ΟΨΙΜΟΣ “ΦΕΜΙΝΙΣΜΟΣ”. ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΚΑΙ ΜΑΖΙ…

ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΒΑΛΑΝΙΔΟΥ *

PhD Παιδαγωγικά

Ένας «όψιμος» «φεμινισμός» εμφανίστηκε ξανά σε αναρτήσεις στα Μ.Κ.Δ. σχετικά με το θέμα της συνάντησης στη Γενεύη. Η προφανής θέση στις αναρτήσεις ήταν/είναι ο ισχυρισμός ότι στη Γενεύη (βασική αντιπροσωπεία) ήταν ΟΛΟΙ ΑΝΔΡΕΣ στους κύριους ρόλους –και όχι ΓΥΝΑΙΚΕΣ- υπονοώντας και υποβάλλοντας τη θέση ότι το πρόβλημα της μέχρι σήμερα ανυπαρξίας προόδου στη λύση κυπριακού προβλήματος είναι το ότι ΔΕΝ έχουν τους κύριους ρόλους ΓΥΝΑΙΚΕΣ!
Αυτό αποτελεί μια ΠΑΡΑΠΛΑΝΗΤΙΚΗ και ΛΑΝΘΑΣΜΕΝΗ εκτίμηση για το ποιος/ποιες πολιτικές δυνάμεις έχουν το φταίξιμο και την ευθύνη για την ύπαρξη και συνέχιση του Κυπριακού προβλήματος.
Η προώθηση αυτής της θέσης που παρουσιάζεται ως «ΓυναίκεςVsΆνδρες», μπορεί να ικανοποιεί πολιτικές φιλοδοξίες αλλά για λόγους «περίεργους» αφαιρεί από τη συζήτηση, για την ανυπαρξία λύσης στο Κυπριακό, τις πολιτικές θέσεις και ιδεολογία των συντελεστών των διαφόρων διαδικασιών. Στην πολιτική υπάρχουν ιδεολογίες και θέσεις πολιτικές. Και αυτές εκφράζουν οι πολιτικοί –άνδρες και γυναίκες! (Για δέστε και στην Κυπριακή Βουλή πώς ψηφίζουν οι γυναίκες βουλευτίνες! Ψηφίζουν ανάλογα με τα κόμματα τους!)
Είναι ΟΡΘΟΤΑΤΗ η θέση ότι πρέπει να στηριχθούν οι διαδικασίες και οι πολιτικές για την ισοτιμία και οικονομική, κοινωνική και πολιτική χειραφέτηση και συμμετοχή των γυναικών. Αλλά αυτό διαφέρει ουσιαστικά από τη θέση «αν ήταν γυναίκες στη Γενεύη –ή αν είχαν και γυναίκες-θα τα κατάφερναν καλύτερα»! Το πρόβλημα είναι τι εκπροσωπούν πολιτικά!
Η προώθηση της θέσης ότι στις διάφορες κοινωνικο-οικονομικές πολιτικές, αν ήταν γυναίκες θα ήταν «καλύτερα» τα όποια αποτελέσματα φαίνεται και ολίγον πολιτικώς αφελές και ρατσιστικοφέρνει! Αγνοεί και παραβλέπει «περιέργως» (?) ότι οι γυναίκες πολιτικοί εκπροσωπούν τις πολιτικές δυνάμεις που τις στηρίζουν και προωθούν ιδεολογίες και πολιτικές που αντιστοιχούν σε αυτές. Παραδείγματα πολλά γυναικών, τις οποίες προσωπικά δεν θα ήθελα να δω να ασχολούνται με τη …λύση Κυπριακού: Μάργκαρετ Θάτσιερ, Λεπέν, Μελόνι, Τανσού Τσιλέρ, Μεράλ Ακσενέρ –να μην αναφέρω και γνωστές ..Κυπρίες με πολιτικές και ιδεολογίες εθνικιστικές, ρατσιστικές, φασίζουσες…
Και ίσως πρέπει να σημειωθεί και το εξής: Προσφάτως, ορισμένες Κύπριες γυναίκες, με ουσιαστικά ποικιλία πολιτικών και ιδεολογικών προσανατολισμών και θέσεων στο Κυπριακό, και στο παρόν και στο παρελθόν, και προερχόμενες από πολιτικά κόμματα/χώρους, με διαφορετικές πολιτικές και ιδεολογίες και θέσεις για το Κυπριακό, συνασπίστηκαν σε Ομάδα, (Συνασπισμός Γυναικών για την Ειρήνη) παρουσιάζοντας την πρωτοβουλία τους ως «απάντηση» στη στασιμότητα και απουσία λύσης στο Κυπριακό. Από τα κύρια επιχειρήματα της δημιουργίας τους το «παράδειγμα» του ρόλου των γυναικών της Β. Ιρλανδίας, στη διαδικασία Ειρήνευσης και Συμφωνίας της Μ. Παρασκευής. Προφανώς, κάθε πρωτοβουλία καλοδεχούμενη, παρά το ότι δεν είναι πάντα πειστική και αποτελεσματική. Ωστόσο η πρωτοβουλία ΔΕΝ μπορεί να παρουσιαστεί ότι μπορεί να επαναλάβει για την Κύπρο το παράδειγμα Β. Ιρλανδίας και της Συμφωνίας Ειρήνευσης της Μ. Παρασκευής, όπου πρωτοστάτησαν οι «Γυναίκες της Β. Ιρλανδίας» ( οι οποίες είχαν σχηματίσει πολιτικό σχηματισμό/κόμμα, και είχαν παρέμβαση και στήριξη ισχυρή μέσα στις γυναίκες και το λαό). Στο πλαίσιο αυτό χρειάζεται να διευκρινιστούν τα εξής:
a. Οι Γυναίκες της Β. Ιρλανδίας δημιούργησαν το δικό τους πολιτικό κίνημα –πολιτικό σχηματισμό και δράση και προέρχονταν από τη βάση της κοινωνίας-είχαν «ρίζες» μέσα στον κόσμο. Και λόγω της δράσης τους είχαν στήριξη. Δεν «τοποθετήθηκαν» σε θέσεις και επιτροπές από ΚΑΝΕΝΑ/ΚΑΜΙΑ!
b. Η διαδικασία συνομιλιών για ειρήνευση στη Β. Ιρλανδία ήταν πολύ διαφορετική από ότι είναι η διαδικασία στην Κύπρο/συνομιλίες: Συμμετείχαν μαζί με τις επίσημες πλευρές και εκπρόσωποι πολιτικών κομμάτων και σχηματισμών. Και έτσι συμμετείχαν και εκπρόσωποι του πολιτικού σχηματισμού των Γυναικών –που είχε ήδη καταξιωθεί με τις ψήφους και στήριξη του κόσμου. (Στην Κύπρο?)
Συμπερασματικά, ΔΕΝ βοηθά τον αγώνα για επανένωση η προώθηση αντιλήψεων του τύπου «ΓυναίκεςVsΆνδρες». Θεωρώ ότι αυτό που χρειαζόμαστε στην Κύπρο, είναι μαζί, γυναίκες και άνδρες, ΟΛΕΣ οι δυνάμεις της επανένωσης, ένθεν και ένθεν της διαχωριστικής γραμμής, να γίνουν πιο δυνατές και αποτελεσματικές. Και αυτό αφορά και τις «εγγυήτριες» δυνάμεις