Τα διακυβεύματα του β’ γύρου των προεδρικών εκλογών στην Κύπρο
Του Σεραφείμ Χ. Μηχιώτη*
Είναι γεγονός, ότι εις την Ελλάδα, τόσο εις το ΠΑΣΟΚ-Κιν. Αλλ., όσο και εις το ΣΥΡΙΖΑ, αυτό το μετεκλογικό τοπίο μετά τον πρώτο γύρο, δημιούργησε κλίμα θετικής αναμονής γιά υπερψήφιση της υποψηφιότητας Μαυρογιάννη, ως «προοδευτικής» επιλογής, έστω κι αν δεν προκύπτουν μείζονες και ουσιαστικές διαφορετικές διαφοροποιήσεις μεταξύ των προγραμμάτων των δύο υποψηφίων, αποκαλύπτοντας, ότι, δεν ξέρουν να διαβάζουν καλώς την πραγματικότητα. Και τούτο, διότι, εις με την Κύπρο η ΕΔΕΚ στηρίζει και μετέχει εις το ψηφοδέλτιο Χριστοδουλίδη, ενώ, εις ό,τι αφορά το ΣΥΡΙΖΑ θα ήθελαν μία «προοδευτική Κυβέρνηση» στη Λευκωσία, ως όχημα και υπέρ των δικών τους αγώνων γιά ανάλογη Κυβέρνηση στην Ελλάδα, με εισαγόμενες ενέσεις αισιοδοξίας….
Mε την Κύπρο να βαδίζει την ερχόμενη Κυριακή 12 Φεβρουαρίου 2023 εις το δεύτερο γύρο των εκλογών γιά την ανάδειξη του επόμενου Προέδρου της Δημοκρατίας, που θα διαδεχθεί τον απερχόμενο Πρόεδρο, Νίκο Αναστασιάδη, που συμπλήρωσε το όριο των 10 ετών της χρονικής εντολής που προβλέπεται από το Σύνταγμα (δύο συνεχόμενες πενταετείς θητείες), είναι εύλογο και δικαιολογημένο το ενδιαφέρον και στην Ελλάδα.
Οι 13ες εκλογές στην ιστορία της Κυπριακής Δημοκρατίας βρίσκουν τη Μεγαλόνησο ακμάζουσα και ευημερούσα, με τη δυναμική που τής εξασφάλισε η εισδοχή της ΕΕ την 1η Μαϊου 2004 να τής έχει εξασφαλίσει θεαματική ώθηση στους οικονομικούς δείκτες, σε ένα momentum που την βρίσκει να έχει επουλώσει σε χρόνο, πολύ συντομότερο αυτού που είχε τεθεί, της εξόδου από τα Μνημόνια και της επανόδου σε κανονικούς ρυθμούς ανάπτυξης.
Η προοπτική αξιοποίησης του μεγάλων ενεργειακών κοιτασμάτων που ανακαλύπτονται το ένα μετά το άλλο στις εν εξελίξει υποθαλάσσιες έρευνες από ενεργειακούς κολοσσούς διαγράφουν εξ άλλου ένα ευρύτατο, προς αξιοποίηση, πεδίο αλματώδους ανάπτυξης.
Από την άλλη πλευρά, η «διπλωματία των πανεπιστημίων» του δημόσιου Πανεπιστημίου Κύπρου και των αντίστοιχων ιδιωτικών που λειτουργούν από ετών έχουν οδηγήσει πολλούς αλλοδαπούς φοιτητές στη Μεγαλόνησο, γεγονός που αποτελεί πρόσθετη πηγή εσόδων και οικονομικής ισχύος, περιλαμβανομένων και των φοιτητών από την Ελλάδα που επιλέγουν την Κύπρο γιά τις σπουδές τους.
Βεβαίως, παρ’ όλα τα προηγούμενα που σχετίζονται με τις μείζονες επιπτώσεις της συντελούμενης οικονομικής ανάπτυξης, παραμένει το πρόβλημα των προβλημάτων της συνεχιζόμενης κατοχής του 38% του εδάφους της Κυπριακής Δημοκρατίας από τα στρατεύματα του Αττίλα, βρόγχος στις καρδιές και τις συνειδήσεων των Κυπρίων, που βλέπουν τα χρόνια να περνούν και καμία προσπάθεια επίλυσης να μην τελεσφορεί, με τελευταία αυτή του Κρανς Μοντανά. Όλες οι καταβληθείσες προσπάθειες γιά την επίλυση του προβλήματος εισβολής και κατοχής έχουν αποτύχει, ενώ η προκλητικότητα των «αρχών» από την πλευρά των κατεχομένων συνεχίζεται αμείωτη, εάν όχι και αυξανόμενη, συνεκτιμώντας και τους ανοικτούς εκβιασμούς σε σχέση με την εκμετάλλευση των υποθαλάσσιων ενεργειακών κοιτασμάτων.
Μπροστά σε ένα τέτοιο πολιτικό σκηνικό έγινε την περασμένη Κυριακή, 5 Φεβρουαρίου 2023, ο πρώτος γύρος των προεδρικών εκλογών στην Κύπρο, που έφερε αντιστοίχως στις τρεις πρώτες θέσεις των προτιμήσεων του εκλογικού σώματος τους υποψηφίους Νίκο Χριστοδουλίδη, Ανδρέα Μαυρογιάννη και Αβέρωφ Νεοφύτου. Συνεπώς οι δύο πρώτοι είναι και οι ανθυποψήφιοι εις το δεύτερο γύρο της ερχόμενης Κυριακής.
Κοινό χαρακτηριστικό των Χριστουδουλίδη και Μαυρογιάννη είναι ότι επιδιώκουν να παρουσιάζονται ως υποψήφιοι ευρύτερης στήριξης από τη δεδομένη κομματική στήριξη των οποίων απολαμβάνουν ο πρώτος από το ΔΗΚΟ-ΕΔΕΚ και ο δεύτερος από το κομμουνιστικό ΑΚΕΛ.
Άρα και με δεδομένη τη μικρή διαφορά που χωρίζουν Χριστοδουλίδη και Μαυρογιάννη (32,04%, ένντι 29,59%), μόλις 3,45%, μήλον της έριδος θα αποτελέσουν οι ψήφοι όσων επέλεξαν να ψηφίσουν τον αμειγώς κομματικό υποψήφιο Νεοφύτου του ΔΗ.ΣΥ, πρόεδρο του Κόμματος από το οποίο προέρχεται και ο απερχόμενος Πρόεδρος Αναστασιάδης.
Η δήλωση αυτή ερμηνεύεται από αρκετούς στη Λευκωσία, ως «φράγμα» στην υποψηφιότητα Μαυρογιάννη και ως επήνευση ψήφου στον Χριστοδουλίδη «με κρύα καρδιά», καθώς στο ΔΗ.ΣΥ. ο τελευταίος χαρακτηρίζεται ως «αποστάτης», επειδή κατήλθε ως υποψήφιος, διαφοροποιούμενενος από το Κόμμα του.
Συνεπώς το διαμορφούμενο τοπίο υπέρ της υποψηφιότητας Χριστοδουλίδη προβάλλει ως το «μικρότερο κακό» έναντι της υποψηφιότητας Μαυρογιάννη που παραπέμπει στην εξουσία «πρώτη φορά αριστερά» του αειμνήστου Προέδρου Δημ. Χριστόφια, η οποία οδήγησε την Κυπριακή οικονομία στα πρόθυρα της κατάρρευσης και άνοιξε τον δρόμο στα Μνημόνια.
Από την άλλη πλευρά, αδικείται ο απερχόμενος Πρόεδρος Αναστασιάδης γιά την στήριξη που παρέσχε στον Χριστοδουλίδη, ο οποίος και τον είχε στη θέση του Υπουργού Εξωτερικών επί σειράς ετών, συνεπώς είχε πλήρη και τεκμηριωμένη άποψη περί του προσώπου του, την οποία αδυνατεί κανείς να αντιληφθεί, γιατί δεν νομιμοποιείται να εκφράζει δημοσίως.
Εάν κάποιοι φοβούνται ότι αυτή η στάση του Προέδρου Αναστασιάδη θα λειτουργήσει ως ανασχετικός παράγων στην υποψηφιότητα Μαυρογιάννη και κατ’ επέκταση σιωπηρώς υπέρ της υποψηφιότητας Χριστοδουλίδη δεν έχουν άδικο, συνεκτιμώντας και τις σαφείς δηλώσεις υπέρ της υποψηφιότητας Χριστοδουλίδη από Υπουργούς του. Αλλά το μείζον είναι ότι η προοπτική ενός «δεύτερου Χριστόφια» εις το Προεδρικό Μέγαρο της Λευκωσίας, με το Μαυρογιάννη επόμενο ένοικο, διεγείρει δικαιολογημένα ανακλαστικά εις το εκλογικό σώμα, οδηγώντας σε ένα πλειοψηφικό ρεύμα προς αποφυγή του μείζονος κακού. Η διακυβέρνηση ολετήρων από την εξουσία Χριστόφια παραμένει, άλλωστε, ακόμη νωπή.
Είναι γεγονός, ότι εις την Ελλάδα, τόσο εις το ΠΑΣΟΚ-Κιν. Αλλ., όσο και εις το ΣΥΡΙΖΑ, αυτό το μετεκλογικό τοπίο μετά τον πρώτο γύρο, δημιούργησε κλίμα θετικής αναμονής γιά υπερψήφιση της υποψηφιότητας Μαυρογιάννη, ως «προοδευτικής» επιλογής, έστω κι αν δεν προκύπτουν μείζονες και ουσιαστικές διαφορετικές διαφοροποιήσεις μεταξύ των προγραμμάτων των δύο υποψηφίων, αποκαλύπτοντας, ότι, δεν ξέρουν να διαβάζουν καλώς την πραγματικότητα.
Και τούτο, διότι, εις με την Κύπρο η ΕΔΕΚ στηρίζει και μετέχει εις το ψηφοδέλτιο Χριστοδουλίδη, ενώ, εις ό,τι αφορά το ΣΥΡΙΖΑ θα ήθελαν μία «προοδευτική Κυβέρνηση» στη Λευκωσία, ως όχημα και υπέρ των δικών τους αγώνων γιά ανάλογη Κυβέρνηση στην Ελλάδα, με εισαγόμενες ενέσεις αισιοδοξίας. Εάν πράγματι το εννοούν αυτό, προδίδεται έλλειψη αυτοπεποίθησης και αγωνία γιά τις εκλογικές τους επιδόσεις στις Ελληνικές κάλπες.
Πάντως είναι γεγονός, ότι η «πρώτη φορά Αριστερά» εις τα Κυπριακά πολιτικά πράγματα εξακολουθεί να ηχεί ως κακός εφιάλτης, όπως αυτό αποτυπώνεται σε πολλά δημοσιεύματα.
Παραθέτω, σχετικώς, απόσπασμα από το ΣΥΡΙΖΑίϊκο ιστότοπο «Militaire» με την υπογραφή του Βαγγέλη Δ. Μαρινάκη, όπου αναφέρονται μεταξύ άλλων και τα εξής: «Υπάρχει ωστόσο κι ένα δυσάρεστο για τις ευρύτερες προοδευτικές δυνάμεις συμπέρασμα που μένει να εξαχθεί. Το αρνητικό για μεγάλο μέρος της κυπριακής κοινωνίας αποτύπωμα της προεδρίας Χριστόφια έχει αναγκάσει το ΑΚΕΛ σε τέτοια υπαναχώρηση που με τη σειρά της οδηγεί στη αποδοχή ενός κοινού παρονομαστή μεταξύ των βασικών υποψηφίων. Έτσι, σε μια κυπριακή παραλλαγή του TINA (There Is No Alternative) το παρασιτικό μοντέλο που συνδέθηκε με την εκτόξευση της Κύπρου με όρους βιοτικού επιπέδου εξακολουθεί να αποτελεί τη σταθερά επί της οποίας διαπραγματεύονται οι αναπτυξιακοί όροι της οικονομίας της Mεγαλόνησου, με τον προεδρικό υποψήφιο του βασικού πυλώνα της Αριστεράς στο νησί να μην προκρίνει παρά μια πιο εκλεπτυσμένη εκδοχή του. Ως αποτέλεσμα, από τη σκοπιά της συγκρότησης ενός προοδευτικού πόλου η πρόκριση μιας εντιμότερης λύσης που δεν «τρομάζει» δημιουργώντας τις συνδηλώσεις του 2008-2013 υπονομεύει την ίδια στιγμή την όποια δημιουργία μιας ριζικά πειστικής αντιπρότασης. Η επιτυχία της επιλογής Μαυρογιάννη συνιστά έτσι μια ιδιόρρυθμη αντίφαση, καθώς μέσα στην επιτυχία της δεν αποτελεί ταυτόχρονα και ομολογία αποτυχίας για την συγκρότηση μιας υποψηφιότητας με διαυγέστερο αριστερό πρόσημο»
Το «ταμείο» το βράδυ της ερχόμενης Κυριακής θα δώσει τις αυθεντικές απαντήσεις!
ΤΟ ΛΕΚΤΙΚΟ ΕΠΕΙΣΟΔΙΟ
Επειδή, εις ό,τι αφορά το κλίμα των εκάστοτε εκλογών στην Κύπρο, δεν είχαμε συνηθίσει να πληροφορούμαστε γιά στιγμές έντασης στην πορεία προς τις κάλπες, μόνον λύπη προκαλεί το συμβάν, στο περιθώριο της συνεδρίασης την Τρίτη, της ηγεσίας του ΔΗΣΥ στη Λευκωσία, γιά την τηρητέα στάση του Κόμματος εις το δεύτερο γύρο των προεδρικών εκλογών της ερχόμενης Κυριακής, με «αποδέκτη» τον καλό μου φίλο και εξαίρετο συνάδελφο, Άριστείδη Βικέτο. Ευρισκόμενος, λοιπόν, ο Άριστείδης στον προθάλαμο του χώρου, όπου συνεδρίαζε η ηγεσία του ΔΗΣΥ, έγινε αποδέκτης της επιθετικής συμπεριφοράς «φουσκωτού» νεολαίου του Κόμματος, που τον προσήγγισε με την φράση «θα σε θάψουμε», συνοδευόμενου και με άλλα Γαλλικά, στην Κυπριακή διάλεκτο, που δεν επιτρέπει η αισθητική μου να παραθέσω, αλλά και με πρόθεση που δεν θα μπορούσε να αποκλείσει και τη σωματική βία, όπως μού αναφέρεται. Ο Βικέτος παρέμεινε αξιοπρεπής στη θέση του, με το «επεισόδιο» από τον αυτόκλητο τραμπουκοειδή να παίρνει διαστάσεις και να εγείρεται θόρυβος, που έφθασε στα αυτιά του Προέδρου του ΔΗΣΥ, Αβέρωφ Νεοφύτου, εις το Προεδρείο της συνεδρίασης. Προς τιμήν ο Νεοφύτου, αμέσως μόλις έλαβε γνώση τού τί ακριβώς είχε συμβεί, βγήκε από την αίθουσα, έσπευσε προς το σημείο όπου βρισκόταν ο Βικέτος, τον αγκάλιασε και εις επήκοον των παρόντων τού είπε, απευθυνόμενος και προς το «θερμό» νεολαίο: «Τον δημοσιογράφο Αριστείδη Βικέτο τον γνωρίζω 40 χρόνια, είναι φίλος μου και πάντα σωστός στη δουλειά του, σάς καλώ να τού ζητήσετε συγνώμη και να αποχωρήσετε». Δεν γνωρίζω εάν έστερξε ο εν λόγω να ζητήσει συγνώμη από τον Αριστείδη, οφείλω, όμως, να αναγνωρίσω θάρρος και εντιμότητα στον Νεοφύτου, πράγμα που τού περιποιεί τιμή και ως ηγέτη πολιτικού Κόμματος.
