάσσια ταξίδια. Η καταλυτική σημασία της θάλασσας χαράσσεται στην ιστορία, την παράδοση και των κουλτούρα των λαών που ζουν στις ακτές της. Εξίσου πληθωρικά καταγράφεται και στη νεοελληνική τέχνη μέσω της θαλασσογραφίας. Εξαιρετικά έργα τέχνης αυτού του ζωγραφικού είδους, από τα μέσα του 19ου αιώνα έως τη σύγχρονη εποχή, ανήκουν στη Συλλογή της Τράπεζας της Ελλάδος και τα πιο αντιπροσωπευτικά από αυτά παρουσιάζονται εδώ, αναδεικνύοντας τις διαφορετικές εικόνες της θάλασσας που συγκίνησαν και συγκινούν δημιουργούς και θεατές όλων των εποχών». Έτσι καλωσόρισε ο Διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδος Γιάννης Στουρνάρας το κοινό στα εγκαίνια της έκθεσηςΗ έκθεση «Θαλασσογραφίες. Από τη Συλλογή της Τράπεζας της Ελλάδος» στην Πινακοθήκη Κυκλάδων | ελculture.gr που φιλοξενεί 51 θαλασσογραφίες από τη Συλλογή της Τράπεζας της Ελλάδος, κάποιες από τις οποίες ξεκρεμάστηκαν για τον σκοπό αυτό από το γραφείο του Διοικητή.
prekas.jpeg
Η θάλασσα και το μεγαλείο της φύσης, το παράκτιο τοπίο και η ανθρώπινη παρουσία ή δραστηριότητα, η θάλασσα σε σχέση με ιστορικά γεγονότα και πολεμικές σκηνές, η ζωή της ελληνικής ναυτοσύνης και των ψαράδων, αλλά και η ζωτική ευχαρίστηση της θαλασσινής εμπειρίας αποτυπώνονται στα έργα που «αποτελούν ιδιαίτερες και αντιπροσωπευτικές εκδοχές της πλούσιας απόδοσης του θαλασσινού τοπίου, έτσι όπως εξελίσσεται παράλληλα με την πορεία της ελληνικής τέχνης από τα μέσα του 19ου αιώνα έως τη σύγχρονη εποχή», όπως γράφει στον πρόλογο του καταλόγου της έκθεσηςΚατάλογος έκθεσης Θαλασσογραφίες – Από τη Συλλογή της Τράπεζας της Ελλάδος | Τράπεζα της Ελλάδος η επιμελήτρια της έκθεσης και επιστημονική υπεύθυνη της συλλογής της Τράπεζας, Χάρις Κανελλοπούλου.
cebbceb1ceafceb1.jpeg
Πινακοθήκη Κυκλάδων (Επ. Παπαδάμ, Ερμούπολη), Δευτέρα, Τετάρτη: 19.00-22.00, Τρίτη, Πέμπτη, Παρασκευή, Σάββατο, Κυριακή: 11.00-13.00 & 19.00-22.00. Είσοδος ελεύθερη. Έως 10 Σεπτεμβρίου 2022.
Η Χανιώτικης καταγωγής Ελένη Μπαγάκη, αφού ταξίδεψε την τελευταία δεκαετία σε διαφορετικά μέρη ανά τον κόσμο, χρησιμοποιεί πάντα την Κρήτη ως αφετηρία έμπνευσης και αυτοαναφοράς στο έργο της. Ειδικά για τη δράση Ανοιχτά ΠανιάΑνοιχτά Πανιά | Chania Culture, την ιδέα που γεννήθηκε στη διάρκεια της καραντίνας και για την οποία από το 2021 καλλιτέχνες, καλλιτεχνικές ομάδες, φορείς και οργανισμοί που έχουν ή επιθυμούν μία σύνδεση με την Κρήτη παρουσιάζουν τη δουλειά τους –με έμφαση στις σύγχρονες πρακτικές– σε ιδιαίτερους χώρους των Χανίων (θέατρα, κήπους, μουσεία, αρχαιολογικούς χώρους, πλατείες κ.ά.), δημιούργησε την ατομική έκθεση She left, she left again, she left once more (Έφυγε, έφυγε ξανά, έφυγε για άλλη μια φορά) που αποτελείται από μια σειρά ζωγραφικών έργων και ένα βιβλίο. Η εικαστικός έτσι κι αλλιώς στο έργο της διαπραγματεύεται μέσα από αυτοβιογραφική αφήγηση τη σχέση του προσωπικού και του πολιτικού, του ιδιωτικού και του δημόσιου, αντλώντας έμπνευση από φεμινιστικές προσεγγίσεις. Εδώ εξερευνά πώς η προσωπική και αυτοβιογραφική έρευνα της σχετίζεται με γενικότερες ταυτοτικές ανησυχίες της εποχής μας, καθώς και πόσο σημαντική είναι η κοινότητα κάποιου στη σύνθεση της ταυτότητάς του. Επιμέλεια Σοφίας Μαυρουδή.
Παίρνοντας το όνομά της από τα φυτά που διαμορφώνουν τις αμμοθίνες και προετοιμάζουν το έδαφος για εποικισμό από άλλα είδη, η πρώτη έκθεση σύγχρονης τέχνης Ammophila πραγματοποιήθηκε το καλοκαίρι του 2020. Στην ειδυλλιακή Ελαφόνησο, μακριά από τα αστικά κέντρα, οι καλλιτέχνες προσκάλεσαν το κοινό να παρατηρήσει τους προβληματισμούς τους και να βυθιστεί στους κόσμους των έργων τους. Παράλληλος στόχος, η δημιουργία πρόσφορου εδάφους για την ανάπτυξη ενός δικτύου επικοινωνίας μεταξύ τοπικής κοινότητας, κοινού και καλλιτεχνών.
velisioti.jpeg
Η φετινή Ammophila vol.3: There Was Land Here Before επαναδιαπραγματεύεται τον τρόπο που αντιλαμβανόμαστε και βιώνουμε τους τόπους και τις κυρίαρχες αφηγήσεις που προβάλλονται πάνω σε αυτούς και μας καλεί να δώσουμε νέες ερμηνείες και ιστορίες σε μέρη που μπορεί να είναι τόσο υπαρκτά όσο και κατασκευασμένα μέσα από τις συλλογικές φαντασιώσεις μιας ανύπαρκτης γης, μιας γης που διαφέρει, μιας γης που κατοικείται διαφορετικά, που μπορεί να μας ταρακουνήσει, μιας γης σε αποσύνθεση, μιας γης που ανθίζει, μιας γης που τρέμει (η Ελαφόνησος ήταν χερσόνησος συνδεδεμένη με την απέναντι στεριά και μετασχηματίστηκε σε νησί από έναν σεισμό), μιας γης χωρίς όρια.
Συμμετέχουν: Μαρίνα Βελησιώτη, Χρήστος Βενέτης, Διονύσης Καβαλλιεράτος, Φωτεινή Καλλέ, Παναγιώτης Κεφαλάς, Ηλέκτρα Μάιπα, Περσεφόνη Νικολακοπούλου, Ηλίας Παπαηλιάκης, Δημήτρης Ρεντούμης, Νάνα Σαχίνη, Νανά Σεφερλή, Εύα Στεφανή, Κλεοπάτρα Τσάλη, Μάνος Τσιχλής, Αλέξης Φιδετζής, Poka-Yio, Sasha Streshna, Garden Thief, Vaskos, 3 137.
vaskos_i.jpeg
Σχολείο Ελαφονήσου, Λακωνία. Καθημερινά 18:00-21:00. Διάρκεια: 18-28 Αυγούστου 2022.
Εκτός της έκθεσης θα πραγματοποιηθεί η μουσική παράσταση «το post-truth είναι άλλο ένα παιχνίδι με το νερό που παίζω ενάντια στο στόμα μου» στο Αρχαιολογικό Μουσείο Νεάπολης και Βοιών Λακωνίας στις 23 και 24 Αυγούστου. Προκρατήσεις θέσεων στο digitalculture.gov.gr.
Στην ομαδική εκθεσιακή εγκατάσταση Ταπισερί στον πανέμορφο πύργο Μπαζαίου, ο Mάριος Βαζαίος, διευθυντής του Φεστιβάλ Νάξου, και η επιμελήτρια Ίρις Κρητικού φιλοξενούν έργα 12 καλλιτεχνών (Μαίρη Γαλάνη-Κρητικού, Ζωή Γαϊτανίδου, Μαρία Γρηγορίου, Ειρήνη Γκόνου, Μανόλης Ζαχαριουδάκης, Νίκος Κόνιαρης, Μάρω Κορνηλάκη, Μαρία Κώτσου, Πανδώρα Μουρίκη, Σοφία Πάσχου, Ισμήνη Σαμανίδου, Ιωάννα Τερλίδου), που με βαμβάκι, λινάρι, φυτίλι, τσουβάλι, μαλλί και μετάξι, σύρμα, υφάσματα, κλωστές, χειροποίητο χαρτί και χαρτόνι, γιούτα, σιζάλ, καλάμια και ξύλα, βαφές και κουρέλια, εξερευνούν, επαναπροσδιορίζουν και ανασυνθέτουν την ελληνική διαχρονική υφαντική παράδοση, ορίζοντας άλλους τρόπους, αναζητώντας νέα υλικά, επινοώντας αυτοδίδακτες μεθόδους χειρωναξίας και προτείνοντας νεωτερικά υφασμένα τοπία.
Ανάμεσα στα έργα, παραδοσιακοί αργαλειοί και βελόνες από τα Καλά Νερά του Πηλίου ως τα περίχωρα των Χανίων, του Ηρακλείου και της Νάξου, και προτάσεις κεντητικής και ύφανσης που έφτασαν από την Αθήνα και την Αγγλία.
Πύργος Μπαζαίουbazeostower.com (12ο χλμ. Οδ. Χώρας Νάξου-Αγιασσού). Έως 2 Οκτωβρίου 2022.
