Προβοκάτσιες: το κατεξοχήν εργαλείο του Τουρκικού κράτους

Του Μάριου Ευρυβιάδη*

Οι ενορχηστρωμένες προβοκάτσιες για τη νομή και διατήρηση της εξουσίας υπήρξαν, ανέκαθεν, το κατεξοχήν εργαλείο- ο τρόπος λειτουργίας (modus operandi)- του τουρκικού κράτους (δεβλέτ), τόσο στη διάρκεια της Οσμανλικής (Οθωμανικής) Χαλιφείας όσο και μετά το 1923.

Στο παρόν κείμενο θα ασχοληθώ συνοπτικά με κάποιες από τις πιο σημαντικές προβοκάτσιες των κεμαλιστών και των ισλαμιστών μετά το 1945. Και αφορμή δεν είναι μόνο η 64η επέτειος του προγκρόμ των Σεπτεμβριανών (5-6 Σεπτεμβρίου 1955) στην Κωνσταντινούπολη. Είναι και μια συναφής εκρηκτική αποκάλυψη που έκανε στις 23 Αυγούστου ο ισλαμιστής Αχμέτ (“Μηδενικά προβλήματα με τους γείτονες”) Νταβούτογλου, πρώην ΥΠΕΞ, Πρωθυπουργός αλλά και υποτακτικός του Ταγίπ Ερντογάν, που αποτόλμησε πρόσφατα να αποστασιοποιηθεί, να επικρίνει τον Ερντογάν και το κόμμα του και να σκέφτεται να ιδρύσει το δικό του- πάντοτε ισλαμιστικό- αντιπολιτευτικό κόμμα.

Ο Νταβούτογλου που το 2015 ήταν Πρωθυπουργός και αργηγός του ισλαμιστικού κόμματος AKP (Κόμμα Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης), κατηγορεί τόν Ερντογάν, τον πολιτικό συνέταιρο του Ντεβλέτ Μπαχτσελί (αρχηγό του εξτρεμιστικού κόμματος των Γρίζων Λύκων) και τα κόμματά τους, πως οργάνωσαν τις δυο πολύνεκρες τρομοκρατικές επιθέσεις στις 20 Ιούλιου και 10 Οκτωβρίου του 2015, ώστε ο συνασπισμός Ενρτογάν- Μπαχτσελί να ωφεληθεί και να κερδίσει την πλειοψηφία στις έκτακτες βουλευτικές εκλογές της 1ης Νοεμβρίου.

Ο συνασπισμός είχε αποτύχει να εξασφαλίσει την πλειοψηφία στις εκλογές της 7ης Ιουνίου διότι το κουρδικό κόμμα του Σελαχατίν Ντεμιρτάς (φυλακισμένου σήμερα με χιλιάδες άλλους) μπήκε θριαμβευτικά στη εθνοσυνέλευση με 80 βουλευτές. Και αυτό χάλαγε τα σχέδια Ερντογάν-Μπαχτσελί για την υπο εξέλιξη υπερπροεδρία Ερντογάν που θα διασφάλιζε, κατά αυτούς, την Τουρκία από μελλοντικές περιπέτειες με τους Κούρδους.

Οι δυο τρομοκρατικές επιθέσεις αυτοκτονίας Ιουλίου και Οκτωβρίου, που άφησαν 35 και 109 νεκρούς αντίστοιχα και εκατοντάδες τραυματίες, αποδόθηκαν στο Ισλαμικό κράτος. Όμως το περιβάλλον Νταβούτογλου υποστηρίζει πως ήταν “υπεργολαβίες” για λογαριασμό του συνασπισμού Ερντογάν- Μπαχτσελί, ώστε ο Πρωθυπουργός Νταβούτογλου να μην μπορέσει να φτιάξει κυβέρνηση συνασπισμού με την αντιπολίτευση μετά τις εκλογές του Ιουνίου. Και έτσι έγινε. Ο Νταβούτογλου απέτυχε, άλλαξε το κλίμα κατά των Κούρδων που θεωρήθηκαν υπεύθυνοι, ξανάρχισε ο βρώμικος πόλεμος εναντίον τους, προκηρύχθηκαν έκτακτες εκλογές την 1η Νοεμβρίου και κέρδισε την πλειοψηφία ο συνασπισμός Ερντογάν-Μπαχτσελί. Ακολούθησε το δημοψήφισμα του 2017 και οι εκλογές το 2018 που έκανε τον Ερντογάν παντοδύναμο.

Υποστηρίζει σχετικά ο Νταβούτογλου: “Εάν οι σχετικές τρομοκρατικές περιπτώσεις διερευνηθούν, πολλοί δεν θα μπορούν να βγούν και να αντιμετωπίσουν τον κόσμο. Αυτοί που μας επικρίνουν δεν θα μπορούν να κυκλοφορούν δημόσια. Σας το δηλώνω αυτό ειλικρινά. Γνωρίζετε γιατί; Όταν γραφτεί η Τουρκική ιστορία, η περίοδος μεταξύ 7ης Ιουνίου και 1ης Νοεμβρίου θα είναι η πιο κρίσιμη.”

Είναι γεγονός πως μετά τις εκλογές Νοεμβρίου ο Νταβούτογλου εκπαραθυρώθηκε από τον Ερντογάν, παραιτήθηκε από αργηγός του AKP τον Μάιο του 2016 (λίγο πριν το πραξικόπημα-μαϊμού) και είναι λογικό να αναζητά δικαίωση καθώς και εκδίκηση.

Αυτό όμως δεν ακυρώνει τις κατηγορίες του, που συνάδουν με τον δολοφονικό τρόπο συμπεριφοράς του Τουρκικού κράτους κατά των πολιτών του. Παρά την κατακραυγή, ο Νταβούτογλου δεν έδωσε συνέχεια. Όμως οι συνεργάτες του συνεχίζουν να φωτογραφίζουν ως υπαίτιους τους Ερντογάν-Μπαχτσελί, τα κόμματα τους και το βαθύ κράτος. (Στην αντεπίθεση το περιβάλλον του Ερντογάν τον αποκαλεί προδότη, υπόγειο συνεργάτη του Χότζια Γκουλέν- που ο Ερντογάν κατηγορεί για όλα τα δεινά της Τουρκίας σήμερα- ενώ το AKP τον έχει σποπέμψει πρόσφατα από το κόμμα).

Διεθνώς η πιο γνωστή τουρκική προβοκάτσια παραμένει το πογκρόμ των Σεπτεμβριανών του 1955 κατά των Τούρκων πολιτών ελληνικής καταγωγής στην Πόλη. Το πογκρόμ οργανώθηκε με αφορμή την τριμερή διάσκεψη του Λονδίνου για το κυπριακό και ήταν βασισμένο στο ψέμα πως Έλληνες έβαλαν βόμβα στο φερόμενο σπίτι που γεννήθηκε ο Τούρκος ηγέτης Κεμάλ στην Θεσσαλονίκη. Στην πραγματικότητα την βόμβα την τοποθέτησε Τούρκος. Το πογκρόμ της Πόλης οργανώθηκε με εντολή της τότε κυβέρνησης Μεντερές και υλοποιήθηκε από το βαθύ κράτος με την συμβολή χιλιάδων φανατικών Τούρκων που μεταφέρθηκαν οργανωμένα από την επαρχία. Ιστορικοί παρομοιάζουν τα Σεπτεμβριανά με το Ναζιστικό Kristallnact του Χίτλερ κατά των Γερμανοεβραίων του 1938. Μαζί με την ολοκληρωτική καταστροφή των περιουσιών Ελλήνων πολιτών της Τουρκίας το 1955, υπήρξαν 30 νεκροί και πέραν των 2,000 βιασμών.

Το πογκρόμ του 1955 έχει τεκμηριωθεί από Τούρκους, Έλληνες και ξένους ιστορικούς και ερευνητές, με κορυφαία τη μελέτη του αείμνηστου Speros Vryonis, Jr., The Mechanism of Catastrophe: the Turkish Pogrom of September 6-7, 1955, and the Destruction of the Greek Community of Istanbul (2005). Αλλά όπως παραδέχθηκε με περήφανεια σε δημοσιογράφο το 1991 ένας αξιωματικός του βαθέως κράτους που ήταν οργανωτής, ο τετράστερος στρατηγός Sabri Yirmibesoglu, το πογκρόμ υλοποιήθηκε από το Τμήμα Ειδικού Πολέμου του Τουρκικού Σρατού (Special Warfare Department). Δήλωσε: “η 6-7 Σεπτ. ήταν έργο του Τμήματος Ειδικού Πολέμου. Ήταν μια εκπληκτικά οργανωμένη επιχείρηση που συντέλεσε τον σκοπό της. Δεν ήταν εκπληκτικά οργανωμένη;” περηφανεύτηκε στον δημοσιογράφο Sabri Yirmibesoglu που του πήρε συνέντευξη.

Ο κατάλογος των προβοκάτσιων του τουρκικού δεβλετιού είναι κυριολεκτικά ατελείωτος. Θύματα του υπήρξαν Τούρκοι, Κούρδοι, Αλεβίτες, Έλληνες, Αρμένιοι, Εβραίοι, Άραβες και σήμερα ειδικά, Σύριοι.

Τον Ιούνιο του 1958 και με προβοκάτσια την βόμβα στο Γραφείο Τύπου της Τουρκίας στη Λευκωσία, (καρμπόν της περίπτωσης της Θεσσαλονίκης του 1955) που οι ίδιοι οι Τούρκοι τοποθέτησαν κατά δημόσια παραδοχή του Ραούφ Ντεκτάς, τουρκικές ορδές έκαψαν το κέντρο της Λευκωσίας. Ο τότε Άγγλος κυβερνήτης της Κύπρου Sir Hugh Foot παραδέχεται ευθέως πως η εντολή να καεί η Λευκωσία δόθηκε από την Άγκυρα. (Βέβαια οι Εγγλέζοι ενεθάρρυναν τον τουρκικό σοβινισμό κάνοντας πλάτες στους Τούρκους από το 1955).

Αρχές του 1960 Τούρκοι πράκτορες βομβάρδιζαν τζάμια στη Λευκωσία αποδίδοντας την ευθύνη σε Έλληνες, κατά παραδοχή και πάλι Τούρκων στρατιωτικών που συμμετείχαν. Οι ίδιοι οργανωτές-αξιωματούχοι, οργάνωσαν κατά παραδοχή τους εισαγωγή 10,000 όπλων από τη Τουρκία το 1959-61 ενώ είχαν ήδη υπογραφτεί οι συνθήκες Ζυρίχης-Λονδίνου. Και μέχρι το 1963 οργάνωναν δολοφονίες άσχετων ανθρώπων- random killings- στη Λευκωσία και άλλου στο πλαίσιο της “στρατηγικής της έντασης” (“strategy of tension”) του Τμήματος Ειδικού Πολέμου. Η ένταση αυτή προηγήθηκε εσκεμμένα του πολιτικό-στρατιωτικού πραξικοπήματος για την κατάλυση της Κυπριακής Δημοκατίας το 1963-64. Ουσιαστικά υπήρξε προπομπός της.

Για οικονομία θα περιοριστώ σε μια ακόμη διεθνούς εμβέλειας προβοκάτσια που αφορά στον επιδρομικο πόλεμο κατά της Συρίας, με μάρτυρα μου τον παγκοσμίως καλύτερο δημοσιογράφο-ερευνητή, τον Seymour Hersh. Σε κείμενο του “The Red Line and the Rat Line: Seymour Hersh on Obama, Erdogan and the Syrian Rebels” (London Review of Books, 17 April, 2014), ο Hersh υποστηρίζει με μαρτυρίες από αξιωματούχους του Λευκού Οίκου και της Αμερικανικής Σρατιωτικής Υπηρεσίας Πληροφοριών- Defense Intelligence Agency- πως η περιβόητη επίθεση με χημικά όπλα στην περιοχή Ghouda της 21ης Αυγούστου 2013, ήταν οργανωμένη προβοκάτσια της Άγκυρας για να παρασυρθεί ο Ομπάμα να δώσει εντολή για μαζική επίθεση κατά της Συρίας. Η χημική επίθεση άφησε εκατοντάδες νεκρούς. Ο πονηρεμένος όμως Ομπάμα δεν τσίμπησε αφήνοντας έτσι ένα εξαγριωμένο Ερντογάν να τον βρίζει και να κουνά “το γ… του δάκτυλο κατά του Προέδρου μέσα στον Λευκό Οίκο”, κατά ένα αυτόπτη μάρτυρα. Επί πλέον γνωρίζουμε πως τότε οι τουρκικές υπηρεσίες σχεδιάζαν προβοκατόρικες πυραυλικές επιθέσεις από Συριακό έδαφος κατά της Τουρκίας, ώστε να δικαιολογηθεί τουρκική “αμυντική” αντεπίθεση κατά της Συρίας.

Το Τουρκικό βαθύ κράτος- το περιβόητο derin devlet ή gizli devlet- ποτέ δεν είχε κανένα ενδοιασμό να δολοφονεί τους πολίτες του, ακόμη και ακρεφνείς Τούρκους, συμπεριλαμβανομένων και αξιωματικών του τουρκικού Στρατού. Όχι τυχαία, Τούρκοι πολίτες το αποκαλούν “κράτος δολοφόνο” (“kadik devlet”).

Δυστυχώς στο πλαίσιο μιας κατά φαντασία “ελληνο-τουρκικής φιλίας” και μιας εικαζόμενης μελλοντικής “ειρηνικής συνύπαρξης”, (καζάν-καζάν, πάντοτε), ο εξαγνισμός ενός καθόλα φασιστικού κράτους που δολοφονεί ακόμη και τους πολίτες του, που τους εξαφανίζει, φυλακίζει και βασανίζει αυθαίρετα, συνεχίζεται χωρίς προβληματισμό σε Κύπρο και Ελλάδα από μια μετά-μοντέρνα αριστερή, τάχατες, νομενκλατούρα.

Υ. Γ. 1. Ο Νταβούτογλου μπορεί να παραπονιέται για τη νομή της εξουσίας στην Τουρκία αλλά παραμένει ένας σαλαφιστής, δηλαδή φανατικός ισλαμιστής και ιμπεριαλιστής, πολύ χειρότερος από τον Ερντογάν. Υπήρξε ο διαμορφωτής της επιδρομικής πολιτικής κατά της Συρίας και συμμετείχε ενεργά στις αποφάσεις για προβοκατόρικες ενέργειες, όπως στην περίπτωση της τουρκικής χημικής επίθεσης στην Ghouda της 21ης Αυγούστου 2013.
Υ.Γ. 2. Πρώτη είδηση στον ιστότοπο Nordic Monitor της 4ης Σεπτ. τιτλοφορείται, “İlhami Balı, the mastermind of ISIL attacks in Turkey, worked with Turkish intelligence agency MİT”, δηλ. “Ο Ilhami Bali (Τούρκος), που οργάνωσε τις τρομοκρατικές επιθέσεις του Ισλαμιστικού κράτους στην Τουρκία, δούλευε για την μυστική Τουρκική υπηρεσία, την ΜΙΤ.” Ήταν, τουτέστιν, ο “υπερεργολάβος” του τουρκικού βαθέως κράτους στον οποίο αναφέρεται ο Νταβούτογλου.

* Τα ενυπόγραφα κείμενα απηχούν τις απόψεις του συγγραφέα τους