Οι «56» και τα κλουβιά τους
“Προσωπικά δεν ξέρω τι θα ψηφίσω. Η Ρούμη, το γερμανικό λυκόσκυλό μου, λέει πάντως ότι η μόνη αξιοπρεπής επιλογή είναι η αποχή. Και ποτέ δεν κάνει λάθος”.
Του Παύλου Ξανθούλη*
Το μεγαλείο και η ηθική πρόοδος ενός έθνους μπορούν να κριθούν από τον τρόπο που φέρεται στα ζώα», είπε ο Μαχάτμα Γκάντι. Πιο πρόσφατα, ένας μαύρος διαδηλωτής κρατούσε ένα πλακάτ, υποστηρίζοντας ότι η ανθρώπινη δουλεία και η κακομεταχείριση ζώων, είναι συμπεριφορές και έννοιες ταυτόσημες. Στην Κύπρο, η κυβέρνηση, τα κοινοβουλευτικά κόμματα και οι 56 βουλευτές τους τροποποίησαν πρόσφατα τον νόμο και πανηγυρίζουν ότι έχουμε πλέον ένα ισχυρό πλαίσιο, με ποινές, οι οποίες μπορούν να λειτουργήσουν αποτρεπτικά στα απίστευτα φαινόμενα κακομεταχείρισης και βασανισμού ζώων.
Τι προβλέπει, λοιπόν, η νέα κυπριακή νομοθεσία; Η ποινή που προνοείται για πρώτη καταδίκη σε περίπτωση κακομεταχείρισης ζώου, αυξάνεται από 1.700 ευρώ σε 10.000 ευρώ. Και σε περίπτωση δεύτερης ή μεταγενέστερης καταδίκης, το πρόστιμο αυξάνεται από 3.400 σε 20.000 ευρώ. Ας δούμε τι προβλέπεται στην αντίστοιχη νέα νομοθεσία της Ελλάδας, που εγκρίθηκε την ίδια χρονική περίοδο. Για τον φόνο ή βασανισμό των ζώων ο ένοχος τιμωρείται με ποινή κάθειρξης μέχρι 10 έτη και με χρηματική ποινή από 25.000 ως 50.000 ευρώ. Κι αυτό γιατί ο βασανισμός ζώων θεωρείται πλέον κακούργημα στην Ελλάδα. Για την κακοποίηση ζώων ή την εγκατάλειψή τους ως έκθετα ή αδέσποτα, ο ιδιοκτήτης τιμωρείται με ποινή φυλάκισης ενός τουλάχιστον έτους και με χρηματική ποινή που κυμαίνεται από 3.600 έως 18.000 ευρώ.
Οι διαφορές είναι τεράστιες. Στην περίπτωση της Κύπρου, η κυβέρνηση, τα κοινοβουλευτικά κόμματα και οι 56 βουλευτές τους έφτιαξαν μια νομοθεσία για το θεαθήναι, «ξεπλένοντας» την ευθύνη ενός ανθρώπου που φόνευσε ζώο, με 10.000 ευρώ. Παρακάμπτοντας και έρευνες που υποστηρίζουν ότι ο φόνος ζώου, πέρα από ειδεχθές έγκλημα, αποτελεί και ένδειξη ενδεχόμενων ανάλογων εγκληματικών συμπεριφορών στο επίπεδο της ανθρώπινης ζωής.
«Το μεγαλείο και η ηθική πρόοδος» του συντεταγμένου κυπριακού κράτους, της κυβέρνησης, των κοινοβουλευτικών κομμάτων και των 56 βουλευτών τους, αντανακλάται επίσης στη συζήτηση, στην οποία έχουν όλοι εμπλακεί, αναφορικά με τις «προδιαγραφές κλουβιών». Ένα κράτος που έζησε ελεύθερο μόλις για 14 χρόνια, γονάτισε μπροστά στα συμφέροντα όσων θέλουν να έχουν κλειδαμπαρωμέ- νους τους σκύλους σε κλουβιά, και χωρίς να ντρέπεται, συζητάει τις προδιαγραφές των κλουβιών. Πόσα εκατοστά ύψος και πλάτος θα πρέπει να έχει το κλουβί στο οποίο θα περάσει τη ζωή του ένας σκύλος. Αυτό θα συζητήσουν η κυβέρνηση, ο ΔΗΣΥ, το ΑΚΕΛ, το ΔΗΚΟ, η ΕΔΕΚ, η Αλληλεγγύη, ακόμη και οι Οικολόγοι που ήταν πάντως οι μόνοι που είχαν αντίθετη άποψη για το ζήτημα των κλουβιών.
Οι όποιες αντιστάσεις, φαινομενικές και μη, κάμφθηκαν και όλοι πλέον διαβουλεύονται. Όχι για το κλουβί. Αυτό είναι δεδομένο. Αλλά για το μέγεθός του. Πόσο μικρό ή πόσο μεγάλο θα είναι. Ώστε να ικανοποιήσουν τους υποστηρικτές του κλουβιού που συνήθως διαθέτουν πολλά σκυλιά και αντί- στοιχα πολλές οικογενειακές ψήφους. Και την ίδια ώρα να χρυσώσουν το χάπι αυτών που αντιδρούν, προκειμένου να έχουν ήσυχοι τη συνείδησή τους ότι το κλουβί είναι αρκετά ευρύχωρο για να μπορέσει να χωρέσει μια ζωή. Μια ολόκληρη ζωή.
Σε τελική ανάλυση, κυβέρνηση, κοινοβουλευτικά κόμματα και «οι 56 τους», αντί να δρομολογήσουν μια νομοθεσία που θα στέλνει στη φυλακή αυτούς που βασανίζουν ζώα, νομοθέτησαν υπέρ της φυλάκισης των ίδιων των ζώων για να βολέψουν όσους εξυπηρετούνται από την αθλιότητα των κλουβιών. Διότι περί αθλιότητας πρόκειται. Μιας αθλιότητας η οποία εκθέτει το υπουργείο Γεωργίας και τον ίδιο τον υπουργό, την κυβέρνηση στο σύνολό της και όλα τα κοινοβουλευτικά κόμματα, τους πολιτικούς τους αρχηγούς και τους 56.
Πρόκειται για τους ίδιους πρωταγωνιστές, που αν και η Κύπρος κατακλύζεται από αδέσποτα, φρόντισαν να επιτρέψουν την πώληση ζώων σε καταστήματα, πρακτική που επίσης απαγορεύθηκε στην Ελλάδα, για ευνόητους λόγους.
Όλοι αυτοί οι πρωταγωνιστές θα ζητήσουν την ψήφο μας τον Μάιο, προτάσσοντας τα επιτεύγματά τους και δίνοντας την υπόσχεση ότι θα συνεχίσουν το έργο τους. Και στο κομμάτι της προστασίας των ζώων και σε αυτό που αφορά στην ευημερία τους.
Προσωπικά δεν ξέρω τι θα ψηφίσω. Η Ρούμη, το γερμανικό λυκόσκυλό μου, λέει πάντως ότι η μόνη αξιοπρεπής επιλογή είναι η αποχή. Και ποτέ δεν κάνει λάθος.
ΠΗΓΗ: “ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ” Κύπρου./ Τα ενυπόγραφα κείμενα απηχούν τις απόψεις των συγγραφέων τους
