aviketos2019-08-21T18:54:48+03:00Της Ζήνας Λυσάνδρου Παναγίδη
Δημάρχου Λευκονοίκου*
Βγαίνοντας από τη θάλασσα, μια από τις μεγάλες μου αγάπες, αφού τη μάθαμε εξ απαλών ονύχων, συνάντησα κάποιους φίλους από το Γερόλακκο και μιλούσαμε για την προσφυγιά μας. Μέρες Αυγούστου γαρ. Πριν από το Πάσχα του καλοκαιριού. Οι μνήμες νωπές, κι ας πέρασαν 45 χρόνια. Μας άκουσε μια κυρία δίπλα και μας είπε με περισσή αναίδεια:...
