Ο μυθικός αμανές του Στέλιου Καζαντζίδη

Ο Στέλιος Καζαντζίδης(1931-2001), αυτός ο μυθικός τραγουδιστής της Ανατολικής Μεσογείου, άφησε πίσω του στιγμές αξεπέραστες χάρις στην ερμηνευτική μεγαλοφυία.  Ο Στέλιος δεν ήταν απλά μια ωραία φωνή, ήταν ένας τιτάνας της ερμηνείας με αναρίθμητα ποικίλματα κρυμμένα στο λαρύγγι του, τα οποία ήξερε να χωνεύει στη μελωδία των τραγουδιών.

Το 1959 είναι χρονιά μεγάλων επιτυχιών για τον Στέλιο Καζαντζίδη. Είναι η χρονιά της Μαντουμπάλας και του διαχρονικού «Δυο πόρτες έχει η ζωή».

Είναι όμως και η χρονιά ενός τραγουδιού που ο τραγουδιστής δανείστηκε από την Ινδική μυθολογία του κινηματογράφου της εποχής του. Ulfat ka saaz chhedo λεγόταν το τραγούδι το οποίο είχε πλαισιώσει μουσικά το 1953 την Ινδική ταινία Aurat.

O Καζαντζίδης δανείστηκε τη δραματική μουσική του πλασιώνοντάς το με ανάλογους στίχους και έφτιαξε το κλασικό πλέον «Αυτή η νύχτα μένει». Το πιο σημαντικό όμως είναι ότι έντυσε το τραγούδι αυτό με ένα αξεπέραστο αμανέ ως εισαγωγή.  Οι ζυγισμένες ακροβασίες της φωνής του πάνω σε ένα …αχ που με περίτεχνα ζιγκ-ζαγκ δημιουργεί μια αυτόνομη μελωδία, εκστασιάζουν και εντυπωσιάζουν τον ακροατή. Η φωνή του Στέλιου, ολοστρόγγυλη, συμπαγής, ακριβής στην τονικότητα, ολομόναχη, δίχως όργανα γύρω της αποτελεί ίσως την πιο συγκλονιστική στιγμή της ελληνικής μουσικής για τη δεκαετία του 1950.