Ουδείς συγκινείται

Διεξάγονται «αχρείαστες» δίκες για τις ήδη αναγνωρισμένες από το ίδιο το κράτος επαγγελματικές ασθένειες .

Της Ευδοκίας Λοϊζου*

Γίνεται προσπάθεια φίμωσης μου ως δημοσιογράφου , αυτή είναι η απάντηση. Δεν εξηγείται αλλιώς. Κύριοι δεν είναι προσωπικό το θέμα, αφορά στρεβλό φαινόμενο εις βάρος των πολιτών εκ μέρους του Δημοσίου. Διεξάγονται «αχρείαστες» δίκες για τις ήδη αναγνωρισμένες επαγγελματικές ασθένειες από το ίδιο το κράτος. Μόνο εμπαιγμός μπορεί να χαρακτηριστεί. Δεν αντέχεται άλλο.
Εδώ και 11 χρόνια πρωταγωνιστώ σένα σενάριο που ο ρόλος είναι τόσο άχαρος αλλά και βασανιστικός, η υγεία μου είναι σοβαρότατα κλονισμένη, και βεβαίως δεν συγκινείται κανείς. Όπως για τα πλείστα σκάνδαλα σε αυτό τον τόπο ευθύνονται δημόσιοι λειτουργοί, το ίδιο συμβαίνει και στη δική μου περίπτωση. Ωστόσο η αναλγησία και η ατιμωρησία καλά κρατούν.
«Τεκμηριώνεται επιστημονικά ότι η εγκεφαλίτιδα από τα σοβαρά κατάλοιπα της οποίας υποφέρω από το 2007, προκλήθηκε από τους βιολογικούς, χημικούς παράγοντες, κόπρανα ζώων, την κακή ποιότητα του αέρα, περιττώματα των ζώων τα οποία εντοπίστηκαν σε επιθεωρήσεις ότι υπήρξαν στους εσωτερικούς χώρους του Ραδιοφωνικού Ιδρύματος Κύπρου». Αυτή είναι απόφαση του τμήματος Επιθεώρησης του Υπουργείου Εργασίας της Κυπριακής Δημοκρατίας το 2012, όχι άλλης χώρας παρακαλώ.
Έκτoτε άρχισε ένας ανηλεής πόλεμος. Ένα απλό «γκουγλάρισμα» στο διαδίκτυο αρκεί για να γίνει αντιληπτό τι εννοώ. Μέχρι και ψυχίατρο μου έβαλαν μια γνωμάτευση που θα εξυπηρετήσει όλους. Αρχικά δεν αντιλαμβανόμουν το γιατί. Ως υποψιασμένη Δημοσιογράφος στριφογύριζαν διάφορες σκέψεις στο μυαλό μου. Τι κρύβεται από πίσω ; Εγώ το μόνο που επιζητούσα ήταν και είναι αξιοπρεπή περίθαλψη, ωστόσο ανακάλυψα πολλά, συμφωνίες πίσω από κλειστές πόρτες, που προκαλούν παραλήρημα.
Ο κατά νόμο υπεύθυνος Διευθυντής Υπηρεσιών Κοινωνικών Ασφαλίσεων, ως επικεφαλής του συμβουλίου κοινωνικών ασφαλίσεων (στο οποίο συμμετέχουν συντεχνίες, εργοδοτικές οργανώσεις ), απάλλαξε τους εργοδότες και τις ασφαλιστικές εταιρείες από την καταβολή αποζημιώσεων στους εργαζόμενους που η ασθένεια τους αναγνωρίζεται ως επαγγελματική από το τμήμα επιθεώρησης εργασίας και όχι από το δικό του τμήμα.
Mε δικαιολογία τη «βιωσιμότητα» του ταμείου κοινωνικών ασφαλίσεων καθώς και ότι δεν ήταν υποχρεωμένος να εφαρμόσει τον ευρωπαϊκό κατάλογο επαγγελματικών ασθενειών, συμφωνήθηκε με όλες τις εργοδοτικές οργανώσεις και με τις συντεχνίες να καταβάλλουν συντάξεις αναπηρίας/ανικανότητας καθώς επίσης και αποζημιώσεις χωρίς δίκη μόνο στους ασφαλισμένους, των οποίων η ασθένεια αναγνωρίζεται ως επαγγελματική από τον κατάλογο επαγγελματικών ασθενειών των υπηρεσιών κοινωνικών ασφαλίσεων, γιατί μόνο γι’ αυτές είναι ασφαλισμένοι.
Θεωρείται δεδομένο σε εθνικό επίπεδο ότι ο εργαζόμενος απαλλάσσεται από την απόδειξη αιτιώδους συνδέσμου μεταξύ νοσήματος και εργασιακών συνθηκών.
Σύμφωνα με έκθεση της Ε. Ε. σε όλα τα κράτη της ένωσης, εφαρμόζεται μόνο ένας κατάλογος επαγγελματικών ασθενειών και οι ασφαλισμένοι απολαμβάνουν τα δικαιώματα τους χωρίς διακρίσεις. Στην Κύπρο διεξάγονται αχρείαστες δίκες για τις ήδη αναγνωρισμένες επαγγελματικές ασθένειες από το κατάλογο των επαγγελματικών ασθενειών του τμήματος επιθεώρησης εργασίας όπως και στην περίπτωση μου.
Από το κατά νόμο Yπεύθυνο Διευθυντή Υπηρεσιών Κοινωνικών Ασφαλίσεων δεν έγινε αντιληπτό ότι με την διατήρηση δύο εθνικών νόμων από το 2007 από το Υπουργείο Εργασίας, που παραπέμπουν σε δύο διαφορετικούς καταλόγους επαγγελματικών ασθενειών, δημιούργησαν δύο κατηγορίες ασφαλισμένων με αναπηρίες από αναγνωρισμένες επαγγελματικές ασθένειες από το ίδιο το κράτος βάση του ευρωπαϊκού δικαίου, και ότι καταδίκασαν την Δημοκρατία να καταβάλλει αποζημιώσεις σε αυτούς που δεν παρέχει ωφελήματα γιατί παραβιάζει την αρχή της ισότητας, καθώς επίσης γιατί τους άφησαν όλους ανασφάλιστους.
Απέκλεισαν επίσης από την καταβολή ωφελημάτων, ασθένειες και εργατικά ατυχήματα που δεν σχετίζονται με το επάγγελμα των εργαζομένων, οφείλονται στην εξ ολοκλήρου αμέλεια λήψης του εργοδότη, κατά παραβίαση των ευρωπαϊκών οδηγιών περί της ασφάλειας και της υγείας στην εργασία.
Η Δημοκρατία επίσης παρέλειψε από το 1989 να δημιουργήσει ταμείο εργατικών αποζημιώσεων ανασφάλιστων εργαζομένων με τις μηνιαίες εισφορές των ασφαλιστικών εταιρειών σύμφωνα με πρόνοια του νόμου περί υποχρεωτικής ασφάλισης ευθύνης εργοδότη.
Ακούστε και αυτό. Από την δεκαετία του 1960 για την πρόσβαση των πολιτών στη παροχή σύνταξης ανικανότητας/αναπηρίας από τις υπηρεσίες των κοινωνικών ασφαλίσεων ένεκα επαγγελματικής ασθένειας ή εργατικού ατυχήματος σύμφωνα με τυποποιημένο έντυπο;;; κύρια προϋπόθεση αποτελεί η παραδοχή /υπογραφή συναίνεση από τον εργοδότη!!! λόγος αποτρεπτικός βεβαίως για τον ίδιο, καθώς επίσης αναγκάζουν τους ασφαλισμένους να ενημερώσουν τις υπηρεσίες κοινωνικών ασφαλίσεων εάν διεκδικούν αποζημιώσεις από ασφαλιστική εταιρεία για αναπηρία και να κατονομάσουν τον γιατρό που τους εξέτασε.
Δηλαδή το κράτος ταυτίζεται με τις ασφαλιστικές εταιρείες και τους εργοδότες. Έχουν όλοι πρόσβαση βάση νόμου στα πρωτοβάθμια ιατροσυμβούλια των κοινωνικών ασφαλίσεων. Όπως και στην δική μου περίπτωση γιατρός ασφαλιστικής εταιρείας που μου παρείχε ιατρική κάλυψη εκτός των ψυχιατρικών /ψυχολογικών παραγόντων, ο οποίος «διέγνωσε» ψυχολογικές αιτιολογίες επέβαλε την ιατρική του γνωμάτευση, ο οποίος παρεμπιπτόντως είναι και σύμβουλος όλων των εμπλεκομένων, και σύμφωνα με έρευνα της ελεγκτικής υπηρεσίας καταχράστηκε χρήματα ως γιατρός από το κράτος και τα επέστρεψε και τον επικαλούνται όλοι για τις εγκυρότατες διαγνώσεις του .

*Τα ενυπόγραφα κείμενα εκφράζουν τις απόψεις του συγγραφέα τους.