Τα δύο καυτά προβλήματα του Τ. Ερντογάν

Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΠΟΥ ΘΑ ΑΚΟΛΟΥΘΗΣΕΙ Ο ΜΠΑΪΝΤΕΝ ΚΑΙ ΤΟ ΘΕΜΑ ΤΗΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΗΣ ΤΟΥ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑΣ

*Το σύνολο της έκθεσης στις Τράπεζες  5 μόνο χωρών της Ευρωπαϊκής Ένωσης υπερβαίνει τα 120 δισεκατομμύρια δολάρια

*Ο προϋπολογισμός της Προεδρίας αυξάνεται φέτος κατά 28,1 % , ενώ η αύξηση του  βασικού μισθού δεν προβλέπεται να υπερβεί τα 12,5%       

Του Αλέκου Παπαδόπουλου*

προϋπολογισμός της Προεδρίας της Δημοκρατίας αυξάνεται φέτος κατά 28,1 % η αύξηση του  βασικού μισθού δεν προβλέπεται να υπερβεί τα 12,5%            Πυρ ομαδόν κατά του Τούρκου Προέδρου Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν. Βάλλεται από παντού.  Κυρίως από Τούρκους δημοσιογράφους, ακαδη-μαϊκούς , οικονομολόγους  και άλλους, που διέφυγαν στο εξωτερικό και έχουν ως ορμητήριο, το βήμα του YOUTUBE, που προς το παρόν  παρα-μένει ελεύθερο. Aλλά και την αντιπολίτευση, που αντί όμως να  προ-εξάρχει στις τάξεις της το Λαϊκό Ρεπουμπλικανικό Κόμμα λόγω της μακράς ιστορίας του, αλλά και ως κληρονόμος υποτίθεται  των αρχών και των μεταρρυθμίσεων  του Ατατούρκ, εντυπωσιάζει κυρίως, ο Αρχηγός του  νεοσύστατου Κόμματος Αλή Μπαμπατζάν, ο οποίος  ως στενός άλλοτε συνεργάτης του Ερντογάν, ασφαλώς και γνωρίζει, αλλά και αποκαλύπτει καθημερινώς πολλά, τα οποία και τροφοδοτούν όχι μόνον τη δημοσία γνώμη, αλλά και όλα τα Κόμματα της αντιπολίτευσης, με στοιχεία του βεβαρημένου παρελθόντος  της πολυετούς εξουσίας του Τούρκου Προέδρου.
            Το βέβαιο είναι, ότι ο Τούρκος Πρόεδρος καιρό τώρα ακροβατεί μεταξύ Ανατολής και Δύσης. Δε φλερτάρει.  Δεν ερωτοτροπεί, απλώς με τη Ρωσία.  Αλλά διατελεί σε μια φάση αδικαιολόγητης απιστίας του προς τους δυτικούς συμμάχους του ανέπτυξε δε απροκάλυπτα, πλήρεις και ολοκληρωμένες  σχέσεις, πεπεισμένος μάλλον ότι ο φίλος και προστάτης του Τραμπ, θα συγκάλυπτε επί άλλη μια τετραετία τις ακροβατικές επιδόσεις του μεταξύ των δύο.
             Οι υπολογισμοί του, στηριγμένοι κυρίως στους υπερβολικά φιλόδοξους πολιτικούς στόχους του που έχουν ως ορμητήριο τα οθωμανικά πρότυπα  προφανώς σε νέες βάσεις που  κατέστρωσε μόνος του, όχι όμως  και υγιείς, αν ληφθεί υπόψη ότι η οικονομία της χώρας του πνέει τα λοίσθια, ο λαός σε μια συντριπτική αναλογία στερείται πολλά, το συναλλαγματικό δε απόθεμα περιορίζεται σε ορισμένες αναιμικές ενισχύσεις που έχουν ως προέλευση το Κατάρ, και αφορούν τις μυστηριώδεις  συναλλαγές  μεταξύ των ηγετών των δύο χωρών, αποκαλύπτουν την απειρία σε συνδυασμό με την απληστία του.
             Ταυτόχρονα  όμως καταζητείται και ο υπαίτιος πρόσφατων σφαλερών  ίσως όμως και κερδοσκοπικών χειρισμών που εξαφάνισαν από τα ταμεία της Κεντρικής Τράπεζας της Τουρκίας το ανερχόμενο σε 128  δισεκατομμύρια δολάρια συναλλαγματικό απόθεμα το οποίο και …αντικαταστάθηκε με τουρκικές λίρες, χωρίς τελικά  να επιτευχθεί η επιδιωκόμενη δήθεν προστασία της αξίας της τουρκικής λίρας εφόσον το δολάριο ισούται πάλι με 7,5  και το ευρώ με 9,5 λίρες Τουρκίας το δε επίσημο κρατικό επιτόκιο έφτασε τα 15%. Κάποιοι συσχετίζουν τώρα  το συγκεκριμένο  γεγονός με την παραίτηση και ανεξήγητη εξαφάνιση, προς το παρόν επί ένα μήνα , του Υπουργού Οικονομικών και Θησαυ-ροφυλακίου, γαμπρού  του Ερντογάν, Μπεράτ Αλμπαϊράκ,  ενώ λέγεται με επίταση  ότι το 60% των 128 δισεκατομμυρίων πωλήθηκε σε αλλοδαπούς και το υπόλοιπο 40 % σε ντόπιους, δεδομένης της τάσης των ξένων επενδυτών να εγκαταλείψουν την Τουρκία περισώζοντας  κατά το δυνατό τα κεφάλαια τους. 

Πριν μερικά χρόνια ο Μπαϊρακτάρ ήταν στις δόξες του, ως γαμπρός, με νύφη την κόρη του Τούρκου προέδρου

Αντίστοιχα ερωτήματα φέρονται εξ άλλου να απευθύνουν στους Τούρκους αρμοδίους οι ιθύνοντες της Κεντρικής Τράπεζας της Λιβύης οι οποίοι τον Ιούλιο του λήγοντος έτους είχαν καταθέσει προσωρινά στην Κεντρική Τράπεζα της Τουρκίας, προς ενίσχυση της τουρκικής λίρας 8 δισεκατομμύρια δολάρια καθώς και ποσότητα ράβδων χρυσού που υπερβαίνει τους 22 τόνους, χωρίς προς το παρόν τουλάχιστον, να γίνεται λόγος για την κατάληξη των δισεκατομμυρίων δολαρίων που κατά την περίοδο της μεγάλης κρίσης της Βενεζουέλας, είχε επίμονα λεχθεί και γραφεί ότι διοχέτευσε  στην Τουρκία,  για να εξασφαλίσει οικονομικά το μέλλον του ο αμφισβητούμενος Πρόεδρος της, Μαδούρο, τότε που η εκδίωξη του εθεωρείτο θέμα ημερών εάν όχι ωρών..
              Εν τω μεταξύ,  πράγματι ο Ερντογάν πράγματι είναι σήμερα σφηνωμένος μεταξύ Ευρώπης και Αμερικής. Διαφέρουν όμως οι λόγοι και όταν η Ευρωπαϊκή Ένωση κάνει λόγο για κυρώσεις, αυτός σφυρίζει κάπως αδιάφορα γνωρίζοντας, όπως γράφει η Die Welt ότι η Ισπανία είναι εκτεθειμένη με 62, η Γαλλία με 29, οι Βρετανικές Τράπεζες με 12 και το σύνολο της έκθεσης στις Τράπεζες  5 μόνο χωρών της Ευρωπαϊκής Ένωσης υπερβαίνει τα 120 δισεκατομμύρια. Ύψος,  που ασφαλώς και τις καθιστά διστακτικές σε ότι αφορά την επιβολή κυρώσεων κατά της Τουρκίας και δικαιολογεί ίσως τις επανειλημμένες παρατάσεις που της παρέχουν  με την ελπίδα ότι θα σωφρονιστεί στο ενδιάμεσο χρονικό διάστημα εφόσον  θα συνεχίσει πάντοτε να κρέμεται πάνω από το κεφάλι της η απειλή  των κυρώσεων ως δαμόκλειος σπάθη, η οποία όμως δεν φαίνεται να επηρεάζει και πολύ τη στάση της όταν  εκτός των ανωτέρω τραπεζικών δανείων λειτουργούν στην Τουρκία εκατοντάδες Ευρωπαϊκων εταιρειών που θα αντιμετωπίσουν ασφαλώς  αντίστοιχα αντίποινα όταν τελικά τεθούν σε εφαρμογή τα μέτρα με τα οποία απειλείται.
              Οι ελπίδες επομένως της Ελλάδος για τον σωφρονισμό της Τουρκίας επικεντρώνονται στις ΗΠΑ, οι οποίες διαθέτουν εις βάρος της πολλά αξιόλογα ατού των οποίων όμως  την αξιοποίηση καθυστερούσε ο Τραμπ, ο οποίος  ακόμη και τώρα στις παραμονές της αποχώρησης του από τον Λευκό Οίκο δήλωνε ότι δεν θα υπογράψει τις κυρώσεις, κατά της Τουρκίας του Ερντογάν,  με τον οποίο ο δεσμός του έχει αποδειχθεί πλέον  προσωπικός, συμφεροντολογικός και κάθε άλλο παρά πολιτικός.
              Δεν είναι όμως τα διεθνή προβλήματα που απασχολούν αποκλειστικά τον Τούρκο Πρόεδρο. Ούτε οι αιμορραγούσες πληγές στη Συρία, στο Ιράκ και στη Λιβύη. Ούτε τόσο τα οικονομικά!! Ούτε η πανδημία του COVID-19 και οι σχετικές τεκμηριωμένες αποκαλύψεις της αντιπολίτευσης για την ανακρίβεια των στοιχείων που ανακοίνωνε καθημερινά ο αρμόδιος υπουργός για τα κρούσματα, για τους νεκρούς και για τους διασωληνωμένους.  Δεν είναι η ανεργία και τα αλλεπάλληλα ρεπορτάζ στους δρόμους όπου ο κόσμος εκφράζεται ανεπιφύλακτα πλέον κατά του Ερντογάν, και της χλιδής που επικρατεί στα  ανάκτορα του, σε καθαρά αντίθεση με το πρόβλημα επιβίωσης που αντιμετωπίζει ο απλός πολίτης.

ΠΑΝΩ: Το αποκαλούμενο “Λευκό Παλάτι” του Ερντογάν. ΚΑΤΩ: Ο Τούρκος πρόεδρος σε ένα από τα σαλόνια

                                                                                            με την καγκελάριο της Γερμανίας , Άγγελα Μέρκελ

Δικαιολογημένα εννοείτε, καθότι  ενώ  ο προϋπολογισμός της Προεδρίας της Δημοκρατίας αυξάνεται φέτος κατά 28,1 % η αύξηση του  βασικού μισθού δεν προβλέπεται να υπερβεί τα 12,5%. Όσο είναι  δηλαδή και το επίσημο ποσοστό αύξησης του πληθωρισμού στην Τουρκία που ανεπίσημα πιστεύεται διπλάσιο.            Δύο είναι εν τούτοις τα ουσιώδη προβλήματα που απασχολούν σήμερα τον Ερντογάν. Το πρώτο σχετίζεται με τη μεθόδευση της παραμονής του πάση θυσία και με οιοδήποτε συμβιβασμό στην εξουσία και μετά το 2023,  οπότε λήγει η θητεία του,  δεδομένου ότι, αποδεδειγμένα πλέον ανήκουν ανεπιστρεπτί στο χθες τα υψηλά ποσοστά που συγκέντρωνε κάποτε. Ήδη και αν ακόμη προσποιηθεί  ότι δεν αντιλαμβάνεται τις τρικλοποδιές που του στήνει τελευταίως ο Μπαχτσελή  προκειμένου να αποκλειστεί η συνεργασία του Ερντογάν, αντ΄αυτού, με την Μεράλ Ακσενέρ του Νέου  Κόμματος ή ακόμη και με το φιλοκουρδικό Κόμμα ΗDP  και πάλι, με βάση τα παρόντα στοιχεία δεν εξασφαλίζεται το απαιτούμενο ποσοστό των 50% + 1 ψήφο εκτός και – ενδεχόμενο απίθανο, έστω και αν στην πολιτική τα πάντα θεωρούνται πιθανά- συνεργαστούν τα τέσσερα κόμματα και προβούν στο σχηματισμό μιας κυβέρνησης εθνικού συνασπισμού.
             Ο Ερντογάν  ζυγίζει ωστόσο και την πιθανότητα των πρόωρων εκλογών.  και πάλι όμως δεν τον ενθαρρύνουν τα στοιχεία που προκύπτουν, εφόσον μέχρις  ώρας δεν κατόρθωσε να επιτύχει κάτι που θα ενθουσίαζε το λαό και θα επανέφερε στους κόλπους του υπ΄αυτόν Κόμματος, όσους έχουν διαρρεύσει προς τα άλλα Κόμματα και κυρίως προς τα Κόμματα των Μπαμπατζάν και Νταβούτογλου των οποίων τα ποσοστά ακόμη και με τους πλέον απαισιόδοξους  υπολογισμούς θα υπερβούν τα 10%.  Όσον αφορά το δεύτερο πρόβλημα που τον απασχολεί σχετίζεται άμεσα με τον ίδιο και με την πολιτική που θα ακολουθήσει απέναντι του ο νέος Προέδρος των ΗΠΑ Τζο Μπαϊντεν  Θα κάνει χρήση των φακέλων που περιλαμβάνουν α/τα στοιχεία παραβίασης του εμπάργκο κατά του Ιράν και ενοχοποιούν γαμπρό και πεθερό και β/της οικογενειακής περιουσίας του Τούρκου Προέδρου που όπως ακούγεται επί μήνες συγκεντρώνονται αρμοδίως τα αναλυτικά στοιχεία  και ανέρχεται σε ποσά μυθικά, ενώ όπως υπενθυμίζεται όταν διεκδικούσε το Δήμο της Κων/πόλεως είχε δείξει τη βέρα του και δηλώσει δημοσίως ότι  αυτή και μόνον αυτή θα είναι η περιουσία του όταν θα τερματίσει την πολιτική του σταδιοδρομία. Δήλωση που έκαναν πολλοί πολιτικοί όχι μόνο στην Τουρκία αλλά παντού οι δε συνεπείς αναζητούνται… από την εποχή του Διογένη του Κυνικού ο οποίος ως γνωστό κυκλοφορούσε και τη μέρα με ένα αναμμένο φανάρι και όταν τον ρωτούσαν “γιατί” απαντούσε στερεότυπα ότι αναζητούσε έναν “άνθρωπο” γιατί αντάμωνε μόνον κατεργάρηδες, ή τελικά παρά τα όσα διεκήρυττε προεκλογικά θα επιλέξει την τακτική του Τραμπ και θα αναβάλλει να φέρει στην επικαιρότητα τους φακέλους που ενοχοποιούν τον Τούρκο Πρόεδρο.

*Τα ενυπόγραφα κείμενα απηχούν τις απόψεις των συγγραφέων τους