ΤΑ ΤΕΡΑΤΑ ΠΟΥ ΠΕΡΝΟΥΝ ΚΑΤΩ ΑΠΟ ΤΗ ΜΥΤΗ ΜΑΣ ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΒΡΑΒΕΥΟΝΤΑΙ ΚΙΟΛΑΣ!

Του Άντη Ροδίτη*

Είναι γεγονός ότι διάβασα πολλά βιβλία στη ζωή μου χωρίς να είμαι κανένας βιβλιοφάγος, αλλά τώρα πρέπει να παραδεχτώ ότι φτάνω στο τέλος του αναγνωστικού μου αγώνα. Μετά το τελευταίο βιβλίο που διάβασα δεν νιωθω την ανάγκη να διαβάσω κι άλλα στο μέλλον, μάλλον θα διαβάζω ξανά και ξανά αυτό το τελευταίο, το οποίο θα το χαρακτήριζα ως ό,τι πιο ελληνικό διάβασα ποτέ. Πρόκειται για το “Δεν έχουν τον Θεό τους” τού Θεόδωρου Ι. Ζιάκα, Αρμός 2022.

Όμως το ακριβώς προηγούμενο που διάβασα, το προτελευταίο δηλαδή, είναι ακριβώς το αντίθετο και θα το χαρακτήριζα ως ό,τι πιο “τούρκικο” διάβασα ποτέ. Πρόκειται για το βιβλίο “Λογοτεχνία και Τραύμα: το 1974 στην κυπριακή κι ελλαδική λογοτεχνία”, της κυρίας Βασιλικής Σελιώτη, καθηγήτριας του Πανεπιστημίου Κύπρου. Αυτό το γραμμένο στα ελληνικά “τούρκικο” βιβλίο τιμήθηκε με το κυπριακό κρατικό βραβείο Μελέτης για τη Λογοτεχνία!! Ευτυχώς μόνο κατά πλειοψηφία, που σημαίνει ότι κάποιος ή κάποιοι της αρμόδιας Επιτροπής διαφώνησαν με τη βράβευση, μόνο που δεν ξέρουμε ποιος ή ποιοι διαφώνησαν γιατί δεν υπάρχει δήλωση κανενός τους που να ξεκαθαρίζει τη θέση του. Η Κριτική Επιτροπή αποτελείτο από τους Παντελή Βουτουρή, Αλέξη Ζήρα, Μαίρη Κουτσελίνη, Αριστοτέλη Σαϊνη και Ίλια Χατζηπαναγιώτη.

Στο βιβλίο του ο Ζιάκας ξεκαθαρίζει πολλές έννοιες που οι νέοι αγνοούν εντελώς σήμερα, ενώ δεν απασχολούν ποτέ και τους μεγαλύτερους -ακόμα κι αν είναι εξειδικευμένοι και πτυχιούχοι επιστήμονες- πάνω στο θέμα του “γιατί οργανωμένη κοινωνία”, “γιατί εξουσία”, “γιατί Θεός”, “τι είναι ελληνικός πολιτισμός” κ.ο.κ.

Ένα απλό παράδειγμα: Όντας ο άνθρωπος, γράφει ο Ζιάκας, ζώον πολιτικό κι όχι “ατομικό” (θηριώδες) ή “αγελαίο” (βοσκηματώδες) βασίζεται στη βούλησή του και όχι σε κανένα εκ φύσεως ένστικτο ως προς το τρόπο που επιλέγει να επιβιώσει. Επιδιώκει δε την “ελευθερία” όχι ως αυτοσκοπό (για να κάνει ό,τι του καπνίσει, όπως ήθελε η περιβόητη επανάσταση του Μάη του 68, η οποία είχε για σύνθημά της το “απαγορεύεται το απαγορεύειν”), αλλά ως κατάσταση, όπου με Ασφάλεια μπορεί να κοιτάξει τα συμφέροντά του και μέσα στην οποία μπορεί να τιμηθεί και με δόξα από την κοινωνία.

Βέβαια ο Χριστός, που είναι το πρότυπο του Πολίτη στον Ελληνικό Πολιτισμό, δεν ήταν καθόλου “προοδευτικός” του είδους που επιθυμεί την κατάργηση της Εξουσίας. Ο Χριστός είναι υπέρ της εξουσίας, με τη διαφορά ότι εννοεί την αληθινή, την υπέρτατη εξουσία: εκείνη που κυβερνά φιλοστοργικότερα από ότι ο πατέρας το παιδί, εκείνη που υπηρετεί μέχρι του δικού της θανάτου τους άλλους, ώστε έτσι να κερδίζει αμέσως τη θέλησή τους, πράγμα που είναι η αληθινή Βασιλεία επί των ανθρώπων, αφού ό,τι τους ξεχωρίζουν από τα άλλα ζώα είναι η λογική και η ελευθερία της θελήσεως. Η εξουσία όμως που έχουμε τώρα δεν είναι η αληθινή αλλά η ψεύτικη, που δεν υπηρετεί την Αγάπη, δεν θυσιάζεται για τον κυβερνώμενο.

Αυτό που κάνει τον αληθινό Ελληνισμό είναι ο διακαής του πόθος αντικατάστασης της ψεύτικης Εξουσίας με την αληθινή όσο κι αν ξέρει καλά πόσο ανέφικτο είναι αυτό επί της γης. Πιστεύει όμως στην Εκκλησία ως το ανάχωμα απέναντι στην πλήρη κυριαρχία του Κακού. Ο αληθινός Ελληνισμός “δεν μισεί τους εχθρούς του. Κατανοεί την κατάστασή τους και προσπαθεί να τους ειρηνεύσει”. Γι’ αυτό και ο Γάλλος ιστορικός Φερνάν Μπρωντέλ θα καταλογίσει ως αίτιο της ήττας του Βυζαντίου, της τελευταίας αυτοδύναμης πιστής στον Χριστό ελληνικής Πολιτείας, την απουσία “εποικοδομητικού μίσους”, που θα επέτρεπε την επιβίωσή του σε αυτόν τον κόσμο.

Η ανίδεη ελληνικού πολιτισμού και γι’ αυτό βραβευμένη καθηγήτρια του Πανεπιστημίου Κύπρου κυρία Βασιλική Σελιώτη κλήθηκε και παρουσιάστηκε με το βιβλίο της από τήν τηλεόραση του ΡΙΚ με πολλούς ενθουσιασμούς μέχρι και κατενθουσιασμούς εκ μέρους του ομοίως ανίδεου παρουσιαστή, ο οποίος δεν πήρε καθόλου είδηση πόσο η κυπριακή όσο και η ελλαδική λογοτεχνία που έχει θέμα το ΤΡΑΥΜΑ του 74 αντιμετωπίζεται στο βιβλίο της Σελιώτη μέσα από την εισαγόμενη νεοτερική αντίληψη περί πολιτισμού (την οποία υποδύεται ότι εγκολπώνεται για να τη χρησιμοποιήσει ως κόλπο εδραίωσής της η υπέρτατη δυτική εξουσία), ότι για όλα φταίει η πατριαρχία κι ότι για ν’ απαλλαγούμε από την εξουσία της θα πρέπει επιτέλους να πάψουν οι άνδρες να βλέπουν τις γυναίκες σαν γυναίκες, οι γυναίκες να πάψουν να βλέπουν τους άνδρες σαν άνδρες και να γίνουμε όλοι ά-φυλοι κάνοντας αρχή-αρχή με πολύ περισσότερα από δύο φύλα ώστε να μην εξουσιάζει στο τέλος κανένας κανέναν. Αυτή είναι η “λύση Σελιώτη” (νοικιασμένη από ένα σωρό “αναπτυγμένους” Αμερικανούς και κυρίως Αμερικανίδες) στο τραγικό ζήτημα “άνθρωπος”: ν’ απελευθερωθούμε από τη φυσική κατάσταση των φύλων, να κατανοήσουμε ότι τα φύλα καθεαυτά δεν υπάρχουν κι ότι είναι μόνο μια κοινωνική σύμβαση όλη κι όλη, μια συμφωνία που πρέπει να καταργηθεί ASAP για να πάμε επιτέλους… μπροστά!!

Είναι μέσα σε αυτό το πλαίσιο που κι ο ΘΟΚ ανέβασε έναν “ανεπτυγμένο” Γύρο του Κόσμου σε 80 ημέρες, όπου τα παιδιά διδάσκονται ότι όχι μόνο δεν είναι πρόβλημα ένα κορίτσι ν’ αγαπα ένα κορίτσι κι ένα αγόρι ν’ αγαπά ένα αγόρι αλλά… επιβάλλεται κιόλας για το καλό τους! Κι ο Χριστός; Μα ποιος Χριστός καλέ, εκεί είστε ακόμα, 2023 χρόνια μετά Χριστόν;

Μου διέφυγε να σας πω κι αυτό: το Πανεπιστήμιο Κύπρου είναι πρώτο ανάμεσα στα ελληνικά πανεπιστήμια στις… “Σπουδές Φύλου”!

*Τα ενυπόγραφα κείμενα απηχούν τις απόψεις των συντακτών τους