Στην θριαμβεύουσα Εκκλησία ο π. Δοσίθεος

Του Α. ΒΙΚΕΤΟΥ

Στην θριαμβεύουσα Εκκλησία θα διακονεί πλέον ο πατήρ Δοσίθεος, ο οποίος κοιμήθηκε  τα μεσάνυχτα  της Πέμπτης σε νοσοκομείο της Γερμανίας, όπου νοσηλευόταν τους τελευταίους μήνες. Η εκδημία του είναι η τέταρτη μεγάλη απώλεια για την Πολίτικη Ρωμιοσύνη, και όχι μόνο, μέσα στον τελευταίο χρόνο. Η πρώτη ήταν του Δάσκαλου, Δημητρού Φραγκόπουλου, πέρσι στο τέλος Σεπτεμβρίου, η δεύτερη του λόγιου Ιεράρχη Πέργης , Ευάγγελου, τον Μάϊο και η τρίτη του ασκητικού Μητροπολίτη Θεοδωρουπόλεως, Γερμανού, τον Αύγουστο. Ο Οικουμενικός Πατριάρχης, Βαρθολομαίος, μόλις πληροφορήθηκε την εις Κύριον εκδημία του π. Δοαιθέου, τέλεσε τρισάγιο στον πατριαρχικό ναό του Αγίου Γεωργίου στο Φανάρι. 
Ο εκλιπών πατήρ Δοσίθεος (Χρήστος Αναγνωστόπουλος) λάμπρυνε το Φανάρι, καθώς υπήρξε κληρικός αδαμάντινου ήθους και παράδειγμα αυτοθυσιαστικής προσφοράς.

Ήταν εφημέριος στον ιερό ναό του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου στα Ταταύλα και μέχρι πέρσι υπεύθυνος του ιδιαιτέρου Πατριαρχικού Γραφείου και του Γραφείου Τύπου του Οικουμενικού Πατριαρχείου. Όταν ο π. Δοσίθεος για λόγους υγείας αποσύρθηκε από τις θέσεις του στο Φανάρι, ο Οικουμενικός Πατριάρχης , Βαρθολομαίος τον ευχαρίστησε για την προσφορά του  με επιστολή, η οποία βλέπει πρώτη φορά το φως της δημοσιότητας.

Επίσης, ο π. Δοσίθεος έγραψε, με το όνομα Χρήστος Αναγνωστόπουλος, την μυθιστορηματική τετραλογία, «Ρωμιοί της Πόλης», μια κατάθεση ψυχής και βιωμάτων του ιδίου. Τα δύο βιβλία – «Το Τέλος της Μπαλάντας» και «Αναβολές και Κατήφοροι»– εκδόθηκαν από τον οίκο «Ιστός» της Πόλης και οι άλλοι δύο είναι υπό έκδοση.
Σε συνέντευξη στον γράφοντα για το ΑΠΕ-ΜΠΕ το 2016 ο π. Δοσίθεος ανέφερε ότι στο «Τέλος της Μπαλάντας» πίσω από το όνομα Δημήτρης Γληνός είναι βασικά ο ίδιος. Πίσω από το όνομα Γιώργος Στράντζαλης είναι, είπε, «ο καλύτερος μου φίλος της εποχής εκείνης, που τώρα δεν υπάρχει πια… κι ακόμα δακρύζω όταν τον σκέφτομαι». Στην πρώτη σελίδα του βιβλίου «Το Τέλος της Μπαλάντας» ο συγγραφέας σημειώνει τη φράση του Νίκου Καζαντζάκη από την Οδύσσεια: «Οδεύοντας θα ξετυλίξουμε της μοίρας το κουβάρι…».

«Το Τέλος της Μπαλάντας» ξεχωρίζει για την καταπληκτική δομή, τους σφιχτοδεμένους διάλογους, τις ζωντανές εικόνες. Ιστορία βαθύτατα ανθρώπινη και συνάμα με εύστοχες (Κυπριακό, απελάσεις του 1964 από την Πόλη, εθνικισμός, εθνική αντίσταση, ματαίωση του σοσιαλιστικού οράματος, αντικομμουνισμός) πολιτικές παρατηρήσεις. Επίσης, δίνεται η ρεαλιστική εικόνα των δεινών και της ψυχοσύνθεσης των Ρωμιών της Πόλης.
Το δεύτερο μυθιστόρημα της τετραλογίας , με τίτλο «Αναβολές και Κατήφοροι», εκτυλίσσεται στην Αθήνα και τη Φρανκφούρτη των δεκαετιών ’60-’90. Οι δυο κεντρικοί ήρωες, Δημήτρης Γαληνός και Γιώργος Στράντζαλης -παιδικοί φίλοι από το Μόδι της Χαλκηδόνας, ο πρώτος αυτοεξόριστος, ο δεύτερος απελαθείς από την Πόλη κατά τους διωγμούς του ’64- ξανασυναντιούνται πενηντάρηδες πλέον, στην Αθήνα. Παρουσιάζονται φορτωμένοι με ετερόκλητες εμπειρίες, καθορισμένες από τα τραύματα και διλήμματα της πληγωμένης αυτής γενιάς Πολιτών, οι οποίες τους ωθούν όμως σε κοινά πορίσματα για την ζωή.
Ο π. Δοσίθεος είχε αποκαλύψει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ τους τίτλους των άλλων δύο βιβλίων της τετραλογίας , που είναι υπό έκδοση. Το τρίτο βιβλίο θα έχει τίτλο «Το Παραθύρι του Βορριά» και το τέταρτο «Όσοι Έφυγαν και Όσοι Έμειναν».

Γεννημένος το 1941 στη Χαλκηδόνα (Kadıkoy) ο π. Δοσίθεος φοίτησε στην Αστική της Σχολή και στην Πατριαρχική Μεγάλη τού Γένους Σχολή. Αποφοίτησε το 1959. Σπούδασε στη Φυσικομαθηματική Σχολή του Πανεπιστημίου της Πόλης, από την οποία πήρε πτυχίο στην Βιολογία. Υπηρέτησε στον τουρκικό στρατό από το ’65 έως το ’67 ως έφεδρος αξιωματικός. Μετά, επειδή ήταν αδύνατος ο διορισμός σε σχολείο της μειονότητας, αναχώρησε για τη Γερμανία, όπου έκανε περαιτέρω σπουδές. Έγινε ερευνητής και εργάστηκε στο τμήμα φαρμακολογικών ερευνών της φαρμακευτικής εταιρείας Hoechst, στο Βισμπάντεν. Δημοσίευσε 17 επιστημονικές μελέτες και ασχολήθηκε με τη λογοτεχνία. Νυμφεύθηκε την Πολίτισσα Κυριακή Αϊβάτογλου, με την οποία απέκτησαν δύο θυγατέρες. Το 2003 επέστρεψε στην Πόλη και έγινε κληρικός.
Για την σημαντική αυτή στιγμή της ζωής του ο ηγούμενος της Μονής Τατάρνης , στην Ευρυτανία, αρχ. Δοσίθεος Κανέλλος, με την εξαιρετική πένα του, έχει γράψει:
«Και κει που το καντήλι τρεμοσβύνη, ξάφνου κάποιος ρίχνει λάδι, ανεβάζει το φυτίλι και η ταπεινή φλόγα ζωηρεύει και πάλι.
26 Οκτωβρίου στην Πόλη, στα Ταταύλα. Παηγυρίζει ο ναός τού Αγίου Δημητρίου. Χειροτονείται ο διάκονος Δοσίθεος Αναγνωστόπουλος εις πρεσβύτερον. Χειροτονών, κελεύσει Πατριαρχική, ο αρχιερατικώς προϊστάμενος Ταταούλων πανιερώτατος Μητροπολίτης Σασίμων κ. Γεννάδιος. Ο χειροτονούμενος θα ιερουργή στον ναό Ευαγγελιστρίας προπόδων Ταταούλων. Σέ ναό που για χρόνια πολλά εστερείτο ιερέως. Σέ μια περιοχή απ’ τις πιο κακόφημες τής Πόλεως. Πορτοφολάδες, μαχαιροβγάλτες, προαγωγοί και κάθε άλλο άνθος τού κακού. Ακόμη και τις καμπάνες τής εκκλησίας έκλεψαν οι αφιλότιμοι.
Και εκεί που φαίνονταν ότι όλα τέλειωσαν, η ζωή ξαναρχίζει. Μέ ένα νέο εφημέριο. Πρεσβύτερον όνομα και πράγμα. Και στο αξίωμα και στην ηλικία… Ο κύκλος τής «δουλειάς» (στην Γερμανία) έκλεισε. Οι έρευνες έλαβαν τέλος. Ατέλειωτη όμως η νοσταλγία για την Πόλι. Για τήν ιερωσύνη. Η ανάμνησις τού ιερέως παπού του τον ακολουθούσε στά ξένα. Και έτσι μετά το Πάσχα τού 2003 παρουσιάζεται στον Οικουμενικό Πατριάρχη. Τού εκφράζει την επιθυμία του να υπηρετήση εις το ‘Αγιον Θυσιαστήριον. Ο Πατριάρχης ασμένως αποδέχεται την παράκλησι. Ακολουθεί ο εξής διάλογος -«Θά σέ χειροτονήσω, αλλά θα σού αλλάξω το όνομα. Δεν μού πάει το Χρήστος, παπα-Χρήστος». Ο υποψήφιος Χρήστος αντιτείνει: «Έχω διαβάσει για τούς Κινέζους μάρτυρες που γιορτάζουν στις 11 Ιουνίου, ημέρα τής ονομαστικής σας εορτής… (σκοπός του ήτο να αναφερθή στον Κινέζο μάρτυρα ιερέα Μητροφάνη και να ζητήση να ονομασθή Μητροφάνης). Ο διάλογος εκτρέπεται: -«Πού τα διάβασες αυτά»; ερωτά ο Πατριάρχης. Σ’ ένα βιβλίο που έχει γράψει ένας αρχιμανδρίτης ονόματι Δοσίθεος». «Νάτο το όνομα, λέγει ο Πατριάρχης, Δοσίθεο θά σέ βγάλω». και έτσι ο Χρήστος χειροτονηθείς εις διάκονον μετωνομάσθη εις Δοσίθεον.
Μή νομίση όμως κανείς ότι το όνομα αυτό, το τόσον καλογηρικό, εδόθη προς τιμήν τού συγγραφέως τού και σύροντας τάς γραμμάς ταύτας. Διευκρινίζω: Στά μέσα τού ΙΘ΄ αιώνος υπήρχαν στο ‘Αγιον Όρος τρεις Ίμβριοι αυτάδελφοι μοναχοί, οι Βαρθολομαίος, Κύριλλος και Δοσίθεος.
Στις ημέρες μας έγινε ένας Βαρθολομαίος (ο Πατριάρχης), ένας Κύριλλος (ο Ίμβρου και Τενέδου), Ίμβριοι. Έλειπεν ο τρίτος, ο Δοσίθεος. Ευκαιρία λοιπόν. Ο Χρήστος γίνεται Δοσίθεος και έτσι συμπληρούται το κενό. Ο πατήρ Δοσίθεος υπηρετεί και στο Πατριαρχείο. Στο Γραφείο Τύπου. Γραφείο ανύπαρκτο πριν. Και άκρως απαραίτητον. Διευθύνει ο Δοσίθεος και ήχθη εις περιωπήν».
*Στο βίντεο που ακολουθεί του 2016 ο π. Δοσίθεος μιλά, με την ευκαιρία της συμπλήρωσης τότε 25 χρόνων πατριαρχίας του Οικουμενικού