Τ. Χ¨δημητρίου: « Υπήρξαν ηρωικές πράξεις, αλλά και ανεπούλωτα τραύματα».

Δημοσιεύουμε την αντιφώνηση του Τάκη Χατζηδημητρίου στην παρουσίαση του βιβλίου του “Κύπρος 1950-1959 , Το Τέλος του Αλυτρωτισμού”, (Εκδόσεις Παπαζήση). Την παρουσίαση , στην οποία παρέστησαν μεταξύ άλλων ο γιός του ήρωα της ΕΟΚΑ, Ανδρέα Παναγίδη, Αριστείδης , ο πρώην πρόεδρος, Γιώργος Βασιλείου, ο πρώην γενικός εισαγγελέας , Αλέκος Μαρκίδης, ο Στ. Μαλάς, ο πρώην βουλευτής –υπουργός Δημήτρης Ηλιάδης, οργάνωσαν  στην Δημοσιογραφική Εστία ο Όμιλος Προβληματισμού για τον Εκσυγχρονισμό της Κοινωνίας (ΟΠΕΚ), και το Ίδρυμα Κοινωνικοπολιτικών Μελετών (ΙΚΜΕ).

“Αγαπητοί φίλοι,

Θέλω πρώτα να εκφράσω τις ευχαριστίες μου στον ΟΠΕΚ, και ιδιαίτερα στον πρόεδρό του, Παύλο Παύλου, που αμέσως μετά  την κυκλοφορία του βιβλίου μου προσφέρθηκε να οργανώσει την παρουσίαση μαζί με το διευθυντή του ΙΚΜΕ, Αλέκο Τριγγίδη. Εκτιμώ βαθύτατα και τους δύο. Εργάζονται με ανιδιοτέλεια για τη σωτηρία της Κύπρου, στην πιο δραματική περίοδο της ιστορίας της. Με τις πρωτοβουλίες τους στηρίζουν προσπάθειες, δε διστάζουν να παίρνουν ευθύνες, πρωτοστατούν σε δραστηριότητες πέρα από τα καθιερωμένα και όχι σπάνια εναντίον του ρεύματος. Τους ευχαριστώ από καρδιάς ως φίλους, συντρόφους και συνοδοιπόρους.
Ευχαριστώ τους ομιλητές, το Χρήστο Στυλιανίδη για το μήνυμά του, τον Αντρέα Δημητρίου, το Χρίστο Πουργουρίδη, το Λάρκο Λάρκου και το Χάρη Ψάλτη για τα κείμενα και τα σχόλιά τους. Διέθεσαν τον πολύτιμό τους χρόνο για να μελετήσουν και να σχολιάσουν το βιβλίο μου και αυτό είναι ανεκτίμητο. Ο συντονισμός της εκδήλωσης από το Γιώργο Φράγκο, πρόεδρο της Ένωσης Συντακτών, εκλεκτό πνευματικό άνθρωπο και ποιητή, ήταν ιδιαίτερα τιμητικός και τον ευχαριστώ. Ξεχωριστό και εξαίρετο δείγμα φιλίας και η παρουσία του Σωτήρη Ντάλη, Καθηγητή Διεθνών Σχέσεων στο Πανεπιστήμιο του Αιγαίου και διευθυντή εκδόσεων Ευρωπαϊκής και Διεθνούς Πολιτικής του Εκδοτικού Οίκου Παπαζήση. Ο Σωτήρης Ντάλης υπήρξε γέφυρα επικοινωνίας με τον πνευματικό κόσμο της Ελλάδας, όχι μόνο για μένα, αλλά για πολλούς που βρίσκονται σε αυτή την αίθουσα.
Ευχαριστώ και όλους εσάς, που αφήσατε άλλες υποχρεώσεις σας για να παρευρεθείτε στην εκδήλωση. Σίγουρα σας έφερε εδώ η κοινή έγνοια για τη μοίρα της πατρίδας μας. Το βιβλίο θα εξυπηρετήσει το σκοπό του, αν καταφέρει να βρεθεί σε διάλογο μαζί σας.

Στην αίθουσα υπάρχουν άνθρωποι που, οι ίδιοι και οι οικογένειές τους, έζησαν συμβάντα κατά τρόπο δραματικό, όχι ως πολιτικά γεγονότα, αλλά ως ατομικό μαρτύριο. Ξεχωρίζω την παρουσία του Αριστείδη Παναγίδη , γιου του απαγχονισθέντος Ανδρέα Παναγίδη. Τον καλωσορίζω και τον τιμώ.

Η χρονική περίοδος μεταξύ 1950 μέχρι το 1959 υπήρξε καθοριστική για την ιστορία της Κύπρου.
Τα συμβάντα που τη συνόδεψαν άλλαξαν το ρουν της ιστορίας και είχαν δραματικές συνέπειες πάνω στη ζωή των ανθρώπων. Ζήσαμε ενθουσιασμούς, αλλά και βαθιές απογοητεύσεις. Όνειρα καταποντίστηκαν, βεβαιότητες κατακρημνίστηκαν. Υπήρξαν ηρωικές πράξεις,  αλλά και ανεπούλωτα τραύματα, ατομικά και συλλογικά.
Δύσκολο να εκφράσεις μια τέτοια εποχή, ιδιαιτέρα μέσα από ένα ιδεολογικό και πολιτικό δοκίμιο. Όμως και η παράλειψη δε δικαιολογείται. Είναι καθήκον και ευθύνη η αναμέτρηση με όσα σφράγισαν τη ζωή και την ιστορία μας.
Η προσπάθεια, η απόπειρά μου, δε διεκδικεί ούτε παντογνωσία ούτε το αλάθητο, όμως αποσκοπεί στο να εξυπηρετήσει το διάλογο για μια εποχή που εμπερικλείει την απαρχή πολλών όσων αργότερα ακολούθησαν.
Δεν ήταν συνηθισμένα όσα περάσαμε, όσα βιώσαμε, όσα είδαμε να εξελίσσονται μπροστά μας. Με αυτά τα εξαιρετικά θέλησα να αναμετρηθώ.
Είναι με αυτές τις σκέψεις που παραδίδω το βιβλίο  σε σας και στην αυστηρή δική σας κριτική προσέγγιση.
Σας ευχαριστώ όλους από καρδιάς”.