Παγκόσμια Ημέρα Ατόμων με Αναπηρία (ΑμεΑ)
* Ευρωπαϊκή Στατιστική Υπηρεσία : Η Κύπρος βρίσκεται στην τρίτη θέση από το τέλος σε παροχές για τα ΑμεΑ, ανάμεσα στις χώρες της ΕΕ.
*Σύμφωνα με την Παγκόσμια Έκθεση του ΠΟΥ για την Αναπηρία, το 15% του παγκόσμιου πληθυσμού, ή περισσότερα από 1 δισεκατομμύριο άτομα, ζουν με αναπηρία.
Το 1992, η Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ, ανακήρυξε την 3η Δεκεμβρίου ως Παγκόσμια Ημέρα Ατόμων με
Αναπηρία. Κάθε χρόνο η μέρα αυτή δίνει ακόμα μια ευκαιρία στην κοινωνία να εστιάσει την προσοχή
της στα δικαιώματα και τις δυνατότητες των ατόμων με αναπηρία, βελτιώνοντας έτσι την ποιότητα
ζωής τους και υλοποιώντας μεταρρυθμίσεις που θα αναπτύξουν νέες προοπτικές για την κοινωνική
τους ενσωμάτωση.
Ο όρος αναπηρία αναφέρεται στον περιορισμό λόγου, έργου ή άμεσης αντίληψης. Είναι αποτέλεσμα
οργανικών ή περιβαλλοντολογικών αιτιών, που δημιουργούν ένα σύνολο εμποδίων σε
σημαντικές πτυχές της ζωής, όπως η αυτοεξυπηρέτηση, η απασχόληση, η εκπαίδευση, η
ψυχαγωγία και η γενικότερη κοινωνική συμμετοχή.
O Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας (ΠΟΥ), Τμήμα Κοινωνικής Ενσωμάτωσης Ατόμων με Αναπηρίες αναφέρει ότι
ένας στους έξι πολίτες στην Ευρωπαϊκή Ένωση αντιμετωπίζει κάποιο είδος αναπηρίας. Επίσης , αναφέρει ότι
περισσότερο από ένα δισεκατομμύριο άνθρωποι είναι άτομα με αναπηρία, ενώ
περίπου 190.000.000 αντιμετωπίζουν σημαντικές δυσκολίες στην καθημερινή τους ζωή.
Τα άτομα με αναπηρία, αντιμετωπίζουν εμπόδια στην καθημερινή ζωή, εφόσον η κοινωνία πολλές
φορές δε λαμβάνει υπόψη τα χαρακτηριστικά της συγκεκριμένης ομάδας πληθυσμού, τις δυνατότητες
και τις ειδικές τους ανάγκες. Αναπηρία, πλέον θεωρείται το αποτέλεσμα της σχέσης των ικανοτήτων
ενός ατόμου και των απαιτήσεων του περιβάλλοντος. Τα άτομα αυτά βιώνουν συχνά το φαινόμενο του
“Κοινωνικού Αποκλεισμού”. Αισθάνονται την περιθωριοποίηση και στέρηση της συμμετοχής στα
κοινωνικά, δημόσια αγαθά και υπηρεσίες, που πρέπει να είναι κοινά σε όλους τους πολίτες ενός
κράτους. Ο ΠΟΥ επισημαίνει:
Τα άτομα με αναπηρία δε ζητάνε να γίνει η ζωή τους ευκολότερη. Ζητάνε να γίνει η ζωή τους ΙΣΗ με τη
δική μας. Στόχος πρέπει να είναι όχι η τυπική, αλλά η πραγματική ισότητα, η οποία σημαίνει ίσες
ευκαιρίες στην κοινωνική, οικονομική και πολιτική ζωή. Αυτό που πρέπει να επιδιώκεται είναι ο
σεβασμός της ατομικής και ομαδικής ιδιαιτερότητας.
*Δημοσιεύουμε επιστολή της ΠΟΑΑ (Επαρχιακή Επιτροπή Λεμεσού) για την Παγκύπρια Εκστρατεία της.
Είμαι κι εγώ ΑμεΑ by ARISTEIDIS VIKETOS
Η Θέμις Ανθοπούλου ΑμεΑ και η ίδια τα τελευταία σχεδόν 6 χρόνια, μετά από εργατικό ατύχημα στην Λεβέντειο Πινακοθήκη, μίλησε στην τηλεοπτική εκπομπή του ΡΙΚ «ΠΡΩΤΗ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ» και στον Σταύρο Κυπριανού.
Η Θέμιδα σε ανάρτηση στο fb για την σημερινή ημέρα στέλνει μήνυμα αισιοδοξίας: «Η αναπηρία μοιάζει με δρόμο μετ´εμποδίων… Μόλις αντιληφθείς πώς δεν μπορείς να τα υπερπηδήσεις όλα, μαθαίνεις να ζεις μαζί τους. Έτσι κ εγώ έμαθα να ζω με ένα χέρι και βηματοδότη, γιατί στην αντίπερα όχθη βρίσκεται η ζωή -ο γιος μου κ ο άντρας μου, οι άνθρωποί μου. Ελπίζω, ονειρεύομαι, χαμογελώ, δημιουργώ, επιλέγω να αγωνίζομαι μέσα από την ΠΑΓΚΥΠΡΙΑ ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΑΣΗΣ ΑΝΑΠΗΡΩΝ (Π.Ο.Α.Α. ΛΕΜΕΣΟΥ) ενάντια στις διαχρονικές στρεβλώσεις , που δεν επιτρέπουν την αφομοίωση των ΑμεΑ από την κοινωνία, διεκδικώντας ένα καλύτερο αύριο για κάθε άτομο με αναπηρία, ιδίως για εκείνους τους πολλούς που νιώθουν περιττοί και αβοήθητοι»
Αυτά είναι μόνο μερικά παραδείγματα των εκατομμυρίων ανθρώπων που ζουν σήμερα ΣΕ αναπηρία είτε είναι ορατή είτε είναι αόρατη και υπενθυμίζουν τη σημασία της άρσης των εμποδίων.
Κατά τη διάρκεια της πανδημίας, η απομόνωση, η αποσύνδεση, και οι μειωμένες υπηρεσίες επηρέασαν σημαντικά τις ζωές και την ψυχική ευεξία των ατόμων με αναπηρία σε όλο τον κόσμο . Η παγκόσμια κρίση του COVID-19 εντείνει τις υφιστάμενες ανισότητες, αποκαλύπτοντας την έκταση του αποκλεισμού και επισημαίνοντας ότι οι ενέργειες για την κοινωνική ένταξη των ατόμων με αναπηρία είναι επιτακτική. Τα άτομα με αναπηρία εξακολουθούν να είναι μια από τις πιο αποκλεισμένες ομάδες στην κοινωνία μας και είναι από τις πιο σοβαρές πληγείσες σε αυτήν την κρίση. Ακόμα και υπό κανονικές συνθήκες, τα άτομα με αναπηρία είναι λιγότερο πιθανό να έχουν πρόσβαση σε υγειονομική περίθαλψη, εκπαίδευση, απασχόληση και να συμμετέχουν στην κοινότητα. Απαιτείται μια ολοκληρωμένη προσέγγιση για να διασφαλιστεί ότι δεν θα μείνουν πίσω.
Η προσπάθεια επίτευξης της ανεξαρτησίας και της κοινωνικής ένταξης των ατόμων με αναπηρία, παραμένει μια συνεχής διαδικασία που περιλαμβάνει μια ολιστική προσέγγιση όπου η προσβασιμότητα σε αγαθά και υπηρεσίες θα ενισχύεται από τη πολιτεία αλλά και από τη κοινωνία των πολιτών, τους φορείς αλλά και τις επιχειρήσεις. Τα ποσοστά απασχόλησης για τα άτομα με αναπηρία, σε όλη την Ευρώπη, παραμένουν χαμηλά, δείχνοντας ότι ο δρόμος είναι μακρύς που σίγουρα περιλαμβάνει αλλαγή στάσεων αλλά κυρίως και τροποποίηση, δημιουργία κανονιστικού πλαισίου που θα τονώνει το δικαίωμα στην εργασία. Μέσα σε ένα τοπίο προστασίας των δικαιωμάτων των ατόμων με αναπηρία, αναπαράγεται η ανισότητα ακόμα και για κάποιες αφανείς κατηγορίες αναπηρίας. Η διάδοση της ευαισθητοποίησης για αόρατες αναπηρίες, με επιβλαβείς – και όχι πάντα άμεσα εμφανείς – επιπτώσεις στην υγεία, είναι ζωτικής σημασίας για την άρση των αποκλεισμών και μείωσης των ανισοτήτων.
Η πολιτική κοινωνικής ένταξης για τα άτομα με αναπηρία σχεδιάζεται από την πολιτεία και με τη συμμετοχή φορέων δημοσίου και ιδιωτικού δικαίου υλοποιούνται ατομικά και συλλογικά μέτρα για την ενσωμάτωση της διάστασης της αναπηρίας, βοηθώντας σε έναν προσβάσιμο και βιώσιμο κόσμο για όλους. Ιδιαίτερα μετά την ισχύ της Σύμβασης για τα δικαιώματα των ατόμων με αναπηρίες των Ηνωμένων Εθνών, έχει σημειωθεί πρόοδος σε πολλά μέτωπα για την προώθηση της ένταξης ατόμων με αναπηρία, των δικαιωμάτων τους, της ευημερίας και των προοπτικών τους.
Μεγάλη βαρύτητα, οφείλει η πολιτεία να δώσει, σε επιμέρους ομάδες, όπως παιδιά και γυναίκες με αναπηρία, άτομα με νοητική υστέρηση αλλά και στους ηλικιωμένους με αναπηρία. Προγράμματα όπως η θεσμοθέτηση του προσωπικού βοηθού και της Πρώιμης Παρέμβασης για παιδιά με αναπηρία είναι στη σωστή κατεύθυνση και θα ενισχύσουν περαιτέρω τη σχολική συμπερίληψη και τη κοινωνική ένταξη. Αυτό που επιβάλλεται όμως, είναι η θεσμική θωράκιση της φωνής τους, η ανάπτυξη δηλαδή ενός θεσμικού πλαισίου αρχικά, που σχετίζεται με την ανάπτυξη ενός υποστηρικτικού μηχανισμού για τη δικαιοπρακτική ικανότητα των ατόμων με αναπηρία αλλά και δράσεων όπου παιδιά και ενήλικες με αναπηρία θα συμμετέχουν ενεργά, με ρόλο ουσιαστικό, στις όποιες αποφάσεις τους αφορούν. Στην ουσία, μια συνεχής διαβούλευση.
Πολιτεία και κοινωνία μαζί, στρατηγικές, σχέδια δράσης για την αναπηρία καθώς και καθημερινές συμπεριφορές, δημιουργούν τα θεμέλια για μια βιώσιμη και μετασχηματιστική πρόοδο στην κοινωνική ένταξη των ατόμων με αναπηρία. Ακόμα και στη περίοδο της πανδημίας αλλά και στη μετά COVID19, η πλήρης υλοποίηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων όλων των ατόμων με αναπηρία, παιδιών, γυναικών, ηλικιωμένων, αποτελεί ζητούμενο και ευκαιρία ώστε μέσα από την πρόκληση αυτή να διαμορφωθεί ένα πλαίσιο περαιτέρω ενίσχυσης της υποστήριξης και φροντίδας των, ως αναπόσπαστο και αδιαίρετο μέρος όλων των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και των θεμελιωδών ελευθεριών.
Δημήτριος Π. Νικόλσκυ, π.πρόεδρος της Επιτροπής για τα Δικαιώματα των Aτόμων με Αναπηρίες του Συμβουλίου της Ευρώπης.
ΤΟ ΑΚΕΛ καλεί την κυβέρνηση “να επικεντρωθεί επιτέλους στη βελτίωση της δυσμενούς πραγματικότητας που βιώνουν τα ΑμεΑ στην Κύπρο. Τα στοιχεία που έδωσε η Ευρωπαϊκή Στατιστική Υπηρεσία όσον αφορά τις κοινωνικές δαπάνες, δείχνουν ότι η Κύπρος βρίσκεται στην τρίτη θέση από το τέλος σε παροχές για τα ΑμεΑ, ανάμεσα στις χώρες της ΕΕ”.
Ανακοίνωση του ΑΚΕΛ αναφέρει: “Το κίνημα των αναπήρων δίκαια διαμαρτύρεται πως δεν εισακούονται οι κραυγές απόγνωσης τους, καθώς η κυβέρνηση δεν προχωρεί σε ουσιαστικά μέτρα για τη διασφάλιση της ζωής τους με αξιοπρέπεια και χωρίς διακρίσεις. Η κυβέρνηση δυστυχώς αρνείται να λάβει υπόψιν της τις δεκάδες αρνητικές παρατηρήσεις προς την Κύπρο για την πορεία εφαρμογής της Σύμβασης των Δικαιωμάτων των ΑμεΑ, ενώ δεν προχωρεί σε εκπόνηση ξεχωριστής νομοθεσίας για τη στήριξη των ΑμεΑ που υπόσχεται εδώ και επτά χρόνια. Τονίζουμε γι’ άλλη μια φορά πως οι ξεχωριστές ανάγκες των ΑμεΑ δεν μπορούν να καλυφθούν μόνο από το Ε.Ε.Ε. και τα επιδόματα. Ιδιαίτερα με την κατά την περίοδο της πανδημίας τα ΑμεΑ αντιμετωπίζουν αυξημένους κινδύνους. Όσο η κυβέρνηση προσεγγίζει με προχειρότητα και οικονομίστικους όρους, τις ξεχωριστές ανάγκες των ΑμεΑ συνάνθρωποι μας θα μένουν στο περιθώριο. Ως ΑΚΕΛ παραμένουμε συμπαραστάτες του κινήματος αναπήρων και με τα ΑμεΑ συνολικότερα στον αγώνα που δίνουν καθημερινά για ζωή με αξιοπρέπεια, διασφάλιση των δικαιωμάτων τους και εξάλειψη όλων των διακρίσεων”.
