Προσοχή από τους ελέφαντες

Του Άντη  Ροδίτη*

Το έχω πει πολλές φορές και θα το πω και σήμερα. Δεν είμαι ιστορικός, ούτε καν ιστοριοδίφης. Βλέποντας, όμως, την απίστευτη διαστρέβλωση των γεγονότων, όπως την καλλιέργησαν οι πολιτικοί, αρχίζοντας από τον Αρχιεπίσκοπο Μακάριο, και οι δημοσιογράφοι, κι ακόμα χειρότερα βλέποντας την βαθύτερη ποιότητα αυτού του είδους των επαγγελματιών, ως ανθρώπων, ασχολήθηκα κάποιο καιρό με τη διερεύνηση των αληθινών γεγονότων της εποχής που στάθηκε η πιο αποφασιστική, κατά τη γνώμη μου, στον καθορισμό του μέλλοντος της Κύπρου. Της εποχής από τον Δεκέμβριο του 1963 έως τα τέλη Αυγούστου 1964. Όταν οι Αμερικανοί άφησαν ανοικτό το ενδεχόμενο να κάνουμε την Ένωση χωρίς εδαφικές παραχωρήσεις στην Τουρκία, αλλά εμείς προτιμήσαμε να κοιτάζουμε αλλού!

Φέρνω πρόχειρα παραδείγματα τού τι πάει να πει «εκτροχιασμός από το δημοσιογραφικό και από το ιστορικό, επιστημονικό καθήκον», πρώτα τον μακαρίτη Φάνο Κων/νίδη, που επαινέθηκε αντί να επιτιμηθεί για τη δήλωσή του ότι δεν αποκάλυψε ουσιώδεις πληροφορίες για το Κυπριακό επειδή… υποσχέθηκε στον Μακάριο που του τις έδωσε να τις πάρει μαζί του στον τάφο!! Και τις πήρε!
Όλοι διδαχτήκαμε ότι πάνω απ’ όλα είναι η πατρίδα, το κοινό καλό, κι έρχονται δεύτερες οι προσωπικές ή οι συγγενικές σχέσεις. Πότε άλλαξε αυτό, ώστε ένας δημοσιογράφος περιωπής να το ξεχνά, να βάζει ένα πρόσωπο πάνω από την πατρίδα και να μην του το θυμίζει κανένας;

Όσον αφορά τους «ιστορικούς» αναφέρω το παράδειγμα του Πέτρου Παπαπολυβίου που επιδίδεται σε λογοκρισία (ξέρει καλά τι λέω και δεν έχω πρόβλημα να τον συγχωρήσω μόλις επανέλθει στον σωστό δρόμο), αλλά και του συμπαθέστατου εξ Ελλάδος ιστορικού Άγγελου Συρίγου, που πριν δυο χρόνια παρουσίασε δικό του βιβλίο 900 τόσων σελίδων με θέμα τις «ελληνοτουρκικές σχέσεις», συμπιέζοντας σε 21(!) μόνο σελίδες την περίοδο 1964-1967!!
Ο κ. Συρίγος είναι παραπονεμένος μαζί μου επειδή αποκάλυψα μια πληροφορία που μου έδωσε ιδιωτικά ο ίδιος, η οποία αποδεικνύει πόσο ανθενωτικός ήταν ο Αρχιεπίσκοπος Μακάριος και η οποία από μόνη της θα ήταν αρκετή για να γράψει 210 κι όχι 21 σελίδες για την περίοδο 1964-67!

Οπότε καταλαβαίνετε γιατί μιλώ έτσι για τους δημοσιογράφους και τους ιστορικούς μας.
Αυτό το πράμα «Μακάριος» έχει τόσο καταδυναστεύσει και ποδηγετήσει τους πάντες και τα πάντα που όντως πρέπει ακόμα να «ΖΕΙ» (βρυκολακιάσει, θα έλεγα) όπως έγραφε παλιά πάνω-πάνω μια εφημερίδα για καμιά εικοσαετία μετά τον θάνατό του.
Όλ’ αυτά δεν είναι παρά μια πολύ σύντομη εισαγωγή σε αυτά που θ’ ακολουθήσουν και που αφορούν σε μια χθεσινή «συνέντευξη» του Γκουρού της κυπριακής «πολιτικής» κ. Νίκου Κατσουρίδη εξ ακελικών με την ωραία τηλεπαρουσιάστρια/δημοσιογράφο κυρία Πέρσα Σιάσου, η οποία περισσότερο κι από συχνά αποδεικνύει ότι τα κάλλη δεν έχουν και πολλή σχέση με την πολυμάθεια, το διερευνητικό και κριτικό πνεύμα.

Είπε πολλά ο Νίκος, χωρίς να βρει ανάλογη αντίσταση από την κυρία Σιάσου. Πράγματα εντελώς αναληθή, μακαριακά και ακελικά, που έχουν περάσει μεν ως «ιστορία» πλην όμως δεν έχουν καμμία σχέση με την πραγματικότητα. Είπε, για παράδειγμα, ότι «θα πρέπει επιτέλους ν’ αντιληφθούμε το μέγεθός μας και να μην τα βάζουμε με τις υπερδυνάμεις»!! Και ξεκαθάρισε ότι εννοεί τη Ρωσία, έναν ελέφαντα, που έτσι και του έρθει η όρεξη μπορεί να πατήσει «κατά λάθος» κάτι μέρμηγκες σαν και του λόγου μας, που παριστάνουν τους μάγκες, και να μας εξαφανίσει. Εννοούσε την Ελλάδα, είπε, που πρέπει να μαζέψει τα μυαλά της και να μην απελαύνει Ρώσους που θέλησαν να εξαγοράσουν Έλληνες δημόσιους υπάλληλους. Πουλιόμαστε μεν με μεγάλη ευκολία πλέον, αλλά δεν έχει άλλη ράτσα να απελαύνει η Ελλάς κι επιλέγει τους καλύτερούς της φίλους, τους Ρώσους; Γαμώτο πιον!
Συμφώνησε κι η Πέρσα μ’ αυτή τη λογική διότι, είπε, οι Ρώσοι είναι σταθεροί στην υποστήριξή τους στην Κύπρο! Δεν ξέρει ότι οι Ρώσοι είναι οι πρώτοι που διάλεξαν για μας την ομοσπονδία όταν οι Αμερικανοί μάχονταν να μας πείσουν να… δεχτούμε την Ένωση!
Θα πρέπει, συνέχισε ο Γκουρού της καθεστηκυίας και τετραπέρατης κυπριακής «πολιτικής», να μην επαναλάβουμε τα λάθη του παρελθόντος και να εναποθέτουμε όλα μας τ’ αυγά στο… αμερικάνικό καλάθι!!
Η Σιάσου δεν ρώτησε πότε ακριβώς το κάναμε αυτό στο παρελθόν. Επειδή η αλήθεια είναι ότι ποτέ δεν το κάναμε. Αντίθετα, με οδηγίες του Αρχιεπισκόπου Μακαρίου και του ΑΚΕΛ (το ένα χέρι ένιβε το άλλο…) πηγαίναμε στην αμερικάνικη πρεσβεία με σημαί-ες και με ταμπού-ού-ρλα, παραλαμβάναμε το αμερικάνικο «καλάθι», ρίχναμε μέσα τους εμετούς της χολής και του μίσους της «αντίστασής» μας γενικά κατά των ιμπεριαλιστών, κατά των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ (λες κι ο αγώνας της ΕΟΚΑ δεν ήταν για να ενωθούμε με την Ελλάδα του ΝΑΤΟ) και τους το παραδίναμε πίσω να το οσμισθούν και να το λουστούν.
Το ’64 τούς βάλαμε και βόμβα στην αμερικανική πρεσβεία κι αναγκάστηκαν να πάρουν τα γυναικόπαιδά τους στη Βηρυτό.
Κάναμε, τότε, πατριοτικότερη από την ΕΟΚΑ πολιτική (αλλαγή πορείας) με στόχο ν’ απαλλάξουμε την υφήλιο από τον αμερικανικό, ιμπεριαλιστικό βραχνά και να την παραδώσουμε στην άκακη, φιλειρηνική αντι-ιμπεριαλιστική Σοβιετική Ένωση! Δηλαδή στον Στάλιν και μετά στον Γκρομύκο, που ενώ είχαμε ήδη εδώ φτιαγμένη ντε φάκτο την Ένωση με τη Μεραρχία του Παπανδρέου, οι Ρώσοι συμφωνούσαν με τους Τούρκους ότι η καλύτερη «λύση» για τις δυο «κοινότητες» ήταν η… ομοσπονδία!!

Δεν ρωτώ την καλλονή του TV-ONE αν έχασε τη μνήμη της γιατί είναι πια θέμα μελέτης. Πού να θυμούνται τα νιάτα (δημοσιογράφοι ή όχι) τέτοιες ιστορίες! Λίγοι τα θυμούνται ακόμα, κι οι υπόλοιποι πρέπει να τα διαβάσουν για να φτιάξουν μνήμη, εάν επιθυμούν(!) να έχουν.
Τώρα, ο Νίκος ήταν τότε 13 ετών και δεν θυμάται, αλλά γίνεται ένας Γκουρού της πολιτικής να μην έχει διαβάσει για τη μέρα που η Αίγυπτος, πρώτη σύμμαχος της Ρωσίας στη γειτονιά μας, μας έταξε να μας καταστήσει «απόρθητον φρούριον» εναντίον της Τουρκίας, εναντίον του ΝΑΤΟ κι εναντίον των ΗΠΑ; Πού βάζαμε τότε τ’ αυγά μας, στο αμερικάνικο ή στο ρωσικό καλάθι; Το ΑΚΕΛ μαζί με τον Μακάριο μας έταζαν ή όχι τότε ν’ απελευθερώσουν την υφήλιο από τους σατανάδες Αμερικανούς, οπότε αναπόφευκτα θα λευτερωνόταν και η Κύπρος και να μην ανησυχούμε;;
Ο Νίκος, όμως, λέει τώρα -αντίθετα με την αλήθεια- πως τότε ήμαστε σύμμαχοι, εμπιστευόμαστε τις… ΗΠΑ και γι’ αυτό πάθαμε τα όσα πάθαμε!! Γι’ αυτό, λέει, χάσαμε κι όχι επειδή κοντράραμε τις ΗΠΑ και μας έκαμαν το πραξικόπημα κι άφησαν την Τουρκία να επέμβη! Αλλά τότε τι διάολο έκανε ο Μακάριος επιστρέφοντας από επίσκεψη στην Αίγυπτο συνοδευόμενος από σοβιετικά «μινγκ» της Αιγυπτιακής αεροπορίας μέχρι σχεδόν πάνω από τις αγγλικές βάσεις; Θα κοπανούσαν, άμα, λάχει να ’ούμ’ και τη βρετανική αεροπορία τα σοβιετικά μαχητικά της Αιγύπτου; Τα ίδια που δυο-τρία χρόνια μετά τα κοπάνισε η ισραηλινή αεροπορία πριν καν απογειωθούν; Με ποιον ελέφαντα ήταν τότε σύμμαχος ο Μακάριος; Ποιος ελέφαντας τελικά μας πάτησε; Μα υπάρχει λόγος ν’ ανησυχούμε για το ποιος θα μας ξαναπατήσει; Με τέτοια μυαλά δεν χρειάζεται καν να κινηθούν οι «ελέφαντες», τα καταφέρνουμε μια χαρά και μόνοι μας να μπαίνουμε κάτω από την πατούσα τους.

Ο Νίκος Κατσουρίδης γεννήθηκε στη Λευκωσία το 1951. Σπούδασε οικονομικά στη Βουλγαρία (κάτοχος διδακτορικού διπλώματος) με ειδίκευση σε θέματα ιδεολογίας και προπαγάνδας. Ομιλεί την αγγλική και βουλγαρική γλώσσα. Το πιστεύω. Ότι ομιλεί και διαβάζει ακόμα και αγγλικά. Διερωτώμαι, όμως: Πραγματικά δεν δίνει μπακίρα τσακιστή για την αλήθεια κι απλώς επαναλαμβάνει ποικίλα κατεστημένα ψέματα επειδή συμφέρουν κομματικά; Δεν είναι κάτι άλλο ο πατριωτισμός, από τον οποίο το ΑΚΕΛ «ποτέ δεν ξεφεύγει»;
Για την καλλονή του TV-ONE δεν βρέθηκε βιογραφικό στο διαδίκτυο. Υπάρχει, όμως, μια συνέντευξή της σε «πρωινάδικο»! Λέει εκεί ότι ο δημοσιογράφος-τηλεπαρουσιαστής πρέπει να είναι αληθινός. Εμπρός, λοιπόν, πέρα από το να κοπιάζει στον αγώνα για την αλλαγή της Κυβέρνησης, ας κοπιάσει και λίγο διαβάζοντας κανένα βιβλίο!

*Ο Άντης Ροδίτης είναι βραβευμένος συγγραφέας. Το κείμενο εκφράζει τις προσωπικές του απόψεις