O προπέτης και λαφυραγωγός Οζερσάι

Ο Οζερσάι θέλει να ξέρουμε πως αυτός είναι ο εκλεκτός της Άγκυρας

Του Μάριου  Ευρυβιάδη*

Ο Κουνρτέτ Οζερσάι (ΚΟ) παραγοντίζει ασταμάτητα. Δεν βάζει γλώσσα μέσα. Έχει κυριολεκτικά ξεσαλώσει. Θέλει να μην έχουμε απολύτως καμιά αμφιβολία πώς αυτός είναι πλέον το αγαπημένο “ic oglan” του ισλαμοφασιστικού
καθεστώτος της Άγκυρας στην Κύπρο. (“ic oglan” σημαίνει το “παιδί του εσωτερικού χώρου”- το παιδί που εξυπηρετούσε τους διάφορους από τον Σουλτάνο και κάτω και, αργότερα, το παιδί που κουβαλούσε τις πετσέτες στα χαμάμ). Ο Οζερσάι θέλει να ξέρουμε πως αυτός είναι ο εκλεκτός της Άγκυρας. Θέλει να αποδεχτούμε πως αυτός και μόνο “εκπροσωπεί” την κοινότητά του και πως με αυτό ως εντολοδόχο της Άγκυρας- και καθισμένο πάνω σε 40 και πλέον χιλιάδες λόγχες- πρέπει να διαπραγματευόμαστε.

Όταν ο πολύς Οζερσάι δεν μας απειλεί με Αττίλες διαφόρων μορφών, φορεί το πολιτισμένο του προσωπείο και παρουσιάζεται, όπως κάθε εξουσιαστής, ως “μεγαλόψυχος”. Θα περιοριστώ στις πρόσφατες κινήσεις του γύρω από το “άνοιγμα” των Βαρωσίων για να καταδείξω, γενικότερα και πιο σημαντικά, την έννοια της κατάκτησης και λαφυραγωγίας που διέπει το Ισλάμ και κατά συνέπεια και ειδικά τις ληστρικές αντιλήψεις των μουσουλμάνων Τούρκων στην Κύπρο και του κάθε Οζερσάι.

Με διάφορες φανφάρες και τη σχετική κάλυψη από τα ΜΜΕ, ο ΚΟ ανακοίνωσε πως το κατοχικό καθεστώς άρχισε διαδικασίες – με αυτόν και διάφορους να παραγοντίζουν σεριανίζοντας στην τουρκοκρατούμενη πόλη- για την καταμέτρηση περιουσιών στο Βαρώσι (την περιοχη έξω από τα τείχη) ώστε μελόντικα να αποδωθούν, τάχατες, οι περιουσίες στους στους “νόμιμους” ιδιοκτήτες.

Πέραν βέβαια της ειδικά συνειδητοποιημένης κίνησης άσκησης ψυχολογικής βίας και, ταυτόχρονα, προσπάθειας πρόκλησης διχόνοιας στους Έλληνες που συνεπάγεται το λεγόμενο “άνοιγμα” των Βαρωσίων, η αναφορά σε “νόμιμους” ιδιοκτήτες υποκρύπτει το πραγματικό κίνητρο του Οζερσάι και των ομόθρησκών του μουσουλμάνων. Το Βαρώσι, δηλαδή, λέει ο Οζερσάι έχει νόμιμους ιδιοκτήτες αλλά δεν είναι κατά ανάγκη οι Έλληνες κάτοικοί του. Μερικοί, παραδέχεται ο “μεγαλόψυχος” Οζερσάι, είναι “νόμιμοι” αλλά ποιοί και πόσοι είναι αυτοί, θα “διαπιστωθεί” μετά από έρευνα που θα κάνει ο κάθε μουσουλμάνος Οζερσάι ως προς το πιο μέρος της πόλης “ανήκει” στο μουσουλμανικό αγαθοεργές ιδρύμα, στο βακούφι του Εvkâf (ΕΒΚΑΦ), όπως αυτό είναι γνωστό στην Κύπρο. Και κατά τον κάθε Οζερσάι, το μεγαλύτερο μέρος των Βαρωσίων ανήκει στο Εφκάφ και όχι στους Έλληνες ιδιοκτήτες του, οι οποίοι, λέει, εξασφάλισαν με δόλο τίτλους ιδιοκτησίας επί αγγλοκρατίας. Όλοι αυτοί, λέει ο Οζερσάι, είναι καταπατητές και σφετεριστές της, ελέω Αλλάχ, περιουσίας του  Εvkâf (ΕΒΚΑΦ)

Εδώ χρειάζεται μια σημαντική παρένθεση. Κατά το Ισλάμ- και είναι εξαιρετικά σημαντικό εμείς οι μη μουσουλμάνοι, δηλαδή οι άπιστοι (οι καφούρ) να το κατανοήσουμε αυτό ορθά- όλα τα αγαθά επί της γής ανήκουν στον Αλλάχ. Τίποτα δεν ανήκει σε άτομα. Ελέω του, ο Αλλάχ επιτρέπει στον Χαλίφη, ο οποίος είναι η “Σκιά του Αλλάχ” πάνω στη γή, να διαχειρίζεται όλα τα αγαθά. Τα αγαθά είναι η αμοιβή του για την πίστη του. Με τη σειρά του ο Χαλίφης, που στην περίπτωση των Οθωμανών (Οσμανλών) ήταν ο Σουλτάνος, επιτρέπει στους διάφορους Πασάδες του στρατού που τον υπηρετούν να αμοίβονται διαχειρίζοντας τα αγαθά. Αυτό πάει λέγοντας κάτω στην ιεραρχία μέχρι τον τελευταίο πιστό. Όποιος στην ιεραρχία εξυπηρέτησης θεωρηθεί “αμαρτωλός” – είτε λόγω ανυπακοής ή παραβίασης του ιερού νόμου (σαρία)- χάνει τα αγαθά του, δηλαδή την περιουσία του, που επιστρέφει στον Χαλίφη-Σουλτάνο. Και το “θεϊκό” αυτό σκηνικό επαναλαμβάνεται ατέρμονα στο όνομα Αλλάχ. Κάποια από τα αγαθά καταλήγουν μέσω δωρεών σε αγαθοεργή ιδρύματα, τα βακούφια. Κατά την ισλαμική αυτή αφήγηση, τα Βαρώσια, που δόθηκαν ως αμοιβή στον πρώτο κατακτητή της Κύπρου Μουσταφά Λάλα από τον τότε Σουλτάνο, “χαρίστηκαν” μετά από αυτόν και έτσι έγιναν βακούφια του  Εvkâf (ΕΒΚΑΦ)

Γίνεται αντιληπτό πως οι κατακτημένοι άπιστοι χριστιανοί- οι ντίμηδες/γκιαούρηδες (τα αρχικά θύματα της λαφυραγωγίας με την κατεξοχήν “αγαθοεργή” πράξη της κατάκτησης)- όχι μόνο δεν έχουν δικαίωμα σε αγαθά, πρέπει να πληρώνουν και κεφαλικό φόρο για να επιβιώνουν, εσαεί. Κρατήστε το αυτό.

Πίσω από το “μεγαλοφυές” στρατήγημα του Οζερσάι υποκρύπτεται το παραπάνω. Υποκρύπτεται η αρπαγή. Όποια βαρωσιώτικη περιουσία “αποδειχθεί” πως ανήκει στο Εφκάφ θα μπορούσε- “μεγαλόψυχα” πάντοτε- να δοθεί στον πριν την κατάκτηση “χρήστη” της, με μακροχρόνια μίσθωση, όμως. Αυτή είναι η ισλαμική ληστρική αντίληψη του κάθε Οζερσάι. Θέλει χαράτσι εσαεί, από τους άπιστους Έλληνες. Θέλει την επιστροφή του Οσμανλικού κεφαλικού φόρου στη Κύπρο του 21ου αιώνα.

Είναι αυτή η ληστρική αντίληψη που υποκρύπτεται και πίσω από το ζήτημα του “μοιράσματος” των υδρογονανθράκων. Αλλά και πίσω από την πρόσφατη
“μεγαλόψυχη” προσφορά του Τσαβούσογλου για το “δίκαιο” μοίρασμα ολόκληρης της Ανατολικής Μεσόγειου, που κάποτε ανήκε στον Χαλίφη-Σουλτάνο και υπηρέτη του Αλλάχ. Στην Κύπρο, τα βλέπουμε αυτά σε μικρογραφία με τον Οζερσάι να κάνει- σαν το καλό ογλάνι που είναι- όλα τα θελήματα της Άγκυρας και, όλοι μαζί, να ζουν από τα κλεψιμιά της κατάκτησης και τα συναφή χαράτσια.

Το φαινομενικά παράδοξο εδώ, για εμάς που δεν κατανοούμε το ισλαμικό δίκαιο, είναι πως ο κάθε Οζερσάι επικαλείται “νόμιμους” ιδιοκτήτες και “σφετεριστές”, μόνο στην περίπτωση των Βαρωσίων. Δεν μιλά για κάτι αντίστοιχο στην Κερύνεια, Μόρφου ή άλλού για παράδειγμα, ώστε να εντοπιστούν και εκεί οι νόμιμοι ιδιοκτήτες και οι σφετεριστές. Βλέπετε εκεί δεν υπάρχουν ιδιοκτησίες του Εvkâf (ΕΒΚΑΦ)    για να κάνει παιγνίδι ο κύριος αυτός και να εκλογικεύει έτσι την αρπαγή και τα κλεμμένα. Προφανώς εκεί είναι αρκετό το ισλαμικό δίκαιο της κατάκτησης και της λαφυραγωγίας των αγαθών των απίστων. Αυτός είναι και ο λόγος που από την Άγκυρα ακούμε συνεχείς κραυγές για “πορθητές” και “κατακτητές”, είτε η αναφορά είναι στην Κύπρο, είτε στη Συρία, είτε στο Ιράκ ή οπουδήποτε έχει ληστρικές βλέψεις η Άγκυρα. Δεν μπορούν οι Τούρκοι και ο κάθε Οζερσάι, χωρίς το φετίχ του Φατίχ (Κατακτητή). Αλλιώς αυτοακυρώνονται ως πολεμιστές της πίστης αλλά και “δικαιωματικά” ως λαφυραγωγοί.

Ο αμετροεπής Κουνρτέτ Οζερσάι, που αυτοπροσδιορίζεται και ως “καθηγητής πανεπιστημίου” (ποιος τον εξέλεξε;) με ολιγοετή θητεία στις κλεμμένες εγκαταστάσεις του Κέντρου Ανωτέρων Σπουδών – ΚΑΣΑ, Αμμοχώστου, που οι κατακτητές μετέτρεψαν σε “πανεπιστήμιο”, μπορεί να λειτουργεί ως ογλάνι καθισμένος πάνω στις λόγχες του Αττίλα. Ο κόσμος όμως δεν λειτουργεί με βάση το Ισλάμ και το “δίκαιο” της κατάκτησης. Αυτός και το συνάφι του παραμένουν σφετεριστές και κλεπταποδόχοι των περιουσιών των Ελλήνων της Κύπρου. Και ο κλέφτης αγωνιά , πάντοτε, για τα κλεμμένα. Αυτός είναι και ο λόγος που ο κάθε Οζερσάι θέλει Τούρκους εγγυητές στην Κύπρο. Δεν τους θέλει για την ασφάλειά του. Για τα κλεμμένα, τους θέλει.

Υ.Γ. Πήραν 1.5 εκ. λίρες από τους Εγγλέζους το 1960 για το Εvkâf (ΕΒΚΑΦ) Βαρωσίων, οι Τούρκοι. Όχι επειδή οι Εγγλέζοι δεν θεωρούσαν νόμιμους τους τίτλους περιουσίας των Ελλήνων που οι ίδιοι εξέδωσαν, αλλά για να αγοράσουν τον Τουρκικό μπελά. Με τόσες λίρες το 1960, και με 100-200 το οικόπεδο, αγόραζες όχι μια πόλη στην Κύπρο αλλά και την επαρχία της μαζί. Τις πήραν τις λίρες, τις έφαγαν και το παραδέχονται οι Τούρκοι. Αλλά τώρα λένε πως τους δόθηκαν όχι ως αποζημείωση αλλά για τη συντήρηση της θρησκευτικής περιουσίας του Εvkâf (ΕΒΚΑΦ) Αντίστοιχη όμως αποζημείωση και για τους ίδιους λόγους, δεν δόθηκε και στα Ορθόδοξα ιδρύματα των Ελλήνων.

*Τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν τον συγγραφέα τους.