Ο Ερντογάν και το άμεσο μέλλον της Τουρκίας
Του Αλέκου Παπαδόπουλου*
Τα ” Άδεια Χέρια”. Τη γνωστή παλιά επιτυχία του Δημήτρη Μητροπάνου θυμήθηκα βλέποντας προ ημερών τον Τούρκο Πρόεδρο Ταγίπ Ερντογάν να επιστρέφει “με άδεια τα χέρια” από την Αμερική. Αλλιώς τα είχε υπολογίσει, αλλιώς τα είχε φανταστεί, διαφορετικά τα είχε οραματιστεί και αλλιώς εξελίχθηκε το τελευταίο ταξίδι του στις ΗΠΑ, όπου μετέβη προκειμένου να παραστεί στην 76η Σύνοδο των Ηνωμένων Εθνών . Μεγαλοπρεπής η προσγείωση στη Νέα Υόρκη του προεδρικού αεροπλοίου – δώρο; της ηγεσίας του Κατάρ-. Παρούσα όπως συνήθως και η κ. Εμινέ με ενδυμασία οθωμανικού προτύπου. Μεγαλοπρεπέστατη ως επόμενο και η ακολουθία του. Σε 200 ανέρχονταν οι υπουργοί, οι παρατρεχάμενοι και οι άλλοι καλεσμένοι του με αφορμή και τα εγκαίνια του “Οίκου της Τουρκίας” ύψους 171 μέτρων κατανεμημένων σε
35 ορόφους που ανεγέρθηκε στην πασίγνωστη λεωφόρο Μανχάταν της Νέας Υόρκης και συγκεκριμένα απέναντι από την έδρα των Ηνωμένων Εθνών, με την ελπίδα, αφενός ότι θα συμβάλει στην προβολή της Τουρκίας διεθνώς και αφετέρου στην κατάταξη της μεταξύ των μεγάλων κρατών της υφηλίου στο πλαίσιο των γνωστών επιδεικτικών συνηθειών της. Το οικοδόμημα στοίχισε 291 εκατομμύρια 260 χιλιάδες δολάρια και με σημερινή αξία σε περίπτωση πώλησης του τα 2,5 δισεκατομμύρια, συμπεριλαμβανο-μένης εννοείται και της σημερινής αξίας του οικοπέδου που έτυχε να αγοραστεί σε μια εποχή… που έδεναν τα σκυλιά με τα λουκάνικα!!
Με το πέρασμα των χρόνων όμως , όπως άλλαξαν τα πάντα , άλλαξαν και οι συνήθειες.
Ο Ερντογάν, προφανώς εμπνεόμενος από την υποδοχή που είχε τύχει ο Νασρεττίν Χότζας όταν εμφανίστηκε στο σπίτι του προύχοντα που πριν λίγες ώρες τον είχε αποπέμψει λόγω της ένδυσης του τούτη τη φορά πλουσιοπάροχα ενδεδυμένος, νόμισε ότι οι 35 όροφοι θα θάμπωναν στα μάτια του Αμερικανού Προέδρου Μπάϊντεν και εν γένει των Αμερικανών , χωρίς να λάβει υπόψη του ότι τα πρωτεία στο ύψος κατείχε η Αμερική από το 1931 με την ανέγερση του ιστορικού ουρανοξύστη του Παγκόσμιου Εμπορικού Κέντρου ύψους 381 μέτρων και 102 ορόφων.!!
Και είχαν φανταστεί ακόμη, Αυτός και η Σύζυγος του η Εμινέ ότι θα εντυπωσίαζαν τους Αμερικανούς και την Παγκόσμιο Δημοσία γνώμη, ως συγγραφείς δύο βιβλίων τους. Ο πρώτος, με το βιβλίο του που φέρει τον τίτλο ” Είναι εφικτός ένας πιο δίκαιος κόσμος” και η άλλη με το αφιερωμένο στα ταξίδια της στην Αφρική ” My Travels to Africa”. Αμφότερα στα Αγγλικά βέβαια, που για την προβολή τους στη Νέα Υόρκη δαπανήθηκαν εκατομμύρια. Τι οθόνες λεντ, τι κυλιόμενες φωτεινές διαφημίσεις , τι δημόσιες αναγγελίες της κ. Ερντογάν ότι το σύνολο των εσόδων από το βιβλίο της θα διατεθεί υπέρ των απόρων γυναικόπαιδων της Αφρικής. ‘Εσοδα αμφισβητούμενα καθότι αμφισβητούμενη θεωρείται και η ύπαρξη αγοραστών του βιβλίου, ενώ πολλοί και στην Τουρκία ακόμη είναι αυτοί που συμφωνούν ότι θα ήταν πιο αξιόλογο το βοήθημα αν αποτελείτο από τα εκδοτικά έξοδα και το κόστος προβολής και παρουσίασης της έκδοσης.
ΦΩΤΟ: Προεδρία Τουρκικής Δημοκρατίας
Και επέστρεψε ο Ερντογάν από την Αμερική αφενός βαθιά πληγωμένος ,αλλά και αφετέρου έξαλλος, ιδίως γιατί δεν έγινε δεκτός από τον Αμερικανό Πρόεδρο αποφασισμένος δε αμετάκλητα να τα βάλει μαζί της και μαζί του. Αποφασισμένος λοιπόν όχι μόνο να μην ακυρώσει την πρώτη αγορά των S-400 από την Ρωσία, αλλά να προχωρήσει και στη δεύτερη παραγγελία επιδιώκοντας ταυτόχρονα τη σύσφιξη των Τουρκο-Ρωσικών σχέσεων, στήριξε τις ελπίδες και την αισιοδοξία του στη συνάντηση του τις επόμενες μέρες με τον Ρώσο Πρόεδρο Πούτιν, στο Σότσι.
Ωστόσο όπως και είχε προβλεφθεί η Ρωσία δεν ανέμενε τον Τούρκο Πρόεδρο με ανοιχτές τις αγκάλες, πρόθυμη, να δεχτεί τους όρους του, ιδίως τώρα που ο Ερντογάν έχει ανατινάξει στον αέρα κάθε δίαυλο επικοινωνίας με τις ΗΠΑ δεδομένου ότι από πολλού υφίστανται μεταξύ τους σε εκκρεμότητα ένα σωρό προβλήματα με πρώτο και κυριότερο, αυτό του Idlib όπου η Τουρκία ήθελε πάντοτε να ελπίζει ότι θα γίνουν σεβαστές οι θέσεις της και δεν θα υποχρεωθεί να αποσύρει τελικά τις εκεί δυνάμεις της. Τις οποίες όμως κατά έγκυρες πληροφορίες, ήδη άρχισε να αποσύρει τμηματικά, χωρίς προς το παρόν -άλλο πρόβλημα- να έχει αποφασίσει τι θα κάνει τελικά και πως και που θα διοχετεύσει τις παράνομες δυνάμεις των μισθοφόρων που διατηρούσε εκεί για να τον στηρίξουν στην αποκαθήλωση του Σύρου Προέδρου Σαντάτ, ο οποίος όμως όπως αποδεικνύεται πλέον θα παραμείνει ακλόνητος στην ηγεσία της χώρας του, υπό την αναφανδόν πλέον προστασία της Ρωσίας.
Και πράγματι ο θησαυρός που ονειρεύονταν ο Ερντογάν τελικά αποδείχθηκε “άνθραξ” , με προδιαγραφές παρόμοιες αυτού που αποκόμισε από την Αμερική, ίσως και ύστερα από συνεννόηση μεταξύ τους στο παρασκήνιο των δύο υπερδυνάμεων. Το ταξίδι έγινε βέβαια. Η συνάντηση πραγματώθηκε. Μια συνάντηση κεκλεισμένων των θυρών όπως τη ζήτησε ο Ερντογάν , ίσως υπό την επίδραση των αρνητικών συναισθημάτων που τον είχαν κατακυριεύσει. Διάρκειας 2 ωρών και 45 λεπτών. Χωρίς τη συμμετοχή τρίτων. Και από όσα διέρρευσαν ο Ρώσος Πρόεδρος παραμένει αμετακίνητος στις θέσεις του. Στη συνέχεια δε, μάλλον με επιθυμία του Ερντογάν αποφεύχθηκε η συγκέντρωση τύπου και οι δύο ηγέτες αρκέστηκαν σε μια σύντομη δήλωση κατά τις οποίες ουδεμία αναφορά στα φλέγοντα προβλήματα έγινε, εκτός της επανάληψης γνωστών θέσεων, όπως ότι συνεχίζονται οι εργασίες για την κατασκευή της πυρηνικής βάσης του Άκκουγιου, ότι συνεχίζεται αναπτυσσόμενο το εμπόριο μεταξύ των δύο χωρών αν και όπως τόνισε ο Πούτιν οι επενδύσεις της Ρωσίας στην Τουρκία υπερβαίνουν τα 6,5 δις δολάρια έναντι μόνο 1,5 δις της Τουρκίας στη Ρωσία, ως να διατύπωνε ο Ρώσος Πρόεδρος στον Τούρκο συνάδελφο του, έστω και συγκαλυμμένα καθότι ουδόλως θα ήθελε ο Ερντογάν να ακουστεί και από τρίτους , το ερώτημα του πως θα καλυφθεί εκτός των τρεχουσών οφειλών της και το τίμημα της αγοράς της υπό συζήτηση δεύτερης παραγγελίας των S-400 από μια Τουρκία με σοβαρότατα οικονομικά προβλήματα που επί πλέον, το 2023 θα έχει να αντιμετωπίσει και την αναστάτωση που θα επιφέρουν οι εθνικές εκλογές, με πολλές μάλιστα πιθανότητες τη συντριβή σ’ αυτές του Ερντογάν και του Κόμματος του, ύστερα από μια αμφισβητούμενη διακυβέρνηση της χώρας εκ μέρους τους επί 20 ετη.
ΦΩΤΟ: Προεδρία Τουρκικής Δημοκρατίας
Και πως θα μπορούσε άλλωστε να συνεχίσει ένας πανέξυπνος ηγέτης, όπως ο Πούτιν να μην εκτιμά ορθώς την πραγματικότητα και να μην προβλέπει τι μπορεί να συμβεί στο άμεσο μέλλον όταν λ.χ. τις μέρες αυτές ανέστειλε τη δράση του, ύστερα από 24 χρόνια λειτουργίας στη Γκέμπζε το εργοστάσιο κατασκευής αυτοκινήτων της HONDA που παρείχε εργασία σε 2000 άτομα, όταν τραπεζικός κολοσσός της Ιταλίας προβλέπει αλματώδη άνοδο του πληθωρισμού στην Τουρκία αλλά και περαιτέρω πτώση της αξίας της τουρκικής λίρας μέχρι 10,40 έναντι του δολαρίου και 11,07 του ευρώ, όταν ηγετικά στελέχη του κυβερνώντος Κόμματος ερωτοτροπούν με το ηγετικό επιτελείο άλλων Κομμάτων, ανήσυχα για το πολιτικό τους μέλλον, όταν, όταν, όταν… και όταν, εκτός των πολλών άλλων αρνητικών δεδομένων η Άγκυρα αναγγέλλει για να ενισχύσει τη θέση του Ερντογάν ίσως και εν αγνοία του Προέδρου των ΗΠΑ Μπάϊντεν τη συνάντηση τους στα τέλη Οκτωβρίου, στην επικείμενη διάσκεψη των οικονομικά ισχυρότερων χωρών του κόσμου, χωρίς να είναι προς το παρόν γνωστό, αν θα γίνει, πότε θα γίνει, ποιοί θα κληθούν να μετάσχουν και ποιός πάλι θα αποφασίσει ποιοί θα προσκληθούν και κατά πόσον η Τουρκία με την οικονομική κρίση που αντιμετωπίζει θα κριθεί οικονομικά ισχυρή για να της παραχωρηθεί η απαραίτητη κάρτα εισόδου στη διάσκεψη, εφόσον πανταχόθεν ηχεί ήδη, σήμα κινδύνου για το εθνικό εισόδημα, την ανεργία, τον πληθωρισμό και ταυτόχρονα τη διαφθορά που μαστίζει τη χώρα με αποτέλεσμα να έχει καταλάβει την 91η θέση μεταξύ των 180 χωρών σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία της Διεθνούς Διαφάνειας.
Σε συμπέρασμα, η πραγματικότητα προμηνύει ΑΥΛΑΙΑ, όσον αφορά την επί δύο δεκαετίες διακυβέρνηση της χώρας από τον Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν. Και πάλι όμως και παρόλα τα παραπάνω οι γνωρίζοντες τον, θεωρούν και δικαίως, απίθανο να παραδώσει ομαλά την εξουσία ακόμα και αν ηττηθεί στις εκλογές του 2023 ή οπότε κρίνει αυτός κατάλληλη την ημερομηνία για τη διενέργεια τους. Αποκλείουν, ένας Ερντογάν ο οποίος επί 20 έτη, ιδίως δε που από το 2018 και μετά αποφάσιζε εν λευκώ για τους πάντες και τα πάντα, που ζούσε σε ένα πραγματικό ανάκτορο που έφτιαξε κατά παραγγελία και στα μέτρα του , που δαπανούσε όσα και όπως ήθελε, να τα στερηθεί όλα, απλά και μόνο επειδή έτσι θέλησε ο λαός. Ο λαός του οποίου όμως είχε μηδενίσει την υπόσταση και θυμόταν μόνο στα πομπώδη κηρύγματα του.
Και τούτο, σε συνδυασμό με όλα τα άλλα ολοκληρώνουν ασφαλώς το σενάριο του άμεσου μέλλοντος της Τουρκίας, το οποίο μόνο ένα θαύμα θα μπορούσε να διαμορφώσει. Αλήθεια , άλλως πως;
*Τα ενυπόγραφα κείμενα απηχούν τις απόψεις των συγγραφέων τους
