Στην 47η επέτειο της ηρωϊκής θυσίας του ενταφιάστηκαν τα οστά του γενναίου Στυλιανού Καλμπουρτζή.
Όταν η Μαρία Καλμπουρτζή συνάντησε στο “βουνό της σιωπής” τον Τούρκο καταδρομέα Orhan Ceylan
Σήμερα, 23 Ιουλίου 2021 , 47 χρόνια μετά την επική μάχη της 181 ΜΠΠ (Μοίρας Πεδινού Πυροβολικού) της Εθνικής Φρουράς, ενταφιάστηκαν στη Σχολή Πυροβολικού «ΤΧΗ (ΠΒ) ΓΕΩΡΓΙΑΔΗ ΘΩΜΑ στη Νέα Πέραμο (Μεγάλο Πεύκο) τα λιγοστά οστά του ήρωα διοικητή της τότε Αντισυνταγματάρχη και από το 2011 Αντιστράτηγου Στυλιανού Καλμπουρτζή. Προηγήθηκε τριάγιο στον Ιερό Ναό Αγ. Βαρβάρας της Σχολής.
Ο ενταφιασμός έγινε στο Μνημείο Πεσόντων Ανωνύμων Πυροβολητών , όπου έχουν τοποθετηθεί οι προτομές των Παύλου Μελά, Δημητρίου Κωστάκη, Στυλιανού Καλμπουρτζή, Κωνσταντίνου Βέρση και Εμμανουήλ Χατζηδάκη.
Οι κόρες του Στυλιανού Καλμπουρτζή, Αφροδίτη (α) και Μαρία (δ)
Μπροστά στο νέο αποχωρισμό οι κόρες του Μαρία και Αφροδίτη έκλαψαν με λυγμούς. Ήταν περικυκλωμένες από οπλίτες και πλήθος ανθρώπων. Τα τελευταία 47 χρόνια η Μαρία και η Αφροδίτη Καλμπουρτζή, θρήνησαν ξανά και ξανά τον πατέρα τους. Δεν ήταν μόνο η στιγμή του θανάτου, αλλά και η αγωνία, το μαράζι, η αμφιβολία για τη μοίρα του αγαπημένου τους που για χρόνια αγνοούνταν μετά την εισβολή του 1974. Ήταν που δεν τον έθαψαν, που στερήθηκαν τον ίδιο αλλά και το μνήμα του.
Με αφορμή τη σημερινή ειδική τελετή ταφής των οστών του ήρωα Στυλιανού Καλμπουρτζή, ο οποίος έπεσε μαχόμενος κατά την τουρκική εισβολή στην Κύπρο το 1974, ο υφυπουργός Εθνικής Άμυνας Αλκιβιάδης Στεφανής ανέφερε, σε ανάρτησή στο twitter:“Αντιστράτηγος Στυλιανός Καλμπουρτζής. 23 Ιουλίου 1974. Μαχητής και Ήρωας. «Ανδρείος ο περί τον καλόν θάνατον αδεής».
Ήταν 17 Απριλίου του 2015, ημερά Σάββατο νωρίς το απόγευμα, η κόρη του Στυλιανού Καλμπουρτζή , Μαρία (πρόεδρος της Πανελλήνιας Επιτροπής Συγγενών Αγνοουμένων) , πήρε το δρόμο για το Συγχαρί, εκεί όπου έπεσε ηρωϊκά το 1974 ο πατέρας της και είχε εντοπιστεί από την Επιτροπή για Αγνοούμενα Πρόσωπα (CMP) ομαδικός τάφος , μέσα στον οποίο και τα λιγοστά οστά του ανδρείου διοικητή της 181ΜΠΠ.
Η Μαρία είχε μια δύσκολη συνάντηση. Ήρθε πρόσωπο με πρόσωπο με τον Τούρκο καταδρομέα Orhan Ceylan, ο οποίος το 1974 με τον βαθμό του υπολοχαγού ήταν μέλος της Αερομεταφερόμενης Ταξιαρχίας Kayseri (3ο Τάγμα Αλεξιπτωτιστών) , που πήρε μέρος στην τουρκική εισβολή στην Κύπρο. Την συνάντηση ζητούσε περίπου από το 2013 Ceylan, ο οποίος είχε αποστρατευτεί με τον βαθμό του συνταγματάρχη , μέσω κάποιου καθηγητή στην Κωνσταντινούπολη.
Ο διοικητής του Ceylan σκοτώθηκε και την κρίσιμη μέρα , 23 Ιουλίου 1974, αυτός ηγήθηκε ουσιαστικά της επίθεσης εναντίον της 181 ΜΠΠ και της 191 ΠΟΠ. Για δυό χρόνια η Μαρία απέρριπτε την συνάντηση , γιατί ο άνθρωπος αυτός είχε καταστρέψει σχεδόν ολόκληρη Μοίρα Πυροβολικού. Τελικά , μετά από βασανιστική σκέψη αποφάσισε να δεχτεί , γιατί είχε ερωτήματα που θα ήθελε να τις απαντήσει και πως αν δεν τον συναντούσε, ίσως να μην δινόταν άλλη ευκαιρία.
Η Μαρία πήγε στην συνάντηση με κάποιο γνωστό της, τον Βάσο Χρίστου από το Μπέλα Πάϊς , που πρόσφερε και προσφέρει εθελοντικά για την υπόθεση των Αγνοουμένων και ξέρει ειδικά την περιοχή Συγχαρί- Άσπρης Μούτης με “κλειστά μάτια”, και μια κυρία , η οποία μετέφραζε από ελληνικά τουρκικά και το αντίστροφο.
«Δεν έγινε έτσι όπως το περίμενα, γιατί πραγματικά ένιωσα μπλοκαρισμένη, όταν τον αντίκρισα. Ήμουν σε σύγχυση συναισθηματικά. Είχα απέναντί μου έναν άνθρωπο που φαινόταν γυμνασμένος, καταδρομέας, παρά τα χρόνια του. Μου έλεγε: “Δεν θέλω να με κατηγορήσετε για τίποτα, εγώ διαταγές εκτελούσα. Βρήκα μπροστά μου μια Μοίρα Πυροβολικού που είχε κάνει τεράστιες ζημιές και είχε προκαλέσει πολλές απώλειες και έπρεπε να την καταστρέψω. Δεν είχα περιθώρια επιλογής”. Δεν μου είπε τίποτα για τον πατέρα μου, δεν αναφέρθηκε καθόλου. Είπε ότι πολέμησαν τόσες ώρες χωρίς όπλα, ενώ εκείνοι ως καταδρομείς ήταν πάνοπλοι. Είπε ότι οι Έλληνες αντιστάθηκαν πολλές ώρες, πάνω από 4 ώρες και ο ίδιος κατάλαβε ότι ήταν μια οργανωμένη ομάδα στρατιωτών και στρατιωτικών και σίγουρα ο διοικητής τους θα ήταν ένας άξιος στρατιωτικός. Παρόλ’ αυτά, μου είπε ότι δεν ήξερε, αν σκοτώθηκε ο πατέρας μου. “Δεν ξέρω τι έγινε”, είπε. “Εμείς φύγαμε και όταν ξαναγυρίσαμε μία εβδομάδα μετά, οι νεκροί ήταν ακόμη άταφοι. Ειδοποιήσαμε να έρθουν να τους θάψουν”».
Η Μαρία Καλμπουρτζή κατάλαβε ότι ο Orhan Ceylan ήταν πραγματικά εκεί, οι περιγραφές του ταυτίζονταν με τις περιγραφές των στρατιωτών της Μοίρας. «Κάποια στιγμή, τώρα που είμαι πιο ψύχραιμη, θέλω να τον συναντήσω ξανά να κάνω τις ερωτήσεις που δεν του έκανα. Μου είπε πως οτιδήποτε θελήσω, εκείνος θα είναι εκεί. Έδειξε ανθρωπιά ένας άνθρωπος που εγώ θεωρούσα διαφορετικό. Στο μυαλό μου ήταν διαφορετικός. Κατέστρεψε τη Μοίρα του πατέρα μου εν καιρώ εκεχειρίας, σκότωσε τα «παιδιά του», πιθανώς να σκότωσε και τον ίδιο…», ανέφερε η κόρη του Καλμπουρτζή, λίγο καιρό μετά την συνάντηση τους.
* Για την επική μάχη του Στυλιανού Καλμπουρτζή και των πυροβολητών του, στις 23 Ιουλίου 1974, δείτε το ντοκιμαντέρ «Το βουνό της σιωπής» του ΡΙΚ. Είναι μία παραγωγή του Παγκυπρίου Συνδέσμου Εφέδρων Πυροβολητών.
