Ο Πάπας Φραγκίσκος: «Το Πάσχα μετακυλίει τους ογκόλιθους του θανάτου»
Ρώμη, Νίκος Τζωΐτης
Έξι χιλιάδες πιστοί υπολογίζεται ότι παρακολούθησαν χθες, Σάββατο (31.3.2024), το βράδυ στην Βασιλική του Αγίου Πέτρου την Ακολουθία για το Πάσχα των Ρωμαιοκαθολικών, στην οποία προεξήρχε Πάπας Φραγκίσκος .
Ο Ποντίφικας, λόγω των προβλημάτων υγείας, έφτασε στον Άγιο Πέτρο με τροχοκάθισμα. Η πασχαλινή Ακολουθία άρχισε με την αφή του Φωτός στην είσοδο της Βασιλικής και ακολούθησε λιτανεία με αναμμένα κεριά , ενώ ενώ όλοι έψαλαν το “Lumen Christi”(Φως Χριστού) και η Βασιλική του Αγίου Πέτρου φωταγωγήθηκε.
Πριν από την Ακολουθία της Ανάστασης ο Πάπας, κατά την παράδοση της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας, βάπτισε οκτώ κατηχούμενους, τέσσερις από την Ιταλία , δύο από τη Νότια Κορέα, έναν από την Ιαπωνία και έναν από την Αλβανία .
Στην ομιλία του ο Πάπας Φραγκίσκος τόνισε ότι το Πάσχα « αποτελεί τον θρίαμβο της ζωής επί του θανάτου, του φωτός επί του σκότους, την αναγέννηση της ελπίδας μέσα από τα συντρίμμια της αποτυχίας».
Επίσης, επεσήμανε : «Είναι εντυπωσιακή ισχύς του Πάσχα. Είναι ο Κύριος, Θεός του ακατόρθωτου, ο οποίος έκανε να κυλήσει τον ογκόλιθο και άρχισε να ανοίγει τους τάφους μας, ώστε η ελπίδα να μην εξαντληθεί ποτέ».
Ο πάπας, τέλος, υπογράμμισε ότι «με τον ίδιο τρόπο μπορούν να μετακινηθούν οι βαρύτατοι ογκόλιθοι του θανάτου», ενώ αναφέρθηκε, τέλος, στις «προσδοκίες ειρήνης που τσακίζονται από το μίσος, την απανθρωπιά και την αγριότητα του πολέμου».
Ας κοιτάξουμε ψηλά στον Ιησού, προέτρεψε ο Φραγκίσκος και κάλεσε τους πιστούς να ατενίσουν προς Αυτόν. «Εάν επιτρέψουμε στον Ιησού να μας πιάσει από το χέρι», είπε, «καμία εμπειρία αποτυχίας ή λύπης, όσο οδυνηρή κι αν είναι, δεν θα έχει τον τελευταίο λόγο για το νόημα και το πεπρωμένο της ζωής μας.
«Αν αφήσουμε τον εαυτό μας να αναστηθεί από τον Αναστημένο Κύριο, καμία οπισθοδρόμηση, κανένας πόνος, κανένας θάνατος δεν θα μπορέσει να σταματήσει την πρόοδό μας προς την πληρότητα της ζωής», τόνισε και επεσήμανε: «Είναι ο Κύριος, ο Θεός του αδύνατου, που για πάντα κύλησε την πέτρα και άρχισε να ανοίγει τους τάφους μας, για να μην έχει τέλος η ελπίδα. Με αυτόν τον τρόπο, μπορούν να μετακινηθούν οι βαρείς ογκόλιθοι του θανάτου, καθώς και εκείνοι της «λαχτάρας για ειρήνη, που σπάει από τη σκληρότητα του μίσους και την αγριότητα του πολέμου».
