Ο Αύγουστος

Ένα τραγούδι για τον μήνα Αύγουστο, τον οποίο διανύουμε από χθες, σε στίχους του νομπελίστα (βραβείο λογοτεχνίας 1979) Οδυσσέα Ελύτη( 1911-1996) και μουσική Λίνου Κόκοτου. Ερμηνεύει η Ρένα Κουμιώτη  (πρώτη εκτέλεση 1972).

Ο Αύγουστος ελούζονταν

Το τραγούδι  κυκλοφόρησε το 1979 και σε τελείως διαφορετική εκτέλεση από την Αφροδίτη Μάνου και μουσική Μιχάλη Τρανουδάκη.

Αύγουστε, καλέ μου μήνα να ’σουν δυο φορές το χρόνο! Αύγουστος, ο μήνας, που τρέφει τους ένδεκα κατά τον λαό μας. Αύγουστος ο μήνας της ξεγνοιασιάς, ο μήνας που κατά τον Ουμπέρτο Εκο δεν έχει ειδήσεις. Ο Αγιος Αύγουστος κατά τον Νίκο Καζαντζάκη γιατί «αυτός φέρνει μαθές τα σταφύλια και τα σύκα, τα πεπόνια και τα καρπούζια». Ο κατ’ εξοχήν Ελλην μήνας, προπάντων για τους απανταχού ξενιτεμένους που επιμένουν να επιστρέφουν στη γενέθλια γη. Ο μήνας επανασύνδεσης με το παρελθόν…

Ο Οδυσσέας Ελύτης (πραγματικό όνομα: Οδυσσέας Αλεπουδέλης),   ήταν Ένας από τους σημαντικότερους Έλληνες ποιητές, μέλος της λογοτεχνικής γενιάς του ’30 φεύγει. Γνωστότερα ποιητικά του έργα είναι τα Άξιον Εστί, ο Ήλιος ο πρώτος και οι Προσανατολισμοί. Διαμόρφωσε ένα προσωπικό ποιητικό ιδίωμα και θεωρείται ένας από τους ανανεωτές της ελληνικής ποίησης.

Πολλά ποιήματά του μελοποιήθηκαν, ενώ συλλογές του έχουν μεταφραστεί μέχρι σήμερα σε πολλές ξένες γλώσσες. 

Μερικά από τα πιο σπουδαία αποφθέγματά του – στίχοι ποιημάτων του.

• Εάν αποσυνδέσεις την Ελλάδα, στο τέλος θα δεις να σου απομένουν μια ελιά, ένα αμπέλι κι ένα καράβι. Που σημαίνει: με άλλα τόσα την ξαναφτιάχνεις.
• Ήρθαν ντυμένοι φίλοι
• αμέτρητες φορές οι εχθροί μου
• το παμπάλαιο χώμα πατώντας
• και το χώμα δεν έδεσε ποτέ με τη φτέρνα τους.
• Με την πρώτη σταγόνα της βροχής σκοτώθηκε το καλοκαίρι.
• Τα τρία Τ της επιτυχίας: Ταλέντο, Τόλμη, Τύχη.
• Θεέ μου τι μπλε ξοδεύεις για να μη σε βλέπουμε!
• Είναι διγαμία ν’ αγαπάς και να ονειρεύεσαι.
• Πιάσε το ΠΡΕΠΕΙ από το ιώτα και γδάρε το ίσαμε το πι.
• Ένα σώμα γυμνό είναι η μοναδική προέκταση της νοητής γραμμής που μας ενώνει με το μυστήριο.
• Κάπου ανάμεσα Τρίτη και Τετάρτη πρέπει να παράπεσε η αληθινή σου μέρα.
• Ως ένα σημείο, η ποίηση λύνει προβλήματα· στο αμέσως υψηλότερο, θέτει καινούργια· στο ύψιστο, τα αίρει ως εκεί που παύουν ν’ αποτελούν προβλήματα.
• Κι έχε στο νου σου έχε στο νου σου πάντοτε μ’ ακούς; το αχ που βγάνει ο σκοτωμός το αχ που βγάν’ η αγάπη.   
• Τρώγε την πρόοδο και με τα φλούδια και με τα κουκούτσια της. 
• Ναι, ο Παράδεισος δεν ήταν μια νοσταλγία. Ούτε, πολύ περισσότερο, μια ανταμοιβή. Ήταν ένα δικαίωμα. 
• Βαρύς ο κόσμος να τον ζήσεις, όμως για λίγη περηφάνια το άξιζε. 
• Μέσα στη θλίψη της απέραντης μετριότητας, που μας πνίγει από παντού, παρηγοριέμαι ότι κάπου, σε κάποιο καμαράκι, κάποιοι πεισματάρηδες αγωνίζονται να εξουδετερώσουν τη φθορά. 
• Ό,τι αγαπώ γεννιέται αδιάκοπα
• Ό,τι αγαπώ βρίσκεται στην αρχή του πάντα.
• Το ελάχιστο θέλησα και με τιμώρησαν με το πολύ.
• Ω σώμα του καλοκαιριού γυμνό καμένο
• Φαγωμένο από το λάδι και το αλάτι
• Σώμα του βράχου και ρίγος της καρδιάς.
• Καθείς και τα όπλα του.