Πάμε για σημαντικές αλλαγές ή μεγάλες οπισθοδρομήσεις;

Του Φοίβου Νικολαΐδη*

Στις επερχόμενες προεδρικές εκλογές και πριν καταλήξει ο απλός ψηφοφόρος στις τελικές του επιλογές, θα πρέπει να απαντήσει ορισμένα σημαντικά ερωτήματα όπως είναι:

• Χρειαζόμαστε αλλαγές που να εκσυγχρονίζουν το κράτος;
• Θέλουμε μια πολιτεία με ισχυρούς δημοκρατικούς θεσμούς;
• Επιδιώκουμε μια κοινωνία των ολίγων ή των πολλών;

Μπορεί οι απαντήσεις να φαντάζουν αυτονόητες. Για να υλοποιηθούν όμως στην πράξη, απαιτούνται ενέργειες που επιφέρουν ριζοσπαστικές αλλαγές και αυτό δεν είναι τόσο εύκολο, όσο ίσως νομίζουμε. Ιδιαίτερα, εάν απουσιάζει η στοχοθεσία και ο οραματιστής ηγέτης. Γιατί χωρίς στόχους χωρίς στρατηγική και χωρίς οράματα, καμία πολιτική δεν μπορεί να είναι επιτυχημένη.

Είναι γι’ αυτό το σημαντικό λόγο, ιδιαίτερα σήμερα με τα τόσα προβλήματα που ο τόπος έχει ανάγκη από ικανούς ηγέτες με αρχές και ήθος. Που να νοιάζονται για το κοινωνικό σύνολο. Να μοιράζονται τις ίδιες ανησυχίες. Να αφουγκράζονται τον πόνο των λιγότερο προνομιούχων, που κάθε τους λέξη και προπάντων κάθε τους πράξη να γίνεται για το κοινό καλό. Που να μπορούν να χαράζουν στρατηγικούς σχεδιασμούς, να κατανοούν το συνεχώς μεταβαλλόμενο διεθνές σκηνικό, να παίρνουν πρωτοβουλίες και να αναλαμβάνουν ευθύνες μακριά από τη σκοτεινή πλευρά της πολιτικής…

Κάθε εκλογική μάχη είναι σημαντική γιατί καθορίζει ποιος ή ποιοι αποφασίζουν για κύρια και ουσιαστικά θέματα που αφορούν τον καθένα μας. Από την άποψη αυτή οι εκλογές αυτές, είναι εξ’ ίσου σημαντικές τόσο με τις προηγούμενες, όσο και με τις επόμενες! Ή θα γυρίσουμε σελίδα και θα πάμε μπροστά ή θα επιτρέψουμε την οπισθοδρόμηση.

Τα δεδομένα είναι μπροστά μας καθαρά και αναγνωρισμένα. Εκείνο που δεν είναι ξεκαθαρισμένο, είναι τα κριτήρια που θέτει ο καθένας για αξιολόγηση των υποψηφίων. Για όσους δεν θα κάνουν τις επιλογές τους βάσει μιας συγκεκριμένης πολιτικής έκφρασης ή κομματικής προτίμησης, σίγουρα τα κριτήρια θα είναι πιο απαιτητικά ίσως και πιο αντικειμενικά.

Αν κάποιος για παράδειγμα πιστεύει ότι η διαφθορά στον τόπο μας, όπου επικρατεί ακόμη η απαράδεκτη αναξιοκρατία, η κομματικοποίηση των πάντων και ή έλλειψη βαθιάς δημοκρατικής συνείδησης, την οποία θέτει ψηλά ως κριτήριο αξιολόγησης των υποψηφίων προέδρων, τότε, αυτό είναι αρκετό για να κατατάξει αυτόματα το Νίκο Χριστοδουλίδη πρώτο στη λίστα των υποψηφίων.

Εάν, στη συνέχεια, θέτει ως κριτήριο αξιολόγησης την προσωπικότητα τη δημοκρατική παιδεία που κουβαλά και την καλλιέργεια που έχει, πάλι ο Χριστοδουλίδης ξεχωρίζει των αντιπάλων του. Ασφαλώς, ο κατάλογος των κριτηρίων είναι μεγάλος.

Για να διευκολυνθεί όμως η αξιολόγηση, θα πρέπει επιπρόσθετα, να απαντηθούν και ορισμένα ερωτήματα, όπως αυτά που τέθηκαν στην αρχή. Όταν οι καιροί είναι δύσκολοι, η συνεχής σύγκρουση στο θεωρητικό επίπεδο, μπορεί, να είναι καλή πολιτική. Όταν, όμως, στον πραγματικό κόσμο οι καιροί είναι δύσκολοι, η συνεργασία είναι απαραίτητη και λειτουργεί πολύ καλύτερα.

Ο Νίκος Χριστοδουλίδης ως πολιτικός ηγέτης θέλει να αλλάξει την πορεία μιας πολιτείας με συσσωρευμένα αδιέξοδα. Στη συνέχεια, θα επιδιώξει να συμβάλει στη διασφάλιση των θεσμών. Να μας κάνει πιο ασφαλή χώρα με περισσότερους συμμάχους και λιγότερους εχθρούς, με μια πλατύτερη πολιτική συμμετοχή στη διακυβέρνηση του τόπου.

Ο Χριστοδουλίδης είναι ένας σύγχρονος πολιτικός, που ξέρει να ξεχωρίζει από την ελίτ και το κατεστημένο. Είναι ένας ηγέτης ψύχραιμος εξωτερικά, που φλέγεται όμως εσωτερικά για την Κύπρο. Είναι ένας πατριώτης που πιστεύει ότι μπορούμε να οικοδομήσουμε μια νέα προοπτική για τον τόπο, που να καθοδηγείται από την καινοτομία, τη δημιουργικότητα, την εκπαίδευση και τη συνεργασία. Είναι ένας πολιτικός που οραματίζεται μια Κύπρο ελεύθερη, επανενωμένη και δικαιωμένη.

Ένας από τους κύριους λόγους που προηγείται ο Νίκος Χριστοδουλίδης στις επιλογές της πλειοψηφίας των ψηφοφόρων, είναι, ότι, εξακολουθεί, να είναι προσηλωμένος στη συνεργασία. Η προσέγγιση του ενσαρκώνει τις αξίες, τις ιδέες και την κατεύθυνση της Κύπρου που πρέπει να πάρει στον 21ο αιώνα για ένα κράτος ίσων ευκαιριών και κοινής ευημερίας.

*Τα ενυπόγραφα κείμενα απηχούν τις απόψεις των συγγραφέων τους