aviketos2021-08-12T19:14:59+03:00Του π. Παναγιώτη Καποδίστρια
[Από την ποιητική συλλογή "Mater Dolorosa", εκδ. το δίγαμμα, 2005]
I
Κάτι σάν Αὔγουστος πεπυρωμένος
ἀλλά στό καψερότερο
κάτι σάν ἀπό φιλονικίες θεῶν
ἀλλά στό μή ἀναστρέψιμο
κάτι σάν ἀκοές πολέμων ἤ λυγμῶν
ἀλλ' αὐστηρό καί σαφέστερο
κάτι σάν ἀπό ξυλογραφία τοῦ Ντίρερ
ἀλλά στό πιό συθέμελο
κάτι σάν προαίσθημα Νεκρόδειπνου
στά πεσμένα μαλλιά τσῆ Προνόννας.
II
Ὄνειρο
μιά μέρα λέει πρό τοῦ Χάσματος
τά φώναζα ἑνός ἑνός:
-Φυλαχτεῖτε φίλοι
προφυλάξτε
τήν κυρά Πισκοπιανή καί τούς Ἁγίους Πάντες
ὅσους ἀπό τή φουγκαρία Ἑλκόμενους
χαρές καί προικοσύμφωνα
τή λευκότη τοῦ Ἀγάλματος μήπως ραγίσει
τό Χάρτη τοῦ Ρήγα
κι ὅλα τῆς Ἀγάπης τά τιμαλφῆ...
Κανείς δέ μ' ἐννοοῦσε μήτε μ' ἔβλεπε
ζῶ πολύ πολύ μετά τους
ὄνειρο γάρ.
III
Ὄξωθες
ἀπορημένα γυναικόπαιδα στήν οὐρά
σκηνίτες τῆς ἀπελπισίας
θανάτου ἁρμόζονται μάσκες ὀργῆς
σέ πρόσωπα πού ἐλάτρεψες.
Μέσαθες
τ' ἀσημένια πουκάμισα στήν πυρά
θριάμβων ἀποφόρια
μέλη ἐγκλωβισμένα τῶν Ἀσωμάτων
βημόθυρα στό Χάος.
IV
Ὤ, Mater Dolorosa
ποιός δολερός σέ μάτιασε ὀφθαλμός
καί νέο σοῦ πρόσθεσε λυγμό;
Ὤ, Mater ἔαρ διαρκές
τί φθονερό σέ κατασπάραξε...
