«Ο Αναστασιάδης και η πόρτα του φρενοκομείου»

Του Χρίστου Γεωργίου*

Αυτό που εξελίσσεται στην Κύπρο με πρωταγωνιστή τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας και έναν συρφετό εθνικιστών, είτε στο περιβάλλον του είτε σε κόμματα και παρατάξεις του εθνικιστικού Κέντρου και της Ακροδεξιάς, είναι ωσάν ξαφνικά κάποιοι να έχουν ανοίξει την πόρτα του φρενοκομείου αλλά ουδείς ή μάλλον ελάχιστοι αποπειρώνται να επαναφέρουν τη νόρμα σε σχέση με τους πολιτικούς χειρισμούς του Πρόεδρου της Δημοκρατίας και του υπουργού των Εξωτερικών. Χειρισμοί ο οποίοι οδήγησαν ήδη σε πλήρη απομόνωση την Κύπρο, σε πλήρη ανυποληψία και σε ευθεία αντιπαράθεση με τη δρώσα διεθνή διπλωματία την οποία υποτίθεται επικαλείται το κράτος για να αντιμετωπίσει τις πρακτικές της Άγκυρας.

Τα πεπραγμένα του Αναστασιάδη μόλις μερικά 24ωρα μετά τις εξαγγελίες Ερντογάν και Τατάρ για την Αμμόχωστο αναδεικνύουν την πλήρη σύγχυση ενός πολιτικού που έπαιξε στα ζάρια και μας σερβίρει την Κύπρο στο πιάτο και στον αστερισμό της διχοτόμησης.

Μετά τη μετατόπιση των διλημμάτων στους ώμους των Βαρωσιωτών με το ανήκουστο «να μην διευκολύνουν τον Ερντογάν», τις αλλοπρόσαλλες δηλώσεις του με τη στοχοποίηση όλων των ξένων εμπλεκόμενων στο Κυπριακό, από την Ελίζαμπεθ Σπέχαρ έως και τον γενικό γραμματέα των Ηνωμένων Εθνών, τους «γνωστούς Βρετανούς» αλλά εσχάτως και τους «άτεγκτους και άσπλαχνους Ευρωπαίους ηγέτες», αυτός ο Πρόεδρος με στοιχεία πλήρους αδράνειας τόσο που φτάνουν ακόμη και στη νοητική παραλυσία, κάτι το οποίο ως τώρα ποσώς κάποιος θα μπορούσε να του το αποδώσει, προφανώς και κυρίως εξαιτίας εγγενών αδυναμιών του, πέραν των μεταλλάξεών του την τελευταία τετραετία, δεν είναι σε θέση να αντιληφθεί ότι αποτελεί τροχοπέδη σε οποιαδήποτε προσπάθεια επανάκτησης της αξιοπιστίας της Κυπριακής Δημοκρατίας και αλλαγής του δυσμενέστατου περιβάλλοντος για τη χώρα.

Νωρίτερα, πριν δηλαδή από τις τελευταίες εξωφρενικές δηλώσεις του στο Euronews όπου τα έβαλε με όλους εκείνους που υποτίθεται ότι έχει ανάγκη η Κύπρος για να αντιμετωπίσει τις τουρκικές μεθοδεύσεις, εντός του Εθνικού Συμβουλίου πλειοδότησε σε κινήσεις και δήθεν αποφάσεις για τη στέρηση από τα στελέχη του κατοχικού καθεστώτος των επίσημων εγγράφων της Κυπριακής Δημοκρατίας, ενώ πρότεινε ακόμη και το κλείσιμο οδοφραγμάτων, τη στιγμή κατά την οποία το ψήφισμα για την ΟΥΝΦΙΚΥΠ, το οποίο βεβαίως ερμηνεύουν στα προεδρικά δώματα κατά το δοκούν, αναφέρεται ρητώς «στην ανάγκη προώθησης των επαφών των δύο κοινοτήτων με την προώθηση διακοινοτικών επαφών συμφιλίωσης και ενεργούς εμπλοκής της κοινωνίας». Αντιθέτως ο ασυγκράτητος Αναστασιάδης επιμένει σε κινήσεις που θα μας ρίξουν τελεσιδίκως στο βάραθρο της διχοτόμησης και τις οποίες με νομικούς όρους απέρριψε ο ίδιος ο γενικός εισαγγελέας στην τελευταία συνεδρία του Εθνικού Συμβουλίου. Η κορύφωση των πεπραγμένων του; Οριοθέτηση της τελευταίας καταστροφικής του πορείας η οποία οδηγεί την Κύπρο στα Τάρταρα. Τέσσερα χρόνια μετά από τη δραπέτευσή του από τις συνομιλίες υιοθετώντας τα στοιχεία μιας αλλοπρόσαλλης πολιτικής με αποτέλεσμα τον πλήρη έλεγχο της ΑΟΖ από την Τουρκία, τις ευφάνταστες ιδέες του για τα δύο κράτη τις οποίες εξέφρασε σε δεκάδες στο εσωτερικό και στην αλλοδαπή, την ταυτόχρονη ηθική του κατάπτωση στα μάτια των εταίρων της Ευρωπαϊκής Ένωσης και το κόστος που αναμένεται να πληρώσει η πατρίδα μας από τις πρακτικές των «χρυσών» διαβατηρίων με τις διαδικασίες καταδίκης οι οποίες βρίσκονται σε εξέλιξη.

Υπάρχει διέξοδος;

Δεν υπάρχει κανείς ο οποίος είναι σε θέση να δώσει ψήφο εμπιστοσύνης στον σημερινό Πρόεδρο της Κυπριακής Δημοκρατίας. Το ομολόγησε ο πρώην υπουργός Εξωτερικών Ιωάννης Κασουλίδης, το παραδέχεται ο διαπραγματευτής ο οποίος βεβαίως στον «Π» δηλώνει περίπου ότι σπάζει το κεφάλι του να διαπιστώσει γιατί δεν απολαύουν ο σημερινός Πρόεδρος και οι χειρισμοί του της εμπιστοσύνης της διεθνούς κοινότητας, αν και δεν εξήγησε ο διαπραγματευτής ποια ήταν η «συνδρομή» του Νίκου Αναστασιάδη στην αποτυχία να ολοκληρωθούν οι συνομιλίες οι οποίες έφθασαν στο «παρά τρίχα της λύσης».

Το μεγάλο ερώτημα που αρχίζει πλέον να αιωρείται είναι αν υπάρχει διέξοδος και αν υφίσταται πολιτική δύναμη η οποία να είναι σε θέση να φρενάρει τις συνεχείς παλινωδίες Αναστασιάδη οι οποίες αποτελούν βαρίδι στις σχέσεις της Κύπρου στην Ευρωπαϊκή Ένωση όσο και στα Ηνωμένα Έθνη. Τελευταία υστερική ανοησία του Προέδρου ήταν η δήλωσή του περί βέτο στην Ευρωπαϊκή Ένωση στον διάλογό της με την Τουρκία. Δηλώσεις παντός καιρού με μοναδική στόχευση το εσωτερικό ακροατήριο. Διότι το βέτο στην Ευρωπαϊκή Ένωση δεν είναι για να το χρησιμοποιούν οι χώρες αλλά για να διαβουλεύονται. Αν περάσεις το όριο αυτής της πρακτικής έχοντας μάλιστα την ψευδαίσθηση ότι ρίχνεις στα «κάγκελα» και τους βασικούς παίκτες της Ευρώπης, τότε το μόνο που μπορεί να επιτύχει μια χώρα όπως η Κύπρος είναι την απομόνωση. Είναι εξωπραγματικό ο σημερινός Πρόεδρος να μην αντιλαμβάνεται ότι η ευρύτερη πολιτική του πρακτική οδήγησε τον ίδιο και δυστυχώς τη χώρα σε ανυποληψία αφού σαφώς έχει απωλέσει την έξωθεν καλή μαρτυρία εδώ και καιρό στην Ευρώπη και αλλού. Τόσο ο ίδιος όσο και ο υπουργός Εξωτερικών τρέφονται από μια εκτός τόπου και χρόνου αντίληψη των γεγονότων και κυρίως έχουν την ψευδαίσθηση πως οποιοδήποτε ψήφισμα πετύχουν στην Ευρωπαϊκή Ένωση θα μπορούν να το μετρήσουν ως απώλεια για την Τουρκία. Ειδικά αυτή την Τουρκία η οποία ακόμη και με τις τελευταίες ενέργειές της στην Αμμόχωστο εξακολουθεί να θεωρείται από τη διεθνή κοινότητα ότι σε δύο κρίσιμες στιγμές του Κυπριακού, το 2004 με το σχέδιο Ανάν αλλά δυστυχώς και το 2017, έχει κάνει κρίσιμα βήματα στο Κυπριακό και για αυτό πήρε και τα εύσημα από τη διεθνή κοινότητα.

Πειραματόζωο

Η Κύπρος έχει μετατραπεί σε πειραματόζωο με τις ονειρώξεις του Νίκου Αναστασιάδη. Αυτή η πραγματικότητα βοά και θα πρέπει επειγόντως να το αντιληφθούν οι κύριες πολιτικές δυνάμεις σε αυτό τον τόπο, το κόμμα της συμπολίτευσης και το βασικό κόμμα της αντιπολίτευσης. Στον ΔΗΣΥ κυριαρχεί η απόλυτη σιωπή, με τον αρχηγό του ακόμη μια φορά να απουσιάζει από την Κύπρο σε δύσκολες στιγμές. Ο οποίος έχει επιβεβαιωθεί δυστυχώς με τη ρήση του για το «τσουνάμι που έρχεται». Αισθάνθηκε ωστόσο την προεδρική μήνιν και την απόρριψη. Επιχείρηση αποφυγής της κριτικής προσέγγισης των όσων διαδραματίζονται με πρωταγωνιστή τον Πρόεδρο της χώρας. Πολλά στελέχη σπεύδουν σε πηγαδάκια και συνάξεις όπου ομολογούν το αυτονόητο: «Ο Αναστασιάδης δεν έχει πλέον να δώσει τίποτε, αποτελεί τροχοπέδη σε οποιαδήποτε πιθανή θετική ατζέντα». Επί της ουσίας αν επιλέξει την πολιτική ακινησία του ίσως αυτό αποτελέσει και τη μεγαλύτερη προσφορά του στο τελευταίο στάδιο της δεύτερης προεδρικής θητείας του.

Η αντιπολίτευση από την άλλη εξακολουθεί να συμπεριφέρεται απέναντι στον Νίκο Αναστασιάδη με συγκατάβαση. Διαμηνύουν στις πιεστικές εκκλήσεις των φίλων τους ότι το Σύνταγμα δεν επιτρέπει στη βάση και τον συσχετισμό των δυνάμεων να επιχειρήσει τη διακοπή της προεδρικής θητείας. Η νέα ηγεσία του ΑΚΕΛ ακολουθεί τη συνταγή της προηγούμενης: παραμένει όπως σημείωναν και πριν από τις βουλευτικές εκλογές στελέχη του κόμματος «συγκρατημένη και αιχμάλωτη στους τύπους και τις λέξεις σε μια συγκαταβατική κριτική της πολιτικής πρακτικής του Αναστασιάδη τόσο στα εσωτερικά ζητήματα όσο κυρίως και στο Κυπριακό και τις τεράστιες ευθύνες που φέρει στην πορεία διχοτόμησης της Κύπρου». Παραμένει δηλαδή εκνευριστικά συμβατική και όχι σκληρά δυναμική απέναντι στον σημερινό Πρόεδρο. Απέναντι σε έναν Πρόεδρο που δεν είναι σε θέση να εκπληρώσει οποιοδήποτε όραμα αφορά το σύνολο αυτού του τόπου. Έχει εξαντλήσει όλα τα αποθέματά του για να συμβάλει θετικά σε οποιαδήποτε αλλαγή.

* Τα ενυπόγραφα κείμενα απηχούν τις απόψεις των συγγραφέων τους

ΠΗΓΗ: Εφημερίδα “ΠΟΛΙΤΗΣ”