Όποιος ονειρεύεται μία Κύπρο χωρίς διαφθορά και διαπλοκή, ας τσιμπηθεί για να ξυπνήσει!
Του Κώστα Ζαχαριάδη*
Δεν είμαι εξ εκείνων που συγκλονίστηκαν ή θεωρούν ότι η περιβόητη έκθεση του γενικού ελεγκτή για τις πολιτογραφήσεις έφερε οτιδήποτε καινούργιο στην επιφάνεια ή κάτι που δεν γνωρίζαμε έως τώρα, πέρα ίσως από τον προσδιορισμό του τεράστιου ποσού εκατομμυρίων που χάθηκαν για το Δημόσιο και τον τόπο, είτε γιατί ποτέ δεν εισπράχθηκαν ως έπρεπε, είτε γιατί, κυρίως, κατέληξαν με μαγικό τρόπο στις τσέπες των διαφόρων μεσαζόντων ή άλλων εμπλεκομένων στην όλη διαδικασία.
Όλα τα υπόλοιπα που περιλαμβάνονται στην ογκωδέστατή έκθεση της Ελεγκτικής Υπηρεσίας ήταν γνωστά, είτε από προηγούμενες εκθέσεις (Επιτροπής Νικολάτου, Έκθεση Καλογήρου), είτε το, πιο σημαντικό, τα είχε οσφριστεί το αλάθητο αισθητήριο του λαού, προτού του τα πει κάποια έκθεση και βλέποντας καθημερινά πώς πλούτιζαν από τη μία μέρα στην άλλη κάποιοι εμπλεκόμενοι στις πολιτογραφήσεις.
Υπό αυτή την έννοια, δεν είναι άλλη μία έκθεση που χρειαζόμασταν για να καθαρίσουμε από την «τάτσα» των πολιτογραφήσεων, αλλά ποινικές έρευνες, ποινικές διώξεις, καταδικαστικές δικαστηριακές αποφάσεις, ανάληψη πολιτικών ευθυνών και παραιτήσεις. Και φυσικά αυτά, ούτε τα είδαμε, ούτε θα τα δούμε, γιατί ως γνωστόν, είναι «φρούτα» που δεν ευδοκιμούν σε αυτό τον τόπο.
Σε άλλες χώρες και κοινωνίες, όπου η μάχη με τη διαφθορά δεν είναι απλά ένα κενό σύνθημα, οι πρωταγωνιστές του μεγάλου αυτού σκανδάλου θα ήταν από καιρό στη φυλακή ή, στην καλύτερη γι’ αυτούς περίπτωση, στα σπίτια τους, απαξιωμένοι και ατιμασμένοι.
Όμως, επειδή εδώ είναι Κύπρος ή όπως είπε και κάποιος «σοφός», This is Cyprus, όχι μόνο «μύγα δεν τους τσίμπησε», αλλά συνεχίζουν να βασιλεύουν και να προσπαθούν να μας πείσουν ότι «όλα ήταν όμορφα και αγγελικά πλασμένα» και ότι είμαστε και αχάριστοι και τους αδικούμε και από πάνω.
Αυτό ακριβώς δεν μας είπε τις προάλλες στη Βουλή και ο υπουργός των Εσωτερικών μας Νίκος Νουρής, όταν έλεγε πως όταν δούμε το καζίνο της Λεμεσού να τελειώνει, θα ξεχάσουμε τις παράνομες πολιτογραφήσεις που δόθηκαν για χάριν του;
Μα αλήθεια κύριε Νουρή μου, έτσι τα έμαθες στο σχολείο; Ότι σε όλες τις χώρες του κόσμου, τα καζίνα, οι μαρίνες, τα νέα έργα και οι μεγάλες επενδύσεις, πάνε πακέτο με παράνομες πολιτογραφήσεις και μίζες;
Για να μην είμαστε όμως και εντελώς άδικοι, οι εμπλεκόμενοι στο μεγάλο φαγοπότι των πολιτογραφήσεων έχουν κάπου και το δίκιο τους.
Γιατί, σου λένε, να πληρώσουμε σήμερα εμείς το μάρμαρο, σε μία χώρα όπου η διαφθορά, η διαπλοκή, η μιζαποδοχή και ο πλουτισμός με αθέμητα μέσα ουδέποτε διώχθηκαν και τιμωρήθηκαν; Τόσους και τόσους ανεχθήκατε όλα αυτά τα χρόνια, σκέφτονται. Ανεχτείτε τώρα και εμάς. Εκατό-διακόσιοι πάνω, εκατό διακόσιοι κάτω, δεν θα χαθεί ο κόσμος!
Με αυτές τις λογικές φθάσαμε και στο πρωτοφανές ξεδιάντροπο, δύο από τους βασικούς παίχτες της απερχόμενης διακυβέρνησης, επί των ημερών της οποίας το «άθλημα» των πολιτογραφήσεων γνώρισε τις μεγαλύτερες δόξες του, οι Αβέρωφ Νεοφύτου και Νίκος Χριστοδουλίδης, να διεκδικούν από πάνω και την ψήφο μας για την προεδρία της Δημοκρατίας. Αλήθεια, γιατί; Ως επιβράβευση της όλης στάσης τους στο θέμα των πολιτογραφήσεων;
Δεν κατέχω στοιχεία ή αποδείξεις για να καταλογίσω στον ένα ή τον άλλο άμεση εμπλοκή στο μεγάλο φαγοπότι των πολιτογραφήσεων. Εκ των θέσεών τους όμως και του πρωταγωνιστικού τους ρόλου σε όλα τα πεπραγμένα της διακυβέρνησης, γνώριζαν πολύ καλά τι συνέβαινε, ποτέ δεν μίλησαν και ποτέ δεν έδειξαν ότι κάτι πάει στραβά. Αντίθετα, κάθε φορά που γινόταν λόγος επί αυτού, έσπευδαν να διαβεβαιώσουν ότι όλα πάνε φίνα.
Ακόμα όμως, και αν χάριν της συζήτησης δεχθούμε ότι «ουδέν είδαν και ουδέν άκουσαν», ακόμα χειρότερο γι’ αυτούς. Γιατί απλούστατα αυτό σημαίνει πως δεν έχουν την ικανότητα να παίρνουν μυρουδιά τι συμβαίνει γύρω τους και ότι και σαν Πρόεδροι αύριο, το ίδιο θα κάνουν και θα πάθουν. Άρα είναι ακατάλληλοι για να τους εμπιστευτούμε να μας απαλλάξουν από τέτοιες ή παρόμοιες νοσηρές και βρόμικες καταστάσεις.
Ούτε όμως και ο τρίτος της παρέας των «μεγάλων» υποψηφίων, Ανδρέας Μαυρογιάννης, βρίσκεται στο θέμα αυτό σε πολύ καλύτερη θέση και αποτελεί μεγαλύτερη εγγύηση. Όχι εξ υπαιτιότητας του ιδίου, αλλά του κόμματος που τον στηρίζει, αφού και επί διακυβέρνησης ΑΚΕΛ έγιναν «πράματα και θάματα» με τις πολιτογραφήσεις, αλλά ακόμα και επί της παρούσας διακυβέρνησης στελέχη του κόμματος πιάστηκαν επ’ αυτοφώρω να βγαίνουν από τον «γουμά των πολιτογραφήσεων», με «χρυσά αβγά» στην τσέπη!
Γι΄αυτό, όποιος περιμένει ή ονειρεύεται ότι θα παταχθούν και θα ξεριζωθούν ποτέ σε αυτό τον τόπο η διαφθορά και η διαπλοκή, ας τσιμπηθεί για να ξυπνήσει!
