Πέθανε ο Θεόδωρος Κουλουμπής

Χρημάτισε πρόεδρος του ΕΛΙΑΜΕΠ (1993-5), πρόεδρος του Ιδρύματος Μελετών Χερσονήσου του Αίμου (ΙΜΧΑ) (1988-90), καθώς και πρόεδρος της Ελληνικής Εταιρείας Διεθνούς Δικαίου και Διεθνών Σχέσεων (1985-7). Από τον Νοέμβριο του 1998 έως τον Σεπτέμβριο του 2006 υπηρέτησε ως γενικός διευθυντής του ΕΛΙΑΜΕΠ. Κατά την περίοδο 1965-83 ήταν καθηγητής διεθνών σχέσεων στη Σχολή Διεθνών Υπηρεσιών του Πανεπιστημίου American (Ουάσιγκτον), όπου του απονεμήθηκαν βραβεία για διακεκριμένη διδασκαλία. Από το 1983 έως το 1989 υπηρέτησε ως καθηγητής διεθνών σχέσεων στην Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, και από το 1990 έως τον Σεπτέμβριο του 2002 δίδαξε στο Πανεπιστήμιο Αθηνών.

Η επίλυση διαφορών στο διεθνές περιβάλλον ήταν ανάμεσα στα βασικά ερευνητικά του ενδιαφέροντα. Υπήρξε συγγραφέας (μαζί με τον James H. Wolfe) του γνωστού βιβλίου, International Relations: Power and Justice (Ρrentice Hall, 4η έκδοση, 1990). Μερικά από τα επιστημονικά έργα του στα ελληνικά: Η ασφάλεια της Ελλάδας σ’ ένα μεταψυχροπολεμικό περιβάλλον (1993), Κυπριακό. Λάθη, διδάγματα και προοπτικές (1996), Η ελληνική εξωτερική πολιτική στο κατώφλι του 21ου αιώνα. Εθνοκεντρισμός ή ευρωκεντρισμός (1997), Εξωτερική πολιτική (1999), Η Ελλάδα και ο κόσμος (2005), Το επιθυμητό και το εφικτό στην εξωτερική μας πολιτική (2006), Διεθνείς σχέσεις. Ισχύς και δικαιοσύνη (2008). Έγραψε επίσης το βιβλίο, The US, Greece and Turkey: The Troubled Triangle (Praeger, 1983). Ασχολήθηκε ακόμα με τη στρατιωτική δικτατορία στην Ελλάδα (The Greek Junta Phenomenon, Pella, Νέα Υόρκη 2005) καθώς και με την πολιτική κατάσταση της μεταπολιτευτικής Ελλάδας. Συμμετείχε επίσης με δοκίμια σε πληθώρα συλλογικών τόμων.

Υπήρξε ιδιαίτερα παρεμβατικός αρθρογράφος, συνεργάτης του Αντί, της Καθημερινής, των Νέων, αλλά και πολλών ακόμα εντύπων. Συμμετείχε στις συσκέψεις του Εθνικού Συμβουλίου Εξωτερικής Πολιτικής του Ελληνικού Υπουργείου Εξωτερικών, από την ίδρυσή του, το 2003, ώς τον Σεπτέμβριο του 2006.

Τα τελευταία χρόνια, ο Θεόδωρος Κουλουμπής επέμεινε στην ανάγκη η Ευρώπη να αντιμετωπίσει ηγετικά τα μεγάλα προβλήματα της ανθρωπότητας, με πρώτο θέμα τη διευθέτηση των εστιών πολεμικής έντασης, που παράγουν δυστυχία.