“Όποιος καεί στο κουρκούτι φυσάει και το γιαούρτι”

Ο ΦΑΙΔΡΟΣ ΣΥΣΧΕΤΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗ ΜΕ ΤΟΝ ΙΜΑΜΗ ΦΕΤΧΟΥΛΛΑΧ ΓΚΙΟΥΛΕΝ.

Του Αλέκου Παπαδόπουλου*

“Όποιος καεί στο κουρκούτι φυσάει και το γιαούρτι” Άλλοι κάνουν λόγο για χυλό. Χυλό ή γιαούρτι. Και το ένα και το άλλο συμβολίζουν οπωσδήποτε τη δική μας περίπτωση. Την περίπτωση κυρίως του Ρωμαίικου στοιχείου, των Αρμενίων αλλά και των Εβραίων εν μέρει, που ήρθαν στον κόσμο στην Τουρκία, ανδρώθηκαν, ωρίμασαν και δημιουργήθηκαν στην Πόλη. Ή σε οποιαδήποτε άλλη περιοχή της. Προσέφεραν πολλά, ο καθένας στον τομέα του, στην υποτιθέμενη πατρίδα αλλά βρέθηκαν αιφνίδια όχι μόνο μια και δυο φορές, αλλά επανειλημμένα εκριζωμένοι και…επί ξύλου κρεμάμενοι, στο πλαίσιο της κοινής μοίρας όλων των μειονοτήτων της Τουρκίας, που ενώ είχαν το ευτύχημα να γεννηθούν σε μια από τις ωραιότερες χώρες του πλανήτη, παράλληλα είχαν το ατύχημα να βρεθούν υπό τον τουρκικό ζυγό και υπό τουρκική κυβέρνηση.
Μακρά και αιματοβαμμένη βεβαίως και η όλη ιστορία του Πατριαρχείου μας την οποία εντυπωσιακά συμβολίζει, η Μεσαία Πύλη του η οποία παραμένει κλειστή από το 1821 σε ένδειξη τιμής στον Πατριάρχη Άγιο Γρηγόριο τον Ε΄ που απαγχονίστηκε από τους Τούρκους και έμεινε εκεί κρεμασμένος επί τρεις μέρες.

Ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος στην πύλη του Πατριαρχείου, που παραμένει κλειστή , μετά τον απαγχονισμό του

                                                                                             προκατόχου του Γρηγορίου του Ε΄

Παρά ταύτα εξακολουθούμε να αισιοδοξούμε. Μάλλον βαυκαλιζόμενοι και εθελοτυφλούντες, αρνούμενοι επίμονα να παραδεχθούμε την πραγματικότητα. Όταν λ.χ. βλέπουμε τον Πατριάρχη μας, το θρησκευτικό ηγέτη όχι μόνον των 2000 Ρωμιών που απέμειναν στην Πόλη, καταδικασμένοι όμως της πλειονότητας τους, πρώτιστα λόγω ηλικίας, να συγγράψουν τον επίλογο της μακραίωνης ιστορίας μας στη βασιλίδα των πόλεων, τη μια να ανταλλάσσει θερμά μηνύματα και χειραψίες με τον ανώτερο Άρχοντα της χώρας, τη δε επομένη να στοχοποιείται , με κατηγορίες που αποκλείεται να έχει καν διανοηθεί. Όπως συγκεκριμένα έγινε και προ ημερών με το ογκώδες αφιέρωμα του παρασιτικού περιοδικού “Γκερτσέκ Χαγιάτ” στο αποτυχημένο πραξικόπημα της 15ης Ιουλίου του 2016 και τον.. συσχετισμό του Πατριάρχου Βαρθολομαίου !! και άλλων ομογενών παραγόντων καθώς και των Αρμενίων, οι οποίοι κατηγορήθηκαν επί πλέον από έναν άνδρα που την επομένη επιχείρησε να πυρπολήσει στο Μακροχώρι μια Αρμενική εκκλησία, για την εισαγωγή και διασπορά του κορονοϊού στην Τουρκία, καθώς και των Εβραίων, με τον αυτοεξόριστο στην Πενσιλβάνια των ΗΠΑ, άλλοτε στενό συνεργάτη και μέντορα σε μια φάση αναρρίχησης του στην εξουσία, του Τούρκου Προέδρου Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν.

                                                                                        Ερντογάν (α) και Γκιολέν (δ) την εποχή της στενής φιλίας τους
Το περιοδικό, άγνωστο μεν στο ευρύ κοινό, επιχειρησιακά ανήκει στον Όμιλο Επιχειρήσεων του Αχμέτ ΑλμπαΊρακ, στον οποίο ανήκει η στερούμενη κύρους και σοβαρότητας ισλαμόφωνη εφημερίδα “Γενή Σαφάκ”, της οποίας ..οι αποκαλύψεις έχουν επανειλημμένα αποδειχθεί ανυπόστατες, το τηλεοπτικό κανάλι “TVNET”, άλλα περιοδικά, πολλές εκδόσεις ισλαμικού περιεχομένου και πολλές άλλες επιχειρήσεις, οικοδομικές κλπ. που επανειλημμένα έχουν ευνοηθεί επί σειρά ετών από το καθεστώς Ερντογάν. Το επώνυμο εξ άλλου του επιχειρηματία και ο κοινός τόπος καταγωγής τους, παραπέμπουν στο γαμπρό του Τούρκου Προέδρου και σήμερα Υπουργό Οικονομίας και Θησαυροφυλακίου Μπεράτ Αλμπαϊράκ χωρίς πάντως να αναφέρεται κάποια άλλη συγγένεια μεταξύ των δύο ανδρών.
Όσον αφορά τον εμφανιζόμενο ως αρχισυντάκτη του περιοδικού Κεμάλ Οζέρ, πρόκειται για δημοσιογράφο, άγνωστο επίσης στο ευρύ κοινό, που περιγράφει τον εαυτό του ως “μουσουλμάνο διανοούμενο, που εξυπηρετεί την ιδέα της αμοιβαίας εμπιστοσύνης” γενικά πάντως η μέχρι τούδε δράση του έχει περιορισθεί σε συγγραφή βιβλίων υγιεινής διατροφής και διαιτολογίου των Μουσουλμάνων.

Το Πατριαρχείο μας απέφυγε να δώσει στο θέμα μεγάλη δημοσιότητα και περιορίστηκε ΚΑΛΩΣ ή ΚΑΚΩΣ σε μια σύντομη και απρόσωπη ανάρτηση στην τουρκική στο χρονολόγιο του στο “Facebook’. Εκφράζει δι’ αυτής την πικρία, τη στενοχώρια του. Χαρακτηρίζει ως αναληθείς, ανεύθυνους και επικίνδυνους τους ισχυρισμούς που διατυπώνονται στο δημοσίευμα και υπογραμμίζει ότι δυστυχώς είναι μεγάλη η πιθανότητα να εμφανιστούν “και σε εμάς”, ο ρατσισμός και η επιθετική συμπεριφορά που εκδηλώνονται σε άλλες χώρες. Και εν κατακλείδι τονίζεται ότι ‘”ο Πατριάρχης ο οποίος στο μέτρο του εφικτού παρέχει πάντοτε στο κράτος την στήριξη του, είναι βαθιά στενοχωρημένος που βρίσκεται αντιμέτωπος με τέτοιες κατηγορίες, ουδόλως δε αμφιβάλλει ότι με την παρούσα ανακοίνωση οι αρμόδιες Κρατικές Αρχές θα πράξουν τα δέοντα.” αγνοώντας ίσως ότι στην Τουρκία τα ΜΜΕ ..απολαμβάνουν πλήρους ελευθερίας και οι κρατικές αρχές σε ουδεμία παρέμβαση μπορούν να προβούν!!
Σε ανάλογες ανακοινώσεις προέβησαν το Αρμενικό Πατριαρχείο και ο Αρχιραββίνος, ως θρησκευτικός ηγέτης της Εβραϊκής Κοινότητας. Και ενώ το σχετικό κείμενο αναδημοσιεύονταν στο διαδίκτυο και σε διάφορες εφημερίδες ειδησεογραφικά, ελάχιστοι και για να ακριβολογούμε, μόνον 4-5 ήταν αυτοί που έσπευσαν να φέρουν στη μνήμη των πολλών τον κίνδυνο που εγκυμονούν παρόμοια ανυπόστατα εμπρηστικά δημοσιεύματα, υπενθυμίζοντας ταυτόχρονα και τα Σεπτεμβριανά. Τα πρωτεία ανήκουν στον διακεκριμένο νομικό, καθηγητή και συγγραφέα Δρα Χουσείν Χαταμή, ο οποίος αφού αναφέρεται λεπτομερώς στα γεγονότα του 1955, που όπως γράφει προκάλεσαν την μαζική φυγή κυρίως των Ρωμιών αλλά και των άλλων μειονοτήτων τουρκικής υπηκοότητας, υπενθυμίζει ότι έστω και αν η ευθύνη βάρυνε τότε ή βαρύνει τώρα ένα άτομο, όπως λέει μια τουρκική ρήση, αυτός που κλέβει ένα μιναρέ πρέπει να έχει προετοιμάσει και τη θήκη που θα τον τοποθετήσει. Ακολουθούν δύο ιδρυτικά στελέχη του νεοσύστατου Κόμματος του Αλή Μπαμπατζάν “Ντεβά” ως εκπρόσωποι του και τέλος μια επερώτηση του βουλευτού του φιλοκουρδικού Κόμματος HDP Τουμά Τσελίκ.
Και ενώ το όλο θέμα θα μπορούσε να περάσει απαρατήρητο. Η επικρατούσα και πάλι ένταση στις Ελληνο-Τουρκικές σχέσεις. Οι πολλές ομοιότητες με την περίοδο των Σεπτεμβριανών. Οι δηλώσεις του Ερντογάν ότι δεν φοβάται τα πραξικοπήματα. Αλλά και η πολυσυζητη-μένη συνέντευξη σε τηλεοπτικό κανάλι της ισλαμίστριας αρθρογράφου και συγγραφέως Σεβντά Νογιάν που είπε μεταξύ άλλων ότι ανά πάσα στιγμή η οικογένεια της είναι έτοιμη σε περίπτωση ενός πραξικοπήματος να σφάξει 50 άτομα, τα οποία έχει προκαθορίσει, δημιουργούν ένα φανταστικό σενάριο, χωρίς προς το παρόν να είναι γνωστό ποιοί και από ποιόν θα κληθούν να πρωταγωνιστήσουν, αλλά και ποιό θα είναι το φινάλε στην πολυτάραχη σκηνή της Τουρκίας, που είθε, τουλάχιστον τούτη τη φορά, το Πατριαρχείο και το στοιχείο μας να παραμείνουν απλοί θεατές.

*Τα ενυπόγραφα κείμενα απηχούν τις απόψεις των συγγραφέων τους