Τα ελληνικά παρασκήνια του Λευκού Οίκου
Ιστορίες από τις επισκέψεις Ελλήνων ηγετών στην Ουάσιγκτον – ορισμένες αδιάφορες, άλλες επηρέασαν την πορεία της χώρας
Του Παύλου Παπαδόπουλου*
Ίσως η πιο κρίσιμη επίσκεψη Ελληνα ηγέτη στον Λευκό Οίκο να ήταν εκείνη του Κωνσταντίνου Τσαλδάρη τον Δεκέμβριο του 1946. Ο Τσαλδάρης εξήγησε στον Χάρι Τρούμαν ότι μετά την αποχώρηση της Βρετανίας από το μεταπολεμικό σχήμα υποστήριξης της Ελλάδας, αφότου το Λονδίνο υποχώρησε από τις διεθνείς υποχρεώσεις ασφαλείας που είχε αναλάβει, ο μόνος τρόπος για τη νίκη του εθνικού στρατού στον εμφύλιο πόλεμο και την αποτροπή της προέλασης του σταλινισμού και του κομμουνισμού έως τη Μεσόγειο θα ήταν η παροχή αμερικανικής στρατιωτικής και οικονομικής βοήθειας στην Αθήνα. Οι Αμερικανοί άνοιξαν τους χάρτες, στάθμισαν τα δεδομένα και στις 12 Μαρτίου 1947 ανακοίνωσαν το «δόγμα Τρούμαν». Φυσικά, είχε προηγηθεί το 1942 η επίσκεψη του βασιλιά Γεωργίου Β΄ και του πρωθυπουργού της αυτοεξόριστης κυβέρνησης Εμμανουήλ Τσουδερού στον πρόεδρο Ρούσβελτ. Μεταπολεμικά, ο βασιλιάς Παύλος πραγματοποίησε δύο επίσημες επισκέψεις, το 1950 και το 1957.
1961
Καραμανλής – Κένεντι
Το άριστο κλίμα και τα αιτήματα για βοήθεια
Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής, συνοδευόμενος από τη σύζυγό του Αμαλία Μεγαπάνου και τον υπουργό Εξωτερικών Ευάγγελο Αβέρωφ γίνεται δεκτός στον Λευκό Οίκο από τον Τζον Κένεντι και την Πρώτη Κυρία Τζάκι Κένεντι. Hταν η πρώτη επίσκεψη ξένου ηγέτη στον Κένεντι μετά την ανάληψη των καθηκόντων του. Ο Καραμανλής αναφέρθηκε στην ενότητα του δυτικού κόσμου και ζήτησε νέα στρατιωτική και οικονομική βοήθεια – κατά τα 2/3 αμυντική και κατά το 1/3 υπό μορφή δανείων ή δωρεάς. Το δεύτερο σκέλος προσδιοριζόταν στα 400 εκατομμύρια δολάρια. Ο Καραμανλής μίλησε στη Βουλή των Αντιπροσώπων στις 18 Απριλίου 1961. Τις ίδιες ημέρες πραγματοποιήθηκε η αποτυχημένη επιχείρηση στον Κόλπο των Χοίρων και ο Καραμανλής εξέφρασε την υποστήριξή του προς την Ουάσιγκτον. Το κλίμα ήταν άριστο, αλλά σημαντικό μέρος των αιτημάτων Καραμανλή απορρίφθηκε. Λέγεται ότι ο αρχηγός της CIA, Aλεν Ντάλες, μπαίνοντας στον Λευκό Οίκο για να συζητήσει τα περί Κούβας και μαθαίνοντας ότι ο Κένεντι συναντάται με τον Καραμανλή, αναφώνησε: «Ποιος Καραμανλής;». Η αλήθεια είναι ότι ακόμα κι αν το είπε, σίγουρα γνώριζε τον πρωθυπουργό της Ελλάδας, αφού μεταξύ άλλων διατηρούσε άριστες σχέσεις και με τη βασίλισσα Φρειδερίκη.
1964
Παπανδρέου – Τζόνσον
Παρασκήνιο με Κύπρο και… αλκοόλ
Ο Γεώργιος Παπανδρέου επισκέπτεται τον Λευκό Οίκο στις 23 Ιουνίου 1964. Ο υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ Ντιν Ατσεσον έχει επεξεργαστεί το λεγόμενο Σχέδιο Ατσεσον, που προβλέπει την ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα με «αντάλλαγμα» μια βάση της Τουρκίας στην Κύπρο που θα παρέμενε 50 χρόνια, δηλαδή έως το 2014. Η Κύπρος, δηλαδή, θα ήταν σήμερα μια δεύτερη Κρήτη. Μια ερμηνεία της ιστορίας λέει ότι ο «Γέρος» αιφνιδιάστηκε όταν ο Τζόνσον του ζήτησε να συνομιλήσει με τον Τούρκο ομόλογό του Ισμέτ Ινονού, που επίσης βρισκόταν στην Ουάσιγκτον και αρνήθηκε να εμπλακεί σε απευθείας διαπραγματεύσεις. Η Τουρκία είχε απειλήσει τρεις φορές με εισβολή ως απάντηση σε διακοινοτικές συγκρούσεις που ξεσπούσαν συχνά μετά την απόπειρα του Μακαρίου τα Χριστούγεννα του 1963 να αλλάξει το Σύνταγμα του 1960, που επέβαλε ισότητα μεταξύ των δύο κοινοτήτων. Απέναντι στον κίνδυνο εισβολής, ο «Γέρος» είχε στείλει μια ελληνική μεραρχία στην Κύπρο. Μια άλλη ερμηνεία –που υποστήριζε ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης– ήταν ότι ο «Γέρος» ήταν έτοιμος να αποδεχθεί το σχέδιο, αλλά άλλαξε γνώμη από τον υιό του Ανδρέα Παπανδρέου που τον συνόδευε στο ταξίδι, καθώς θεωρούσε ότι το σχέδιο θα οδηγούσε σε νομιμοποίηση και μονιμοποίηση της τουρκικής παρουσίας στο νησί, κάτι που πίστευε και ο Μακάριος. Στον ελληνικό Τύπο ο «Γέρος» εμφανίστηκε ότι αντιστάθηκε ηρωικά στις αμερικανικές πιέσεις. Σύμφωνα με διηγήσεις, ο Τζόνσον, υπό την επήρεια αλκοόλ, μίλησε απρεπώς στον Παπανδρέου. Στο αεροπλάνο της επιστροφής ο «Γέρος» είπε ότι δεν ήξερε αν θα είναι ακόμα πρωθυπουργός όταν θα προσγειωθεί στην Αθήνα. Παρέμεινε για έναν χρόνο, έως τα «Ιουλιανά» του 1965.
1978
Καραμανλής – Κάρτερ
Ο αιφνιδιασμός και το «αγκάθι» του ΝΑΤΟ
1977: Σε επιστολή προς τον Κάρτερ για την ανάληψη των καθηκόντων του, ο Καραμανλής αναφέρεται εκτενώς στο Αιγαίο, επισημαίνει ότι η Ελλάδα θα μπορούσε να είχε απορρίψει ότι υπάρχει οποιοδήποτε πρόβλημα, αλλά δέχτηκε να συζητήσει το ζήτημα της υφαλοκρηπίδας και να αναζητήσει ειρηνική λύση με προσφυγή στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης, που αρχικά η Αγκυρα αποδέχτηκε αλλά στη συνέχεια υπαναχώρησε.
1979: Απόρρητα έγγραφα της CIA που αποχαρακτηρίστηκαν το 2014 εμφανίζουν τον Καραμανλή απογοητευμένο από τη στάση της κυβέρνησης Τζίμι Κάρτερ απέναντι στις ελληνοαμερικανικές θέσεις. Η πρώτη συνάντηση Καραμανλή – Κάρτερ έγινε τον Μάιο του 1977 στη Σύνοδο Κορυφής του ΝΑΤΟ στο Λονδίνο. Ο Καραμανλής αιφνιδίασε τον Κάρτερ λέγοντας ότι είναι ένας από τους «πιο φιλοαμερικανούς πολιτικούς στην Ευρώπη». Η συνάντηση Καραμανλή – Κάρτερ τον Απρίλιο 1978 στον Λευκό Οίκο ήταν ανεπίσημη. Ο Καραμανλής βρισκόταν στις ΗΠΑ για τη Σύνοδο Κορυφής του ΝΑΤΟ. Η Ελλάδα παρέμενε στο πολιτικό σκέλος της Συμμαχίας και επιδίωκε να επιστρέψει στο στρατιωτικό σκέλος μετά την αποχώρηση του 1974 λόγω του Αττίλα ΙΙ. Το 1978 ο Κάρτερ είχε προχωρήσει στην άρση του εμπάργκο προς την Τουρκία για την προμήθεια στρατιωτικού υλικού. Ηθελε να υποστηρίξει την ανατολική πτέρυγα του ΝΑΤΟ, αλλά και για να εντείνει τις πιέσεις στην Ελλάδα να επιστρέψει στο «μαντρί», προτού το ζήτημα της αδιανέμητης υφαλοκρηπίδας που «γκρίζαρε» το Αιγαίο εξελιχθεί με όρους ακόμα περισσότερο δυσμενείς για την Αθήνα.
Ο περίπατος Καραμανλή – Κάρτερ στον κήπο του Λευκού Οίκου προοικονομούσε την επιστροφή σε κοινή πορεία. Ο Καραμανλής είχε συναντήσει και τον πρόεδρο Τζέραλντ Φορντ, που συνοδευόταν από τον Κίσινγκερ στο Ελσίνκι το 1975. Εκεί ο Κίσινγκερ είχε το θράσος να απαιτήσει από τον Καραμανλή να ζητήσει από τους Ελληνοαμερικανούς να πάψουν να τον καθυβρίζουν για τον υποτιθέμενο ρόλο του στο Κυπριακό. «Με αποκαλούν χασάπη. Να τους πείτε να σταματήσουν». Ο Καραμανλής τον κοίταξε αυστηρά και του είπε: «Είναι Αμερικανοί πολίτες». Και του γύρισε την πλάτη.
1990
Μητσοτάκης – Μπους
Η Μαρίκα, η Μπάρμπαρα και η Ντόρα
Ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης επισκέφθηκε την Ουάσιγκτον λιγότερο από δύο μήνες μετά την εκλογή του στο αξίωμα του πρωθυπουργού τον Απρίλιο του 1990. Στην ημερήσια διάταξη ήταν (όπως πάντα) το Κυπριακό και οι δύο ηγέτες, που είχαν άριστη χημεία, μίλησαν ανοιχτά και ειλικρινά για τα περιθώρια λύσης (που ήταν ανύπαρκτα), χωρίς έτοιμες σημειώσεις. Ο Μπους ήταν ιδιαίτερα θερμός απέναντι στην Ντόρα Μπακογιάννη, που ως υπουργός παρά τω Πρωθυπουργώ συνόδευε τον πατέρα της μαζί με τον υπουργό Εξωτερικών Αντώνη Σαμαρά. Εμεινε χαρακτηριστικό το νεύμα του Μπους προς την κυρία Μπακογιάννη για να πλησιάσει τους δύο ηγέτες για την καθιερωμένη φωτογραφία στο Rose Garden, τον κήπο με τα τριαντάφυλλα του Λευκού Οίκου. Αντίστοιχα άριστο ήταν το κλίμα και στη συνάντηση της Μαρίκας Μητσοτάκη με την Μπάρμπαρα Μπους, καθώς διαπίστωσαν αμέσως ότι μοιράζονταν τις ίδιες αντιλήψεις για τη σημασία της οικογένειας.
Στο ταξίδι συμμετείχαν περίπου 100 Ελληνες δημοσιογράφοι και τεχνικοί – αριθμός ρεκόρ. Ακριβώς γι’ αυτό η καθιερωμένη φωτογραφία έγινε στο Rose Garden γιατί δεν μπορούσαν όλοι αυτοί να εισέλθουν στο Οβάλ Γραφείο για την καθιερωμένη φωτογραφία. Την προηγουμένη η Washington Post είχε δημοσιεύσει ένα μεγάλο ευνοϊκό πορτρέτο της κυρίας Μπακογιάννη. Βρισκόμασταν μόλις λίγους μήνες μετά τη δολοφονία του Παύλου Μπακογιάννη από τη «17 Νοέμβρη».
Ωστόσο, ένα απρόσμενο περιστατικό παραλίγο να διαταράξει το καλό κλίμα. Σύνδεσμος της μυστικής ασφάλειας του Λευκού Οίκου ανέφερε σε ανώτατο αξιωματούχο της ελληνικής πρεσβείας ότι Ελληνας δημοσιογράφος, μέλος της αποστολής από την Αθήνα, που είχε περάσει ήδη από τον αυστηρό έλεγχο, έπρεπε να αποχωρήσει αμέσως από τον Λευκό Οίκο για λόγους ασφαλείας, ύστερα από πληροφορίες που είχαν φτάσει από την πρεσβεία της Αθήνας. Ο Γιάννης Πευκιανάκης, υπεύθυνος Τύπου του πρωθυπουργού, εγγυήθηκε ότι δεν υπήρχε πρόβλημα και τελικά επετράπη στον Ελληνα δημοσιογράφο να παραμείνει στον χώρο, αλλά υπό συνεχή παρακολούθηση και υπό την προϋπόθεση ότι δεν θα πλησίαζε τον Ελληνα πρωθυπουργό!
1994
Παπανδρέου – Κλίντον
Η έκπληξη του Αμερικανού προέδρου
Ο έντονος αντιαμερικανισμός του Ανδρέα Παπανδρέου και η αμοιβαία αντιπάθεια που υπήρχε με τον Ρόναλντ Ρέιγκαν ήταν η αιτία που ο Eλληνας πρωθυπουργός δεν έλαβε επίσημη πρόσκληση στον Λευκό Οίκο τη δεκαετία του ’80. Οι πολύκροτες σχέσεις με τον Καντάφι, τον Ορτέγκα και τον Αραφάτ τον είχαν κάνει κόκκινο πανί στην Ουάσιγκτον. Πίσω όμως από τον «αντιστασιακό» ηγέτη βρισκόταν ο κορυφαίος Αμερικανός καθηγητής Οικονομικών, που δυσανασχετούσε και σαφώς ήθελε να περάσει το κατώφλι του Λευκού Οίκου ως ηγέτης της Ελλάδας. Τελικώς, η επίσκεψη έγινε τον Απρίλιο του 1994 με πρόεδρο τον Μπιλ Κλίντον, με τον οποίο ο Ανδρέας θεωρούσε ότι ανήκε στην ίδια πολιτική κουλτούρα. Στη συζήτηση πρωταγωνίστησε, όπως πάντα, το Κυπριακό, αλλά και το Σκοπιανό, καθώς η κυβέρνηση Παπανδρέου είχε μόλις πριν από τρεις μήνες κηρύξει εμπάργκο στα Σκόπια. Κατά τη συνάντηση, ο 48χρονος τότε Κλίντον δεν έκρυψε τον θαυμασμό του για τον Παπανδρέου και λέγεται ότι μιλώντας αργότερα στους συνεργάτες του έκανε ένα σχόλιο για το πόσο σπινθηροβόλο παραμένει το πνεύμα μέσα σε ένα τόσο ταλαιπωρημένο σώμα. Στα παραλειπόμενα ανήκει η πληροφορία ότι η Δήμητρα Λιάνη εκμυστηρεύτηκε στη Χίλαρι πως ήταν τόσο μεγάλο το άγχος της για την επικείμενη συνάντηση με την Πρώτη Κυρία των ΗΠΑ, που αισθάνθηκε ξαφνική αδιαθεσία.
1996
Στεφανόπουλος – Κλίντον
Η μοναδική state visit
Ομόλογος του προέδρου των ΗΠΑ είναι βάσει του πρωτοκόλλου ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας και η επίσκεψη του Κωστή Στεφανόπουλου τον Μάιο του 1996 είναι η μοναδική επίσκεψη αρχηγού κράτους στη μεταπολίτευση. Στο γεύμα που παρατέθηκε συμμετείχαν Ελληνες επιφανείς και προσωπικότητες όπως η Ειρήνη Παππά. Λίγους μήνες μετά τα Ιμια, ο Κλίντον είπε για τις ελληνοτουρκικές σχέσεις ότι «η σωφροσύνη θα επικρατήσει του πάθους». «Επανέλαβα τις ελληνικές θέσεις και δεν έλαβα κανέναν αντίλογο», είπε ο Στεφανόπουλος στους δημοσιογράφους. Οι αμερικανικές εφημερίδες ανέφεραν ότι στο επίσημο γεύμα βρισκόταν όχι ένας, αλλά τέσσερις Στεφανόπουλοι. Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, ο εκπρόσωπος του Λευκού Οίκου Τζορτζ Στεφανόπουλος και οι γονείς του. Ο πρόεδρος Κλίντον θυμόταν τη Δήμητρα Λιάνη και όταν στην επίσκεψη Στεφανόπουλου είδε τον ΥΠΕΞ Θεόδωρο Πάγκαλο να συνοδεύεται από τη νεότατη σύζυγό του Χριστίνα Χριστοφάκη, σχολίασε: «Τι συμβαίνει με τους Ελληνες πολιτικούς; Πρώτα ήλθε ένας ηλικιωμένος πρωθυπουργός με μια πληθωρική νέα σύζυγο και τώρα ο ΥΠΕΞ με μία ακόμα νεότερη».
1996
Σημίτης – Κλίντον
Το σχέδιο που κατέληξε στο Ελσίνκι
Λιγότερο από τρεις μήνες μετά την κρίση των Ιμίων, ο Κώστας Σημίτης επισκέπτεται τον Λευκό Οίκο όπου τον υποδέχεται ο πρόεδρος Κλίντον. Ο Ελληνας πρωθυπουργός διέθετε ήδη το σχέδιο της εξωτερικής πολιτικής που εφάρμοσε και που περιλάμβανε την άρση του ελληνικού βέτο απέναντι στην ευρωπαϊκή προοπτική της Τουρκίας, υπό τον όρο ότι η Τουρκία θα υπαναχωρούσε σε πάγιες θέσεις της σε ό,τι αφορούσε την Κύπρο και τα ελληνοτουρκικά. Η αμερικανική πλευρά άρχισε από τότε να υποστηρίζει τις ελληνικές θέσεις που οδήγησαν στη συμφωνία του Ελσίνκι το 1999 και στην ένταξη της Κύπρου στην Ε.Ε. χωρίς επίλυση του Κυπριακού το 2002, αλλά και στο Σχέδιο Ανάν. Ο Κώστας Σημίτης συζητούσε συχνά με τον Κλίντον και τον διάδοχό του Τζορτζ Μπους τον νεότερο στις συνόδους του ΝΑΤΟ, αλλά και κατά τη διάρκεια της ελληνικής προεδρίας της Ε.Ε. στο πρώτο εξάμηνο του 2003.
Από το ευρώ στον υιό Μπους έως το… Grexit του Τραμπ
2002
Σημίτης – Μπους
Το νόμισμα… και το μπλουζάκιτης «Αθήνας 2004»
Η δεύτερη επίσημη επίσκεψη του Κώστα Σημίτη στον Λευκό Οίκο έγινε τον Ιανουάριο του 2002, όταν ο Ελληνας πρωθυπουργός έδειξε στον Τζορτζ Μπους το νέο νόμισμα, το ευρώ, καθώς ήταν ο πρώτης ηγέτης χώρας της Ευρωζώνης που επισκεπτόταν την Ουάσιγκτον. Ο Μπους περιεργάστηκε το νέο νόμισμα με περιέργεια, αλλά ενθουσιάστηκε με το μπλουζάκι με το σήμα των Ολυμπιακών Αγώνων της Αθήνας που του χάρισε ο Σημίτης. Η ιδέα ανήκε στον στενό συνεργάτη του Σημίτη, συγγραφέα Νίκο Θέμελη, ο οποίος στο αεροδρόμιο της Αθήνας αγόρασε το T-shirt από τα duty free και πρότεινε στον Σημίτη να το κάνει δώρο στον Μπους.
2005
Καραμανλής – Μπους
Συμφώνησαν ότι… διαφωνούν για το Σχέδιο Ανάν
Τον Μάιο του 2005 ο Κώστας Καραμανλής επισκέπτεται τον Λευκό Οίκο όπου τον υποδέχεται ο Τζορτζ Μπους. Ο αμερικανικός παράγων είναι δυσαρεστημένος με την Ελλάδα και καταλογίζει στον Καραμανλή άρνηση υποστήριξης του Σχεδίου Ανάν ή ακόμα και έμμεση, αν και ανομολόγητη, απόρριψη του Σχεδίου του ΟΗΕ, το οποίο θεωρείτο η «τελευταία ευκαιρία» για την επίλυση του Κυπριακού. Γι’ αυτό τον λόγο η συνάντηση ήταν αυστηρά «χορογραφημένη» από τους διπλωμάτες με συγκεκριμένα σημεία ομιλίας και δηλώσεις που οι δύο ηγέτες τήρησαν για να αποφευχθεί οποιοδήποτε «φάλτσο».
2010
Παπανδρέου – Ομπάμα
Εν μέσω διεθνούς κρίσης και μνημονίου
«Και οι δύο κληρονομήσαμε οικονομίες σε κακή κατάσταση», είπε ο Γιώργος Παπανδρέου στον Μπαράκ Ομπάμα στις 8 Μαρτίου 2010. «Η Ελλάδα έχει πέσει θύμα κερδοσκόπων». Περιγράφει τα μέτρα που έχει λάβει η Αθήνα. «Θαρραλέα μέτρα», απαντά ο Ομπάμα. «Η Ευρωζώνη πρέπει να υπερασπιστεί το ευρώ». Μετά τη συνάντηση στο Οβάλ Γραφείο, οι δύο ηγέτες μετά συζύγων εορτάζουν την επέτειο της ελληνικής ανεξαρτησίας μέσα στον Λευκό Οίκο. Σύντομα η Ελλάδα προσφεύγει στο ΔΝΤ και λαμβάνει υποστήριξη από την ΕΚΤ και την Ευρωπαϊκή Ενωση. Παπανδρέου και Ομπάμα συνεχίζουν να μιλούν τακτικά για όλα τα θέματα – ακόμα και για την Αραβική Ανοιξη. Ο Ομπάμα εξακολούθησε να υποστηρίζει την παραμονή της Ελλάδας στην Ευρωζώνη σε όλες τις κρίσιμες στιγμές στα επόμενα χρόνια, ακόμα και με παρεμβάσεις προς το Βερολίνο, ιδίως όταν φαινόταν ότι η γερμανική υπομονή απέναντι στις αλλεπάλληλες «κρίσεις ταυτότητας» της Αθήνας μπορεί να είχε εξαντληθεί.
2013
Σαμαράς – Ομπάμα
Αμέριστη υποστήριξη στην Αθήνα
«Θαυμάζω το κουράγιο σας», ήταν οι πρώτες κουβέντες του Μπαράκ Ομπάμα στον Αντώνη Σαμαρά όταν βρέθηκαν μόνοι τους στις 8 Αυγούστου 2013 στον Λευκό Οίκο. «Είμαστε αποφασισμένοι», απάντησε ο Σαμαράς. Στις κοινές δηλώσεις, ο Ομπάμα άφησε αιχμές για τη μονομερή πολιτική λιτότητας της Ευρώπης, αλλά δήλωσε ευθέως ότι η Ελλάδα, εφόσον συνεχίσει στον ίδιο δρόμο, μπορεί να υπερβεί την οικονομική κρίση. Ο Ελληνας πρωθυπουργός έλεγε αργότερα στους συνεργάτες του ότι ο Ομπάμα γνώριζε πολύ καλά όλα τα θέματα κοινού ενδιαφέροντος και επιβεβαίωσε τις καλές φήμες για τον Αμερικανό πρόεδρο – πως οι συζητήσεις και οι αναλύσεις αποκαλύπτουν ότι πρόκειται για ένα διανοούμενο. «Είναι ιντελεκτουάλα», ήταν ο χαρακτηρισμός Σαμαρά για τον Ομπάμα.
2017
Τσίπρας – Τραμπ
Ο απροσδόκητος διάλογος και η συμπάθεια
Οκτώβριος 2017: Στις κατ’ ιδίαν συνομιλίες στον Λευκό Οίκο, ο Ντόναλντ Τραμπ είπε στον Αλέξη Τσίπρα ότι η Ελλάδα έπρεπε να αποχωρήσει από το ευρώ και ότι η απόφασή του να παραμείνει ήταν μια ανοησία. «Μα όλοι οι Αμερικανοί μού έλεγαν να μείνω!» απάντησε ο Τσίπρας. Οι δύο «αντισυστημικοί» ηγέτες ασφαλώς συμπάθησαν ο ένας τον άλλον. Δεν ήταν πάντα έτσι. Τον Μάρτιο του 2016, όταν ο Τσίπρας ρωτήθηκε αν μπορεί να εκλεγεί πρόεδρος των ΗΠΑ ο Ντόναλντ Τραμπ, απάντησε: «Να μη συμβεί αυτό το κακό». Μπροστά στον Τραμπ στον Λευκό Οίκο, ένας δημοσιογράφος ρώτησε τον Τσίπρα: «Λέτε και τώρα το ίδιο;» Δύσκολη ερώτηση, αλλά δεν είναι εύκολο να «βραχυκυκλώσεις» τον Τσίπρα. «Διαπίστωσα από τη συνάντησή μου με τον πρόεδρο ότι ο τρόπος που προσεγγίζει την πολιτική μπορεί μερικές φορές να μοιάζει διαβολικός, αλλά γίνεται για το καλό», απάντησε με άνεση. Στην ίδια συνέντευξη ο Τραμπ αποκάλυψε την… ταρίφα μιας επίσκεψης στον Λευκό Οίκο: «Συνεργαζόμαστε σε πολλούς τομείς, όπως είναι η αναβάθμιση των F-16, που θα στοιχίσει 2,4 δισ. δολάρια».
Πηγή: kathimerini.gr
