Περί της μανίας της αυτοκαταστροφής

Του Μητροπολίτου

πρ. Χαλκηδόνος Ἀθανασίου*

Γνωστόν, τό ὅτι ἡ γάτα συχνάκις χύνει ἐν τῷ τέλει τό γάλα τό ὁποῖο πίνει!

Οὕτω δυστυχῶς καί ὁ Homo Sapiens: ὑπάρχουν μάλιστα οὐκ ὀλίγοι, οἱ ὁποίοι μετά εὐκολίας ἴσως καί ἡδονῆς τινός, ἄνευ ἤ μετά συγχρόνων μηχανημάτων, ἐν ριπῇ ὀφθαλμοῦ ἤ οὔ, κρημνίζουν καί καταστρέφουν  κτίσματα καί ἔργα τέχνης παλαιότερα καί ἀξιόλογα, ἐκτελεσθέντα ὑπό ἑτέρων ἤ καί τῶν ἰδίων, ὅπερ τό χειρότερον, ἐξαιρουμένων περιπτώσεων καλλιτεχνῶν τινῶν (τῆς Ἀναγεννήσεως κ.ἄ).

Ἔχομεν δηλονότι ἐνταῦθα τό οἰκτρόν φαινόμενον, οὐχί ἄμοιρον καί ψυχοπαθολογικῆς χροιᾶς, τῆς αὐτοκαταστροφῆς καί οὐχί αὐτοθεραπείας. Κύριε ἐλέησον!

Προσέτι δέ ὑφίστανται καί μανιώδεις καταστροφεῖς, οἴτινες ἐξορύσσουν οὐχί μόνον τούς ἰδίους των ὀφθαλμούς, ἀλλά ἐπιθυμοῦν, ἰδίως σήμερον, νά καταστρέψουν τό σύμπαν ὁλοσχερῶς. Νά καταστρέψουν δηλαδή ἕνα πανέμορφον κόσμον τόν ὁποῖον δέν ἐδημιούργησαν οἱ ἴδιοι, ἀλλά ἐδόθη εἰς αὐτούς ὑπό τοῦ πανσόφου Θεοῦ πρός διαφύλαξιν καί περαιτέρω ὡραιοποίησιν καί οὐχί ἀφανισμόν. Ἄρα δέν ἔχουν δικαίωμα διαλύσεως του ὑπ’ αὐτῶν, οἱ ὁποῖοι θέλουν νά κτίσουν ἕνα νέον καί «μίαν νέαν τάξιν του κόσμου». Καί γιατί; Χριστέ ἐλέησον.

Διότι δέν τούς ἀρέσει πλέον! Ἐπιθυμοῦν ἀλλαγή, “πλησμονή γάρ ἁπάντων!”. Διότι τοῦτο ἐπιβάλλει ἡ οἰκονομία καί λόγοι ἕτεροι πολλοί καί διάφοροι! Τοῦτο διαβλέπει τις καί εἰς τά καλλιτεχνικά ζωγραφικά ρεύματα τῆς ἐποχῆς τοῦ παγκοσμίου πολέμου (Abstrakte Kunst, informel κ.ἄ.)

Ὁ διαπρεπῆς θεολόγος τῆς ἀπελευθερώσεως L. Boff στό βιβλιάριόν του «Καθολική ἀδελφοποίησις καί κοινοτική τάξις τοῦ μέλλοντος», ἀναφέρει τά ἐξῆς: Ἐντός τῶν πολλῶν οἰκολογικῶν καί λοιπῶν καταστρεπτικῶν αἰτιῶν εὑρίσκονται οἱ πόλεμοι τοῦ παρόντος καί μέλλοντος αἰῶνος, ἐπιδημίαι καί παγκόσμιαι πανδημίαι ὡς τοῦ virus 19, ἡ αὔξηση τῆς χρήσεως περιβαλλοντοκαταστροφικῶν καυσίμων, τά ὁποία καθιστοῦν δυσχερῆ τήν ἀντιμετώπιση τῆς δραματικῆς κλιματοκρίσεως ἥν θεόμεθα «ἀταράχως» καί μοιρολατρικῶς!

          Βολιδοσκοπεῖ δέ τάς τῆς πιθανότητας μιᾶς ἐπιστροφῆς τῆς ἀνθρωπότητος  ἐκ τῆς συναφείας ἰδεῶν ἀπειλοῦντων τόν κόσμον καί τήν φύσιν.                                                          

          Χρησιμοποιεῖ δέ πρός τοῦτο, ἀγνώστου ὄντος ἔως τότε τοῦ εὐρωπαϊκοῦ πολέμου τήν Carta τῆς γῆς τοῦ 2003 τάς παπικάς ἐγκυκλίους τοῦ Φραγκίσκου  Laudato si (2015) καί Fratelli tutti (2020), καθώς καί τάς πνευματικάς – χριστιανικάς – οἰκολογικάς θέσεις τοῦ Ἁγ. Φραγκίσκου τῆς Ἀσίζης.

          Διά τόν Boff τό πρόσωπον τῆς γῆς παρεμορφώθη κυρίως διά μιᾶς φυσικῆς ἐκμεταλλεύσεως: καί καταστρεπτικῆς παραγωγῆς καί καταναλώσεως ἕνεκα τῆς ὁποίας ὁ πλοῦτος συσωρεύεται εἰς τάς χείρας τῶν ὀλίγων καί δημιουργεῖ διαστροφικήν πτωχείαν τῶν πολλῶν.

          Ἐδημιουργήσαμεν τήν ἀρχήν τῆς αὐτοκαταστροφῆς. Ἡ ὀργανική ἀνάλυσις τοῦ νοός ἔχει ἀποδειχθεῖ ὅλως ἀλογική μέ ἀποτέλεσμα τήν ἔντασιν τῆς ἀνωτέρας ἰσχύος τῶν ὁλίγων καί τῆς ἐξουσιοθελήσεως καί τῆς ἀπελπιστικῆς παραλύσεως τῶν πολλῶν, οἱ ὁποίοι στενάζουν κυριολεκτικῶς  κάτωθεν τῆς τρομοκρατικῆς πιέσεως καί ἀδηφάγου κυριαρχικομανίας.

Ἐν τούτοις παρά τήν νεκροφιλίαν καί τάς “καταστρεπτικάς δυνάμεις“ ἐπί τῆς κοινῆς μας Μητρός Γῆς, εἰς τήν ὁποίαν κατά τήν διάρκειαν πλέον τῶν 3,8 δις ἐτῶν, ἐγένοντο πέντε κοσμικαί καταστροφαί εἰς τάς ὁποίας ἀντέδρασε σθεναρῶς, δίδοντας εἰς ἡμᾶς τήν εὐκαιρίαν μετά ἐμπιστοσύνης εἰς τήν δημιουργικότητα καί τόν ἀνθρωπισμόν, διά μίαν ἐλπίδα στηριζομένην εἰς τήν ἀγάπην, τήν μέριμναν, φερεγγυότητα γιά μίαν ἀδελφοποίησιν μεταξύ τῶν ἀνθρώπων καί τῶν ζώντων ὄντων, κατά τάς ἡμέρας ταύτας τῆς ἀνθρωπότητος, ἀνοίγοντας ἐν ταυτῷ καί μίαν ἐλευθεροστομίαν διά τό αἰώνιον.

          Οὕτως δίδει εἰς ἡμᾶς ὁ Boff τό τί ἡμπορεῖ νά παράσχει μία ἐπιβίωσις τῆς γῆς καί τοῦ ἀνθρώπου[1]. Πολλοί ὅμως φησίν: “ἐμοῦ θανόντος γαῖα, πυρῖ μειχθήτω;”.

          Ἥμαρτον Παντοκράτωρ!

[1] N. Copray, Wider die Selbstzerstörung, Wie die Erde doch überleben kann, Publik – Forum ἀρ. 15 (2022), 56.

*Τα ενυπόγραφα κείμενα απηχούν τις απόψεις των συγγραφέων τους